Ο Χολέμπας ως στόπερ κι ο Τιάγκο μετά από 13 παιχνίδια στον Ολυμπιακό

· Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί και σε άλλο η, άλλα παιχνίδια τον Χολέμπας σε ρόλο στόπερ.

· Βλέπετε…

Ο ΣΕΜΕΔΟ δεν μπορεί να παίξει στα δύο τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος της κανονικής διάρκειας της σεζόν, με τη Λαμία μέσα και τη Λάρισα έξω, αφού σε αυτά τα δύο ματς τον δήλωσε ο Ολυμπιακός για να εκτίσει την ποινή των δύο αγωνιστικών λόγω εφτά κίτρινων καρτών.

Ο ΜΠΑ είναι στο όριο καρτών (έξι) κι άλλη μία να πάρει τη Δευτέρα στο Βόλο, θα χάσει κι αυτός αναγκαστικά τα παιχνίδια με Λάρισα και Λαμία.

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ταλαιπωρείται από δυνατούς πόνους στον ώμο του και ουδείς μπορεί να γνωρίζει πότε ακριβώς θα είναι 100% καλά-αν χρειαστεί να παίξει αύριο η, τη Δευτέρα, θα το κάνει με ενέσεις.

Ο ΑΒΡΑΑΜ θα είναι ακόμη κάποιες εβδομάδες εκτός δράσης, λόγω της βαριάς θλάσης την οποία υπέστη τις προάλλες.

· Οπότε έχει ένα νόημα να δούμε τι μας έδειξε ο Χολέμπας στο β΄ ημίχρονο του αγώνα με τον Άρη, στο οποίο έπαιξε αριστερό στόπερ, με δίπλα του, δεξιά, τον Σεμέδο.

· Σε γενικές γραμμές ο Χολέμπας κακός δεν ήταν. Τις φάσεις που ήταν να καθαρίσει, αυτές δηλαδή που ήταν στο χώρο ευθύνης του, τις καθάρισε, ψηλά η, χαμηλά, είτε διώχνοντας την μπάλα, είτε παίρνοντας σωστή τοποθέτηση. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν πολλές.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ τον είδαμε να προσπαθεί να βγάζει 40άρα μπαλιά από πίσω προς τον Ραντζέλοβιτς, αλλά και να πήρε μία κεφαλιά από καλή θέση σε προώθηση του σε στημένη φάση (φάουλ του Βαλμπουενά), σε μία ευκαιρία από την οποία δεν ήθελε πολύ να προκύψει το 2-0.

ΤΙ αρνητικό μπορούμε να καταγράψουμε; Την απροσεξία του, που για στόπερ δεν είναι και το…καλύτερο. Δύο φορές βγήκε ωραία κι έκοψε την μπάλα, αλλά και τις δύο στη συνέχεια έχασε την μπάλα, τη μία δίνοντας λάθος πάσα και την άλλη χάνοντας την. Και μία τρίτη φορά έκανε λάθος πάσα κι υποχρέωσε τον Εμβιλά να τρέχει για να διορθώσει.

· Δεν ξέρω πώς μπορεί να το διαχειριστεί αυτό το πράγμα ο Χολέμπας, δηλαδή την αποφυγή του εύκολου λάθους με την μπάλα στα πόδια, όμως οι δυνατότητες δεν του λείπουν για να καλύψει τη θέση του αριστερό στόπερ. Αντίθετα, μπορεί να δώσει ισορροπία στην άμυνα, ακριβώς χάρη στο αριστερό του πόδι. Ανασταλτικά είναι καλός, αλτικότητα έχει, σκληρά αν χρειαστεί έχει. Από εκεί και πέρα, βέβαια, η αίσθηση του χώρου της θέσης του στόπερ, αποκτάται μόνο με παιχνίδια. Κι ο Χολέμπας έχει παίξει στόπερ, σε άμυνα τεσσάρων, αλλά και σε άμυνα τριών, μόνο σε άλλα τέσσερα ματς στην καριέρα του, στην Αγγλία, στη Γουότφορντ.



· Θα ήθελα όμως να γράψω και πέντε πράγματα για τρεις ακόμη παίκτες του Ολυμπιακού, με αφορμή το παιχνίδι με τον Άρη.

· Ο Χασάν παίζει για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος βασικός, χωρίς να κάνει την παρουσία του αισθητή, τόσο όσο θα περίμενε κανείς, όταν μιλάμε για τον βασικό φορ του Ολυμπιακού, τόσο στη Λεωφόρο, όσο και την περασμένη Κυριακή. Δεν λέω ότι είχε ΤΗΝ τροφοδότηση, αλλά και τις δύο φορές που πήγε να καρφώσει την μπάλα με κεφαλιές, στα κόρνερ του Φορτούνη και του Βαλμπουενά, οι επιλογές του δεν ήταν κι οι καλύτερες. Ειδικά δε τη δεύτερη φορά, έπρεπε να είχε τελειώσει καλύτερα τη φάση, καθώς έβλεπε όλη την εστία.

ΕΙΧΕ μία καλή ιδέα, σε μία καλή πάσα του Μπουχαλάκη, να γυρίσει με κεφαλιά την μπάλα στον Μασούρα και να τον βγάλει πραγματικά σε θέση γκολ, αλλά η «εκτέλεση» της ιδέας δεν ήταν ιδανική και ψυλλιάστηκε κι έδιωξε την μπάλα ο Ρόουζ, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν ένας βράχος για την άμυνα του Άρη.

ΔΕΝ μπορώ να κατηγορήσω τον Χασάν ότι δεν το πάλεψε. Κι έκλεψε μία μπαλιά κι έδωσε μάχες, αλλά καλό δεν τον λες με τίποτα-κι έχασε κι ένα εύκολο κοντρόλ. Οι δε εμφανίσεις του στα δύο αυτά παιχνίδια, με τον ΠΑΟ και τον Άρη, αν μη τι άλλο θα πρέπει να τον προβληματίσουν. Και να τον κάνουν να αναρωτηθεί, μήπως είναι οι απαντήσεις στο ερώτημα γιατί δεν παίζει περισσότερο ως βασικός στον Ολυμπιακό…

· Ο Καμαρά ήταν αρκετά καλός στο ανασταλτικό κομμάτι, παίζοντας άλλωστε κατά βάση σαν Έβλεπα εξαροοκτάρι αυτή τη φορά, είχε τουλάχιστον πέντε καλές επεμβάσεις και διωξίματα, όμως δημιουργικά ήταν πολύ χαμηλών τόνων κι είναι ζήτημα αν πέρασε δύο-τρεις καλές πάσες. Συνεχίζει δε τα τελειώματα του κάθε φορά που βρίσκεται σε θέση βολής να είναι πολύ απογοητευτικά εδώ και αρκετό καιρό, από τότε που είχε σκοράρει στο 3-0 με τον ΠΑΟΚ.

· Ο Τιάγκο παίρνει ευκαιρίες εσχάτως από τον Μαρτίνς. Μπορεί να μην είναι πάντοτε σε επίπεδο ενδεκάδας, αλλά σχεδόν πάντα παίζει τουλάχιστον μισή ώρα. Τις εκμεταλλεύεται; Ότι δείχνει κάποια πράγματα δείχνει. Για παράδειγμα με τον Άρη μπήκε και κέρδισε τέσσερα φάουλ, σε ένα χρονικό σημείο στο οποίο τον Ολυμπιακό τον βοήθησε αυτό το πράγμα. Έκλεψε, έκοψε, πέρασε κάποιες καλές πάσες, όμως όταν ήρθε η ώρα να κάνει τη διαφορά απέτυχε.

ΦΥΣΙΚA αναφέρομαι στη φάση του 89ου λεπτού. Εκεί που υποδέχεται την πάσα του Μπουχαλάκη, χάνει την μπάλα, αλλά την ξανακερδίζει και βρίσκεται σε ευνοϊκή θέση για σουτ στην γραμμή της περιοχής του Κουέστα, χωρίς να έχει πίεση από αμυνόμενο. Αυτή ήταν η ώρα του-ένα καλό σουτ πιθανότατα θα σήμαινε το νικητήριο γκολ του Ολυμπιακού. Κι ο Πορτογάλος θα ήταν ο ήρωας του αγώνα. Θα είχε ισοφαρίσει ο Άρης στο 83’ και θα είχε κάνει αυτός το 2-1 στο 89’! Μόνο που το σουτ το οποίο έκανε, ήταν ελάχιστα καλύτερο από ένα προηγούμενο του Καμαρά, που από καλή θέση πήγε και σημάδεψε ένα αντίπαλο.



ΤΟ άστοχο σουτ του Τιάγκο είναι μία στιγμή που χαρακτηρίζει κιόλας τη μέχρι στιγμής παρουσία του στον Ολυμπιακό. καταλαβαίνω ότι ο Μαρτίνς λίγο τον…μπερδεύει, βάζοντας τον άλλοτε 10άρι, άλλοτε εξτρέμ, άλλοτε εξαροοκτάρι, αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα: έχοντας ήδη στα πόδια του έξι ματς στην αρχική ενδεκάδα κι άλλα εφτά ως αλλαγή, ο απολογισμός μηδέν γκολ και μία ασίστ στο τελευταίο γκολ ενός ματς που έληξε 5-0, μόνο απολογισμός καλός δεν είναι για παίκτη στις θέσεις στις οποίες αγωνίζεται, Ειδικά αν σκεφθούμε, ότι με εξαίρεση νομίζω δύο ματς στα οποία ήταν σε ρόλους κεντρικού-αμυντικού χαφ, στα υπόλοιπα έπαιξε πιο μπροστά. Ας το δει ο Τιάγκο κι ας κάνει την αυτοκριτική του.

ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ, έβλεπα τη φάση του γκολ του Εμβιλά με την PSV. Κλασική περίπτωση κίνησης του Βαλμπουενά να φύγει από τη θέση του, δεξιά, και να πάει στην άλλη πλευρά, την αριστερή στη συγκεκριμένη περίπτωση, δημιουργώντας καλή υπεραριθμία. Πράγματι, ο Ματιέ με τον Όλεγκ και τον Μπρούμα έκαναν την υπεραριθμία και δημιούργησαν τις συνθήκες για φάση, με τη σέντρα του Μπρούμα. Αν όμως προσέξουμε καλύτερα, θα δούμε ότι την στιγμή της σέντρας στην περιοχή των Ολλανδών ήταν μόνο ο φορ (Ελ Αραμπί) κι ο πιο επιθετικός χαφ (ο Καμαρά). Με δύο μόνο παίκτες στην αντίπαλη περιοχή, μαθηματικά μία σέντρα δύσκολα θα γίνει γκολ. Σε αυτή την φάση ο Ολυμπιακός στάθηκε τυχερός, γιατί ο Εμβιλά που έρχονταν από πίσω σαν τρέιλερ βρήκε ωραία την μπάλα στο βηματισμό του κι έβαλε μία γκολάρα, παίρνοντας το ριμπάουντ από το διώξιμο της άμυνας.



Πού θέλω να καταλήξω. Καλές είναι οι υπεραριθμίες από τα πλάγια, όταν όμως συνοδεύονται και με ανάλογες κινήσεις από τα χαφ η, κι από τα ακραία μπακ. Για παράδειγμα, η επίθεση του Ολυμπιακού στο γκολ του με τον Άρη ήταν ιδανική όταν μιλάμε για πλαγιοκόπηση και σέντρα-χωρίς υπεραραθμία από τα άκρα αυτή τη φορά. Στη σέντρα του Χολέμπας ήταν στην περιοχή οι Χασάν, Μασούρας κι έρχονταν από πίσω ολοταχώς οι Βαλμπουενά, Φορτούνης κι Ανδρούτσος! Και βέβαια έτσι ήρθε το γκολ.
Η περιοχή πρέπει στις σέντρες να είναι γεμάτη όχι μόνο από αμυντικούς, αλλά κι από επιθετικούς. Ειδάλλως, τις να τις κάνεις τις σέντρες...