Αυτά τα κορίτσια, ναι, αξίζουν την προσοχή μας

Η ανδροκρατούμενη ιδέα περί σπορ μοιάζει κάθε μέρα και πιο απαρχαιωμένη. Σύμφωνοι, πέρα από τους περιορισμούς που βάζει η ανθρωπολογία και η ίδια η φύση, τα αθλήματα των γυναικών κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο κοινό. Για παράδειγμα, η Κέιτλιν Κλαρκ δίχως υπερβολή ανταγωνίζεται πλέον σε δημοφιλία και εμπορικότητα κορυφαίους παίκτες του ΝΒΑ. Δικαίως, λοιπόν, ομοσπονδίες και σύλλογοι δείχνουν διαρκώς και περισσότερη προσοχή. Άλλωστε ακόμη και «επιχειρηματικά» να το δει κανείς, πώς μπορείς να αγνοήσεις το υπόλοιπο 50% της πληθυσμιακής «πίτας» και των δυνάμει «πελατών» επιμένοντας πως το αθλητικό θέαμα απευθύνεται μόνο σε… άρενες;

Στη δική μας γωνιά του πλανήτη, η χώρα μας φιλοξενεί το Ευρωμπάσκετ Γυναικών, από τις 18 ως τις 29 Ιουνίου στο ΣΕΦ. Η Ελλάδα θα κάνει τη δική της προσπάθεια και αξίζει την προσοχή και τη στήριξη όλων μας. Μια ομάδα που αποτελείται από κορίτσια τα οποία διαβαίνουν το δικό τους συχνά μοναχικό δρόμο, που αφήνουν στην άκρη προσωπική ζωή, επαγγελματικές καριέρες ή ακόμη και τη μητρότητα απλώς και μόνο για να κάνουν αυτό που γουστάρουν.



Μια πραγματική παρέα, με αθλήτριες που έχουν θυσιάσει πολλά για το άθλημα που αγαπούν, που ανά περιόδους στην καριέρα τους έκαναν και πρωινές δουλειές για να επιβιώσουν και να συντηρήσουν ως χόμπι αυτό που απαιτεί μόχθο σαν κανονική δουλειά και που είναι αληθινά πρότυπα. Την ώρα που πολλές συνομήλικές τους (ή συνομήλικοί τους) μετρούν την καταξίωση με βάση τους followers, που το μεγαλύτερο όνειρό τους είναι να γίνουν influencers και να κερδίζουν εύκολα λεφτά, που ο καημός τους είναι να μπουν σε ένα reality show και να γίνουν γνωστές με κάθε τίμημα ή θεωρούν πως έκλεισαν ως προσωπικότητες αν παντρευτούν κάποιον πλούσιο, υπάρχει και η… άλλη Ελλάδα. Αυτή των αυτοδημιούργητων κοριτσιών της Εθνικής Γυναικών, που στην συντριπτική τους πλειονότητα έχουν κάνει σπουδές και έχουν ήδη σημαντικά πτυχία και που έχουν περάσει τα περισσότερα καλοκαίρια τους στα κλιμάκια, τις μικρές ή μεγάλες εθνικές ομάδες, στα γυμναστήρια και στα γήπεδα και όχι στη Μύκονο ή στο Ντουμπάι.

Αν θέλετε, λοιπόν, να δείτε μια πραγματική ομάδα να παλεύει στα μέτρα των δυνατοτήτων της ή και πέρα από αυτά, αν θέλετε να παρουσιάσετε στα παιδιά σας σωστά πρότυπα της ζωής και της καθημερινότητας και όχι ψευτο-είδωλα μιας εικονικής πραγματικότητας, να κάνετε μια βόλτα από την Τετάρτη και μετά από το ΣΕΦ. Οι Ελληνάρες που θεωρούν πως η γυναίκα είναι μόνο για τους… κάθεται, να τους μαγειρεύει και να τους κάνει παιδιά, ας μην κάνει καν τον κόπο να περάσει από το Φάληρο. Όμως και οι υπόλοιποι, οι νορμάλ άνθρωποι, που αναγνωρίζουν την αξία των γυναικών, δεν αρκεί να καθίσουν μπροστά στην τηλεόραση και να αποθεώσουν τα κορίτσια μέσα από social media για τα μάτια του κόσμου και τα likes. Χορτάσαμε και κυρίως οι ίδιες χόρτασαν από τέτοια «στήριξη».



Ο μόνος τρόπος για να εξιλεωθούμε, οι φίλαθλοι αλλά και τα ΜΜΕ που δεν τους έχουμε δώσει όση προβολή και προσοχή αξίζουν, είναι άλλος. Να μην υποτιμήσουμε ξανά το γυναικείο μπάσκετ υποστηρίζοντας πως είναι μόνο για άντρες, αφού αυτά τα κορίτσια, ας μην καρφώνουν ή βγάζουν εκατομμύρια, απέδειξαν πως έχουν μεγαλύτερα «καρύδια» από πολλούς… πολλά βαρείς. Κι ακολούθως πηγαίνοντας στο γήπεδο, όχι μόνο στο ΣΕΦ για το Ευρωμπάσκετ αλλά και σε αυτά του ελληνικού πρωταθλήματος όπου αγωνίζονται οι περισσότερες. Αλλά και στέλνοντας, όσοι είναι γονείς, τα κορίτσια τους στο μπάσκετ (ή τον αθλητισμό) για να μάθουν ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα πέρα από την τραπ, τα μπουζούκια, τα κλαμπ και τις selfie.

Μετά το έπος του 1987, ένα Ευρωμπάσκετ θα γίνει και πάλι στο ΣΕΦ. Κακά τα ψέματα, η Μαριέλλα δύσκολα θα καταφέρει να φορέσει χρυσό μετάλλιο όπως ο Παναγιώτης, αφού για την ελληνική ομάδα θα είναι υπέρβαση και μόνο να νικήσει το Σάββατο την Τουρκία και να μπει στην οκτάδα. Βέλγιο, Γαλλία και Ισπανία φαντάζουν ανίκητες, αλλά κάποιες φορές το αποτέλεσμα είναι το τελευταίο που μετρά. Αυτό το Ευρωμπάσκετ μπορεί να γίνει το… 1987 των Γυναικών, παρουσιάζοντας στο ευρύ κοινό ποιες είναι και τι πρεσβεύουν, ώστε να ζήσουμε μετά από αυτό την αναγέννησή του και στη χώρα μας.

Αλλά-και ποιος ξέρει;-σε ένα γεμάτο ΣΕΦ (τα μηνύματα από την ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ αισιόδοξα) αυτή η ομάδα μπορεί και να μας εκπλήξει. Όπως είχε κάνει είκοσι οκτώ χρόνια και κάτι μέρες πριν μια άλλη, που ήταν σε ανάλογη θέση αουτσάιντερ, με ανάλογα πανίσχυρο ανταγωνισμό και με ανάλογα μικρή ως το 1987 προβολή.