Τελικά κερδίζει πάντα η ομάδα ή η μονάδα;

Οι δύο χθεσινοί αγώνες για τους «16» του Μουντομπάσκετ της Τουρκίας θα πρέπει να γέμισαν με νοσταλγία όσους Έλληνες φιλάθλους τους παρακολούθησαν. Και αυτό γιατί βλέποντας τον Λίνας Κλέιζα και τον Λουίς Σκόλα, σίγουρα ορισμένοι θα σκέφτηκαν πως αν και εμείς είχαμε έναν παίκτη «καλαθομηχανή» στο ρόστερ μας θα φτάναμε αρκετά μακριά. Βέβαια, πέντε χρόνια τώρα, όπου είχαμε αρκετές επιτυχίες, τέτοιον παίκτη δεν είχαμε και τις διακρίσεις τις κάναμε λόγω του ότι παίζαμε ως ομάδα.

Γράφει ο Αντώνης Κατσίκης

«Από τότε που σταμάτησε ο Γκάλης έχουμε να βγάλουμε εμείς τέτοιον παίκτη» μου είπε κάποιος φίλος μετά το τέλος της αναμέτρησης της Αργεντινής με τη Βραζιλία κοιτώντας τα στατιστικά του Λουίς Σκόλα και τους 37 πόντους που πέτυχε ο σέντερ των Χιούστον Ρόκετς. Είχε απόλυτο δίκιο. Παίκτη που να βλέπει το καλάθι… σαν τη θάλασσα και όπου και να πετάει τη μπάλα αυτή να μπαίνει μέσα, δεν έχουμε. Και δυστυχώς, όταν ως ομάδα δεν λειτουργείς καλά, χρειάζεσαι μια μονάδα που θα τραβήξει το κάρο από τη λάσπη και θα σε πάει παραπέρα.

Η Αργεντινή και η Λιθουανία χάρη στους Σκόλα και Κλέιζα έχουν φτάσει μέχρι τα προημιτελικά και ένας από τους δύο ΝΒΑers θα οδηγήσει την ομάδα του στους «4» του Μουντομπάσκετ. Το ότι η ομάδα είναι αυτή που κερδίζει έναν αγώνα και σε βάθος χρόνου βγαίνει κερδισμένη, τείνει να γίνει κανόνας. Δεν είναι όμως. Και αυτό γιατί παίκτες-ηγέτες όπως ο φόργουορντ των Τορόντο Ράπτορς και ο σέντερ των Χιούστον Ρόκετς κρατούν σθεναρή αντίσταση.

Για απορίες, σχόλια, παρατηρήσεις στο antonis33@hotmail.com