Παναθηναϊκός χωρίς πάθος, Ολυμπιακός που ψάχνει βάθος

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός διάγουν αντίθετους βίους στην Ευρωλίγκα. Ακόμη και το ρεκόρ τους, 6-2 και 2-6, είναι αντίστροφο. Κι αν για τους «πράσινους» πολλά είναι τα κακώς κείμενα αλλά το πάθος που λείπει… φωνάζει, για τους «ερυθρόλευκους» που εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, ζητείται περισσότερο… βάθος.

Παναθηναϊκός: Νομίζει ότι έφτιαξε την επίθεση και χάλασε την άμυνα

Στις πρώτες αγωνιστικές της Ευρωλίγκας, με τον Γουόλτερς λαβωμένο και προ της άφιξης του Μπέικον, ο Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα που πάσχιζε να φτάσει τους 70 πόντους και παρότι πάλευε να συγκρατήσει τους αντιπάλους του χαμηλά και συχνά το κατόρθωνε, δυσκολευόταν να σκοράρει έστω και ελαφρώς περισσότερο για να κερδίσει. Με την επιστροφή του Γουόλτερς και την προσθήκη του Μπέικον οι… τραχείς «πράσινοι» γλύκαναν πολύ στην επίθεση, με αποκορύφωμα τους 98 πόντους (με ένα δεύτερο ημίχρονο 60 πόντων). Ταυτόχρονα, όμως, μοιάζουν να έχασαν τη σκληράδα τους.



Η ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς, πέρα από τα αγωνιστικά κακώς κείμενα που έχουν χιλιοειπωθεί (ελλείψεις στη front line, συνωστισμός στο 2-3, απουσία αυτοματισμών), δείχνει να πάσχει σε επίπεδο αυτογνωσίας. Σα να θεωρεί πως πλέον διαθέτει όσο ταλέντο χρειάζεται για να ανταγωνιστεί στα ίσα επιθέσεις σαν της Παρτιζάν ή της Φενέρ και σα να μη… χρειάζεται να προσπαθήσει καν στην άμυνα. Πολύ απλά, όμως, είναι ανεπίτρεπτο, ακόμη και για ομάδες με το ταλέντο της Εφές ή της Ρεάλ-πόσω μάλλον για τον τωρινό Παναθηναϊκό-να κάνουν ένα φάουλ σε όλο το πρώτο δεκάλεπτο, τρία συνολικά μέχρι το 17’ και να επιτρέπουν στον αντίπαλο να έχει 78,6% στα δίποντα και να σκοράρει 45 καλάθια, ένα λιγότερο από το ρεκόρ της Ευρωλίγκας (η Ρεάλ είχε 46 στο 114-84 επί της Ζαντάρ στις 10 Ιανουαρίου 2002).

Ο Ντέγιαν Ράντονιτς καλείται να… δώσει στους παίκτες του να καταλάβουν ότι δεν έγιναν ξάφνου υπερομάδα που θα κερδίζει μέσω της επίθεσής της, αφού ακόμη και πολύ πιο ταλαντούχα και ποιοτικά ρόστερ από το δικό του «βουλιάζουν» όταν ασχολούνται μόνο με τη μία πλευρά του παρκέ. Κι ο Μαυροβούνιος έχει κάνει καριέρα στην Ευρωλίγκα χάρη στη σκληράδα των ομάδων του κι όχι για το πλούσιο θέαμα και τα μεγάλα σκορ που προσφέρουν. Αν δεν το καταφέρει αυτό, τότε-προφανώς-θα κριθεί ακατάλληλος για τη θέση.

Ολυμπιακός: Μια καλοδουλεμένη μηχανή που ψάχνει… ανταλλακτικά

Ο Ολυμπιακός με το 6-2 πιστοποιεί πως θα είναι και φέτος διεκδικητής παρουσίας στο Final 4 και όχι μόνο. Η βελτίωση της άμυνάς του τις δύο τελευταίες αγωνιστικές είναι προφανής και αποτελεί οδηγό για τη συνέχεια. Αν-πάντως-υπάρχει κάτι που προβληματίζει και επισημαίνεται τώρα που είναι νωρίς και όχι μετά που ίσως είναι αργά, είναι ότι το βάρος εξακολουθεί και πέφτει στους ώμους συγκεκριμένων παικτών και δεν καταμερίζεται.



Κρατώντας τον βασικό τους κορμό (πλην Ντόρσεϊ) από την περασμένη σούπερ πετυχημένη σεζόν, για τους «ερυθρόλευκους» το ζητούμενο στις μεταγραφικές κινήσεις του καλοκαιριού ήταν να αποκτήσουν μεγαλύτερο βάθος και περισσότερα «όπλα». Όμως, τουλάχιστον μέχρι τώρα, εισπράττουν ελάχιστα πράγματα από τα νέα αποκτήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηγέτες της ομάδας αγωνίζονται όχι εμφανώς λιγότερο, αλλά τελικά και περισσότερο από πέρσι. Ενδεικτικά, ο Βεζένκοφ από 30:11 παίζει 30:49, ο Γουόκαπ από 22:21 παίζει 24:22, ο Σλούκας από 24:53 παίζει 25:39, ενώ σχεδόν ίδιο χρόνο έχει ο Φαλ (22:56 πέρσι, 22:42 φέτος), μολονότι υπάρχουν δύο «ρεζέρβες» στη θέση του σέντερ.

Κάναν, Πίτερς, Μπολομπόι και Μπλακ δεν έχουν προσφέρει με συνέπεια κι αν δεν υπήρχε η πληθωρικότητα των «βασικών» και η άνοδος του Λαρεντζάκη, το πρόβλημα θα γινόταν περισσότερο εμφανές. Σε μια σεζόν που έχουμε διανύσει μόλις το 1/6 και μπορεί να φτάσει τα 75-80 παιχνίδια, θα χρειαστούν όλοι, γι’ αυτό και ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη να πάρει πράγματα από τους αναπληρωματικούς του.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis