Το τρικέφαλο τέρας του Παναθηναϊκού και το «ματ» του Αταμάν

Γνωρίζετε το meme που παρουσιάζει έναν gamer χαλαρό στον καναπέ του να χάνει και όταν σοβαρεύει το πράγμα ενεργοποιείται, ανασηκώνεται και βάζει όλη την προσοχή του για να αντιδράσει; Αυτό συνοψίζει όλη την ιστορία του Παναθηναϊκού στη φετινή Ευρωλίγκα. Μια ομάδα που όταν είναι χαλαρή, μπορεί να χάσει από οποιονδήποτε, ακόμη κι εύκολα, αλλά όταν είναι συγκεντρωμένη, από το παρκέ μέχρι και τον… πάγκο, δύσκολα θα χάσει από οποιονδήποτε κ οπουδήποτε. Αυτό συνέβη και στο Κάουνας…



Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο ματς λες και μόλις είχε σηκωθεί από Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Νωθρός στην άμυνα, με μηδαμινή πίεση στην μπάλα και κάκιστες περιστροφές στην άμυνα, έγινε έρμαιο στις διαθέσεις των γηπεδούχων που κουράστηκαν να κάνουν βόλτες ως το καλάθι και να βάζουν εύκολα καλάθια, είτε με τα γκαρντ, είτε με τους ψηλούς μετά από πικ εν ρολ. Δίχως υπερβολή το μόνο που έμοιαζε να λειτουργεί ήταν η άμυνα στον Φρανσίσκο, αλλά κι αυτή από μόνη της δεν αρκούσε, όταν οι παίκτες του Τόμας Μασιούλις έφταναν στο καλάθι σαν σε προπόνηση ξεσηκώνοντας το κοινό στην «Ζαλγκίριο Αρένα».

Κάπου στο 25’, με τη διαφορά στο -13, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να συμμορφωθεί. Τα πάντα άρχισαν από την άμυνα, όπου η είσοδος του Φαρίντ, που ξεχάστηκε στον πάγκο για 23 σερί αγωνιστικά λεπτά, θωράκισε επιτέλους τα μετόπισθεν και εξασφάλισε τα ριμπάουντ. Ο Αμερικανός μπήκε φρέσκος, έχοντας «διαβάσει» το ματς από τον πάγκο και σταμάτησε την αιμορραγία στα μετόπισθεν, αφού ο καλός επιθετικά Γιουρτσεβέν δεχόταν πίσω περισσότερη ζημιά από όση έκανε μπροστά. Οι υπόλοιποι-προεξάρχοντος του Γκραντ-άρχισαν να βάζουν χέρια παντού και να κλέβουν μπάλες και το μομέντουμ γύρισε για τα καλά. Η Ζαλγκίρις, που είχε 60,7% στα δίποντα με μόλις 3 λάθη στο πρώτο μέρος, είχε 10/22 δίποντα στο δεύτερο ημίχρονο κι αν δεν υπήρχαν τα σουτ-καταπέλτης του Ουλάνοβας θα είχε παραδοθεί πολύ νωρίτερα.



Η επίθεση του Παναθηναϊκού, με φόρα και ψυχολογία από τις καλές άμυνες, άρχισε να ρολάρει. Η κίνηση-ματ του Εργκίν Αταμάν να περάσει τον Όσμαν στο «4» αποδείχτηκε σπουδαία έμπνευση. Οι «πράσινοι» απέκτησαν ευελιξία και καλύτερες αποστάσεις σουτάροντας με το εκπληκτικό 13/22 στα τρίποντα, όχι (μόνο) επειδή βρέθηκαν σε καλή μέρα, αλλά κι επειδή δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για καλής «ποιότητας» σουτ.

Η τριάδα-φωτιά, αυτό το τρικέφαλο τέρας που εμφανίστηκε στο Κάουνας, έκανε τη μεγάλη διαφορά. Ο Σορτς με την έκρηξή του δημιουργούσε εύκολα το πρώτο ρήγμα και πάσαρε σε σωστό τάιμινγκ, ο Όσμαν ήταν σε τρομερή μέρα σκοράροντας με κάθε τρόπο και υπενθυμίζοντας πως όταν είναι υγιής είναι το καλύτερο τριάρι στην Ευρώπη, ενώ ο Ναν ξεπέρασε γρήγορα τα νεύρα, που για πολλοστή φορά απείλησαν να τον εκτροχιάσουν και μαζί την ομάδα του και όταν καθάρισε το κεφάλι του πρόσφερε πολύτιμους πόντους.



Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Σορτς. Αυτό ήταν το τρίτο πολύ μεγάλο παιχνίδι του φέτος και μάλλον δεν είναι τυχαίο πως ΚΑΙ στα τρία από αυτά ένιωθε σίγουρος για τα λεπτά συμμετοχής του. Όπως συνέβη στο ΣΕΦ, όταν απουσίαζε ο Ναν, όπως στη Μαδρίτη όπου ο Γκραντ έπαιξε για 96 δευτερόλεπτα, έτσι και το βράδυ της Τρίτης, που έλειπε ο Σλούκας, ο βραχύσωμος γκαρντ ένιωσε πιο… ασφαλής και ξεδίπλωσε τις αρετές του παίζοντας χωρίς το άγχος ότι στο πρώτο ή δεύτερο λάθος θα επιστρέψει στον πάγκο. Διέπρεψε στη δημιουργία και οι 41 από τους 92 πόντους της ομάδας είχαν την υπογραφή του, καθώς είχε 15 πόντους που πέτυχε και άλλους 26 που πρόσφερε με τις 10 ασίστ του.



Το παράδοξο, μέσα σε όλα, είναι πως η απουσία του Σλούκα δεν φάνηκε ποτέ, με τον Παναθηναϊκό να έχει 24 ασίστ για 11 λάθη, χωρίς τον καλύτερο δημιουργό της Ευρώπης και ίσως τον πιο σταθερά καλό παίκτη του τη φετινή σεζόν. Μεγάλη πολυτέλεια να παίζεις έτσι χωρίς έναν τόσο πολύτιμο παίκτη, χωρίς τον οποίο η ομάδα δεν έχει συνηθίσει να παίζει.

Η νίκη στο Κάουνας, που έρχεται ως συνέχεια αυτών απέναντι σε Φενέρμπαχτσε και Χάποελ Τελ Αβίβ αποτελεί ένα διπλό μήνυμα από τον Παναθηναϊκό. Μήνυμα στον ανταγωνισμό, αλλά και μήνυμα στον… εαυτό του, πως όταν είναι σοβαρός, συγκεντρωμένος και σκληρός μπορεί να κερδίσει τους πάντες και παντού. Κι αυτό είναι ένας οδηγός για να φτάσει στον μεγάλο του στόχο, που είναι το όγδοο.

ΥΓ: Ο Ομέρ Γιουρτσεβέν βάζει σε… σκέψεις τον Παναθηναϊκό. Σύμφωνοι, δεν θα πάψει ποτέ να είναι αδύναμος κρίκος στην άμυνα και στην επίθεση δεν παρουσιάζεται πάντα πνευματικά έτοιμος για να δείξει την αναμφισβήτητη ποιότητά του. Όμως, πρώτον, είναι άδικο να συνεχίζουμε να τον αξιολογούμε ως πρώτο ψηλό της ομάδας ενώ αποκτήθηκε για δεύτερο ή τρίτο ρόλο και μόνο οι ατυχίες με τους τραυματισμούς του φόρτωσαν αυξημένο χρόνο και ευθύνες. Κοινώς, μπορεί να μοιάζει λίγος για βασικός, αλλά για τρίτος είναι πολυτέλεια. Και, δεύτερον, είναι ένας σέντερ με διαφορετικά σωματοδομικά χαρακτηριστικά από τον Φαρίντ, τον Χολμς, ακόμη και τον Λεσόρ.