Η ΑΕΚ χρειάζεται στο Final 4 του BCL υπέρβαση μεγαλύτερη κι από του 2018

Μετά από μια ήδη πετυχημένη σεζόν, η ΑΕΚ θέλει να βάλει το κερασάκι στην τούρτα. Η συμμετοχή στο Final 4 του BCL συνιστά ήδη σημαντικό επίτευγμα, αλλά ασφαλώς ουδείς αντιμετωπίζει την πρόκληση του προσεχούς τριημέρου ως… χαρά της συμμετοχής. Όταν φτάνεις δύο νίκες μακριά από το όνειρο και η κούπα είναι στο βεληνεκές σου, δεν μπορείς να σκέφτεσαι τίποτε άλλο από το να απλώσεις τα χέρια σου και να την αρπάξεις…

Ασφαλώς απαιτείται ρεαλισμός. Η ΑΕΚ δεν πάει σε αυτό το Final 4 ως μεγάλο φαβορί, όπως είχε συμβεί επτά χρόνια πριν, τον Μάιο του 2018 στο ΟΑΚΑ. Στο τωρινό Final 4, η «Ένωση» είναι στην καλύτερη περίπτωση τρίτο φαβορί, στον ημιτελικό, δε, αντιμετωπίζει το πρώτο φαβορί. Όλες οι άλλες διεκδικήτριες έχουν από τρεις ως πέντε ή έξι φορές μεγαλύτερο μπάτζετ, ενώ πέρα και πάνω από αυτό είναι πραγματικά πολύ καλές ομάδες.



Ας μην πάμε όμως μακριά… Πρώτα η Μάλαγα. Μιλάμε για την κάτοχο του BCL, ομάδα που έχει πάρει το Κύπελλο Ισπανίας το 2023 και το 2025 και που φέτος έχει ήδη σηκώσει επίσης Σούπερ Καπ και Διηπειρωτικό. Μιλάμε, επίσης, για μια ομάδα με αγωνιστικό μπάτζετ κοντά στα 10 εκατ. ευρώ, που είναι τέταρτη στη LigaEndesa έχοντας τρεις νίκες παραπάνω από την Μπαρτσελόνα και πέντε από την Μπασκόνια. Πρόκειται για ένα σύνολο που έχει κερδίσει τα 23 από τα 24 τελευταία παιχνίδια της στο BCL (!) έχοντας χάσει μόνο από την Γαλατάσαραϊ στην Πόλη. Διαθέτει φέτος την ιστορικά καλύτερη επίθεση όλων των εποχών στο BCL με 94,4 πόντους ανά αγώνα (ή αν προτιμάτε 126,9 πόντους ανά 100 κατοχές) αλλά και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα (102,2 πόντους ανά 100 κατοχές).

Κι ασφαλώς, η Μάλαγα δεν… έτυχε να είναι τόσο πραγματικά δυνατή. Πέτυχε μέσα από μια συνταγή που δουλεύεται εδώ και χρόνια, με έναν κορμό τόσο σταθερό που μοιάζει... ξένος για αυτό το επίπεδο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ου μην και για την Ευρωλίγκα. Έχει τον ίδιο προπονητή από το 2022, τον Ίμπον Ναβάρο, αλλά κι ένα ρόστερ που (με εξαίρεση έναν παίκτη) παίζει μαζί εδώ και τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια. Ένα σύνολο που έχει σκληραγωγηθεί, έχει μάθει να παίζει μαζί, να χάνει αρχικά και πλέον συνήθως να κερδίζει μαζί, με καταπληκτική χημεία και δίχως υπερβολή 12 ετοιμοπόλεμους παίκτες. Είναι εντυπωσιακό πως στην πορεία της στο φετινό BCL κανείς παίκτης δεν έπαιζε πάνω από 20,6 λεπτά ανά αγώνα και κανένας λιγότερα από 13,7!



Ο όχι αρκετός ακόμη και για τον «μνημονιακό» Παναθηναϊκό αλλά σπουδαίος σε αυτό το επίπεδο Κέντρικ Πέρι, ο πυραυλοκίνητος Τάισον Κάρτερ που μας πρωτοσυστήθηκε στο Λαύριο και ο «φονιάς» σουτέρ Τάιλερ Καλινόσκι που είχε περάσει ένα φεγγάρι από τον Απόλλωνα Πάτρας συνθέτουν μια φοβερή τριάδα γκαρντ, που «τρέχει» όλη την επίθεση έχοντας ως στήριγμα πολυτελείας τον Ισπανό διεθνή, πρωταθλητή Ευρώπης το 2022 (και ικανότατο στην πίεση στην μπάλα) Αλμπέρτο Ντίαθ, που είναι και αρχηγός της ομάδας. Οι Κάμερον Τέιλορ και Μέλβιν Ετζίμ δίνουν αθλητικότητα στα «φτερά» και ο πολύπειρος Τζόναθαν Μπαρέιρο βάζει το... μυαλό. Ο Ντίλαν Οσετκόφσκι θα έπαιζε ήδη Ευρωλίγκα αν δεν έμπλεκε σε σκάνδαλο με απαγορευμένες ουσίες (είχε συμφωνήσει με Μπαρτσελόνα) και μαζί με τον Κιλιάν Τιλί απαρτίζουν ένα δίδυμο στο «4-5» που συνδυάζει όγκο, αθλητικότητα και ποιότητα, ο φτεροπόδαρος Τάισον Πέρεθ τούς συμπληρώνει ιδανικά ως τρίτος πόλος, ενώ Ντέιβιντ Κράβις, Γιανκούμπα Σιμά και Όλεκ Μπαλτσερόφσκι δίνουν άλλη διάσταση στο inside game με το μέγεθός τους. Μιλάμε, λοιπόν, για ρόστερ που άνετα-δίχως ίχνος υπερβολής-στεκόταν στην Ευρωλίγκα και διεκδικούσε ακόμη και θέση στα play in.

Η ΑΕΚ, λοιπόν, έχει μπροστά της ένα τεράστιο εμπόδιο κι αυτό είναι… μόνο το πρώτο για να φτάσει στην κούπα. Για να τα καταφέρει, δεν χρειάζεται τίποτα λιγότερο από το 100% ή και… παραπάνω της απόδοσης όλων των παικτών και του συνόλου. Μια εμφάνιση επιπέδου… Ναντέρ ή Βόννης, αλλά απέναντι σε έναν πολύ καλύτερο αντίπαλο από Γάλλους ή Γερμανούς. Απαιτείται μια υπέρβαση όχι επιπέδου Final 4 του 2018, όταν η Μούρθια (του Ίμπον Ναβάρο) και η (πλέον μόνιμα στην κορυφογραμμή της Ευρωλίγκας) Μονακό λύγισαν στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, αλλά κάτι παραπάνω. Θα χρειαστεί μια εμφάνιση ανάλογου επιπέδου με αυτή που έκανε η ΑΕΚ στο καλύτερο παιχνίδι της εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Αυτή του τελικού Κυπέλλου του 2018, όταν είχε τρυπήσει το ταβάνι της νικώντας τον δεύτερο τότε στην Ευρωλίγκα Ολυμπιακό στο Ηράκλειο.



Φυσικά η ΑΕΚ είναι αουτσάιντερ. Φυσικά όμως δεν είναι και ξεγραμμένη! Όχι σε ένα κατάμεστο γήπεδο, με τουλάχιστον 7.500 φίλους της να αφήνουν στα… φωνητικά Τούρκους και Ισπανούς, όχι έχοντας κερδίσει φέτος 19 από τα 21 παιχνίδια της στη SUNEL Arena (και με ήττες μόνο από τους «αιώνιους» του υπερδεκαπλάσιου μπάτζετ), όχι έχοντας στην άκρη του πάγκου τον άνθρωπο που έχει συνδέσει το όνομά του με τίτλους που ήρθαν μέσα από υπερβάσεις, από το πρωτάθλημα του 2002 με ανατροπή από το 0-2, μέχρι το μαγικό 2018, τον Ντράγκαν Σάκοτα. Και τέλος, όχι δεν είναι ξεγραμμένη, επειδή κι αυτή, όπως και οι αντίπαλοί της, είναι πραγματικά πολύ καλή ομάδα.