Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία των σπορ που καταλαβαίνεις πως ο χρόνος παγώνει. Είναι εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που όμως θα μνημονεύονται όσα χρόνια κι αν περάσουν, ως ωδή στην έμπνευση, φόρος τιμής σε κάτι μοναδικό και πρωτοποριακό! Κάτι που στο μέλλον κάποιοι θα επιχειρήσουν να επαναλάβουν αλλά αυτός που άνοιξε το δρόμο ως σκαπανέας θα απολαμβάνει το σπόρο που έσπειρε η ιδιοφυΐα του! Όταν ένα σουτ δεν είναι χτύπημα στη μπάλα αλλά ζωγραφιά πάνω στον καμβά!
Απόψε συμπληρώνονται 40 χρόνια από την βραδιά που ο Αντον Πανενκα σκέφτηκε διαφορετικά από όσους είχαν μέχρι τότε δοκιμάσει να εκτελέσουν πέναλτι. Ήταν ο τελικός του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος για το 1976, στο Βελιγράδι, και η (ενωμένη ακόμα) Τσεχοσλοβακία αντιμετώπιζε τη Δυτική Γερμανία. Η αγωνία βρισκόταν στο κατακόρυφο αφού για πρώτη φορά ένα ματς τόσο υψηλού επιπέδου θα κρινόταν στα πέναλτι και ο Πανενκα είχε την ευκαιρία να χαρίσει στη χώρα του τον τίτλο. Μία χώρα που δύο φορές στο παρελθόν, στη δεκαετία του '30 και του '60 είχε φτάσει στο τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου. Και τις δυο προηγήθηκε αλλά δεν τα κατάφερε και τελικά έχασε από την Ιταλία το 1934 και τη Βραζιλία το 1962.
Σε εκείνον το τελικό, στο Βελιγράδι, είχε και πάλι προηγηθεί! Και μάλιστα με 2-0, ωστόσο οι πεισματάρηδες Γερμανοί είχαν ισοφαρίσει σχεδόν στην τελευταία φάση του ματς. Όταν ο Πανένκα πήρε την μπάλα και την τοποθέτησε στην άσπρη βούλα, σήκωσε το κεφάλι ψηλά και κοίταξε στα μάτια τον Γερμανό τερματοφύλακα Ζεπ Μάγιερ. Έναν άνθρωπο που είχε αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης το 1972 και κόσμου το 1974 με τη φανέλα των Γερμανών και για πολλά χρόνια ήταν κάτω από το δοκάρια της Μπάγερν, η οποία για μια σερί τριετία ήταν η κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριων! Δεν τολμούσαν και πάρα πολλοί να κοιτάξουν κατάματα αυτό το "τοτέμ" των τερματοφυλάκων, έναν βιονικό ποδοσφαιριστή που έπαιξε σερί 442 φορές στη Μπουντεσλίγκα απο το 1966 μέχρι το 1979!
Το χτύπημα ήταν το πιο κρίσιμο της βραδιάς αφού λίγο νωρίτερα είχε αστοχήσει ο Ουλι Χένες! Ο Πανένκα ξεκίνησε τη κούρσα του και φτάνοντας στην μπάλα ζωγράφισε, δεν σούταρε! Το πόδι του απλά χάιδεψε τη μπάλα δίνοντας της μια καμπυλωτή τροχιά! Ο Μάγιερ είχε ήδη κινηθεί ... Εκεί ακριβώς είχε ποντάρει ο Τσέχος.
Η μπάλα διέγραψε μια τροχιά χωρίς δύναμη αλλά πια ήταν αδύνατο να αντιδράσει ο Γερμανός τερματοφύλακας! "Ήταν σαν να είχε δώσει μία εντολή να σηκωθεί από το έδαφος και να καταλήξει στα δίχτυα η μπάλα όπως βλέπει κανείς στα τηλεκατευθυνόμενα παιχνίδια" έγραψε για αυτή τη μαγική στιγμή (ο σπουδαιότερος Ιταλός αθλητικός συντάκτης) ο αείμνηστος Τζιανι Μπρέρα σε ένα από τα τελευταία κομμάτια του, αναφερόμενος σε μια ανάμνηση την οποία χαρακτήριζε ως από τις πιο εμπνευσμένες στην ιστορία του ποδοσφαίρου!
Η Τσεχοσλοβακία έπαιρνε το τρόπαιο, ενώ η Γερμανία θα έχανε στη διαδικασία των πέναλτι στην πρώτη φορά που αυτή, σε επίπεδο εθνικών ομάδων, είχε χρησιμοποιηθεί. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως μέχρι σήμερα θα ήταν και η τελευταία!
Ο Πανένκα ποτέ δεν θέλησε να θριαμβολογήσει για εκείνη τη στιγμή που απλόχερα είχε προσφέρει σε ολόκληρο τον πλανήτη ως κληρονομιά!
Προσωπικά, τη στιγμή εκείνη την θυμάμαι χαραγμένη στο μυαλό μου λες και ήταν χτες. Παιδί ακόμα, παρακολουθώντας τον αγώνα στην ασπρόμαυρη τηλεόραση ένιωσα όπως όλοι την απόλυτη έκπληξη από αυτό που έβλεπα. Ήταν όμως κάτι που σου μένει αξέχαστο! Βρέθηκα με τον Πανενκα να κάθομαι δίπλα-δίπλα στην εξέδρα τύπου του Ολντ Τράφορντ του Ανφιλντ και του Γουεμπλει, στο Euro του 1996 όταν ήταν εκεί δουλεύοντας για την τηλεόραση της Τσεχίας. Μια
διοργάνωση που η χώρα του έφτασε μέχρι τον τελικό και μου μένει ως εικόνα η χαρά του όταν ο Μπέργκερ έβαλε τη Τσεχία μπροστά στον τελικό απέναντι στη Γερμανία! Όμως τα γκολ του Μπιρχοφ έμελλαν να αλλάξουν τη ροή του αγώνα...
Πάρα τις ερωτήσεις που του έκανα εκείνες τις μέρες που βρεθήκαμε στα γήπεδα σχετικά με τη μοναδικότητα της στιγμής κουνούσε πάντα το κεφάλι αρνούμενος να πει πως ήταν κάτι το ξεχωριστό! "Οκ λοιπόν" τον ρώτησα την τρίτη φορά που είχαμε συναντηθεί "πες μου πως και σκέφτηκες να το δοκιμάσεις;" Με κοίταξε χαμογελώντας: "Μα γιατί ήμουν βέβαιος πως έτσι θα σκόραρα"! απάντησε! Μία απλή απάντηση που ωστόσο δείχνει και το μέγεθος της προσωπικότητας για έναν άνθρωπο ποτέ δεν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί όχι την εφήμερη δημοτικότητα αλλά μια δεδομένη ποδοσφαιρική αιωνιότητα!
Ουσιαστικά ενέπνευσε πολλούς στο μέλλον να προσπαθήσουν να τον μιμηθούν, και παρότι αυτός δεν θέλει πια να μιλάει φια το κατόρθωμα του η ιστορία στην περίπτωση του αποδίδει δικαιοσύνη!
Κάποιοι σούταραν "αλά Πανενκα" και το έκαναν εξαιρετικά και υπό δύσκολες συνθήκες όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν με τον Μπουφόν απέναντι στον τελικό του Μουντιάλ το 2006 ή ο Ράμος στο κρίσιμο τελευταίο πέναλτι το 2012 στον ημιτελικό του Euro με την Πορτογαλία. Συνάμα πολλοί έσπασαν τα μούτρα τους όπως ο τυπάκος της Βενεζουέλας πριν λίγες μέρες εναντίον της Αργεντινής.
Εκείνο που παραμένει ωστόσο το αυθεντικό και πραγματικά μοναδικό είναι το original χτύπημα εκείνο το βράδυ πριν 40 χρόνια! Είναι αυτές οι λίγες στιγμές που η σχετικότητα του χρόνου δικαιώνει πλήρως τον Αϊνστάιν δημιουργώντας μια εικόνα που δεν σβήνει ποτέ! Μια ποδοσφαιρική φάση που ξεπερνάει τα κλισέ δίνοντας διάσταση τέχνης στο άθλημα και αφήνει για πάντα το όνομα χαραγμένο στην ιστορία.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
