Μετά το καθοριστικό για τον Χάμιλτον λάθος του το 2008, ο Τίμο Γκολ δεχόταν απειλές για τη ζωή του

Στην τελευταία στροφή του Grand Prix της Βραζιλίας του 2008, το Toyota του Τίμο Γκλοκ γλιστρά στα νερά, με αποτέλεσμα ο Λιούις Χάμιλτον να τον περάσει και να στεφθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής μέσα στην πατρίδα του Μάσα που... νόμιζε ότι είχε πάρει την κούπα!

Από τότε όμως ξεκίνησε ένας Γολγοθάς για τον Γερμανό, αφού οι οπαδοί του πιλότου της Ferrari ήταν έξαλλοι απέναντί τους, κατηγορώντας τον ότι βοήθησε τον Βρετανό, ενώ έφτασαν στο σημείο ακόμα και να απειλήσουν τη ζωή του!

Αναλυτικά όσα είπε στο podcast της F1, «Beyond the Grid»:

«Ήταν πραγματικά σοκαριστικό. Δεν μπορούσα να πιστέψω το πως μπορεί σου φερθούν. Οι γονείς μου είχαν τρομάξει. Δεχόμουν γράμματα σπίτι μας, σε κάποια έλεγαν ακόμα και πως πρέπει να με σκοτώσουν και άλλα σχετικά – δεν ήταν καθόλου ωραίο. Και κάθε φορά που πλησίαζε το Grand Prix Βραζιλίας, συνέβαινε το ίδιο. Γινόταν χαμός στο λογαριασμό μου στο twitter. Ακόμα συμβαίνει αυτό. Αν και τώρα ποια το κλίμα είναι πιο θετικό, με πιο χιουμοριστικά σχόλια. Όμως δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μπορεί κάποιοι να σκέφτονταν πως μπορεί να βοηθούσα τον Λούις, γιατί να σκέφτονταν πως τον ήθελα Παγκόσμιο Πρωταθλητή. Οδηγούσα για την Toyota, τι με ένοιαζε; Εγώ έκαναν τον αγώνα μου.



Προσπαθούσα να κάνω τον αγώνα μου όσο καλύτερα μπορούσα. Θυμάμαι καθαρά εκείνους τους τελευταίους 3-4 γύρους, γιατί ήξερα τι θα γίνει στο τέλος. Δεν ήξερα όμως πως θα έκριναν το πρωτάθλημα. Ήμασταν σε βαθμολογούμενες θέσεις κι ένα μαύρο σύννεφο κάλυψε τον ουρανό πάνω από την πίστα. Είπα στους μηχανικούς μου: “Παιδιά θα καταλήξει σε καταστροφή αυτό γιατί αν αρχίσει να βρέχει, θα είναι χαοτική η κατάσταση”. Αποφάσισαν να πάρουμε το ρίσκο και να μην αλλάξουμε ελαστικά. Στον προτελευταίο γύρο άρχισε να βρέχει και ζητούσα να μπω για αλλαγή αλλά μου είπαν πως ήταν αδύνατο, πως είχαν αρχίσει ήδη οι προετοιμασίες για τις απονομές στο βάθρο.

Όλοι είχαν φρικάρει γιατί με όσα ίσχυαν εκείνη τη στιγμή, ο Μάσα γινόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Έμεινα λοιπόν έξω και απλά προσπαθούσα να επιβιώσω. Ήμουν τέταρτος αλλά δεν είχα πληροφόρηση, αν με πλησιάζουν οι άλλοι ή όχι. Κάποιοι με πέρασαν, πρώτα ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα που ήταν ένα γύρο πίσω, μετά ο Σεμπάστιαν Φέτελ, μετά ο Λούις και έπεσα έκτος. Ήταν σα να οδηγούσα σε πάγο. Το αστείο είναι πως παρότι ο μηχανικός μου με ενημέρωσε ότι τελικά Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Χάμιλτον, δεν μου είπε πως εγώ έκρινα τον τίτλο.

Επιστρέφω στα pit και ο Λούις σταματά μπροστά μου. Του δίνω το χέρι και τον συγχαίρω μπροστά σε χιλιάδες Βραζιλιάνους θεατές. Μετά ανεβαίνω τις σκάλες κι εκεί υπάρχουν πολλοί δημοσιογράφοι και φωτογράφοι. Με βλέπουν και τρέχουν προς το μέρος μου, με ρωτούν αν το έκανα επίτηδες, αν βοήθησα τον Λούις και γιατί το έκανα αυτό. Κι εγώ αναρωτιόμουν: “Τι στο διάολο συμβαίνει”; Γινόταν χαμός. Το κοινό πετούσε αντικείμενα σε όποιον φορούσε ρούχα της Toyota, είχα αστυνομική συνοδεία φεύγοντας από την πίστα με προορισμό το ξενοδοχείο. Το ίδιο και την επόμενη ημέρα, στη διαδρομή από το ξενοδοχείο προς το αεροπλάνο. Οι αστυνομικοί περπατούσαν πλάι μου ακόμα και πηγαίνοντας να μπω στο αεροπλάνο».