Η τρίτη θητεία του Αργύρη Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό άρχισε με τέτοιες προϋποθέσεις που έμοιαζε προδιαγεγραμμένο πως θα είχε την ίδια τύχη με τις δύο προηγούμενες. Κι ας υπήρχε, μετά την αποχώρηση του Ρικ Πιτίνο, ένδεια στις εναλλακτικές επιλογές για τον πάγκο… Η ήττα από την Άλμπα αλλά περισσότερο η εικόνα στο παρκέ και το κλίμα στις κερκίδες ήταν, κατά πως φαίνεται, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος (κι ας μην έχει αναγγελθεί όσο γράφονται ακόμη αυτές οι γραμμές) διαζυγίου.
Οι συγκρίσεις (σε όλα τα επίπεδα), δίκαιες ή άδικες, με τον προκάτοχο που για πρώτη φορά μετά την εποχή Ομπράντοβιτς «έψησε» τον κόσμο πως μπορεί να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στα ευρωπαϊκά μεγαλεία του παρελθόντος, η άποψη πως ξαναζεσταμμένο φαγητό και μάλιστα εις διπλούν δεν μπορεί να είναι εύγευστο, η δυσκολία διαχείρισης του αγαπημένου της κερκίδας Φρεντέτ, η αναζήτηση της ισορροπίας μεταξύ επίθεσης και άμυνας που λειτούργησε… αντίστροφα με τις προηγούμενες δύο θητείες (όπου είχε κατηγορηθεί για αντι-μπάσκετ), οι κακές ήττες στην Ευρωλίγκα και ο αποκλεισμός από τον Προμηθέα είχαν δημιουργήσει εξ αρχής ένα εκρηκτικό μείγμα και το θέμα ήταν πότε θα γινόταν το «μπαμ». Έμελε να γίνει κόντρα στην Άλμπα, αλλά κι αν δεν γινόταν τώρα δεν θα αργούσε πολύ να έρθει, αφού οι ήττες παραμονεύουν κάθε εβδομάδα και η λιγοστή υπομονή διοίκησης και κόσμου δεν ήθελε πολύ να μετατραπεί σε οργή και… λευκά μαντήλια.
Ο Πεδουλάκης δεν είναι άμοιρος ευθυνών, φυσικά. Ειδικά η εικόνα του Παναθηναϊκού απέναντι στην Άλμπα ήταν αποκαρδιωτική. Έμοιαζε με ομάδα δίχως καθοδήγηση, παραδομένη σε… μετρημένους εξαντλημένους παίκτες και τον ηρωισμό αυτών για να βγάλουν το φρύδι από την τρύπα. Ο «Άρτζι» έκλεισε αεροστεγώς το ροτέισον αφήνοντας πέντε παίκτες να λιώσουν στο παρκέ και ασφαλώς σε ματς που κρίθηκε σε 50 λεπτά δεν είχαν ούτε τα πόδια, ούτε το καθαρό μυαλό για να αντέξουν ως το τέλος. Τέσσερις παίκτες έμειναν για πάνω από 40 λεπτά στο παρκέ, με τον Παπαπέτρου να μπαίνει 1:07 μετά το τζάμπολ και να μένει μέσα για τα υπόλοιπα 48:53. Ανάλογη κατάχρηση έγινε και σε Καλάθη, Τόμας, Γουάιλι και τον προερχόμενο από δεύτερο χιαστό και μυϊκό τραυματισμό Παππά. Την ίδια ώρα, έμειναν ανεξήγητα εκτός Βουγιούκας και Μπέντιλ, ο Μήτογλου αχρηστεύτηκε μετά από ένα σκάρτο λεπτό στο ματς και ο Μπράουν αποδείχτηκε ξανά πως αποκτήθηκε για έναν ρόλο που δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να παίξει. Όσο για τους Ράις, Τζόνσον και Παπαγιάννη, μόνο πάθος και αντίδραση που θα περίμενε κανείς μετά τα «γκάζια» της Δευτέρας δεν έδειξαν δίνοντας ένα μικρό άλλοθι στον προπονητή τους.
Ο Αΐτο Ρενέσες ορθά σκεπτόμενος είχε εξ αρχής πρώτο ζητούμενο την εξάντληση του Καλάθη, με διαρκείς βοήθειες πάνω του, με box and one άμυνες, με ζώνες και οτιδήποτε άλλο για να τον κουράσει, να τον βγάλει από την άνεσή του και να τον οδηγήσει να αναζητήσει (συνήθως μάταια) βοήθειες. Κι αν ο Παναθηναϊκός δεν έβρισκε απρόσμενη στήριξη από τους συγκινητικούς Παπαπέτρου και Παππά θα είχε ηττηθεί πολύ πιο θορυβωδώς από ό,τι τελικά συνέβη. Ο Ισπανός γερόλυκος των πάγκων διαχειρίστηκε πολύ πιο ορθολογικά το δικό του λιγότερο ποιοτικό ρόστερ δίνοντας 40άρι στο παρκέ μόνο στον Χέρμανσον κι αυτό γιατί απουσίαζε ο τραυματίας Σίβα.
Η έλλειψη καθοδήγησης του Παναθηναϊκού φάνηκε για πολλοστή φορά στην τελευταία φάση. Το «η μπάλα στον Καλάθη» και οι άλλοι στις γωνίες δεν λειτούργησε ούτε τώρα, ενώ ο εμφανώς επηρεασμένος ψυχολογικά από τις προηγούμενες αποτυχίες του στο φινάλε των αγώνων Νικ έψαξε τους συμπαίκτες του αλλά τους βρήκε στις όχι καλύτερες προϋποθέσεις για να κρίνουν το ματς. Η αδυναμία της ομάδας να «καθαρίσει» ένα παιχνίδι σε τόσες ευκαιρίες καταντά συμπλεγματική…
Το εύλογο ερώτημα είναι «Ναι, να φύγει ο Πεδουλάκης, αλλά να έρθει ποιος;». Ο Ρικ Πιτίνο δεν δείχνει διάθεση (;) να αναλάβει ξανά τώρα ομάδα, οι δύο καλύτεροι άνεργοι προπονητές, Πασκουάλ και Μπαρτζώκας, δεν αναλαμβάνουν για ευνόητους λόγους και οι υπόλοιπες επιλογές δεν πείθουν. Ένα «λαχείο» τύπου Πιτίνο ή όπως είχε επιχειρηθεί παλαιότερα με τον Κοκόσκοφ, δεν είναι πάντα εύκολο να το βρεις και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βρίσκεται προ μιας πολύ δύσκολης απόφασης. Πάντως οι αντιδράσεις στο ΟΑΚΑ, η αχρήστευση του μισού ρόστερ της ομάδας και τα αποτελέσματα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ως προς την συνεργασία με τον Αργύρη Πεδουλάκη. Γιατί κακά τα ψέματα έμοιαζε καταδικασμένη. Και ίσως όχι μόνο μετά την ήττα από τον Προμηθέα ή την Χίμκι ή την Αρμάνι ή την Βιλερμπάν, αλλά ίσως και από την στιγμή που ο «Άρτζι» κλήθηκε το καλοκαίρι να γεμίσει τα παπούτσια ολάκερου Πιτίνο…
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
