Δεν θα ξεχάσω ποτέ: Οι δημοσιογράφοι του bwinΣΠΟΡ FM αποκαλύπτουν άγνωστες… 94,6 στιγμές!

26 χρόνια ζωής του bwinΣΠΟΡ FM 94,6… 26 χρόνια, αναμνήσεις. Έτσι, έχοντας ωριμάσει πια πήραμε μια μεγάλη απόφαση: Τα εν οικώ, να τα βγάλουμε… εν δήμω.

Περιστατικά άγνωστα μέχρι τώρα, που οι ακροατές δεν γνωρίζουν, και -για κάποιον λόγο- έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό μας. Βάλτε καφέ και διαβάστε…

Βάιος Τσούτσικας - «Το… δώρο»

Ξημερώματα. Περίπου πριν 17 χρόνια. Επιστρέφοντας από γνωστό (μικρό) παραλιακό μαγαζί – γεια σου Θανάση, γίγαντα –πέρασα από τα γραφεία του ΣΠΟΡ FM (τότε Δαβάκη 58) για να πάρω τα γυαλιά ηλίου που είχα αφήσει στο γραφείο της παραγωγής. Έξω παγωνιά.

Μέσα; Ξάπλα σε έναν καναπέ στον 4ο όροφο, δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, κοιμάται ο Μιαούλης. «Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα; Το δώρο», απαντά ο Μιάου. Άλλη μια απόδειξη ότι αυτός ο ραδιοφωνικός σταθμός είναι το σπίτι μας…

Σταύρος Χονδροθύμιος - Ο τραυματισμός του Κυριάκου

Στα πρώτα χρόνια του σταθμού, στο στούντιο της πλατείας Δαβάκη, έκανα εκπομπή με ηχολήπτη τον Κυριάκο Σταθερόπουλο. Τότε επειδή το ίντερνετ ήταν ακόμα «πολυτέλεια» λέγαμε όλα τα αποτελέσματα των αγώνων του κουπονιού και πολλές φορές συγκεντρωτικά. Εκείνο το απόγευμα του Σαββάτου, γύρω στις επτά, είχαν μαζευτεί όλα τα τελικά αποτελέσματα των παιχνιδιών της Μ. Βρετανίας (και όχι μόνο) και αρχίζω να τα διαβάζω σε κενό, χωρίς από κάτω να παίζει κάποιο μουσικό χαλί.

Ήταν τόσα πολλά τα αποτελέσματα που δεν γινόταν να τα πω όλα με μια ανάσα και από την άλλη δεν ήθελα να σηκώσω το βλέμμα μου από την οθόνη γιατί θα έχανα τη σειρά, οπότε άρχισα να κάνω νόημα με το χέρι στον Κυριάκο, για να πάρει το μικρόφωνο και να βάλει μουσική για ένα δευτερόλεπτο!

Παρά τις κινήσεις των χεριών μου, ο ''αέρας'' ήταν πάντα ανοιχτός και εγώ έπρεπε να μιλάω ασταμάτητα μέχρι που ακούγεται ένας δυνατός γδούπος. Σηκώνω το κεφάλι εκνευρισμένος να βρίσω τον Κυριάκο γιατί αφενός δεν με έβλεπε και αφετέρου έκανε φασαρία και βλέπω δυο πόδια να κουνιούνται και να κοιτάνε το ταβάνι!

Είχε πέσει με την καρέκλα κάνοντας κίνηση προς τα πίσω, πονούσε αλλά δεν μπορούσε να βογκήξει γιατί ήμασταν on air και από την άλλη δεν μπορούσα να πάω να τον βοηθήσω γιατί θα υπήρχε κενό στον αέρα και δεν θα ακουγόταν ούτε μουσική ούτε ομιλία!

Αντώνης Πανούτσος - «Μιχάλη, ξύπνα εκπομπή»

Ο σταθμός βασίστηκε πάνω στην τεχνολογία. Στην Πλατεία Δαβάκη, στα πρώτα στούντιο, το μικρόφωνο ήταν στηριγμένο στον τοίχο με ένα καλάμι ψαρέματος, με αποτέλεσμα όποτε κουνιόταν, έπρεπε να κουνιέσαι και εσύ μαζί του! Στα ίδια στούντιο, υπήρχε ένα καναπεδάκι, όπου κοιμόταν μόνιμα ο Μιχάλης Τσόχος και συχνά άκουγες «Μιχάλη ξύπνα, εκπομπή».

Αλέξανδρος Τσουβέλας - Ο λιπόθυμος οδηγός

Ξημέρωμα Κυριακής 2004...Πρεμιέρα club και βρίσκουμε λιπόθυμο άνθρωπο στην θέση του οδηγού.. Πάμε κοντά και μας κάνει εεει εεει υπάρχει προοοολημα υπάρχει πρόοοολημα (χωρίς β).

Έπαιζε τέρμα ΣΠΟΡ FM 94.6. Εκπομπή με γραμμές στον αέρα το ξημέρωμα. Πιθανόν ο λιπόθυμος οδηγός να περίμενε να βγει στον αέρα. Χρόνια πολλά bwinΣΠΟΡ FM 94.6 Το υπάρχει πρόοοολημα (χωρις β) είναι μια λέξη που έχει ήχο. Εν τω μεταξύ είχε το volume στο τέρμα. Δεν είχε ξανακούσει ολόκληρη η πολυκατοικία στο Περιστέρι με τέτοια ένταση τα διαφημιστικά.

Μαρία Ζαφειράτου - «Μαρία, ξεκίνα και έρχομαι»

Μην κοιτάτε που με βρήκε τώρα ο Τσουβέλας έτοιμη ραδιοφωνική παραγωγό! Έχω περάσει κι εγώ την εκπαίδευσή μου. Και το βασικό μου training ξεκίνησε ως υπηρεσία αφύπνισης στον Μιχάλη Τσώχο!

Εκείνος γυρνούσε κατευθείαν από την εφημερίδα κι έπεφτε για ύπνο στον καναπέ της διεύθυνσης, έτσι για λίγο, power nap που λένε και στο χωριό του. Μόνο που power χρειαζόμουν εγώ για να τον ξυπνήσω στις 6 το πρωί για να αρχίσει η εκπομπή!

"Ξεκίνα κι έρχομαι" μου έλεγε κι άντε εγώ να πείσω τους ακροατές ότι ο Μιχάλης δεν είναι στον δρόμο αλλά εδώ δίπλα και χουζουρεύει! Βέβαια, οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτή η εμπειρία με βοηθά πολύ πλέον στο να ξυπνάω τα παιδιά μου! Χρόνια πολλά και καλά bwinΣΠΟΡ FM.

Ηρακλής Αντύπας - «Να θες να γράψεις εγκυκλοπαίδεια… και να μην έχεις χώρο»

Αλλά, αυτοί είστε! Ο ΣΠΟΡ FM μπήκε στη ζωή σας το 1996. Στη δική μου, μπήκε το καλοκαίρι του 2003 και από το παράθυρο. Τα «Καλλιθέα boys», ξεκίνησαν συνεργασία με το Sportime και τότε ο Μιχάλης Τσώχος (ναι, αυτός ο αψηλός, o fan της Ζοσεφίν, που μου έκανε την τιμή να του βαφτίσω το παιδί) με πήρε με μεταγραφή από το ΦΩΣ. Η πορεία λίγο πολύ γνωστή. Μετά από ενάμιση χρόνο ήρθε η Sportday και ακολούθως τα ερτζιανά.

Είμαι από τους τυχερούς που έχουν δει τον Τσούτσικα με μακρύ μαλλάκι, τον Χονδροθύμιο μοντελάκι, τον Δεσύλλα με κοντό παντελονάκι. Ο Μπάμπης παρέμεινε ίδιος. Δεν τον αγγίζει ο χρόνος. Μόνο με τον Γουίλιαμ είχε κάτι θέματα, αλλά επειδή αυτός δεν αποδείχθηκε κύριος, τον έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια. Ποιον Γουίλιαμ; Τον Χιλ…

Για τον bwinΣΠΟΡ FM μπορώ να γράψω εγκυκλοπαίδεια και δεν μου έχουν δώσει χώρο. Αλλά, αυτοί είστε που λέει και ο Κουτσούμπας! Να θες να γράψεις για τα γενέθλια και να σε περιορίζουν. Στα επόμενα γενέθλια – καλά να είμαστε - θα σας γράψω για το ιπτάμενο δόντι του Χελάκη.

Διονύσης Δεσύλλας - «Η σπασμένη πόρτα ''έφερνε'' την κούπα»

Το να γράψω σε 100 λέξεις μια ιστορία για τα 19 χρόνια που βρίσκομαι στον ΣΠΟΡ FM από τα 26 που υπάρχει το «ραδιόφωνο με στιλ αθλητικό» είναι απίθανο! Είναι αμέτρητα τα όσα έχουμε ζήσει είτε στο κτίριο της Δαβάκη, είτε τα τελευταία χρόνια στο Μοσχάτο. Σχεδόν αμούστακο παιδάκι μπήκα και ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως πέρασε τόσος καιρός.

Θα αναφέρω μόνο το εξής: Είναι ανεκτίμητη η αξία να βλέπεις τον Κώστα Μιαούλη να «γκρεμίζει» με κλωτσιά πόρτα από το γραφείο μεγαλομετόχου, βγάζοντας από πάνω του όλη την πίεση μετά το ματς της Εθνικής με την Ισπανία στο EURO του 2004. Όταν τον κοίταξα και του είπα «ρε μ@λ@κ@ τι έκανες;», η απάντησή του ήταν «Εδώ θα πάρουμε το EURO, στην πόρτα θα κολλήσουμε;»!

Άπειρες, φυσικά, είναι οι ιστορίες με πολλούς συναδέλφους, μα πάνω απ’ όλα φίλους. Τρέλες, πίεση όποτε το απαιτούσε η μέρα, τσακωμοί που γρήγορα «έσβηναν» και φυσικά πολύ γέλιο στο δεύτερο σπίτι μας. Να τα χιλιάσουμε!

Γιάννης Τσαούσης - Το… ντου του Χελάκη

2005. Πρώτες μας μέρες στο σταθμό. Αναμένουμε έξω από το στούντιο να τελειώσει ο Ζερβάκης, για να μπούμε, και ξαφνικά κάνει ντου ο Χελάκης στο στούντιο και λέει «ρε παλιόγερε, περιμένουν τόση ώρα τα παιδιά. Άντε, βάλε και τα πόδια στο φέρετρο και κλείσε το καπάκι να τελειώνουμε καμιά ώρα!»

Νικόλας Ακτύπης - «Όταν ο Παλουότολο τρίβει τα χέρια του»

Καλοκαίρι 2009, με περίπου 2 μήνες στον σταθμό, καλούμαι να εκφωνήσω πολιτικό δελτίο. Πετάω το κορυφαίο σαρδάμ για «περισσότερα από 3.000 σπίτια που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα… σπίτια τους» κι ενώ ετοιμάζομαι από επαγγελματική ευσυνειδησία να αυτοκτονήσω με τελετουργικό σεπούκου (ή χαρακίρι για τους λιγότερο μυημένους), βλέπω απέναντί του τον ηχολήπτη Στέφανο Παλουότολο να ανάβει βεγγαλικά από την χαρά του.

Βγαίνοντας από το στούντιο, ακολουθεί πασίγιο και αποθέωση στην αίθουσα σύνταξης για το παρθενικό σαρδάμ στον αέρα. Το πρώτο από τα εκατοντάδες για τα οποία υπερηφανεύομαι στη διάρκεια αυτής της τεράστιας καριέρας. Αυτός είμαι. Αυτός είναι ο bwinΣΠΟΡ FM.

Άννα Παπαδημητρίου - Καφές με… ρακί!

Ήμασταν ακόμα στο θρυλικό κτήριο της οδού Θησέως. Ο Μπάμπης συνήθιζε τότε να πίνει το δεύτερο φραπέ του την ώρα της εκπομπής. Πήγα λοιπόν στο κουζινάκι να το φτιάξω όπως κάθε μέρα. Τότε πολλοί από τους ακροατές που μας επισκέπτονταν έφερναν διάφορα «πεσκέσια», ανάμεσα τους και μπουκάλια με ρακί.

Έτσι λοιπόν 14:58 ο καφές ήταν έτοιμος για κατανάλωση στο στούντιο. Ξεκινάει η εκπομπή και ξαφνικά από το γραφείο μου ακούω το Μπάμπη να ουρλιάζει το όνομα μου. «Πιες για γερή γουλιά από αυτό που μου έφτιαξες».

Ε τι να κάνω κι εγώ έκανα το σταυρό μου και πίνω. Τελικά είχα βάλει ρακί αντί για νερό!!! Μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι πως έκανε τέτοιο αφρό ο καφές με ρακί αντί για νερό.

Κωνσταντίνα Πανούτσου - «Τον έκοψε»

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος- ιδιοκτήτης και διευθυντής του σταθμού τότε- κάνει meeting και μας λέει να μην βγαίνουμε εκτός χρόνου στα ημίωρα για να μην χάνουμε δελτία και αν χρειαστεί να κόψουμε κάποιον να το κάνουμε ακόμα και άκομψα.

Την επόμενη μέρα έχουν εκπομπή Κωσταβάρας-Θειακός και είναι τηλεφωνικά στον αέρα ο Σωτηρακόπουλος, ο ηχολήπτης μας, Αντώνης Μπόκτωρ τους δείχνει με τα δάχτυλα 3 λεπτά για το break των και μισή, ο Σωτηρακόπουλος συνεχίζει να μιλάει, δείχνει 2 λεπτά, δείχνει 1 λεπτό, 10.30 ακριβώς ακούμε στον αέρα τσινγκλάκι ΣΠΟΡ FM και μετά διαφήμιση.

Τον έκοψε! Ο Αντώνης που η ανάμνησή του φέρνει μόνο χαμόγελα.

Σωτήρης Ταμπάκος - «Ο πατέρας σου θα δώσει λεφτά για να γίνεις δημοσιογράφος;»

Καλοκαιράκι του 1997, Ιούνιος πρέπει να ήταν, στον πρώτο χρόνο του ΣΠΟΡ FM. Το μωρό που είχε διανύσει τα πρώτα του βήματα, άρχισε να ξεπετιέται στη γειτονιά μου, στην Καλλιθέα…
Ανεβαίνοντας τις σκάλες του κτιρίου στην οδό Θησέως για να κάνω την εγγραφή στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ, έπεσα πάνω στον Μπάμπη, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δεν είχε τα πόδια του πάνω στο γραφείο…
«Ο πατέρας σου θα δώσει ένα… τσουβάλι λεφτά για να γίνεις δημοσιογράφος;», μου ξεστόμισε και λυθήκαμε στα γέλια!
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον ΣΠΟΡ FM και λίγους μήνες μετά, τον Μάρτιο του 1998, ξεκίνησε το ταξίδι…
Στα 26 του, στα 42 μου, μια ζωή μαζί…

Τάσος Νικολογιάννης - «Τάσο, ήρθε η ώρα να συνεργαστούμε»

Πέρασαν 26 χρόνια από την ημέρα, που ο ΣΠΟΡ FM εξέπεμψε για πρώτη φορά και έγινε πλέον ο κορυφαίος αθλητικός ραδιοφωνικός σταθμός της χώρας. Ήταν μεσημέρι όταν είχα πάει μία βόλτα στο αγαπημένο μου Σούνιο και άκουσα το πρώτο δελτίο του σταθμού από την Ελισσάβετ Κυρίτση. Από τότε το είχα σκοπό, το είχα όνειρο να γίνω μέλος του.

Η πρώτη προσέγγιση που έκανα δεν είχε αποτέλεσμα, αλλά τον Απρίλιο του 2000 ένα μεσημέρι, που είχα πάει για κούρεμα, χτύπησε το τηλέφωνό μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος: «Τάσο ήρθε η ώρα να συνεργαστούμε, θέλουμε να αναλάβεις το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού».

Πέταξα από την χαρά μου, το όνειρό μου μόλις είχε γίνει πραγματικότητα και από την επόμενη ημέρα έβγαινα στον αέρα του κορυφαίου ραδιοφωνικού σταθμού της χώρας. Χρόνια πολλά bwinΣΠΟΡ FM, έγινες πλέον 26. Είσαι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και πάντα στην καρδιά μου, ευχαριστούμε όλους εσάς τους ακροατές, που μας στηρίζετε τόσα χρόνια. Τα καλύτερα έρχονται.

Κώστας Κετσετζόγλου - Εκπομπή μιάμιση ώρα όρθιος έξω από τα επίσημα της Τούμπας

Είναι πολλά τα χρόνια. Είναι πολλές οι εκπομπές. Η εκπομπή με Διονύση - Ηρακλή και τον κωδικό: “Παιδί μου κουμπώσου. Ξέρω μάνα…” θα μπορούσε να φιλοξενηθεί εδώ όμως θέλει άλλες 1000 λέξεις για να εξηγηθεί επαρκώς ώστε να μην χρειάζεται… κούμπωμα. Επίσης ο ένστολος με Βασιλαρά - Νοικοκύρη έγραψε ιστορία ενώ η φραπεδιέρα - λάιβ έγινε και σποτ.

Όμως αξέχαστη θα μου μείνει η μόνη εκπομπή που έκανα επί μιάμιση ώρα όρθιος έξω από τα επίσημα της Τούμπας εκείνη την βραδιά που το παιχνίδι δεν έληξε ποτέ γιατί ο Σαββίδης μπήκε με όπλο στο γήπεδο. Το καλύτερο ήταν το τελευταίο μισάωρο μέχρι τις 2 όπου φιλοξενήθηκα στο γραφείο του… Λουτσέσκου. Όχι δεν ήταν ο κόουτς εκεί. Άνθρωποι της ΑΕΚ ήταν εκεί γύρω και ένας του ΠΑΟΚ και περίμεναν τον Κομίνη να τελειώσει το φύλλο αγώνος. Πιο μέσα στα γεγονότα δεν γίνεται…

Νίκος Σταματέλος - Στον αέρα από ένα συνεργείο

Είχα την τύχη να είμαι στον bwinΣΠΟΡ FM από την πρώτη ημέρα που τον ακούσαμε στα ερτζιανά. Πολύ ωραία εμπειρία από την πρώτη ημέρα γιατί είχα την τύχη να βρω δίπλα μου σπουδαίους ανθρώπους. ο αείμνηστος Χρήστος Χαραλαμπόπουλος είχε κάθε στιγμή την διάθεση να σου λύσει οποιαδήποτε απορία να σε βοηθήσει σε οποιαδήποτε κατάσταση.

Τις συμβουλές του δεν τις έχω ξεχάσει κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από την πρώτη ημέρα που βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο. Ήταν ένας ξεχωριστός δάσκαλος. Στα υπόλοιπα που έζησα από την πρώτη ημέρα στον σταθμό κρατάω σίγουρα την πρώτη ανταπόκριση σε έναν αγώνα μπάσκετ Έσπερος - Παγκράτι. Κινητά τηλέφωνα δεν υπήρχαν και βγήκα στον "αέρα" από ένα γειτονικό συνεργείο που είχε κόκκινο τηλέφωνο που λειτουργούσε με δεκάρικο.

Δημήτρης Τσορμπατζόγλου - Να ‘μαστε εδώ και στα… 52

Ο bwinΣΠΟΡ FM μεγάλωσε. Έχει πλέον ωριμάσει. Στα 26 του χρόνια είναι καιρός να σοβαρευτεί... Παιδί ήμουν κι εγώ πριν 14 χρόνια όταν ξεκινήσαμε αυτή τη συνεργασία και αλήθεια είναι ότι ακόμη… δεν σοβαρεύτηκα. Τι μένει; Η ευχή να είμαστε εδώ και στα… 52 χρόνια γενεθλίων, μπας και…

Βαλεντίνα Νικολακοπούλου - Η εκπομπή… πανηγύρι

Κυριακή του Πάσχα κι εγώ «παραδοσιακά» έχω εκπομπή «πρωινομεσημεριανή». «Όλοι θα ψήνουν αρνιά», σκέφτομαι φωναχτά. Και τώρα τι κάνουμε; «Μπορώ να παίξω παραδοσιακά;», ρωτάω τον Σταύρο Χονδροθύμιο. «Εννοείται», μου λέει εκείνος. Ήταν να μην πάρω το «οκ». Σκάω στο στούντιο περιχαρής ανεμίζοντας στον Παλουότολο ένα CD με τα άπαντα του Πάσχα (δώρο σε εφημερίδα της προηγούμενης ημέρας).

Το αποτέλεσμα; Μια εκπομπή πανηγύρι με εμένα εντελώς φυσιολογικά να αναφέρομαι σε Μέσι, Κριστιάνο και ρεπορτάζ ομάδων, με μουσικό χαλί «Σήμερα Γιώργη Πασχαλιά» και όλα τα συναφή. Ή τιμάμε την παράδοση ή δεν τη τιμάμε. Τα μηνύματα των ακροατών, πάντως, ήταν αποθεωτικά.

Παναγιώτης Ρήλλος - Το οικογενειακό καβγαδάκι ‘’on air’’

Τα "καλά", λένε, συμβαίνουν νύχτα. Στις εκπομπές επικοινωνίας απο το 2008 και πέρα, που βρίσκομαι στις κονσόλες του σταθμού, έχουν συμβεί πολλά. Δεκέμβριος του '17, ακροατής που καλεί από τα μέρη της Καλλιθέας ξεκινά να συνομιλεί με τον Γιώργο Τσακίρη, δίπλα του ο Κώστας Μανωλιουδάκης. Αφού συστήθηκε δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει δεύτερη πρόταση και ακούγεται δυνατό, πολύ δυνατό, χτύπημα στην πόρτα του χώρου όπου βρίσκεται..

Ακροατής -Τι θες μωρέ, τι θες;
Τσακίρης -Τι έγινε;
Α- Τι θέλεις; Που κοπανάς την πόρτα #$%$^# λες και μπήκε ο ληστής #@^%^$%
Γυναικεία φωνή - ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ;; ΠΟΥ ΜΙΛΑΣ;;
Α -Στο ποδόσφαιρο μιλάω, τι θέλεις;
Γ -Και έχεις το κλειδί πίσω απ την πόρτα;
Ακολούθησε διαμάχη που δεν μεταφέρεται ούτε πέρασε στον αέρα, δεν πήγε καλά αυτό!

Νίκος Ζέρβας - «Αφού δεν έχει γράψει τίποτα ρε Χρήστο»

Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που συνάντησα στα πρώτα μου βήματα στον σταθμό με τα δελτία ειδήσεων, ήταν να τιθασεύσω την… συνήθεια (εφημεριδάς γαρ) να… απλώνω τις λέξεις στα κείμενά μου. Έτσι και το όριο σε αυτό το εορταστικό κομμάτι είναι μικρό για να βάλω όλες τις χιουμοριστικές, γιατί δυστυχώς υπάρχουν και πικρές, στιγμές που με «σημάδεψαν». Θα ξεχωρίσω το λογοπαίγνιο που ακόμα μας κάνει να γελάμε, όταν για να παραφράσουμε το κεντρικό μήνυμα του σποτ του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ: «θέλεις και εσύ να περιγράψεις αυτή την φάση», λέγαμε χαριτολογώντας: «θέλεις και εσύ να περιγράψεις το… Αχαρναϊκός-Κερατσίνι;». Ακόμα γελάω με την εκπομπή που γράψαμε πριν το Final Four της Κωνσταντινούπολης με Χρήστο Ρομπόλη και Βασίλη Μοιρώτσο στην web-TV και έχοντας φύγει από το γήπεδο διαπιστώσαμε πως τα μικρόφωνα δεν λειτούργησαν με αποτέλεσμα να την επιστρέψουμε για να την ξαναγράψουμε. «Αφού δεν έχει γράψει τίποτα ρε Χρήστο…». Χρόνια μας πολλά!

Αλέξης Σαββόπουλος - Το σποτάκι με την Ατλέτικο

Πολλά τα χρόνια, αμέτρητες οι στιγμές. Θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω μια. Ένα περιστατικό χαρμολύπης. Είναι καλοκαίρι του 2014 κα ο Άρης, χτυπημένος από τα οικονομικά προβλήματα αποφασίζει τον εκούσιο υποβιβασμό στη Γ΄ Εθνική. Βγαίνοντας στον αέρα για να μεταφέρω την είδηση ο Βάιος Τσούτσικας μεταξύ σοβαρού και αστείου μου λέει περίμενε και μου βάζει πρώτα να ακούσω την περιγραφή του τρίτου γκολ του Άρη στην επική ανατροπή επί της Ατλέτικο στη Μαδρίτη με την ατάκα: «Θα κάνουμε καιρό δυστυχώς να ακούσουμε κάτι τέτοιο». Αξέχαστο…

Βαγγέλης Νεραντζιάς - Με τη διαπίστευση της Σοφίας

Είναι αρχές Μαΐου 2007 ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς παίζει στο Final-4 της Αθήνας και γίνεται «μάχη» για μία διαπίστευση από τον σταθμό. Στο μεταξύ έχω φάει ήδη «πόρτα» για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ που θα γινόταν μετά από λίγες εβδομάδες στο ΟΑΚΑ. Ως νεανίας από το φθινόπωρο του 2004 στον σταθμό (γιατί στον Σπορfm τα πρώτα 10 χρόνια είναι δύσκολα…) κρατάω χαμηλά την μπάλα. Τα προγνωστικά δεν είναι υπέρ μου και επιβεβαιώνονται... Τελικά όμως και με ήθελε και βρέθηκε μια Σπορfmιτικη λύση!

Η συνάδελφος Σοφία Μανιάτη έχει βγάλει διαπίστευση στο όνομα της για το Final-4, όμως κάτι της προκύπτει και δεν μπορεί να πάει στον τελικό. Η ευκαιρία δεν χάνεται και καταλήγουμε σε συμφωνία να δει αυτή τον ημιτελικό και να μου την δώσει για τον τελικό… Το πρόβλημα προκύπτει την ημέρα που συναντιόμαστε μεταξύ των δύο παιχνιδιών και μου δίνει την διαπίστευση, η οποία είναι πλαστικοποιημένη με μεγάλη φωτογραφία της στο κέντρο: «Πως θα περάσεις με την φώτο ρε έχει διπλό έλεγχο στο ΟΑΚΑ» μου λέει, και ξέρετε είχε λίγο δίκιο καθότι δεν μοιάζουμε και πολύ με την Σοφία!!!
Απόγευμα του τελικού κρεμάω την διαπίστευση στο λαιμό και φτάνω αποφασισμένος στο ΟΑΚΑ.

Εκεί επιμελώς γυρίζω το ταμπελάκι από την ανάποδη πλευρά που είχε το όνομα και το σφηνώνω στο πόλο μπλουζάκι. Περπατάω πολύ γρήγορα και μιλάω την ώρα των ελέγχων στο κινητό και… καλά με το ραδιόφωνο! Ο μοναδικός που με «τσάκωσε» εκείνη τη βραδιά ήταν ένας πιτσιρίκος κάτω από τα δημοσιογραφικά.

Κάποια στιγμή στη διάρκεια του ματς η διαπίστευση έχει γυρίσει και ο μικρός κοιτάει μία την φώτο, μία έμενα για 1-2 λεπτά… Μέχρι που του κλείνω το μάτι, σαν να του λέω όλα καλά μεγάλε, εγώ είμαι ο άλλος!

Και κάπως έτσι είδα έναν από τους καλύτερους τελικούς όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα και το 4ο του Παναθηναϊκού! Χρόνια πολλά BWINΣπορFM και… Συγγνώμη Τζόρντι!

Νίκος Παγκάκης - «Εδώ στο Village είμαι…»

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τον bwinΣΠΟΡ FM. και τις ατελείωτες πτήσεις στον αέρα... Ποδοσφαιρικά Σαββατόβραδα, γεμάτα ρεπορτάζ και απολαυστικές ιστορίες. Ενίοτε ένταση. Πολλές εκ των οποίων γίνονται και σποτάκια. Δεν γίνεται να μιλάς τόσο στον αέρα, με τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών και να μην γκελάρεις. Στο παιχνίδι είναι όλα. Πως το λέμε στην τηλεόραση. "Συμβαίνουν αυτά στις ζωντανές εκπομπές"! Ε, συμβαίνουν και στο ραδιόφωνο όταν είσαι live.

Μια τέτοια φάση με μεγάλη δόση χιούμορ, έλαβε χώρα το περασμένο Σάββατο. Ο Τελικός του Champions League στο Παρκ Ντε Πρενς έχει ολοκληρωθεί. Η "Κούπα" έχει ντυθεί στα χρώματα των Μαδριλένων. Και οι αναλύσεις, από τους απεσταλμένους κορυφώνονται. To ντόμινο ενημέρωσης αρχίζει. Ένα παζλ διαφορετικών απόψεων. Μέσα στον πυρετό της ενημέρωσης, βγάζω στον αέρα τον Αντώνη Καρπετόπουλο.

Και η ετοιμοπόλεμη Βαλεντίνα Νικολακοπούλου με ενημερώνει σε DT. "Μετά τον Σωτηρακόπουλο, βγάλε τον Αντώνη". Απλά μέσα στον πανικό δεν άκουσα ποτέ, το που βρισκόταν ο Αντώνης. Σημαντική λεπτομέρεια. Ο οποίος παρεμπιπτόντως πήγε Παρίσι. Αλλά θεώρησα ό,τι βρίσκεται Ελλάδα! Μετά, λοιπόν, τις καθιερωμένες χαιρετούρες, ακούω την ατάκα στο ερώτημα μου που βρίσκεται... " Εδώ είμαι στο village, τελείωσε το ματς". Ο υπογράφων κολλάει. Και πετάει την... κεραμίδα. μην ξέροντας ότι ο "Κάρπετ" βρίσκεται στον μεγάλο τελικό: " Ποιό Village σε ποια περιοχή, Μαρούσι;".

Την συνέχεια την αντιλαμβάνεστε γελούσαν και τα μικρόφωνα. Και το νευρικό γέλιο του Αντώνη, ήταν μεταδοτικό σε όλο το στούντιο. Αναμενόμενο. "Όχι το σινεμά, το village στον τελικό". Είπαμε συμβαίνουν (και) αυτά στις ζωντανές εκπομπές! Και ενίοτε έχουν πλάκα.

Χρήστος Ρομπόλης- Βγάλτε έξω τον… Κριστιάνο

Ένας από τους μόνιμους λόγους διαφωνίας στην αίθουσα σύνταξης είναι το δίλημμα Μέσι ή Ρονάλντο. Από τη μια εμείς, υπέρ του «Λέο» κι από την άλλη αυτοί που δεν ξέρουν μπάλα. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει και ο μεγαλύτερος fan του Κριστιάνο (παρότι σε κυβικά φέρνει περισσότερο στον… άλλο Ρονάλντο), Σταύρος Καλογεράκης.

Μιλάμε για τύπο που πήγαινε στην κομμώτρια με φωτογραφίες του Πορτογάλου και της έλεγε «έτσι θέλω να με κάνεις» αλλά και που αναπαριστά συχνά τον πανηγυρισμό «Siuuuu!».

Τέτοια ήταν η λατρεία του, που όταν ο Τόλης Χριστοφοράκης (καλή του ώρα) τού έκανε δώρο μια φανέλα του Ρονάλντο με την Πορτογαλία, ο Σταύρακας δεν κρατήθηκε. Πήγε τρέχοντας στην τουαλέτα, όχι για αυτό που φαντάζεστε, αλλά για να τη φορέσει και να’ ρθει να μας κορδωθεί.

Όμως του βγήκε ξινό.

Η τύχη του αγνοείτο για αρκετά λεπτά, κοντέψαμε να βγάλουμε Amber Alert, μέχρι να βάλει τις φωνές πως κλειδώθηκε στην τουαλέτα. Και χρειάστηκε ένα δεκάλεπτο και παραλίγο η πυροσβεστική για να γίνει ο απεγκλωβισμός και να μη χάσουμε το θέαμα.

Τάσος Νικολόπουλος - Από το «δυνατά ρε μ@λ@κ@» στο «το έσπασα ο μ@λ@κ@ς»

Μια ιστορία για το δεύτερο… σπίτι μου, δεν μπορώ να γράψω. Άλλωστε, η καριέρα μου (όποια κι αν είναι αυτή) είναι συνυφασμένη με αυτό το ραδιόφωνο, στο οποίο έχω περάσει σχεδόν τα μισά χρόνια της ζωής μου.

Κάνοντας ένα flash back, έρχονται η πρώτη μου φορά το μακρινό 1996 στο διαμέρισμα(!) της Δαβάκη, όπου με υποδέχθηκε η Εύη Κ., η οποία μόλις είχε γυρίσει από μπάνιο στη θάλασσα. Επίσης, το «δυνατά ρε μ@λ@κ@» του Γιώργου Χ. που αποτέλεσε την αρχή της εκφώνησης των δελτίων ειδήσεων και το αλησμόνητο «το έσπασα ο μ@λ@κ@ς» του Γιώργου Χ., μετά από μια μυθική λογομαχία, την οποία άκουσε όλο το κτίριο.

Παναγιώτης Κεφαλάς - Εσείς τσακώνεστε για το Πάρμα-Φιορεντίνα ή είστε τίποτα φυσιολογικοί;

Να ζήσεις bwinΣΠΟΡ FM και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά! Με μαύρα μαλλιά ήρθα και τώρα έχω αρχίσει να ασπρίζω και εγώ πάντως. Μετράω αισίως δώδεκα συνεχόμενα χρόνια στην κορυφαία αθλητική συχνότητα της χώρας ή για να το θέσω αλλιώς έχω περάσει εδώ το 1/3 της ζωής μου! Τι να πρωτοθυμηθώ δεν ξέρω. Αμέτρητα περιστατικά και στιγμές που δεν ξεχνιούνται. Από την… παρέλαση των ντελίβερι στην είσοδο, μέχρι τα άτομα που γνώρισα στα 20 κάτι τους και είναι πλέον 30 κάτι παντρεμένοι και με παιδιά (σ.σ. Είμαστε λίγοι εμείς που φυλάμε Θερμοπύλες ακόμα). Πιστεύω ότι είναι πολλές οι αναμνήσεις, αλλά και τα βιώματα, που δυσκολεύομαι πολύ να διαλέξω ποιο είναι το καλύτερο. Φυσικά, η γραφικότητα είναι πάντα σε πρώτο πλάνο. Χωρίς να αποκαλύψω ονόματα έχει τύχει μπροστά μου να ακούω έντονη διαφωνία ανάμεσα σε έναν φίλο της Πάρμα με έναν της Φιορεντίνα για το ποιος είναι πιο ιστορικός σύλλογος στη Serie A! Εκεί, το… γραφικόμετρο τερμάτισε.
Πολύχρονος bwinΣΠΟΡ FM!

Διονύσης Καππάτος - «Παναγιώτη, έχω κάνει το AstraZeneka μην με τσαντίσεις σήμερα»!

Ημέρες που όλοι συζητούν για τον κορωνοϊό και τα εμβόλια. Ορμώμενος από την φοβία του Παναγιώτη (Βλαχαδάμη) για τους γιατρούς (σσ.. προσπαθούσαμε να τον πείσουμε να πάει στον οφθαλμίατρο για κάνα μήνα, και ειλικρινά δεν ξέρω καν αν πήγε), επιστρέφω στη δουλειά μετά από την μία ημέρα απουσίας λόγω πυρετού από το AstraZeneca. Ο Παναγιώτης έρχεται στην… ώρα του στη βάρδια και μετά από λίγο, όπως συμβαίνει πάντα, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει πρόσφορο… έδαφος για τσακωμό. Βλέπετε, για τον Πάνο, είμαι πάντα ο λόγος για ό,τι στραβό μπορεί να συμβαίνει!

«Παναγιώτη, σε παρακαλώ, δεν αισθάνομαι καλά. Έχω κάνει το εμβόλιο, το AstraZeneca και ακόμη δεν αισθάνομαι καλά. Μην με νευριάσεις γιατί δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί...», του λέω, γνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή, πως δεν πρόκειται να τον πείσω. Και ούτε, αυτό είχα σκοπό…
Ο «Βλάχος» δεν κρατιέται και προσπαθεί να ξεκινήσει καβγά. Ξαφνικά, έχοντας αρχίσει να «ανεβάζει στροφές», έρχεται το απροσδόκητο για αυτόν… Βγάζοντας από μέσα μου όσο υποκριτικό ταλέντο μπορώ να έχω, πέφτω από την καρέκλα, κάτω από το γραφείο, και κάνω ότι έχω αρχίσει να έχω σπασμούς. Ο Παναγιώτης, τρελαίνεται… «ΩΧ. ΤΙ ΕΠΑΘΕ ΑΥΤΟΣ, ΡΕ», φωνάζει και βλέποντας τα πόδια μου μόνο να… σπαρταρούν, αρχίζει έντρομος, να έρχεται από την άλλη πλευρά των γραφείων για να δει τι συμβαίνει και να βοηθήσει.

Έχοντας κρυφτεί κάτω από το γραφείο προσπαθώ μάταια να κρατηθώ να μην γελάσω. Ο Παναγιώτης έρχεται τρομαγμένος, και πάει να σκύψει κάτω από το γραφείο για να βοηθήσει, μέχρι τη στιγμή που διαπιστώνει πως έχω πεθάνει στα γέλια. Η αντίδραση του; Αρχίζει να βρίζει, με τα μάτια του ήδη «κόκκινα», ετοιμαζόμενος να με… κλάψει. Το σκηνικό είχε συζητηθεί με τους υπόλοιπους που ήταν στο γραφείο και γνώριζαν ήδη το «σενάριο», οι οποίοι ξέσπασαν και αυτοί στα γέλια.

Αποστόλης Λιβάνιος - «Όχι ρε @#@#@»

Οι ιστορίες αρκετές, πιθανόν να ξεχνάμε μερικές προσπαθώντας να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, κάθε φορά που πλησιάζουν τα γενέθλια του σταθμού. Κάποιες απλώς δεν δημοσιεύονται για να μην μας… κλείσουν.

Πάμε στις 6 Ιουλίου του 2014. Προημιτελικά Μουντιάλ Βραζιλίας. Η Ολλανδία βγάζει νοκ άουτ την Κόστα Ρίκα (είχε αποκλείσει την Ελλάδα) στα πέναλτι με ήρωα τον γκολκίπερ Κρουλ, που είχε μπει ως αλλαγή από τον Φαν Χάαλ ή μάλλον είχε βγει ως άσος απ’ το μανίκι του έμπειρου τεχνικού. Ματς… απόλαυση.

Ναι, αλλά όχι για όλους. Διότι, ο υποφαινόμενος έκανε live το παιχνίδι για το sport-fm.gr και την ώρα που έπρεπε να το ανεβάσει έπεσε το ρεύμα. Το «όχι ρε π@@@@η μου» βγήκε αυθόρμητα από το στόμα. Το ρεύμα δεν άργησε πολύ να επιστρέψει, αλλά το ίντερνετ πηγαινοερχόταν, όπως και τα… καντήλια. Ευτυχώς το μαρτύριο δεν κράτησε πολύ και το παιχνίδι ανέβηκε ολοκληρωμένο στο σάιτ έστω με λίγη καθυστέρηση.

Εύα Ζαχαρουδιάκη - Η μετακόμιση

Έχουν περάσει πολλές έντονα φορτισμένες μέρες στα γραφεία του bwinΣΠΟΡ FM 94,6. Αυτή που σίγουρα δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η μέρα της μετακόμισης από τα γραφεία της Δαβάκη. Ευτυχώς, πρόλαβα να ζήσω περίπου δύο χρόνια στα θρυλικά γραφεία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως είχαν κάτι μαγικό. Κάθε όροφος έκρυβε τους δικούς του ήχους.

Ξεκινώντας από τον πρώτο όροφο, θα άκουγες τη φωνή του Τόλη και τη «sportdayάρα μας». Στην αίθουσα σύνταξης, στον δεύτερο όροφο, τις φωνές (συχνά ανακατεμένες με τραγούδια), τα πειράγματα στον Παναγιώτη, τα «σκάστε, δουλεύουμε» και τα spoilers του Μπάμπη στα γκολ. Τα τραγούδια του Κώστα στο μοντάζ του τρίτου, τις συζητήσεις στο κυλικείο... Τη φωνή της Κωνσταντίνας στον τέταρτο, τα τσιγάρα στο μπαλκόνι και τις παρατηρήσεις για τη φασαρία που «περνάει στο στούντιο».
Η τελευταία επίσκεψη στα γραφεία ήταν παράξενη. Τα περισσότερα έπιπλα είχαν φύγει, ο εξοπλισμός, οι φωνές... Η νέα εποχή ξεκινούσε.

Γιώργος Τσανάκας - Η πρώτη φορά σε γήπεδο

Έχω ζήσει αυτή την επταετία πολλά, πάρα πολλά. Τι να πούνε και οι άλλοι εδώ μέσα που είναι από την αρχή. Ωστόσο, ήταν λίγο αστεία η όλη φάση της πρώτης φοράς που πηγα σε γήπεδο.

Από την αρχή που η Πανούτσου ήρθε απλά να μου ανακοινώσει χωρίς καν να με ρωτήσει (σσ. έτσι γίνεται ναι) ότι πάω στο Φωστήρας-ΟΦΗ για να πάρω το κολάι, από το ότι λίγο έλειψε να χάσω τη σέντρα γιατί άργησε να έρθει ο προαστιακός (χωρίς υπερβολή 2:55 ήμουν εκεί και 3 άρχιζε το ματς), από το γεγονός πως η μάνα μου, μου έλεγε ότι αν σε ακούσει ο πατέρας σου στο ραδιόφωνο θα βάλει τα κλάματα.

Τελικά, αφού έγινε η πρώτη σύνδεση και ο Ταμπάκος με πήρε στο ημίχρονο για κράξιμο γιατί ήμουν "νωθρός και χαλαρός λες και άραζα στον καναπέ και μίλαγα με έναν φίλο μου", στο δεύτερο ημίχρονο βγήκα με μεγαλύτερο θάρρος και άγχος. Λίγες μέρες μετά είχα και κατ' ιδίαν συνάντηση με τους δασκάλους Πανούτσου και Ταμπάκο, μου είπαν τα "προβλήματά" μου και έγινα άνθρωπος (μπορεί και όχι). Και φυσικά ο πατέρας μου προφανώς και έκλαψε (συγνώμη πατέρα σου χάλασα τον μύθο)...

Σπύρος Σιαμπλής - Η άδεια… άδεια αλλά ο Παναγιώτης στο γραφείο

Βρισκόμαστε στο… σωτήριο έτος 2019. Το ημερολόγιο λέει 6 Αυγούστου, για την ακρίβεια. Ο ΠΑΟΚ φιλοξενεί τον Άγιαξ για τον 3ο προκριματικό γύρο του Champions League, στην Τούμπα. Μεγάλο γεγονός για τον «δικέφαλο του Βορρά» που θέλει, επιτέλους, να… κουνήσει σεντόνι!

Η δουλειά, δουλειά και οι άδειες… άδειες ωστόσο, με το γραφείο να είναι σχετικά άδειο. Κι ενώ, λοιπόν, προετοιμάζομαι για τα του αγώνα, κάνει την εμφάνισή του γνωστός μουσάτος συντάκτης, ΠΑΟΚτζηδικων συναισθημάτων. Ο οποίος σημειωτέον, ήταν σε άδεια αλλά είναι τόσο… bwinΣΠΟΡ FM τύπος που επέλεξε να την διακόψει για να ζήσει το ματς στο γραφείο!

Το αρχικό σοκ μου μετατρέπεται σε νεύρα. Ήξερα τι θα ακολουθούσε, βλέπετε... Ο Παναγιώτης άλλωστε φημίζεται για τις ψύχραιμες αντιδράσεις του. Τί κι αν εγώ δούλευα; Έφτασε σχεδόν στην… αγκαλιά μου, αλλάζοντας τηλεοράσεις, κάνοντας φασαρία αλλά αδυνατώντας να αλλάξει την μοίρα εκείνου του 2-2.

Παναγιώτης Βλαχαδάμης - Το γρουσούζικο τηλεφώνημα

Επειδή έχουν γίνει διάφορα και δεν μπορώ να τα φέρω σωστά στο μυαλό μου, θα αναφερθώ σε ένα ιστορικό μου ξέσπασμα, με το οποίο ενημερώθηκα πως γέλασε και ο τότε διευθυντής μας, Χρήστος Σωτηρακόπουλος, όταν του το μετέφεραν με τον γραφικό τους τρόπο οι τότε εκλεκτοί συνάδελφοι.

Λοιπόν, ως γνωστόν για τους περισσότερους στην Ιταλία υποστηρίζω τη μεγάλη Πάρμα και κάθε Κυριακή οι αγαπητοί ακροατές έπαιρναν τηλέφωνο για να ενημερωθούν για τα αποτελέσματα. Τυχαίνει, λοιπόν, να παίζουν Ρόμα-Πάρμα στο «Ολίμπικο» για τη Serie A και να είναι 0-0. Την ώρα εκείνη κάποιος παίρνει τηλέφωνο για να ρωτήσει το σκορ στο συγκεκριμένο ματς και πέφτει σε μένα. Με το που με ρωτάει τρώει γκολ η Πάρμα και νευριάζω. Του λέω 1-0 και, με το που κλείνει το τηλέφωνο, τον αρχίζω στα καντήλια, γιατί θεώρησα πως γκαντέμιασε την ομάδα εκείνη τη στιγμή, απίθανα βρισίδια του έριχνα του κακομοίρη για κανένα πεντάλεπτο.

Όλοι γέλασαν και το σκηνικό αναφερόταν για αρκετές μέρες στη συνέχεια στο γραφείο, πρέπει να ήταν το 2009-2010. ΜΟΝΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΑΥΤΑ.

Σταύρος Καλογεράκης - «Ο… Ντουντούνης»!

Όντας μέλος του bwinΣΠΟΡ FM 94,6 από το 2006, υπάρχουν πολλές αστείες (αλλά και δυσάρεστες) στιγμές που έχω βιώσει όλα αυτά τα χρόνια. Μια από τις πλέον επικές – μετά από εκείνη που περιέγραψε ο Χρήστος Ρομπόλης – ήταν το καλοκαίρι του 2007, όταν ο Βαγγέλης Νεραντζιάς μού έστησε μία φάρσα που έχει μείνει αξέχαστη!

Τότε ήταν η εποχή που είχα αρχίσει σιγά-σιγά να γράφω ρεπορτάζ των «μεγάλων» ομάδων στο sport-fm.gr. Είχα γράψει το πρωί ένα κείμενο για τον ΠΑΟΚ, που αφορούσε τα (δύσκολα εκείνη την περίοδο) οικονομικά του.

Σηκώνω, λοιπόν, το τηλέφωνο και στην άλλη γραμμή είναι ένας έξαλλος άνδρας, που μου συστήθηκε ως Ντουντούνης, και δήλωσε δικηγόρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ που ήθελε να μιλήσει με εμένα προσωπικά. Εγώ «ψαρωμένος» του απαντώ πως εγώ είμαι εκείνος που ψάχνει και τότε μου επιτίθεται, ζητώντας μου το λόγο για αυτά που γράφω και πως θα κινηθεί νομικά εναντίον μου, θα με τρέχει στα δικαστήρια κ.ο.κ.

Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου! Δεν ξέρω τι γίνεται, αφού ουσιαστικά είχα μεταφέρει το ρεπορτάζ που είχε η SportDay εκείνη τη μέρα.

Κλείνω σχεδόν κλαμένος το τηλέφωνο και οι άλλοι που ήταν στο γραφείο (και φυσικά ήταν όλοι μιλημένοι) με ρωτούν τι συνέβη.

Εγώ χωρίς να ξέρω τι έχει συμβεί απαντώ: «Ο… Ντουντούνης». Η κατάσταση… απογειώθηκε όταν ήρθε μία συνάδελφος (Αγγελική Παπαμιχαήλ) από την εφημερίδα στο γραφείο του σάιτ και μου είπε πως κάτω υπάρχει αναβρασμός εξαιτίας μου. Πάνω που ήμουν έτοιμος να πέσω κάτω από το φόβο μου για τις πιθανές συνέπειες, έρχεται ο Νεραντζιάς και μου σκάει το… παραμύθι και μου λέει πως ήταν πλάκα!

Παύλος Κουστέρης - «Είσαι 26 ετών και κάνεις αυτό που ονειρευόσουν»

Όταν μιλάμε για τη μία στιγμή που θα μείνει από τον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από εκείνη που βλέπεις ότι το όνειρό σου έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Ιούνιος 2015 και η ανάθεση του ρεπορτάζ του Ατρόμητου ήταν άμεση για το σάιτι του sport-fm.gr. Ήταν ένα καλοκαίρι στο οποίο η ομάδα του Περιστερίου ετοιμαζόταν για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις και συγκεκριμένα για τα ματς κόντρα στην ΑΪΚ Στοκχόλμης και τα έφερε έτσι η μοίρα ώστε να κάνω το πρώτο μου ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους.

Αποστολή στη Στοκχόλμη για τη μετάδοση της αναμέτρησης σε ένα γήπεδο-στολίδι όπως το «Friends Arena». Και όχι μία οποιαδήποτε μετάδοση, αλλά για την πρώτη μου μετάδοση ever σε αυτό το επίπεδο. Οπότε τα βάζουμε κάτω και έχουμε: Είσαι 26 ετών, στο κορυφαίο ειδησεογραφικό μέσο, κάνεις αυτό που ονειρευόσουν (μετάδοση) και περιγράφεις την πρώτη εκτός έδρας ευρωπαϊκή νίκη της αγαπημένης σου ομάδας με ένα εντυπωσιακό 3-1! Οκ, προφανώς, δεν έρχονται πολλές τέτοιες περιστάσεις στη ζωή σου, οπότε bwinΣΠΟΡ FM σε ευχαριστώ μόνο και μόνο για αυτή τη βραδιά της 30ής Ιουλίου του 2015, που δεν θα ερχόταν χωρίς εσένα.

Γιώργος Πετρίδης - Το… τραύμα με την πεταμένη καρέκλα του

Γενέθλια bwinΣπορ FM λοιπόν... Θα είμαι ξεκάθαρος: δεν έχω καμία απολύτως στιγμή να θυμάμαι μαζί τους. Τους μισώ όλους εκεί και δεν θέλω να τους βλέπω και να τους ακούω! Όπως τότε που πέταξαν χωρίς λόγο και αιτία την καρέκλα που καθόμουν... Αυτό μόνο... Να τα εκατοστίσει η πιο ιδιαίτερη αγάπη μας!

Χρήστος Κατριμουστάκης - Το δελτίο με τον φακό!

Η αλήθεια είναι ότι το να συμβεί κάτι παράξενο ή περίεργο σε μια καθιερωμένη βάρδια, δίνει μικρότερη απόδοση και από το να μπει πάρει η Μπάγερν το πρωτάθλημα στη Bundesliga. Ακόμα και αν δεν είσαι εδώ 26 χρόνια όπως κάποιοι, μπορείς αμέσως να… πιάσεις το τι «παίζει». Μια από τις στιγμές που δεν θα ξεχάσω είναι όταν πέρσι το καλοκαίρι με την ακραία ζέστη που είχε και τα θέματα που είχε γενικά το ρεύμα, έπεφτε συνεχώς με αποτέλεσμα ο Νικόλας Ακτύπης να μην έχει φως να διαβάσει το δελτίο. Ε άνοιξα φακό από το κινητό, πήγα από πάνω του και τον βοήθησα και όλα καλά. Βέβαια ακόμα πιστεύω ότι δεν με συμπαθεί και τόσο, γενικά οι «Λέρες».

Γιάννης Πολιάς - Η φωνή από το στούντιο

Τα δύο πράγματα που με δυσκόλεψαν αναφορικά με την εύρεση μίας χαρακτηριστικής bwinΣΠΟΡ FM στιγμής ήταν

1) ότι οι περισσότερες δεν γράφονται και
2) ότι δεν έχω τα χρόνια του Καππάτου (emoji καρδούλα), να είμαι δυόμιση δεκαετίες στον σταθμό και να έχω ζήσει μέχρι και ρεπορτάζ από ανατολικό αεροδρόμιο Ελληνικού.

Καταλήγω λοιπόν σε ένα ανάλαφρο κυριακάτικο πρωινό πριν από μερικούς μήνες, όταν και έφτασα στο γραφείο για βάρδια 07:00-15:00 – καθώς ο άρχων της πρωινής ζώνης, Σταύρος Καλογεράκης, είχε ρεπό. Δεν μου είχε πει ωστόσο ότι θα έρθει για να κάνει εκπομπή. Η κατάληξη ήταν να ανοίξω υπολογιστή και να δω πρωτοσέλιδα εφημερίδων έτοιμα, με αποτέλεσμα να νομίζω έντρομος ότι έχω κάνει λάθος στο πρόγραμμα κι ότι τσάμπα σηκώθηκα χαράματα.

Εν συνεχεία άκουσα τη φωνούλα του από την πλευρά του στούντιο του σταθμού, όπου και εμφανίστηκα με φάτσα πιο μπερδεμένη και από εκείνη του Τζον Τραβόλτα στην γνωστή σκηνή του Pulp Fiction. Ακολούθησε κάτι σαν «πάμε σε διάλειμμα, βλέπω έξαλλο Γιάννη Πολιά» και οι ανάλογες διευκρινήσεις, ούτως ώστε να πάει η καρδιά στη θέση της.

Αναστασία Βοσνάκη - Το πρώτο τηλεφώνημα

Παρότι οι περισσότεροι συνάδελφοι θα γράψουν κάποια αστεία στιγμή που τους έχει μείνει, εγώ θα το... σοβαρέψω λίγο. Ως νέα στη δουλειά (αλλά και στην ηλικία χαχα τι λέω) με ενθουσιάζουν τα πάντα σε αυτό το επάγγελμα.

Οι συνεντεύξεις είναι ένα κομμάτι το οποίο με εξιτάρει κάθε φορά και μέχρι τώρα είχα την τύχη να κάνω αρκετές συνεντεύξεις με αξιόλογους ανθρώπους. Η πρώτη μου όμως συνέντευξη είναι αυτή που μου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό. Ήταν ένα απόγευμα που κρατούσα το κινητό στο χέρι μου και αμφιταλαντευόμουν αν θα πρέπει ή όχι να ζητήσω συνέντευξη από έναν παλιό παίκτη που πάντα θαύμαζα.

Τελικά είπα τι έχω να χάσω και έστειλα το μήνυμα. Δεν ήμουν ιδιαίτερα αισιόδοξη γιατί είχα να κάνω με μια μεγάλη προσωπικότητα, αλλά λίγα λεπτά πιο μετά μου ήρθε η θετική απάντηση. Το συναίσθημα που ένιωσα ήταν απερίγραπτο.

Όπως απερίγραπτα ήταν και τα συναισθήματα όταν είχα απέναντι μου τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς! Κάθε συνέντευξη για εμένα είναι μοναδική. Γνωρίζεις έναν άλλον άνθρωπο και παίρνεις ένα κομμάτι του. Και αυτό είναι κάτι που μέσα από τον BWIN ΣΠΟΡ FM κατάφερα να πραγματοποιήσω!

Μανώλης Μουσουράκης – Ε, όχι και… ούρα

Για κάποιο λόγο -τόσο την ώρα που τη ζούσα, όσο κι εκ των υστέρων- την κατέτασσα στις αστείες στιγμές, ενώ μάλλον δεν συνιστά και τον ορισμό του «χαβαλέ». Καιρός πρακτικής ακόμη στον σταθμό. Όπως λένε, στην πράξη μαθαίνεις τον χώρο. Εκείνο το απόγευμα Μαρτίου, λοιπόν, ήταν κι από τις πρώτες καλές επαφές με τη… μαχητική δημοσιογραφία.

Απεσταλμένος για ανταπόκριση σ’ ένα από τα καλά ματσάκια της αγωνιστικής σε όμιλο της πάλαι ποτέ Γ’ Εθνικής (χωρίς ονόματα ομάδων, για να μη θίξουμε πρόσωπα και καταστάσεις). Το ενδιαφέρον των φίλων των γηπεδούχων επικεντρώθηκε αρκετά γρήγορα στο πώς θα προσφερθούν τα… απαραίτητα αντικείμενα υποδοχής στον πάγκο των φιλοξενούμενων. Κάποια στιγμή όμως κι αυτά στέρεψαν. Τότε άρχισε το μεταξύ μας συναπάντημα.

Για να μην τα πολυλογούμε, περάσαμε όλη την υπόλοιπη αναμέτρηση παρεούλα δίπλα-δίπλα στα «δημοσιογραφικά» (δεν τα έλεγες κι ακριβώς τέτοια). Εγώ να περιγράφω τα εντός του αγωνιστικού χώρου τεκταινόμενα κι εκείνοι να έρχονται να εφοδιάζονται με κομφόρ που είχαν κρύψει ή προσπαθούσαν εκείνη την ώρα να εφεύρουν. Εξαιρετική συνεργασία πάντως. Ο καθένας προσηλωμένος στη δουλειά του.

Highlight του σκηνικού, το μπουκαλάκι με… ούρα (αλήθεια ως τέτοια τα κατάλαβα από τη… σύνθεση και το χρώμα) που είχε κρυμμένο ένας τύπος, όπως φυσικά και το αλληλοκοίταγμά μας -ενώ η περιγραφή συνεχιζόταν κανονικά- την ώρα που έφευγε για να το εκσφενδονίσει.

Κωνσταντίνος Κολοβός - Τα συναισθήματα ρέουν αβίαστα

Κατά κάποιο τρόπο είναι ξεχωριστό αλλά χρειάζεται μία αναγκαία προϋπόθεση: να το ζήσεις. Σίγουρα ο «τρίτος» θα το εκλάβει ως μία συνηθισμένη τοποθέτηση, όμως προσυπογράφω ότι δεν πρόκειται για μία. Ως ο Βενιαμίν του σταθμού, οδεύοντας προς τα 21, η αίσθηση του απλού αναγνώστη μένει ακόμα πάνω μου σαν κολόνια. Όταν πάτησα για πρώτη φορά στα γραφεία παρόλο που ήταν χειμώνας… με έλουζε ιδρώτας, κρύος.

Σταδιακά, βρέθηκα στη «γραμμή παραγωγής» και ο ρόλος μου διαφοροποιούταν, μολονότι ένα γεγονός άρχισε να μου κινεί την περιέργεια. Πως ένας τόσο γνωστός σταθμός διαθέτει τόσο φιλικά άτομα, δίχως ίντριγκες και περιττό ανταγωνισμό!

Μπορεί ο κόσμος να μην το παρατηρεί απέξω, αλλά ένα εύλογο διάστημα στην καρέκλα αρκεί για να διαπιστώσεις πως η εποχή των… ρομπότ δεν έφτασε ακόμα και τα συναισθήματα ρέουν αβίαστα.

Αυτή είναι η δική μου απόκρυφη ιστορία: η διαφορετικότητα και το «παρεϊστικο» κλίμα που επικρατεί σε έναν σταθμό που παραμένει στην κορυφή!

Χαρούμενα 26 χρόνια bwinΣΠΟΡ FM!