Ο καλύτερος Τζολάκης που έχουμε δει στον Ολυμπιακό

• Η αίσθηση που μου άφησε το παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Χαριλάου είναι ότι ο Τζολάκης έκανε την πιο ολοκληρωμένη εμφάνιση του κάτω από τα δοκάρια των «ερυθρόλευκων». Όχι ότι, στα 19 προς 20 χρόνια του, έχει κάνει και πολλά παιχνίδια (16 είναι όλα κι όλα σε πρωτάθλημα, Ευρώπη και Κύπελλο), αλλά πραγματικά νομίζω ότι ήταν το καλύτερο.

• Και δεν στέκομαι απλά στο ότι κράτησε το μηδέν. Το έχει κάνει, άλλωστε, και στον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ στο Βόλο (1-0) το Σεπτέμβρη του 2010, όπως και στην Τρίπολη στα περσινά πλέι οφς, στο 0-0 με τον Αστέρα, αλλά και φέτος στο 2-0 με τον ΠΑΣ στο Καραϊσκάκη. Αναφέρομαι σε όλο το πακέτο της απόδοσης του Τζολάκη, που έβγαλε μία ετοιμότητα πολύ μεγάλου βαθμού, ίσως βοηθούμενος κι από το ότι έχει παίξει σε 16 επίσημα παιχνίδια του Ολυμπιακού Β κατά τη φετινή σεζόν.

• Μπορεί να μην χρειάστηκε να κάνει στο 1-0 του Ολυμπιακού επί του Άρη την πολύ μεγάλη επέμβαση, όμως ο Τζολάκης σε όποιο κομμάτι χρειάστηκε ήταν καλός. Η πιο δύσκολη απόκρουση του ήταν σε εκείνο το συρτό σουτ του Μαντσίνι ακριβώς στο φινάλε του α΄ ημιχρόνου, όπου είχε και την τύχη η μπάλα μετά την επέμβαση του χαμηλά στη δεξιά γωνία του να πάει σε συμπαίκτη του, στον Ανδρούτσο, κι όχι σε αντίπαλο.
• Ο Τζολάκης μπλόκαρε, άλλοτε εύκολα κι άλλοτε λιγότερα εύκολα πολλές (εννιά) τελικές παικτών του Άρη, όμως θεωρώ ότι τα…υπόλοιπα, τα «γύρω γύρω», ήταν που συμπλήρωσαν την εμφάνιση του και την έκαναν ολοκληρωμένη.

ΣΕ δύο εξόδους βγήκε με γροθιές και καθάρισε ψηλά, σε ένα κόρνερ και μία βαθιά μπαλιά.

ΜΕ μεγάλη ψυχραιμία δύο φορές, τη μία έφυγε γρήγορα μακριά από την εστία του και πάσαρε κιόλας σε συμπαίκτη του και την άλλη αντιμετώπισε ένα γύρισμα με ρίσκο του Αβραάμ προς τα γκολπόστ του, δίνοντας ξανά πάσα σε συμπαίκτη του.

ΣΤΙΣ σέντρες που του έγιναν από τα πλάγια, σε μία πιο χαμηλή, βγήκε και μπλόκαρε και στην άλλη, πιο ψηλή, απογειώθηκε κι έδιωξε την μπάλα σαν καμικάζι.

ΔΥΟ φορές έπρεπε να εγκαταλείψει την εστία του και να πέσει σε πόδια αντιπάλων, κάτι που το έκανε έγκαιρα, τη δεύτερη φορά μάλιστα σε φάση με σοβαρό βαθμό δυσκολίας.

ΕΙΧΕ την ευστροφία να παίξει γρήγορα την μπάλα στον Βρουσάι στη φάση που ο Μάριος έβγαλε με βαθιά πάσα τον Τικίνιο σε θέση γκολ.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ έπαιξε σωστά με την μπάλα στα πόδια, έχοντας καλά κτυπήματα (και μία καλή πάσα), αν και σηκώνει σίγουρα βελτίωση το πώς
δουλεύει το αριστερό του πόδι. Ακόμη και κάθετα έπαιξε σε συμπαίκτη έξω από την περιοχή του.



• Γενικά ο Τζολάκης έχει ένα μεγάλο προσόν για γκολκίπερ στο μοντέρνο ποδόσφαιρο: είναι πολύ γρήγορος, πολύ ευέλικτος, θυμίζοντας σε αυτό το κομμάτι τον Σα. Σε θέμα ταχύτητας δεν συγκρίνεται καν με τον Βατσλίκ, που από την πλευρά του έχει άλλες παραστάσεις, πολύ αναπτυγμένη αντίληψη στις φάσεις και την ικανότητα να μην κάνει σούπερ πράγματα, αλλά να κάνει «όσα πρέπει» να κάνει, παίζοντας με τη φοβερή εμπειρία του και ξέροντας π.χ. τι θέση πρέπει να πάρει έτσι να μην χρειαστεί να…πετάξει στον αέρα για να διώξει την μπάλα.

• Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να δω τον Τζολάκη και σε ένα-δύο ντέρμπι από αυτά τα τρία σερί που έχει δώσει ο Ολυμπιακός ως το τέλος της σεζόν. Να τον δούμε και σε άλλα ματς στα οποία καίει η μπάλα, κόντρα σε παραδοσιακούς αντιπάλους του Ολυμπιακού και σε επίπεδο πρωταθλήματος και όχι μόνο στο κύπελλο (πρόπερσι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 3-2 και Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-0). Θεωρώ ότι με την παρουσία του στο Χαριλάου το έχει κερδίσει αυτό.

• Και είμαι υποχρεωμένος να καταγράψω και κάτι άλλο, έχοντας δει αρκετά παιχνίδια του Ολυμπιακού Β: τον περίμενα καλύτερο, πιο σταθερό ίσως, τον Τζολάκη στο πρωτάθλημα της SuperLeague 2. Είχε σπουδαίες επεμβάσεις, αλλά είχε και σοβαρά λάθη. Δεν ξέρω αν ήταν ζήτημα συγκέντρωσης και ίσως υποτίμησης του πρωταθλήματος, αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε να ήταν ακόμη καλύτερος. Μακάρι να συνεχίσει έτσι όπως τον είδαμε προχθές στη Θεσσαλονίκη.



• Τελευταίο: για τον Αβραάμ τι μπορείς να σχολιάσεις-το να παίζει μία φορά στα τόσα και να είναι πάντα έτοιμος, από μόνο του είναι κάτι πολύ σημαντικό. Αλλά να παίζει σε τόσο υψηλό επίπεδο στα 37 του, παίζοντας αραιά και που, πραγματικά είναι κάτι παραπάνω από πολύ σημαντικό!

Ελάχιστα πριν το 1-0 είχε μία πολύ κρίσιμη επέμβαση και μετά από λίγο έγινε κι ο πρωταγωνιστής του μοναδικού γκολ.

ΕΝΑ παιχνίδι στο οποίο ο Αβραάμ είχε καλές καλύψεις, έδιωξε, καθάρισε φάσεις στον αέρα, είχε σωστές πάσες, ανέκοψε σέντρες και θα πλησίαζε το τέλειο αν δεν έδιωχνε κάποια στιγμή την μπάλα λίγο άτσαλα, με συνέπεια να βγάλει αντεπίθεση ο Άρης. Ακόμη και τότε, όμως ο έμπειρος κεντρικός αμυντικός έσπευσε κι έκοψε ωραία την μπάλα αμέσως μετά.

ΚΑΤΙ ξέρει ο Μαρτίνς και τον θέλει πάντα μαζί του…