Ολυμπιακός: Όταν τέσσερις αμυντικοί κάνουν μηδέν φάουλ στους κυνηγούς της Ρεάλ…

· Το να είναι καλύτερος σου ένας αντίπαλος παίκτης, είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι παράλογο π.χ. ο Εμπαπέ με τον Βινίσιους να ταλαιπωρούν τον Ρέτσο και τον Ρόντινεϊ-έχουν ταλαιπωρήσει άλλους κι άλλους.

· Μέσα στο ποδόσφαιρο είναι και να κάνεις λάθη, έστω πολύ σοβαρά, είτε γιατί χάνεις τη συγκέντρωση σου για τον άλφα η, τον βήτα λόγο, είτε γιατί είναι τέτοια η δυσκολία ενός αγώνα και οι συνθήκες οι οποίες δημιουργούνται, που δεν έχεις καθαρό μυαλό.

· Αυτό το οποίο πραγματικά ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν οι αμυντικοί του Ολυμπιακού, με εξαίρεση τον Ορτέγκα, τους επιθετικούς της Ρεάλ. Τελείωσε το παιχνίδι και ο Ρέτσος, ο Πιρόλα, ο Ρόντινεϊ κι ο Μπιανκόν είχαν κι οι τέσσερις μαζί μηδέν φάουλ!!!

· Μόνο ο Ορτέγκα έκανε δύο φάουλ, εκ των οποίων το ένα σκληρό μάλιστα (εξ ου και η κίτρινη κάρτα) πάνω στον Εμπαπέ στο 40ο λεπτό. Με τον Γάλλο, παρεμπιπτόντως, να «μαζεύεται» κάπως μετά από αυτό το μαρκάρισμα-θυμηθείτε την απόδοση του πριν και μετά. Άμα δεν κάνεις ένα φάουλ πάνω, ξέρω γω, στον Βινίσιους, λογικό κι επόμενο είναι να σου κάνει πάρτι ο Βραζιλιάνος. Και να σε εκθέτει από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό.

· Ρε παιδί μου, οι κυνηγοί της Ρεάλ δεν τους αισθάνθηκαν τους αμυντικούς του Ολυμπιακού. Όταν ο Πιρόλα κι ο Ορτέγκα έπαιξαν λίγο δυνατά, έβλεπες ότι έκαναν κι οι άλλοι λίγο πίσω. Γιατί άμα δεν κερδίζεις μονομαχίες, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με αυτές τις ομάδες.




· Επιπλέον κάτι άλλο, αυτή τη φορά για τα ακραία μπακ, τον Ρόντινεϊ και τον Ορτέγκα, σε ό,τι αφορά τα επιθετικά τους καθήκοντα-πολύ λίγα πράγματα, με εξαίρεση μία καλή πάσα του Ορτέγκα. Διότι, ο Βραζιλιάνος δεν είναι μόνο ότι σε όλες τις κρίσιμες στιγμές του αγώνα δεν υπήρχε αμυντικά, είναι κι ότι δεν έκανε και τίποτα επιθετικά, που είναι το δυνατό του σημείο. Διότι, αν τουλάχιστον βοηθούσε λίγο επιθετικά την ομάδα, θα υπήρχε μία κάποια έστω ισορροπία στην προσφορά του. Αλλά ο Ρόντινεϊ είχε 10 γεμίσματα, από κόρνερ, φάουλ και σέντρες, χωρίς να προκύψει καμία ανησυχία για την άμυνα της Ρεάλ.

· Και κάτι τελευταίο: Μπορώ να τα δεχθώ όλα, όλες τις προσωπικές ήττες στις μονομαχίες, ακόμη κι ότι στο δεύτερο γκολ, στην κεφαλιά του Εμπαπέ δεν σηκώθηκε καν. Αυτό, όμως, το οποίο δεν μπορώ να δεχθώ με τίποτα από τον Ρόντινεϊ είναι η στάση του στη φάση του 1-1.

· Εκεί που όταν πήρε την μπάλα ο Βινίσιους, ο δεξιός μπακ του Ολυμπιακού όχι πάνω του δεν πήγε, έστω απλά να τον εμποδίσει, αλλά έκανε βήματα πίσω και απομακρύνθηκε πέντε μέτρα μακριά από τον αντίπαλο του, αφήνοντας του όλο τον χώρο και τον χρόνο να βγάλει με όλη την άνεση του κόσμου μία πάσα όπως ακριβώς την ήθελε στον Εμπαπέ.

· Τον αγαπάμε όλοι τον Ρόντινεϊ και τον τιμάμε για την προσφορά του στον Ολυμπιακό, αλλά αυτό δεν ήταν άμυνα.