Τι είδαμε από τον Πορόζο στο πρώτο ημίχρονο του στον Ολυμπιακό

• Τρία 25λεπτα είχε παίξει μέχρι χθες ο Πορόζο στον Ολυμπιακό. Σε τόσα ματς είχε μπει αλλαγή προς το τέλος των αγώνων, των δύο με την Τσουκάριτσκι (3-1 και 3-0) και εκείνου με την Κηφισιά (4-0). Στα Γιάννινα λοιπόν πήρε την ευκαιρία να παίξει έστω το πρώτο ημίχρονο του στον Ολυμπιακό, μπαίνοντας αυτή τη φορά στο ημίχρονο, με το σκορ 2-0.

• Όπως και στα άλλα παιχνίδια, ο πανύψηλος στόπερ από το Εκουαδόρ μπήκε κι έπαιξε υπό «ασφαλείς» όπως λέμε συνθήκες, με τον Ολυμπιακό δηλαδή να προηγείται με δύο και τρία γκολ διαφορά, δείγμα του ότι ο Μαρτίνεθ θεωρεί ότι ακόμη δεν έχει προσαρμοστεί όπως πρέπει στο παιχνίδι της ομάδας. Και μάλλον δικαιώθηκε, καθώς στη δεύτερη μόλις επαφή του πήγε καθυστερημένα πάνω στον αντίπαλο, σε μία όχι δύσκολη φάση, με συνέπεια να κάνει φάουλ και να πάρει κίτρινη, παίζοντας δηλαδή όλο το ημίχρονο με κάρτα στο παθητικό του.

• Ένα ντεζαβαντάζ εξτρά για τον Πορόζο ήταν ότι μαζί με τον Ντόη, ως κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού, είχαν παίξει μαζί μόλις 20 λεπτά, στο 4-0 με την Κηφισιά τις προάλλες. Η έλλειψη συνεννόησης φάνηκε στην καλύτερη ευκαιρία του ΠΑΣ στο παιχνίδι, στο 60’, στην κεφαλιά του Μπάλαν, που έμεινε αμαρκάριστος ανάμεσα στους δύο στόπερ και πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά, με τον Πασχαλάκη να πρέπει να αισθάνεται τυχερός που έφυγε άουτ, γιατί ήταν από καλή θέση.



• Για να είμαι ειλικρινής, πάντως, νομίζω ότι ο Πορόζο έχει ένα θέμα με την αίσθηση του χώρου στις σέντρες από τα πλάγια. Παρότι το ύψος του προδιαθέτει σε κυριαρχία του στον αέρα (και όντως χθες πήρε πολλές κεφαλιές) στις σέντρες των αντιπάλων από τα πλάγια, μου φαίνεται ότι δεν παίρνει τις καλύτερες θέσεις. Και σε μία εκτέλεση φάουλ του ΠΑΣ, έχασε κεφαλιά ενώ μάρκαρε από κοντά τον Μπάλαν, που εν τέλει πάλι αστόχησε. Και θυμάμαι ότι όσο έπαιξε με την Τσουκάριτσκι, οι Σέρβοι είχαν μειώσει το σκορ στο 93’ με μία σέντρα από τα πλάγια.

• Δεν μπορώ να είμαι και σίγουρος, βέβαια, με τόσο λίγο που τον έχουμε δει. Μπορεί και να χρειάζεται τον χρόνο του για να βρει τα πατήματα του. Για παράδειγμα χθες, μετά τα 15 πρώτα λεπτά, στα οποία είχε στο παθητικό του όμως τις δύο κεφαλιές του αντίπαλου φορ και μία κίτρινη κάρτα, ήταν πολύ καλύτερος. Καθάριζε στον αέρα, κέρδισε και στο σπριντ μία μάχη, έκοψε και πήρε και μία κεφαλιά επιθετικά, δίνοντας ουσιαστικά ωραία ασίστ στον Γιόβετιτς, που απέτυχε να σκοράρει από καλή θέση.

• Η αλήθεια είναι ότι παίζοντας τόσο λίγο δεν μπορούμε να τον κρίνουμε με ασφάλεια. Ότι δεν εντυπωσιάζει, όμως, δεν εντυπωσιάζει. Και δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι ο προπονητής, παρότι αποτελεί μεταγραφή του ισπανικού τιμ και παρότι προέρχεται από ένα πρωτάθλημα όπως το γαλλικό, τον έχει καθαρά Νο 4 στην ιεραρχία των στόπερ και δη πολύ πίσω από την τριάδα Ρέτσου, Φρέιρε, Ντόη. Και πιθανότατα έχει δίκιο ο Μαρτίνεθ…