Το κρίμα της Λεωφόρου και το… λάδι που έβγαλε η Κηφισιά στους μεγάλους

Όταν η Κηφισιά είχε μπροστά της την τριάδα των εκτός έδρας αγώνων με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και Αστέρα Τρίπολης, το ενδεχόμενο να βγουν οι εξορμήσεις αυτές δίχως βαθμό έμοιαζε ορατό.

Πράγματι, το πρώτο ματς ενάντια στην Ένωση συνοδεύτηκε από ήττα, με την αποβολή του Σπίνου στα πρώτα λεπτά να χαλάει οποιοδήποτε πλάνο που μπορούσε να έχει καταστρώσει ο Κώστας Μπράτσος.

Στη δε Λεωφόρο, απέναντι στον προβληματικό τελευταία άλλα ανεβασμένο ψυχολογικά Παναθηναϊκό, τίποτα δεν προμήνυε όσα θα ακολουθούσαν όταν το δεύτερο γκολ του Παλάσιος στο 59’ ακυρώθηκε για οφσάιντ.

Όλα άλλαξαν άρδην μέσα σε λίγα λεπτά. Πρώτα ήρθε η κλοτσιά... καράτε κιντ του Σένκεφελντ στον Τετέι να χαρίσει ένα απροσδόκητο αριθμητικό πλεονέκτημα στους φιλοξενούμενους.



Αυτό βέβαια από μόνο του δεν αρκούσε για να αλλάξουν τα δεδομένα και στον πίνακα του σκορ. Ωστόσο, το εξαιρετικό αριστερό πόδι του Μιλίτσεβιτς, η έλευση του οποίου τον χειμώνα αναβάθμισε την αριστερή πτέρυγα των νεοφώτιστων και τους επέτρεψε να απειλούν περισσότερο από στημένες φάσεις, έκανε τη δουλειά - είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του και στο ντεμπούτο του, σκοράροντας ενάντια στον Ολυμπιακό.

Η σέντρα-σουτ του Βόσνιου βρήκε όσο έπρεπε στο κεφάλι του άτυχου Αράο, για να ξεγελάσει τον Λοντίγκιν και να φέρει το ματς στα ίσα στο 68’.

Κι αν πολλοί πίστεψαν ότι, έστω και με παίκτη λιγότερο, η ομάδα του Φατίχ Τερίμ θα καταφέρει να αποκαταστήσει το προβάδισμα και να φτάσει εύκολα ή δύσκολα στη νίκη, διαψεύστηκαν.

Τόσο πανηγυρικά, που εντέλει η ομάδα που άγγιξε το γκολ της νίκης ήταν η Κηφισιά! Πίσω από τη σέντρα έγινε αποδέκτης της μπάλας ο Μπιφουμά μετά την απομάκρυνση σε «πράσινο» κόρνερ και ακολούθησε μία τρομερή κούρσα, από αυτές που κάνει συνήθως στα αριστερά...

Ωστόσο, παρότι είχε δύο συμπαίκτες στους οποίους θα μπορούσε να σπάσει την μπάλα, την ώρα που ο Ούγκο έκανε υπερπροσπάθεια για να προλάβει τα χειρότερα, ο Αφρικανός εξτρέμ πλήρωσε το κακό, τελευταίο του κοντρόλ και πρόλαβε απλά να σπρώξει την μπάλα πάνω από τον αντίπαλο τερματοφύλακα, με εκείνη να καταλήγει στο δεξί δοκάρι και ακολούθως στον Βραζιλιάνο στόπερ, παίρνοντας όμως τροχιά προς τα έξω!

Όσες φορές και να δει κανείς τη συγκεκριμένη φάση, δυσκολεύεται να κατανοήσει πώς ακριβώς δεν έγινε εκεί το 2-1, που θα αποτελούσε, εάν έμενε μέχρι τέλους, την ιστορικότερη νίκη –μέχρι τώρα- της Κηφισιάς.



Από τη μία λοιπόν, ικανοποίηση για τον υπερπολύτιμο βαθμό, από την άλλη το «αχ» για το πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα.

Σε κάθε περίπτωση, το 1-1 της Λεωφόρου έχει περάσει πλέον στην ιστορία, με την ομάδα του Μπράτσου να έχει μπροστά της ένα ακόμα ταξίδι, στην Τρίπολη και εν συνεχεία ένα κρίσιμο εντός έδρας ματς με τον Παναιτωλικό, στην τελευταία αναμέτρηση πριν τα playouts και πρώτη μετά την επιστροφή των οπαδών στα γήπεδα.

Προφανώς και όλα θα κριθούν στην... post season, ωστόσο οι νεοφώτιστοι καλούνται να εξαντλήσουν τα περιθώρια για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στη βαθμολογία πριν την επτάδα αγώνων που θα καθορίσει ποιος θα παραμείνει στην κατηγορία και ποιος όχι.

Εκεί θα αντιμετωπίσουν εκ νέου, από μία φορά, Αγρινιώτες, ΠΑΣ Γιάννινα και Βόλο, ομάδες που έχουν όλες χειρότερη συγκομιδή ενάντια στο λεγόμενο big-5 σε σχέση με την Κηφισιά. Αυτή είναι η μοναδική που κατάφερε να αποσπάσει βαθμούς από Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Άρη, ενώ υπέστη οριακές ήττες από Ολυμπιακό εντός και ΠΑΟΚ εκτός. Σαφώς αυτό που θα μετρήσει στα playouts θα είναι τα πεπραγμένα της ομάδας των βορείων προαστίων με τους άμεσους ανταγωνιστές της, ωστόσο είναι γεγονός ότι στους... μεγάλους το έβγαλαν το λάδι οι νεοφώτιστοι!

Για φέτος φυσικά, η Κηφισιά δεν θα τεθεί ξανά αντιμέτωπη με τις ομάδες της πρώτης πεντάδας, ωστόσο για να τις συναντήσει και του χρόνου θα πρέπει να παρουσιαστεί το ίδιο μαχητική και ενάντια στους ανταγωνιστές της στη μάχη της ουράς. Και το ανεβασμένο σύνολο που έχουμε δει υπό την τεχνική ηγεσία του Μπράτσου, μπορεί να το πράξει.

ΥΓ: Όλα τα λεφτά η ατάκα του Ανδρέα Τετέι στην εκδίκαση της ρατσιστικής επίθεσης που δέχτηκε από τον Αχιλλέα Μπέο. «Δεν νιώθω μαϊμού, νιώθω άνθρωπος». Ό,τι πιο απλό και αυτονόητο. Και του ζητείται να απολογηθεί κιόλας...