Ο Ντόντα Χολ είναι ασφάλεια και ρίσκο μαζί για τον Ολυμπιακό

Ντόντα Χολ, λοιπόν… Ο Ολυμπιακός κατέληξε στον Αμερικανό σέντερ για τη θέση του δεύτερου ψηλού του, μια επιλογή που μοιάζει με κίνηση χαμηλού ρίσκου αλλά και χαμηλής επιβράβευσης. Γιατί τον επέλεξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, τα συν και πλην στο παιχνίδι του και το ερωτηματικό για τη front line.

Πήγε στα… σίγουρα

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, παρότι ταξίδεψε μέχρι το Λας Βέγκας για να δει παίκτες και να κάνει επαφές, προτίμησε τελικά έναν δοκιμασμένο στην Ευρωλίγκα παίκτη αντί να διακινδυνεύσει με κάποιον ψηλό χωρίς πείρα από την Ευρώπη. Ακόμη και η περιορισμένη στη θέση «5» αγορά σίγουρα πρόσφερε καλύτερες περιπτώσεις παικτών από το ΝΒΑ, αλλά είναι προφανές πως ο προπονητής του Ολυμπιακού ήθελε να πάει στα σίγουρα και όχι να ποντάρει σε έναν high risk (αλλά και high reward σέντερ), που ίσως θα ήθελε λίγο χρόνο αναμονής ακόμη περιμένοντας κάποιο συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Και που πάντα θα είχε τον κίνδυνο να μην προσαρμοστεί ποτέ και να μην προσφέρει τα προσδοκώμενα βάσει των χαρακτηριστικών του. Είναι τόσο μεγάλη η πίεση για άμεσα αποτελέσματα σε οργανισμούς όπως ο Ολυμπιακός, που πλέον οι προπονητές σε αυτό το επίπεδο σπανίως θα πάνε σε πιο… ψαγμένες επιλογές και προτιμούν την ασφάλεια. Εξ ου λοιπόν και… Ντόντα Χολ.

Τι έχει και τι δεν έχει ο Ντόντα Χολ

Ο Ντόντα Χολ είναι ο ορισμός του αθλητικού σέντερ, με όσα καλά και κακά συνεπάγεται αυτή η «ετικέτα». Με μπόι 2,08μ., άνοιγμα χεριών που ξεπερνά το 2,20μ. (!), εντυπωσιακή αλτικότητα και έκρηξη στο παιχνίδι του, διαθέτει το κορυφαίο πακέτο αθλητικότητας στη θέση «5» στην Ευρωλίγκα. Ναι, πάνω και από τους Τζος Νίμπο και Ταϊρίκ Τζόουνς. Τα προσόντα αυτά τον καθιστούν εξαιρετικό finisher πάνω από τη στεφάνη, τελειώνοντας τις φάσεις συνήθως με δυναμικά καρφώματα. Έτσι εξηγείται και το απίθανο 74,1% που έχει στα δίποντα στην τετραετή καριέρα του στην Ευρωλίγκα. Είναι καλός screener και χάρη στην έκρηξή του μπορεί να ρολάρει γρήγορα για να πάρει την μπάλα, διαπρέποντας όταν έχει καλούς χειριστές στο πικ εν ρολ. Επίσης είναι ικανότατος ριμπάουντερ, συχνά και από δική του άστοχη προσπάθεια, παίρνοντας πολλές φορές σκορ από δεύτερες ευκαιρίες. Παράλληλα είναι αρκετά καλός (για σέντερ) εκτελεστής βολών, με 68% από τη γραμμή, την οποία πάντως δεν επισκέπτεται αρκετά συχνά (περίπου 2,1 βολές ανά αγώνα στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα).

Πάντως το επιθετικό του ρεπερτόριο περιορίζεται σε αυτά, αφού δεν είναι ιδιαίτερα ικανός με πλάτη στο καλάθι ή με πρόσωπο από μέση ή μακρινή απόσταση (σε τέσσερις σεζόν στην Ευρωλίγκα έχει 0/5 τρίποντα), ούτε φυσικά μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ για να δημιουργήσει για τον εαυτό του ή άλλους, ενώ δεν διακρίνεται και για την ικανότητά του στην πάσα. Ως ετερόφωτος ψηλός, δε, που διακρίνεται για το παιχνίδι του στο πικ εν ρολ, θα χρειαστεί ο Ολυμπιακός που σπανίως παίζει με τέτοιον τρόπο να βρει φόρμουλα που θα τον αξιοποιήσει. Σίγουρα ο Έβανς και ο Φουρνιέ έχουν την ικανότητα στο πικ εν ρολ για να τον τροφοδοτήσουν σωστά.



Αμυντικά είναι σπουδαίος μπλοκέρ, χάρη στα αθλητικά του προσόντα αλλά και τον συγχρονισμό του, μοιράζοντας εντυπωσιακές τάπες είτε σε προσωπικούς αντιπάλους, είτε ως βοήθεια αφού έχει γρήγορα πόδια για να καλύψει κενά στην άμυνα και να προλάβει να βγει γρήγορα στην αδύναμη πλευρά. Πέρα από ικανός rim protector, είναι αρκετά καλός αμυντικός ριμπάουντερ έχοντας γρήγορες αντιδράσεις και σωστή αντίληψη. Αντίθετα, στις περιστροφές συχνά χάνεται, δεν είναι συνεπής σε άμυνα με αλλαγές παρότι το κορμί του προδιαθέτει για το αντίθετο (στοιχεία που πάντως θα κληθεί να βελτιώσει συνεργαζόμενος με τον Γιώργο Μπαρτζώκα που επιμένει σε τέτοιες άμυνες), ενώ παρότι είναι μακρύς συχνά αντιμετωπίζει προβλήματα κόντρα σε ογκωδέστερους αντιπάλους που μπορούν να τον σπρώξουν κοντά στο καλάθι. Πάντως δεν είναι επιρρεπής στα φάουλ και σπανιότατα θα φορτωθεί νωρίς βγάζοντας εαυτόν εκτός μάχης για αρκετά λεπτά.

Το ρίσκο με Χολ

Συμπερασματικά, ο Ντόντα Χολ είναι μια ασφαλής λύση για τον Ολυμπιακό, που μπορεί να προσφέρει σταθερά συγκεκριμένα πράγματα, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει κάποια άλλα. Αυτή τη στιγμή, η στελέχωση της front line της ομάδας, με Μιλουτίνοφ, Χολ και Αντετοκούνμπο δεν μπορεί να θεωρηθεί αναβαθμισμένη σε ποιότητα ή βάθος (παρά μόνο αθλητικά) σε σχέση με πέρσι, όταν άρχισε τη σεζόν με Μιλουτίνοφ, Φαλ, Ράιτ και Πετρούσεφ, ακόμη και σε σχέση με την εκδοχή της μετά την αποχώρηση του Σέρβου στα τέλη του Οκτωβρίου.

Υπάρχει όμως μεγαλύτερο ερωτηματικό κι αυτό έχει να κάνει με την «ανθεκτικότητα» της συγκεκριμένης front line. Γιατί, ναι μεν ο Χολ έχει χάσει μόλις τέσσερα παιχνίδια σε τέσσερις σεζόν στην Ευρωλίγκα (έχει παίξει σε 148 από τα 152 παιχνίδια των ομάδων του), ωστόσο το ίδιο δεν ισχύει για τους άλλους δύο. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ απουσίασε την τελευταία διετία από 15 από τα 81 παιχνίδια του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, ενώ ο Κώστας Αντετοκούνμπο έχει ως γνωστόν ευπάθεια σε τραυματισμούς. Αμφότεροι αναμένεται να παίξουν στο Ευρωμπάσκετ και δύο εβδομάδες μετά θα αρχίσει μια εξαντλητική σεζόν με 38 αγώνες στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας. Νομοτελειακά θα υπάρξουν παιχνίδια με απουσίες και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η συγκεκριμένη τριάδα, με τις συγκεκριμένες παθογένειες, είναι επαρκής. Ειδικά αν λείψει ο «Μίλου», ο Χολ θα κληθεί να ανταποκριθεί ως πρώτος σέντερ, ρόλο που πρακτικά δεν είχε ποτέ στην καριέρα του (ήταν μονίμως δεύτερος, πλην ίσως της φετινής κακής σεζόν στην Μπασκόνια) και ο Αντετοκούνμπο ως δεύτερος, κάτι στο οποίο αντεπεξήλθε αλλά μόνο περιστασιακά και όχι με συνέπεια στην πρώτη του σεζόν στον Παναθηναϊκό.



Γι’ αυτό πιθανώς ο Ολυμπιακός θα χρειαζόταν κάτι ακόμη στο «5» για να νιώσει πιο σίγουρος. Έστω κι αν αυτή η θέση θα του στοιχίσει πανάκριβα, καθώς τα συμβόλαια Μιλουτίνοφ, Χολ, Αντετοκούνμπο και Φαλ (που δικαιωματικά θα πληρωθεί κανονικά για μια σεζόν που δεν θα αγωνιστεί), μαζί με τα buy out σε Μπασκόνια για τον Αμερικανό και στον Προμηθέα για τον Καραγιαννίδη, ανεβάζουν το κόστος των σέντερ σε περίπου 7 εκατ. ευρώ!