Ο Τσάβι Πασκουάλ φαίνεται πως καταφέρνει, έστω και στην τρίτη του χρονιά, να δημιουργεί έναν Παναθηναϊκό που ταιριάζει περισσότερο στη δική του φιλοσοφία. Είναι μια ομάδα που δεν περιμένει πλέον τις εξάρσεις ή την αναρχοαυτόνομη δράση κανενός Τζέιμς, Σίνγκλετον ή Φελντέιν για να επιτεθεί, αλλά (σχεδόν) όλα εκτελούνται μέσα από το πλούσιο play book του προπονητή του. Οι 22 ασίστ, περισσότερες εκ των οποίων μέσα από δουλεμένες κομπίνες και φυσικά απόρροια του πηγαίου ταλέντου του Καλάθη, με τα μισά λάθη αποτελούν τρανή απόδειξη του παραπάνω. Οι «πράσινοι» χρειάστηκε ελάχιστες φορές να καταφύγουν σε ένας εναντίον ενός ή ηρωικά από συγκεκριμένους παίκτες, ακόμη κι όταν βρέθηκαν να κυνηγούν στο σκορ. Αυτό συνιστά το βασικό κέρδος από την πρεμιέρα, πέρα από το προφανές βαθμολογικό όφελος.
Υπήρχαν, φυσικά, και άλλα κέρδη. Κυριότερο, ότι ο Παναθηναϊκός πήρε το ματς από παίκτες που διέθετε και πέρσι αλλά βγαίνουν μπροστά σε πρώτο ρόλο. Τον Λοτζέσκι που αν είναι υγιής και έχοντας κάνει προετοιμασία μπορεί να αναδειχθεί σε απρόσμενο πρωταγωνιστή της ομάδας. Τον Αντετοκούνμπο που όσο θείο χάρισμα τού λείπει το αναπληρώνει με έναν απίθανο συνδυασμό αθλητικότητας, αυταπάρνησης και αυτοπεποίθησης. Και τον Μήτογλου που πλέον είναι και με τη βούλα παίκτης του rotation, όχι επειδή χρίστηκε τέτοιος κατά ανάγκη αλλά επειδή το κέρδισε με το σπαθί του, τη δουλειά και τη σοβαρότητά του. Οι υπόλοιποι πρόσφεραν εκλάμψεις για το τι μπορούν να δώσουν. Ο Λάσμε μπορεί να μην έχει την ίδια έκρηξη στα 35 του αλλά έδωσε λύσεις. Ο Τόμας δεν είναι Σίνγκλετον στην πληθωρικότητα, αλλά έδειξε πως μπορεί να προσφέρει σουτ αλλά και άμυνες. Ο Παπαπέτρου δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του αγώνα, δεν πήρε προσπάθειες, χαραμίστηκε στο δύσκολο κυνηγητό του Γουίλμπεκιν ή στο σπρώξιμο των Μπλακ και Ο’ Μπράιαντ, αλλά ο Πασκουάλ έχει δείξει στην προετοιμασία πως θα του δώσει ουσιαστικό ρόλο στις δύο πλευρές του παρκέ. Ακόμη όμως κι αν δεν του πάει το ματς, είναι ένα επιπλέον κορμί και στον «πόλεμο» δεν περισσεύει κανείς.
Η νίκη, ασφαλώς, δεν πρέπει να καλύψει τις αδυναμίες που παρουσιάστηκαν. Ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικά… ευγενής. Έβγαλε σκληράδα μόνο κατά διαστήματα και μόνο αφού είχε επιτρέψει στη Μακάμπι να βρει ρυθμό. Γνωρίζοντας πως ο αντίπαλος κατεβαίνει χωρίς δύο γκαρντ, Πάργκο και Ρέι, και με μοναδικό οργανωτή τον Γουίλμπεκιν θα έπρεπε να πιέσει ασφυκτικά στην μπάλα και να αξιοποιήσει το εργαλείο των φάουλ. Αντ’ αυτού μέχρι 3:19 του ημιχρόνου είχε κάνει συνολικά μόλις τρία (!) δίνοντας θάρρος στον χωριάτη, που λίγο έλειψε να ανέβει στο κρεβάτι. Φυσικά η έλλειψη σωστής πίεσης στην μπάλα δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα διάθεσης. Ο Παναθηναϊκός στερείται, κατά πώς φαίνεται, ενός (ακόμη) παίκτη που θα μπορεί να πιέσει αποτελεσματικά τα αντίπαλα γκαρντ. Ο Καλάθης-που έχει παίξει στο παρελθόν το ρόλο αυτό με επιτυχία-δεν φτάνει, αφενός γιατί ξοδεύει ήδη πολλή ενέργεια στην επίθεση με όλες τις αντίπαλες άμυνες προσαρμοσμένες στο παιχνίδι του και αφετέρου γιατί παρέμεινε στο παρκέ για σχεδόν 35 λεπτά. Ο Λεκαβίτσιους παρά τη φιλότιμη προσπάθειά του αποτελεί μόνιμη «τρύπα» στην άμυνα αλλαγών που τείνει να γίνει κανόνας από τον Πασκουάλ (ειδικά όσο δεν μπαίνουν στο rotation Βουγιούκας ή Παπαγιάννης), ενώ ο Λάνγκφορντ μπορεί να είναι συνεπέστερος και πιο… coachable επιθετικός από τον πολύ ακριβότερο προκάτοχο της θέσης του, αλλά ο Μάικ Τζέιμς ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός στην άμυνα. Η χρησιμοποίηση Παπαπέτρου ή Αντετοκούνμπο στον καλό αντίπαλο κοντό δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις σε διάρκεια 40λεπτου και ο Πασκουάλ θα πρέπει να βρει λύσεις, γιατί στο διάβα του θα βρεθούν ομάδες με όχι έναν αλλά πολλούς καλούς γκαρντ. Αν όχι μέσα από το υπάρχον ρόστερ, τότε οι λύσεις αυτές πρέπει να βρεθούν στην αγορά, όπου μια προσθήκη έβδομου ξένου με τέτοια χαρακτηριστικά δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που μετρά είναι η νίκη. Μια εκκίνηση με ήττα στο ΟΑΚΑ θα χρειαζόταν κόπος για να αναπληρωθεί στην πιο ανταγωνιστική Ευρωλίγκα όλων των εποχών. Οι αδυναμίες, εφόσον διαβαστούν σωστά και δεν μακιγιαριστούν από το αποτέλεσμα, μπορούν να διορθωθούν.
*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
