Πώς ο Λόπες μπήκε στο πλάνο του Μαρτίνς στον Ολυμπιακό

• Όχι, δεν λέω ότι έμεινα…έκθαμβος με την απόδοση του Ρόνι Λόπες στο Αγρίνιο, αλλά είδα πράγματα καλά από τον Βραζιλιάνο, για πρώτη φορά σε διάρκεια και συχνότητα. Ήταν ρε παιδί μου σαν να ήθελε να μας πει ότι είναι κι αυτός εδώ.

• Και θα σταθώ σε κάποιες λεπτομέρειες, που κατά την γνώμη μου λένε πολλά.

Μου άρεσε πολύ που ο Λόπες γύρισε σε θέση δεξιού μπακ και με υπερένταση πήρε κεφαλιά από επιτιθέμενο, βγάζοντας αποτελεσματική άμυνα σε μία επικίνδυνη σέντρα του Παναιτωλικού από δεξιά, από την πλευρά του Ρέαμπτσιουκ.

Μου άρεσε που μπήκε σε μία μονομαχία και την κέρδισε, ότι έδωσε κι άλλες μάχες, ακόμη και στον αέρα (που δεν είναι το δυνατό του σημείο), κι άλλες τις έχασε κι άλλες τις κέρδισε, αλλά και ότι πέρασε την μπάλα σε συμπαίκτη με μία κοντινή πάσα εξαιρετικής τεχνικής.

• Κατά τα άλλα, ήταν εξόφθαλμο ότι είχε τέσσερις πολύ ουσιαστικές στιγμές στο δημιουργικό κομμάτι: το καλοκτυπημένο κόρνερ για το γκολ του Τικίνιο, την ωραία πάσα για γκολ που από το ημικύκλιο της περιοχής έβγαλε πάλι στον Τικίνιο (νικήθηκε από τον γκολκίπερ), το καλό γύρισμα που έκανε από θέση μέσα αριστερά στην περιοχή προς τον Μασούρα (εκεί που αυτός έπεσε θεαματικά για πέναλτι) και την ακόμη πιο καλή μπούκα του από δεξιά, που είχε ως κατάληξη σέντρα στο πρώτο δοκάρι, με τον γκολκίπερ να διώχνει, τον Αγκιμπού να παίρνει το ριμπάουντ και να κάνει το μοναδικό απειλητικό του σουτ σε όλο το παιχνίδι (κόντραραν όμως οι αμυνόμενοι).

• Όσο δηλαδή είχε ρυθμό (για να τον έβγαλε στο 54΄ο Μαρτίνς εικάζω ότι μέχρι εκεί ήταν), ο Λόπες μπήκε μέσα σε τέσσερις καλές ατιγμές του Ολυμπιακού στο α΄ ημίχρονο. Παρεμπιπτόντως, την ίδια μπούκα και σέντρα από δεξιά είχε βγάλει και στην Φρανκφούρτη, μπαίνοντας ως αλλαγή. Με πολύ καλό ξεκίνημα πάλι στην προσπάθεια του, αλλά με το γύρισμα στο πρώτο δοκάρι κι όχι προς το σημείο του πέναλτι, όπως θα έπρεπε, ώστε να είναι πιο απειλητικό. Μάλιστα και στις δύο περιπτώσεις οι γκολκίπερ βγήκαν κι έδιωξαν την μπάλα.



• Αυτό που δεν μου άρεσε στον Λόπες ήταν ότι το παιχνίδι του είχε μία επιπολαιότητα. Ένα επιπόλαιο κοντρόλ από το οποίο έχασε την μπάλα, μία επιπόλαια πάσα από την οποία προέκυψε αντεπίθεση του Αγρινίου με το Βέργο. Κι ακόμη δεν μου άρεσε ότι όπως είχε συμβεί και στο 20λεπτο που είχε παίξει με την Άιντραχτ στο πρώτο ματς κόπηκε κάποιες φορές μάλλον εύκολα, όταν οι αντίπαλοι ήταν πιεστικοί και έπεσαν δυναμικά πάνω του.

Είναι δύο πράγματα που πρέπει 100% να τα δει, συν βέβαια ένα τρίτο, και πλέον εξόφθαλμο: τα πολύ επιπόλαια σουτ από τα 25 μέτρα, όταν κινείται στον άξονα. Ειλικρινά, πρέπει να έχει επιχειρήσει πέντε τέτοια όσο είναι στον Ολυμπιακό, χωρίς ούτε ένα αξιόλογο. Την στιγμή μάλιστα που ούτε μία φορά δεν επιχείρησε πάσα από αυτή τη θέση, που τη λες και ιδανική για να βγάλεις ευκαιρία.

• Πάντως, νομίζω ότι η εμφάνιση του, στα καλά της σημεία, προχθές στο Αγρίνιο, ήταν κατά κάποιο τρόπο μία συνέχεια, αλλά σε βελτιωμένη εκδοχή, της αρκετά καλής προσπάθειας του στο πρώτο ματς με τους Γερμανούς, όταν π.χ. είχε και μία πολύ όμορφη απαλλαγή από αντίπαλο, ο οποίος υποχρεώθηκε να τον σταματήσει με φάουλ-όπως ακριβώς το ίδιο είχε κάνει και πάικτης του ΠΑΟ, όταν στο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη ο Λόπες είχε μπει αλλαγή για μόλις έξι λεπτά.

• Κοινώς, ο αριστεροπόδαρος Βραζιλιάνος «κάτι» θέλει να μας δείξει. Και δικαιώνονται κι όσοι υποστήριζαν εδώ και κάμποσες ημέρες ότι έχει αρχίσει και δουλεύει καλύτερα στο Ρέντη, ότι ανεβάζει στροφές. Παρουσιάζει ένα καλύτερο πρόσωπο-όχι αυτό που θα θέλαμε, αλλά καλύτερο, που βγάζει μία προοπτική, μία υπόσχεση ότι μπορεί να βοηθήσει. Και νομίζω ότι με τη δουλειά που κάνει τον τελευταίο καιρό, ο Λόπες έχει μπει για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δύο μήνες στο πλάνο του Μαρτίνς…

• Να υπενθυμίσουμε ότι ο Λόπες είναι ο μοναδικός αριστεροπόδαρος (!) που έχει η ομάδα «από τον Μπουχαλάκη και πάνω» κι ότι ο χώρος της κίνησης του είναι 50% έξω δεξιά και 50% να συγκλίνει σαν κεντρικός χαφ, ανοίγοντας χώρους στο μπακ να γίνεται εξτρέμ.

• Παρεμπιπτόντως, μόλις την Παρασκευή, μία ημέρα πριν τον αγώνα του Παναιτωλικού, έγραφα σε τούτη τη στήλη κάποια πράγματα για το Βαλμπουενά.



Για να μην λέτε ότι μιλάμε κατόπιν εορτής. Κι αυτό που τώρα έχω να συμπληρώσω είναι ότι χωλαίνει πολύ στο αμυντικό κομμάτι ο Βαλμπουενά, λόγω έλλειψης αντοχών-η, ρυθμού αν θέλουμε να είμαστε πιο ευγενικοί απέναντι στο Ματιέ. Κι επειδή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, αν το θέμα είναι όντως ότι του λείπει ρυθμός γιατί παίζει λίγο, με την εικόνα που βλέπουμε εσχάτως, είναι για 20-25 λεπτά παιχνιδιού.