Στο... μυαλό του Λουίς Ενρίκε: H «ακτινογραφία» της εθνικής Ισπανίας

Κατευθείαν στα βαθιά θα πέσει η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου στην προσπάθειά της για ένα νέο ξεκίνημα, το οποίο ελπίζει να την οδηγήσει τον Νοέμβριο του 2022 στο Κατάρ.

Την Πέμπτη (25/3, 21:45) το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα καλείται να αντιμετωπίσει στη Γρανάδα και το «Νουέβο Λος Κάρμενες» το αντίστοιχο της Ισπανίας, την πιο δύσκολη αντίπαλό του στον 2ο όμιλο των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κάτι που δεν στηρίζεται μόνο στο όνομα και τα… ασημικά της «Φούρια Ρόχα» αλλά και στην ανοδική πορεία που διάγει εσχάτως.

Το sport-fm.gr σας βάζει στο κλίμα της αναμέτρησης «ακτινογραφώντας» την τελευταία έκδοση της σπουδαίας αντιπάλου της Εθνικής.

Αυτούς θα βρει απέναντί της η Εθνική Ελλάδος

Σύμφωνοι, οι εποχές Τσάβι-Ινιέστα έχουν παρέλθει για την Ισπανία. Ωστόσο, αν προσπαθήσει κάποιος να δει πόσοι και ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής με το εθνόσημό της θα… ψιλοζαλιστεί. Ευτυχώς, ο «αρχιτέκτονας» της ομάδας, Λουίς Ενρίκε, έβγαλε από τη δυσάρεστη θέση πριν από ένα δεκαήμερο τους όποιους επίδοξους με την ανακοίνωση της 24μελούς αποστολής για τις αναμετρήσεις με Ελλάδα, Γεωργία και Κόσοβο.

?? OFICIAL | ??@LUISENRIQUE21 descubre la convocatoria oculta de la @SeFutbol para los primeros partidos rumbo a #Catar2022!!

?? Forman parte de nuestra vida diaria en tiendas y restaurantes, pero nuestros codigos QR son hoy MUCHO MAS ESPECIALES.#SomosEspana #SomosFederacion pic.twitter.com/bgvQ6wHaya

— Seleccion Espanola de Futbol (@SeFutbol) March 15, 2021

Έχουμε και λέμε: Τέσσερις «πρωτάρηδες» (Πέδρι, Ρόμπερτ Σάντσεθ, Μπράιαν Χιλ και Πέδρο Πόρο). Μόλις έξι παίκτες από τις τρεις «μεγάλες» της La Liga. Έντεκα ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε κλαμπ εκτός της χώρας, με τους τέσσερις εξ αυτών (υπολογίζεται και ο δανεικός στη Σπόρτινγκ, Πέδρο Πόρο) να ανήκουν στη Μάντσεστερ Σίτι. Σε ένα ρόστερ με μέσο όρο ηλικίας τα 26,3 έτη και του οποίου η αξία στο transfermarkt προσεγγίζει τα 850 εκατ. ευρώ, ούσα κάτι παραπάνω από οκταπλάσια από εκείνου της Εθνικής.

Mε τον Σέρχιο Ράμος, ο οποίος είναι αμφίβολος για το παιχνίδι κόντρα στην Ελλάδα, να αποτελεί τον αρχηγό και ηγέτη του συνόλου. Αν υπάρχουν ερωτηματικά, αυτά αφορούν κυρίως τα μετόπισθεν.



Από τη μία, η ομάδα του Λουίς Ενρίκε διαθέτει μόνο έναν καθαρόαιμο δεξιό μπακ (Πέδρο Πόρο), ελέω και των τραυματισμών των Καρβαχάλ και Σέρχι Ρομπέρτο. Από την άλλη, δεδομένης και της απουσίας του βασικού και ποιοτικότατου Πάου Τόρες, τα υπόλοιπα στόπερ που πλαισιώνουν τον Ράμος (Έρικ Γκαρθία, Ντιέγκο Γιορέντε και Ινίγο Μαρτίνεθ) στερούνται σημαντικών εμπειριών σε εθνικό επίπεδο.

Στα αριστερά της άμυνας τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα με τους Γκαγιά και Άλμπα (επέστρεψε στις κλήσεις μετά το 2019) να καλύπτουν τη θέση. Αν και βέβαια προκαλεί απορία η απουσία του προερχόμενου από γεμάτη σεζόν, Σέρχι Ρεγκιλόν. Με τον οπισθοφύλακα της Τότεναμ να μπορεί τουλάχιστον να κάνει παρέα με τον Κέπα Αριθαμπαλάγκα που έμεινε κι αυτός εκτός, καθώς προτιμήθηκε για την τριάδα των πορτιέρε ο Σάντσεθ της Μπράιτον.

Ταυτόχρονα, στις κλήσεις δεν βρέθηκαν τα ονόματα των Μπεγερίν, Νάβας, Θεμπάγιος, Τραορέ και Ροντρίγκο Μορένο, όπως φυσικά και του μακροχρόνια τραυματισμένου (με ρήξη μηνίσκου) «wonderkid», Ανσού Φάτι.

Αναλυτικά, οι κλήσεις του Λουίς Ενρίκε:

Τερματοφύλακες: Νταβίντ Ντε Χέα (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ρόμπερτ Σάντσεθ (Μπράιτον), Ουνάι Σιμόν (Αθλέτικ Μπιλμπάο).

Αμυντικοί: Πέδρο Πόρο (Σπόρτινγκ Λισαβόνας), Έρικ Γκαρθία (Μάντσεστερ Σίτι), Σέρχιο Ράμος (Ρεάλ Μαδρίτης), Ντιέγκο Γιορέντε (Λιντς Γιουνάιτεντ), Ινίγο Μαρτίνεθ (Αθλέτικ Μπιλμπάο), Τζόρντι Άλμπα (Μπαρτσελόνα), Χοσέ Λουίς Γκαγιά (Βαλένθια).

Μέσοι: Σέρχιο Μπουσκέτς (Μπαρτσελόνα), Ρόδρι (Μάντσεστερ Σίτι), Τιάγκο Αλκάνταρα (Λίβερπουλ), Πέδρι (Μπαρτσελόνα), Μάρκος Γιορέντε (Ατλέτικο Μαδρίτης), Σέρχιο Κανάλες (Ρεάλ Μπέτις), Κόκε (Ατλέτικο Μαδρίτης), Φαμπιάν Ρουίθ (Νάπολι).

Επιθετικοί: Ζεράρ Μορένο (Βιγιαρεάλ), Φεράν Τόρες (Μάντσεστερ Σίτι), Μίκελ Ογιαρθάμπαλ (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Άλβαρο Μοράτα (Γιουβέντους), Μπράιαν Χιλ (Έιμπαρ), Ντάνι Όλμο (Λειψία).

Αγωνιστικές σταθερές της εθνικής Ισπανίας

Ο Λουίς Ενρίκε κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του στον πάγκο της εθνικής Ισπανίας έχει καθοδηγήσει την ομάδα του σε έξι επίσημους αγώνες, εκείνους για το 4ο γκρουπ της League A του UEFA Νations League 2020/21. Με τη «Ρόχα» να κατακτά την πρώτη θέση κόντρα στις Γερμανία, Ουκρανία και Ελβετία (3/3 εντός έδρας νίκες με μηδέν παθητικό αλλά και χωρίς «τρίποντο» εκτός) και να προκρίνεται στο Final Four, όπου θα αντιμετωπίσει την Ιταλία τον προσεχή Οκτώβριο.

Ο συνήθης σχηματισμός με το οποίο παρέτασσε ο Ισπανός εκλέκτορας το σύνολό του στα παραπάνω παιχνίδια -εκ των οποίων προφανώς ξεχωρίζει η εντός έδρας «εξάρα» (6-0) επί της «Νασιονάλμανσαφτ» τον περασμένο Νοέμβριο- ήταν το 4-3-3. Βασική εναλλακτική επιλογή αυτού το 4-2-3-1.




(οι αρχικές ενδεκάδες της εθνικής Ισπανίας στα έξι κατά σειρά ματς της στο πρόσφατο Nations League)

Παρόλα αυτά, ανεξαρτήτως της αρχικής τοποθέτησης των παικτών του Ισπανού τεχνικού στον αγωνιστικό χώρο, η ομάδα του έχει να επιδείξει ορισμένες αγωνιστικές σταθερές.

Παιχνίδι υπομονής και βαθιά διαγώνια μπαλιά στην αδύνατη πλευρά

Ένα από τα κύρια γνωρίσματα του τρόπου παιχνιδιού της Ισπανίας είναι η -ως επί το πλείστον- υπομονή της στο χτίσιμο των επιθέσεών της είτε εκείνες ξεκινούν από το αμυντικό της τρίτο είτε από τον χώρο του κέντρου (είθισται να έχει αρκετά ψηλά την άμυνά της).

Στην πλέον συνηθισμένη συνθήκη, κατά την οποία παίζει παιχνίδι κατοχής με τον αντίπαλο να την περιμένει πίσω από τη σέντρα, κυκλοφορεί την μπάλα χαμηλά προσπαθώντας να δημιουργήσει υπεραριθμία σε μία εκ των δύο πλευρών. Τότε στο κατάλληλο τάιμινγκ θα πραγματοποιηθεί (συνήθως από τον Ράμος) βαθιά διαγώνια μπαλιά στον ελεύθερο προωθημένο συμπαίκτη του που βρίσκεται στην αδύνατη πλευρά.



Κατά τη φάση της κατοχής είναι σημαντική και η συμβολή των εξτρέμ της. Με τον έναν εκ των δύο να συγκλίνει και τον έτερο να ανοίγεται στη γραμμή δίνοντας πλάτος, με παράλληλη κίνηση του μπακ της πλευράς αυτής προς τα μέσα, ώστε να παίρνει αντίπαλο από τον συμπαίκτη του. Συνήθως τον δεύτερο ρόλο τον αναλαμβάνει ο Φεράν Τόρες, προκειμένου να αξιοποιεί την ταχύτητά του και την ικανότητά του στο ένας εναντίον ενός. Με τον 21χρονο άσο της Σίτι να... οργιάζει στο 6-0 επί της Γερμανίας ολοκληρώνοντας το ματς με χατ-τρικ (εφτά σουτ συνολικά και τέσσερα στον στόχο) και 42 επαφές με την μπάλα.

Overlaps και πλαγιοκοπήσεις

Τον περασμένο Σεπτέμβριο στην αναμέτρηση της Ισπανίας με την Ουκρανία στο «Αλφρέδο Ντι Στέφανο» οι φιλοξενούμενοι βίωσαν από πρώτο χέρι τι συμβαίνει όταν περιορίζεσαι απλώς σε άμυνα με βάθος και στένεμα του γηπέδου κόντρα στην ομάδα του Ενρίκε. Κάτι που προφανώς αντικατοπτρίστηκε και στο εις βάρος τους 4-0.

Οι γηπεδούχοι σημείωσαν από τα πλάγια τις 40 από τις 59 επιθέσεις τους, εκ των οποίων το 38% δημιουργήθηκε από τις συνεργασίες του αριστερού μπακ, Σέρχι Ρεγκιλόν και του εξτρέμ που βρισκόταν μπροστά του, Ανσού Φάτι. Αν και η Εθνική Ελλάδος δεν θα βρει απέναντί της κάποιον εξ αυτών, τα overlaps, μεταξύ άλλων, αναμένεται να συνεχίσουν να παίζουν καταλυτικό ρόλο στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας της Ιβηρικής Χερσονήσου.



Αυτές τις πλαγιοκοπήσεις των ακραίων προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τόσο οι άλλοι δύο της επιθετικής τριάδας όσο και -τουλάχιστον- ένας εκ των χαφ της ομάδας, κάνοντας κίνηση στους κάθετους διαδρόμους και περιμένοντας την πάσα εντός της μεγάλης περιοχής. Με τον μπακ της απέναντι πλευράς να αξιοποιεί τον κενό χώρο που δημιουργείται και να προωθείται και εκείνος με τη σειρά του.



Σημαντικές βοήθειες στη συνεργασία των αμυντικών και επιθετικών ακραίων -και κατ' επέκταση σε όλη τη λειτουργία της ομάδας του Λουίς Ενρίκε- προσφέρουν οι εκάστοτε εσωτερικοί μέσοι, οι οποίοι κινούνται προς τα πλάγια με στόχο τη δημιουργία τριγώνων με τους προαναφερθέντες. Κάτι που επιδρά καταλυτικά στο πετυχημένο passing game, στη διεμβόλιση της αντίπαλης άμυνας και το οποίο ουσιαστικά οδηγεί συχνά σε καταστάσεις δύο εναντίον ενός με τον… αβοήθητο ακραίο οπισθοφύλακα του αντιπάλου.



Πρέσινγκ

Ένα από τα σημεία-κλειδιά στον τρόπο παιχνιδιού της «Φούρια Ρόχα» είναι και η πίεση στο τελευταίο τρίτο.

Με τον επιθετικό να πρεσάρει τον αμυντικό που ελέγχει την μπάλα (περιορίζοντας τον χρόνο δράσης του) και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να είναι μεν ψηλά αλλά διατηρώντας ταυτόχρονα έναν συμπαγή σχηματισμό με μικρές αποστάσεις και συνοχή. Κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να διασφαλίζουν ότι δεν υπάρχουν κενά και πως σε κάθε μεταβίβαση της μπάλας θα μετακινούνται και οι ίδιοι σαν ένα ενοποιημένο σύνολο. Αγωνιστικό στοιχείο που δεν λειτουργεί καταλυτικά μόνο στην ανάκτηση της μπάλας σε καίρια σημεία, αλλά και στο αμυντικό κομμάτι, αφού οδηγεί σε παραγωγή ελάχιστων επικίνδυνων επιθέσεων από τους αντιπάλους.

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι στην επιβλητική επικράτηση επί της Γερμανίας το σημαντικό βάρος έπεσε στο πρέσινγκ στον χώρο του κέντρου, τη μάχη του οποίου κέρδισε κατά κράτος η τριάδα Ρόδρι-Ρουίθ (αντικατέστησε τον τραυματία Κανάλες στο 12')-Κόκε.



Η… απελευθέρωση του Τιάγκο

Ο Τιάγκο Αλκάνταρα συνιστά σημείο αναφοράς στη μεσαία γραμμή της εθνικής Ισπανίας. Κάτι που το γνωρίζουν οι ομάδες που καλούνται να την αντιμετωπίσουν.

Όταν, λοιπόν, η «Ρόχα» προσπαθεί να ξεκινήσει το build up της από τον τερματοφύλακα, ο χαφ της Λίβερπουλ κλείνεται άμεσα από τους αντίπαλους μέσους. Τότε χρειάζεται ένας παίκτης-«σκαλοπάτι» που θα συγκλίνει προς το κέντρο, για να γίνει ο δέκτης της πρώτης πάσας στον χώρο της μεσαίας γραμμής, τραβώντας πάνω του ποδοσφαιριστές και αποσυμφορίζοντας την πίεση από τον Τιάγκο. Ρόλο που αναλαμβάνει συνήθως κάποιος εκ των πλάγιων επιθετικών.



Το τρωτό σημείο και η λάθος αντιμετώπιση

Ανεξάρτητα από τα πρόσφατα θετικά αποτελέσματα της Ισπανίας είναι λογικό τα προαναφερθέντα αγωνιστικά της γνωρίσματα να έχουν και τα αντίστοιχα «πλην», τα οποία και πρέπει να εκμεταλλευτεί η Εθνική.

Χαρακτηριστικότερο όλων τα κενά που αφήνει πίσω του το σύνολο του Λουίς Ενρίκε, όταν βγαίνει κατά κύματα στην επίθεση με υπερφορτώσεις μίας εκ των δύο πλευρών. Σίγουρα, για να αξιοποιηθούν αυτά πρέπει και ο αντίπαλος να χρησιμοποιήσει τους κατάλληλους παίκτες.

Ταυτόχρονα, αν κάτι αποδεικνύεται από τους αγώνες της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας του 2010 είναι ότι το να της δώσεις για ενενήντα λεπτά την μπάλα αρκούμενος στην οχύρωση του αμυντικού σου τρίτου δεν είναι και το πλέον ασφαλές. Κι αυτό διότι έχει τα «εργαλεία» αλλά και την τρομερή ποιότητα μέσων, οι οποίοι μπορούν να βρίσκουν και να δημιουργούν χώρους, όπως οι Τιάγκο και Φαμπιάν Ρουίθ, ώστε να ξεκλειδώσει αργά ή γρήγορα την άμυνα. Αντίθετα, πρέπει και τα δικά της μετόπισθεν να είναι ενίοτε απασχολημένα. Με το -κατά διαστήματα- κράτημα μπάλας στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου από τον υποψήφιο διεκδικητή ενός θετικού αποτελέσματος να κρίνεται επιβεβλημένο.



Διαβάστε ακόμα:


NBA: Τι περιμένουμε 48 ώρες πριν από τη λήξη των ανταλλαγών

Η… δοκιμασία του Κουφού και τα δεδομένα με Ολυμπιακό

Παγκόσμιο Κύπελλο: Πώς θα διεξαχθούν τα προκριματικά σε ολόκληρο τον κόσμο την εποχή του κορωνοϊού