Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: Πρωταγωνιστές κατώτεροι της περίστασης-Ο αναγκαίος Γκος και ο Μπράουν του ΣΕΦ

Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό… Ντέρμπι να γίνονται στο ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, κατάμεστα από κόσμο, σε μεγάλης ή μικρότερης κρισιμότητας παιχνίδια, χωρίς καν πλέον προστατευτικά δίχτυα πίσω από τους πάγκους των φιλοξενούμενων, και να μην συμβαίνει το παραμικρό. Το βλέπουμε εδώ και αρκετούς μήνες, από την περασμένη σεζόν, ότι κάτι έχει αλλάξει στη στάση του κόσμου, που-με εξαίρεση τα υβριστικά συνθήματα τα οποία θα ήταν ουτοπικό να περιμένουμε να εκλείψουν-παίρνει λίαν καλώς στην διαγωγή του, εντός γηπέδου τουλάχιστον. Δεν ξέρουμε αν αιτία είναι ο αυστηροποιημένος πειθαρχικός/ποινικός κώδικας, ο σεβασμός στα ανακαινισμένα τους «σπίτια» (ειδικά στο ΟΑΚΑ και προσεχώς στο ΣΕΦ) ή απλώς μια θεία επιφοίτηση για να απολαμβάνουν αυτό το μοναδικό θέαμα και όχι να ασχολούνται με ανοησίες, αλλά σε κάθε περίπτωση μάς αρέσει.



Αυτό που δεν μας αρέσει, είναι πως ενώ οι φίλαθλοι, ακόμη και οι οπαδοί, στέκονται στο ύψος της περίστασης, αυτό δεν συμβαίνει από πλευράς πρωταγωνιστών. Προκλητικές συμπεριφορές παικτών εντός παρκέ με χειρονομίες, προπονητές που επιδίδονται σε «πόλεμο» δηλώσεων και δεν συμμαζεύεται… Παραδόξως, η τοξικότητα «θρέφεται» και ολοένα γιγαντώνεται όχι πλέον από τους οπαδούς, αλλά από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, που προσφέρουν άφθονες αφορμές σε ανεγκέφαλους να αρχίσουν πάλι τα δικά τους. Κι ασφαλώς δεν βγάζω το δημοσιογραφικό σινάφι μας απέξω. Το ανησυχητικό είναι πως αυτές οι «φυτιλιές» έρχονται από ανθρώπους που εκτός... ντέρμπι είναι υποδείγματα συμπεριφοράς. Κι αν παρασύρονται αυτοί από την πόλωση, τι μπορούμε να περιμένουμε από τον κόσμο; Μήπως πρέπει να σοβαρευτούμε, επιτέλους, όλοι; Γιατί αν συνέβησαν τόσα σε ένα λίγο-πολύ αδιάφορο παιχνίδι της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας, τρέμουμε στην ιδέα του τι έχουμε να ζήσουμε στους τελικούς του πρωταθλήματος ή στο Final 4 του Άμπου Ντάμπι.

Άλλος Ολυμπιακός χωρίς τον Γκος

Δεν είναι υπερβολή… Ο Ολυμπιακός κατέρρευσε χωρίς την παρουσία του Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και κινδύνευσε να χάσει ένα δικό του παιχνίδι. Ο Αμερικανός γκαρντ αποχώρησε 15:11 πριν το τέλος, με την ομάδα του στο +14 και η απουσία του «φώναζε», όχι τόσο στην άμυνα, όπου ο Βιλντόσα έκανε πραγματικά καλή δουλειά, όσο στην επίθεση, όπου χάλασε όλη η ροή της και τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο (9 λάθη από τα συνολικά 17, από τη στιγμή που εγκατέλειψε ο Γκος). Εκεί όπου ούτε ο συχνά ανούσιος και εκπορευόμενος από το ένστικτο Αργεντινός, ούτε ο Λι που δεν είναι και δύσκολα θα γίνει ποτέ πλέι μέικερ μπόρεσαν να γεμίσουν τα παπούτσια του. Κι επειδή αυτές οι συνθήκες δύσκολα θα αλλάξουν, οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν την πολυτέλεια να στερούνται τον Γκος, όχι τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει και να είναι καλά ο Γουόκαπ.



Δεν ξέρω αν το έχουμε αντιληφθεί πλήρως, αλλά μετά την τελευταία εμφάνιση του Τεξανού στις 10 Ιανουαρίου, ο Γκος έχει «κουβαλήσει» τον Ολυμπιακό κάνοντας καταπληκτική δουλειά στη θέση «1». Σε αυτά τα 9 ματς της Ευρωλίγκας, όπου η ομάδα του έχει ρεκόρ 8-1, ο Αμερικανός παίζει 26 λεπτά, έχοντας 11,7 πόντους με εξωφρενικά ποσοστά, 52,5% στα δίποντα και 61,1% στα τρίποντα, 4,4 ασίστ για μόλις 1,6 λάθη, 2,7 ριμπάουντ και +6,4 όσο βρίσκεται στο παρκέ, πίσω μόνο από Παπανικολάου (+10,3) και Βεζένκοφ (+9,9). Ειδικότερα, «παράγει» 22 πόντους με σκορ ή δημιουργία, οριακά λιγότερους μόνο από Βεζένκοφ (24) και Φουρνιέ (22,2). Η πολυτιμότητά του στην επίθεση φαίνεται από το γεγονός ότι όσο αγωνίζεται, ο Ολυμπιακός πετυχαίνει 125,4 πόντους ανά 100 κατοχές, ενώ με τον Βιλντόσα (116,7) και τον Λι (87,8 σε μικρό δείγμα, βέβαια) η διαφορά είναι αισθητή.

Ο Μπράουν του ΣΕΦ

Πέρα από την αντίδραση και την επιστροφή στο ματς από το -19, ο Παναθηναϊκός λίγα πράγματα μπορεί να κρατήσει από το βράδυ της Παρασκευής. Ίσως το πιο σημαντικό-δεδομένου ότι οι καλές εμφανίσεις του Μήτογλου απέναντι σε «δεινοσαύρους» είναι συνήθως πολύ καλές-είναι η παρουσία του Λορέντζο Μπράουν. Σε μια βραδιά που ο Γκραντ διακρίθηκε μόνο αμυντικά στην αντιμετώπιση του Φουρνιέ, που ο Σλούκας το πήρε εγωιστικά θέλοντας να απαντήσει στην εξέδρα ή στους αντιπάλους και που ο Ναν για πολλοστή φορά έχασε το μυαλό του από άμυνα, φάουλ και διαμαρτυρίες, ο «Ισπανός» βρήκε πεδίο να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Και όχι τυχαία, αφού με τους τρεις «βασικούς» γκαρντ εκτός κλίματος αγώνα, ο Μπράουν είχε αρκετή ώρα την μπάλα στα χέρια, όπως γνωρίζει ο ίδιος να λειτουργεί καλύτερα.



Ο 34χρονος άσος πέτυχε 11 και δημιούργησε άλλους 12 πόντους, σύνολο 23, παίρνοντας μόλις 6 σουτ, είχε το 54,5% των ασίστ της ομάδας του όσο ήταν στο παρκέ, υπέπεσε σε μόλις ένα λάθος και κατάφερε να μη γίνει επιζήμιος με την σταθερά «ύποπτη» άμυνά του. Η εμφάνισή του ίσως ήταν καλύτερη και από τη νίκη στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα, όπου είχε μεν 18 πόντους αλλά με 5/11 σουτ και μόλις 2 ασίστ για 3 λάθη. Αν αυτή η εμφάνιση αρκεί για να τον αφυπνίσει θα φανεί στο μέλλον. Πάντως είναι δεδομένο πως για να δείξει πράγματα ο Μπράουν χρειάζεται την μπάλα και τις αποφάσεις στα χέρια του, πράγμα όχι εύκολο όταν Σλούκας, Ναν και Γκραντ είναι σε καλή μέρα και όχι ταυτόχρονα και οι τρεις κακοί, όπως σπανίως συμβαίνει.