Απολαύστε το! Αλλά μην πανηγυρίζετε ακόμη για την Εθνική!

Η Εθνική είναι στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ! Το λέμε και το γράφουμε για να το πιστέψουμε, γιατί πέρασαν 16 χρόνια από την τελευταία φορά. Είναι ήδη πετυχημένη, αλλά ουδείς νιώθει αίσθημα ολοκλήρωσης, παρά μόνο ανακούφισης. Ανακούφισης γιατί ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών έκλεισε το βράδυ της Τρίτης στην όμορφη Ρίγα.

«Δεν κερδίσαμε κάτι», είπαν Σπανούλης και Γιάννης δείχνοντας τη νοοτροπία αυτής της ομάδας, που δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από το καλύτερο δυνατό. Απαλλαγμένη πλέον από το άγχος και την κατάρα των προημιτελικών, αλλά και καλύτερη μέρα με τη μέρα, δείχνει αποφασισμένη αλλά κυρίως ικανή να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής.

This win will send Greece into the EuroBasket 2025 semi-finals, putting them just two victories away from the championship and Giannis knows it. It also marks their return to serious medal contention for the first time since 2009, ending a long drought on the European stage. pic.twitter.com/uYnlKxSn1R

— Follow HeavenlyBuckets (@Heavenlybuckets) September 9, 2025

Απόλυτος έλεγχος για… 37 λεπτά

Το 7-0 της εκκίνησης και το ενθουσιώδες κοινό της «Αρένα Ρίγα» που θύμιζε περισσότερο «Ζαλγκίριο Αρένα», άγχωσε περισσότερο τους μονίμως δύσπιστους Έλληνες φιλάθλους παρά την ίδια την ομάδα. Θαρρείς και φορούσαν ωτοασπίδες, με στιβαρά χέρια και μάτι που γυαλίζει, επέβαλαν το νόμο τους γρήγορα στο παρκέ. Η αντίδραση ήταν καταπληκτική, με την Εθνική να κυριαρχεί και να ελέγχει απόλυτα το παιχνίδι στα υπόλοιπα 37 λεπτά. Το τελικό +11 μαρτυρά την ελληνική υπεροχή αλλά ίσως και όχι, γιατί η νίκη θα μπορούσε να έχει έρθει ακόμη πιο εύκολα αν έμπαιναν απλώς κάποια παντελώς ελεύθερα σουτ κι αποφεύγονταν κάποια φθηνά λάθη. Ας μην είμαστε όμως πλεονέκτες, καθώς η εμφάνιση της ομάδας αξίζει επαίνους στον έλεγχο της βραδιάς.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έκανε μια ακόμη ολοκληρωτική εμφάνιση, παρότι το λιθουανικό οχυρό τον δυσκόλεψε πολύ περισσότερο από κάθε αντίπαλο ως τώρα στο τουρνουά. Στην ωριμότερη εκδοχή του από τότε που φορά τη γαλανόλευκη, πήρε ό,τι του έδωσε η αντίπαλη άμυνα χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες, μοίρασε σωστά την μπάλα, διαχειρίστηκε άριστα το γρήγορο τρίτο φάουλ στις αρχές της τρίτης περιόδου και έκανε καταπληκτική δουλειά στην άμυνα. Όμως δεν ήταν μόνος. Γιατί αυτή η Εθνική δεν εξαρτάται παθολογικά από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά έχει μάθει να τον υποστηρίζει καλύτερα από κάθε άλλη πλαισίωση που είχε τα προηγούμενα χρόνια.



Ο Τολιόπουλος πρόσφερε πόντους στα διαστήματα που ήταν εκτός παρκέ ο Greek Freak δείχνοντας χαρακτήρα και προσωπικότητα πολύ μεγαλύτερο από το μπόι του. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο έκανε το πιο σπουδαίο του παιχνίδι με το εθνόσημο, όχι μόνο επειδή μοίρασε τέσσερις τάπες για highlights, αλλά κι επειδή ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος σε άμυνα κι επίθεση. Ο Καλαϊτζάκης έβγαλε τα συκώτια στους ούτως ή άλλως λίγους κι όχι σπουδαίας κλάσης χειριστές των αντιπάλων. Και τα δύο παιδιά που εδώ και μια 20ετία ματώνουν για τη φανέλα αυτή έκαναν κατάθεση ψυχής: ο Παπανικολάου ξαπόστασε σκάρτα τρία λεπτά αλλά ήταν και πάλι παντού, ενώ ο Σλούκας πρόσφερε τη σιγουριά που χρειαζόταν στη δημιουργία. Ουδείς υστέρησε!



Ο Βασίλης Σπανούλης είχε άριστο πλάνο και έκανε καταπληκτικό κοουτσάρισμα. Η Εθνική ομάδα δεν θα μπορούσε να χάσει από τον Βαλαντσιούνας, που ήταν κακώς μπελάς, αλλά όσο περνούσε η ώρα βαριανάσαινε και ήταν προφανές πως δεν θα άντεχε ως το τέλος. Όχι απέναντι σε μια τόσο καλά διαβασμένη άμυνα, που συν τοις άλλοις για δεύτερο συνεχές παιχνίδι είχε τον έλεγχο των ριμπάουντ, προοδεύοντας διαρκώς σε έναν τομέα που υπέφερε στη Λεμεσό. Πέρα από την καθοδήγηση από τον πάγκο, ο κόουτς έχει και μια αρετή που δεν βρίσκεις εύκολα: αυτή την μεταδοτική νοοτροπία νικητή, που κάνει όλη την ομάδα του να είναι σε αποστολή και να μην αμφιβάλλει στιγμή για τις δυνατότητές της.

Δύο ματς ακόμη, ένας ο στόχος

Μετάλλιο κι ας είναι ό,τι να’ ναι, ευχόμασταν πριν το Ευρωμπάσκετ. Η Εθνική, ωστόσο, πλέον έχει μάτια μόνο για το χρυσό. Άλλωστε τρώγοντας ανοίγει η όρεξη και η εικόνα της ομάδας είναι αυτή που γεννά προσδοκίες. Ο ημιτελικός της Παρασκευής με την Τουρκία θα είναι ένα τεράστιο παιχνίδι, από κάθε άποψη. Προφανώς ο αντίπαλος είναι καλύτερος από κάθε άλλον που συναντήσαμε μέχρι τώρα και θα χρειαστεί η ελληνική ομάδα να αγγίξει το τέλειο για να τα καταφέρει απέναντι στον καταπληκτικό Σενγκούν, τον πυραυλοκίνητο Όσμαν, τον πανέξυπνο Αταμάν και όχι μόνο… Δεν αμφιβάλλουμε ότι τα παιδιά μπορούν. Αν θα τα καταφέρουν, θα το δούμε. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα κάνουν το παν για να είναι στον μεγάλο τελικό.

YΓ1: Για δεύτερο σερί νοκ άουτ η Ελλάδα τελειώνει το ματς με τον 20χρονο Σαμοντούροβ στο παρκέ. Όχι για τα... μόρια, αλλά γιατί το αξίζει. Μεγάλη υπόθεση να γαλουχηθεί ένα νέο παιδί μέσα από μια επιτυχία.

ΥΓ2: Σπουδαίες οι δηλώσεις του Κώστα Παπανικολάου. Στη στιγμή της δικής του χαράς και δικαίωσης για τους κόπους τόσων ετών, ύψωσε ασπίδα προστασίας στα νεαρά παιδιά της Εθνικής ποδοσφαίρου και υπενθύμισε σε όλους μας να μην κάνουμε βιαστικές ή εύκολες κρίσεις.