Μακάρι να είχε κι άλλους «Σλούκες»

Ο Παναθηναϊκός εμφάνισε πάλι τις γνωστές του παθογένειες και μοιραία ηττήθηκε στην Ιταλία από την Αρμάνι Μιλάνο (96-89). Οι «πράσινοι» προβλημάτισαν για μια ακόμα φορά με την απόδοσή τους και πίκραναν τον κόσμο τους, ενώ βάζουν ακόμα πιο δύσκολα στους εαυτούς τους, αν αναλογιστούμε ότι έρχονται τα πολύ απαιτητικά ματς με Φενέρμπαχτσε, Χάποελ Τελ Αβίβ και Ζάλγκιρις μέχρι το τέλος του έτους.

Ο «επτάστερος» ήταν ανταγωνιστικός επί της ουσίας μόνο για 16-17 λεπτά συνολικά, δηλαδή μέχρι τις αρχές της δεύτερης περιόδου και στο τελευταίο τρίλεπτο του αγώνα. Και όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, σε αυτό το επίπεδο δεν μπορείς να νικήσεις σχεδόν κανέναν αντίπαλο εκτός έδρας έχοντας καλή απόδοση μόνο για τόσο μικρό διάστημα. Όσο κι αν πάλεψε στο φινάλε να πετύχει μια επική ανατροπή, που μπορεί να ερχόταν αν ευστοχούσε στο αμαρκάριστο τρίποντο του Χουάντσο στο 95-88. Αλλά με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία…

Καταρχάς, σε ένα ακόμα παιχνίδι η ομάδα του Αταμάν ήταν προβληματική στο κομμάτι της περιφερειακής της άμυνας, «χαρίζοντας» πολλά ελεύθερα σουτ στους γηπεδούχους, που βρήκαν ρυθμό έξω από τα 6,75μ. και ολοκλήρωσαν τον αγώνα με εντυπωσιακά ποσοστά (17/33 τρίποντα), ενώ στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης σούταραν με πάνω από 60%.

Ειδικά στη δεύτερη περίοδο οι Ιταλοί έστησαν… πάρτι με την κακή αμυντική συμπεριφορά του «τριφυλλιού» και πυροβολούσαν με θαυμαστή συνέπεια: είχαν 8/11 τρίποντα (!), με τον Μπρουκς να έχει 5/6 σε αυτό το διάστημα και 4/4 σερί με το σκορ στο 40-34! Την ίδια ώρα, στο στρατόπεδο του «επτάστερου» δεν υπήρχε η παραμικρή αντίδραση σε αυτό το σημείο και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Δεν εμφανίστηκε δηλαδή ένα εναλλακτικό πλάνο για την αντιμετώπιση και την αναχαίτιση του παιχνιδιού του αντιπάλου. Σαν να παράτησαν τελείως το παιχνίδι οι «πράσινοι», που παρουσιάστηκαν απαθείς και άψυχοι, με μία και μοναδική εξαίρεση. Αυτή φέρει το ονοματεπώνυμο του αρχηγού της ομάδας, που ήταν και ο μοναδικός διασωθείς από το «ναυάγιο».

Ο Κώστας Σλούκας ήταν συγκινητικός, συγκλονιστικός και πάλευε μόνος του (για μια ακόμα φορά) να κρατήσει το οικοδόμημα του Παναθηναϊκού, που κατέρρεε. Πιθανότατα αν δεν υπήρχε εκείνος παρκέ, η κατάσταση θα ξέφευγε πολύ και το «τριφύλλι» θα δεχόταν μία ακόμα συντριβή. Ο «Σλου» τελείωσε το ματς με 19 πόντους (με 7/9 εντός παιδιάς), 7 ασίστ και 2 κλεψίματα, ενώ έβγαζε περίσσιο πάθος, παίζοντας καταπληκτικά και στην άμυνα.

Η εικόνα του δε, να προσπαθεί να τα βάλει με όλη την ιταλική ομάδα, είναι που θα έπρεπε να παραδειγματίσει και τους υπόλοιπους. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, εξ ου και η πολύ κακή εικόνα της ομάδας. Κοινώς θα λέγαμε ότι μακάρι οι «πράσινοι» να είχαν και άλλους «Σλούκες» στο ρόστερ τους. Ειδικά σε θέμα νοοτροπίας, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη πληγή σε αυτή τη φάση.



Από ‘κει και πέρα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαραίνει και τον κόουτς Αταμάν, που δείχνει μπλεγμένος. Ο Τούρκος προπονητής έκανε αρκετά λάθη στο ροτέισον και στα σχήματα που επέλεξε κόντρα στην Αρμάνι Μιλάνο, ενώ προκαλεί απορίες το ότι άφησε εκτός 12άδας τον Καλαϊτζάκη, που ήταν ο καλύτερος αμυντικός από τους περιφερειακούς της ομάδας. Και συμπεριέλαβε σε αυτή τον Τολιόπουλο, που δεν είχε σκοπό να τον χρησιμοποιήσει.

Κατά τα λοιπά, είναι ένα σοβαρό ζήτημα για τον Παναθηναϊκό η θέση «5», όπου θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις για να βρεθεί λύση, από τη στιγμή που ο Φαρίντ δεν έχει την ίδια συνέχεια μετά το εκρηκτικό του ξεκίνημα. Με δεδομένο ότι ο Γιουρτσέβεν μοιάζει ξένο σώμα, τότε θα πρέπει να γίνει κίνηση απόκτησης ενός παίκτη που θα δώσει οντότητα κάτω από τις ρακέτες, τόσο σε άμυνα (κυρίως), όσο και σε επίθεση.

Κλείνοντας, ο «επτάστερος» έχει μπροστά του τρία άκρως απαιτητικά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα μέχρι το τέλος του έτους, όπου θα χρειαστεί δύο -τουλάχιστον- νίκες για να ανακτήσει την ηρεμία του…