Αν αγαπάς κάποιον, άσ’ τον να φύγει…

Αγάπη δεν είναι να ορθώνεις εμπόδια στην εξέλιξη κάποιου για να ικανοποιήσεις τις δικές σου επιθυμίες ή ανάγκες, αλλά να έχεις το θάρρος να αναγνωρίζεις πως ένα αγαπημένο σου πρόσωπο μπορεί να λάμψει περισσότερο μακριά σου, ακόμη κι αν σου λείψει πολύ…

Απόφαση φιλοδοξίας

Ο Σάσα Βεζένκοφ πήρε μια απόφαση απολύτως λογική με αμιγώς επαγγελματικά κριτήρια, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στους φίλους του Ολυμπιακού που κοιμόντουσαν και ξυπνούσαν με την αγωνία για το αν θα μείνει ή όχι. Κακά τα ψέματα, όσο κι αν δεν θέλουν να παραδεχτούν οι οπαδοί μιας ομάδας, οι προοπτικές που ανοίγονταν για τον 27χρονο άσο ήταν πολύ σπουδαίες για να τις αγνοήσει και οι λόγοι για να ανοίξει τα φτερά του για το ΝΒΑ ήταν πολύ σοβαροί για να μην παίξουν πρωτεύοντα ρόλο στην επιλογή του.



Πιστέψτε μας, τα χρήματα ήταν το τελευταίο που μέτρησε στην παρούσα φάση… Το ύψος της πρότασης των Κινγκς περισσότερο θα έδειχνε τους… σκοπούς της ομάδας για τον παίκτη, παρά θα ήταν το μεγαλύτερο δέλεαρ για το υπερατλαντικό ταξίδι. Ο Βεζένκοφ είχε αποφασίσει εξ αρχής πως δεν θα πήγαινε στο ΝΒΑ ως… groupie για να δει από κοντά αυτούς που χαζεύουμε από τις τηλεοράσεις μας, αλλά γιατί θεωρεί πως έχει θέση ανάμεσά τους και θέλει την ευκαιρία να το αποδείξει. Αν τα καταφέρει, αυτό θα μετουσιωθεί σύντομα και σε ένα συμβόλαιο όχι ελαφρώς καλύτερο από αυτό που θα του πρόσφερε ο Ολυμπιακός αν έμενε, αλλά σε ένα πολύ μεγαλύτερο. Ίσως αυτό να μαρτυρά και η επιμονή του για ένα όχι μακράς διάρκειας συμβόλαιο, προκειμένου να μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του για το μέλλον του.

Έπαιξαν κι άλλα πράγματα, όμως, ρόλο στην απόφαση του Βεζένκοφ πέρα από την απόλυτα σεβαστή και θεμιτή προσωπική του φιλοδοξία. Στα 27 του και μετά από μια σεζόν όπου αναδείχθηκε MVP στην Ευρωλίγκα, ίσως ήταν η τελευταία του ευκαιρία για να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ και προφανώς προτίμησε το… ρίσκο να μετανιώσει για μια απόφαση που πήρε παρά να μετανιώνει μια ζωή που δεν το τόλμησε. Ακόμη και η «πίεση» από μια ολόκληρη χώρα, την Βουλγαρία, για να δει ένα δικό της παιδί στο καλύτερο πρωτάθλημα κόσμου μετά το βραχύβιο πέρασμα το 1985 από τους Σανς του Γκιόργκι Γκλούτσκοφ (που κατάντησε… ανέκδοτο), έπαιξε τον ρόλο του.

Μπορεί να πετύχει ΚΑΙ στο ΝΒΑ

Ο Βεζένκοφ είχε το θάρρος να αφήσει την σίγουρη κυριαρχία του στην Ευρώπη για να τεστάρει τις «αντοχές» του στη λίγκα με τους κορυφαίους ξεκινώντας περίπου από το μηδέν για να δείξει την αξία του, όπως συμβαίνει με κάθε έναν από μας που μπορεί να αλλάξει εργασιακό περιβάλλον. Εκεί που πηγαίνει ελάχιστοι τον ξέρουν, το «παράσημο» του MVP της Ευρωλίγκας δεν θαμπώνει κανέναν, ενώ ήδη έχει αρχίσει να αμφισβητείται από κάποιους που τον θεωρούν αρκετά below average αθλητικά και φτάνουν στο σημείο ακόμη και να κοροϊδεύουν την μπασκετική παράδοση της πατρίδας του.



Στο χέρι του Σάσα είναι να τους κάνει να καταπιούν τη γλώσσα τους. Σύμφωνοι, ο Βεζένκοφ δεν μπορεί να συγκριθεί αθλητικά με τα «ιπτάμενα» ή χτιστά» κορμιά της λίγκας, αλλά-κοιτάξτε σύμπτωση-πριν έναν μήνα αναγνωρίστηκε ως κορυφαίος παίκτης του πλανήτη ένας τύπος που επίσης δεν πηδά στο θεό, δεν τρέχει σαν σπρίντερ και δεν έχει (εμφανή) μούσκουλα. Πιστέψτε μας-το ταλέντο, η εξυπνάδα και η εργατικότητα του Βεζένκοφ φτάνουν και περισσεύουν για να τον κάνουν να πετύχει ΚΑΙ στο ΝΒΑ. Όχι απαραίτητα για να γίνει ένας νέος Γιόκιτς ή Ντόντσιτς, αλλά για να γίνει ένας πολύ καλός παίκτης της λίγκας, που θα έχει σημαντικό ρόλο σε μια αξιόλογη ομάδα και θα πληρώνεται αδρά για αυτό. Αρκεί να του δοθεί ο χρόνος, ο χώρος και να ενταχθεί σε ένα σύστημα που θα αναδείξει τις αρετές του και θα καμουφλάρει τις αδυναμίες του. Όπως έκανε ιδανικά ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια. Οι Κινγκς της περασμένης περιόδου έδειξαν να είναι ένα τέτοιο franchise, χωρίς τους εκτυφλωτικά λαμπερούς σταρ που δεν αφήνουν να πέσει ο προβολέας στους υπόλοιπους παίκτες, αλλά με ομαδικό παιχνίδι και πολύ καλή κατεύθυνση από τον εξαιρετικό Μάικ Μπράουν.

Ο Ολυμπιακός ξέρει τον τρόπο

Η αντίδραση του Ολυμπιακού, από την ίδια την ομάδα μέχρι τους φίλους της, έχει μεγάλη σημασία για την επόμενη μέρα. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια πως έχουν ως οργανισμός τον τρόπο για να αντιπαρέρχονται οποιαδήποτε απώλεια. Σκεφτείτε μόνο πως σε δύο διαδοχικές σεζόν που αποχώρησαν οι μεγαλύτερες σημαίες στην ιστορία της ομάδας, πρώτα ο Σπανούλης και μετά ο Πρίντεζης, έκαναν το νταμπλ και έφτασαν στο Final 4 χάνοντας για ένα σουτ το απόλυτο όνειρο.

Ασφαλώς είναι αδύνατο να βρεθεί… Βεζένκοφ. Όχι μόνο επειδή δεν υπάρχουν μπασκετικοί κλώνοι, αλλά κι επειδή ο Σάσα ήταν μοναδικός. Ως προσωπικότητα, εργατικότητα και ταπεινότητα, ως αγωνιστικά χαρακτηριστικά αφού ουδέποτε άλλοτε ένας MVP κρατούσε τόσο λίγο την μπάλα στα χέρια και υπηρετούσε άψογα το σύστημα μιας πετυχημένης ομάδας, αλλά και ως «συσκευασία» όλων των παραπάνω σε ελληνικό διαβατήριο που δεν πιάνει θέση ξένου.



Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν θα βρει τον Βεζένκοφ 2.0, αλλά το στοίχημα είναι να εντάξει τον διάδοχό του στο πετυχημένο πλάνο του με τον ίδιο ιδανικό τρόπο, κάνοντας τις απαραίτητες προσαρμογές βάσει των χαρακτηριστικών του. Όπως αντίστοιχα, η επιτυχία του διαδόχου θα εξαρτηθεί από το πώς θα αποδεχτεί ο ίδιος να προσαρμοστεί σε μια καλολαδωμένη μηχανή και δεν θα περιμένει να αλλάξει αυτή για να προσαρμοστεί ολόκληρη πάνω του. Ίσως αυτή η αμοιβαία προσαρμοστικότητα να είναι και πιο σημαντικός παράγων από το αν ο αντι-Βεζένκοφ θα λέγεται Μίροτιτς ή ένας λιγότερο λαμπερός πάουερ φόργουορντ.

Και καλή τύχη όπου κι αν πας…

Όσο για τη στάση του κόσμου του Ολυμπιακού, στη συντριπτική πλειονότητά τους αντιμετώπισαν απίστευτα ώριμα την αποχώρηση του Βεζένκοφ. Όσο κι αν τους στενοχωρεί που δεν θα τον απολαμβάνουν πια από κοντά αλλά θα τους… ξενυχτά περιμένοντας να τον δουν με τους Κινγκς, δείχνουν να σέβονται την απόφασή του. Κι αυτό είναι το σωστό!

Η διάσημη ρήση «Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει... Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου! Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ» δεν έχει θέση εδώ… Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός μπορεί να καμαρώνει πως είχε τεράστια συμβολή στην εξέλιξη του Βεζένκοφ προσφέροντάς του το πεδίο για να ξεδιπλώσει τις αρετές του, όπως… δεν συνέβη στην Μπαρτσελόνα. Ομοίως, η υγιής αντιμετώπιση από τους φίλους της ομάδας είναι να νιώθουν περήφανοι που ένα δικό τους παιδί πήγε στο ΝΒΑ. Όπως οι γονείς που κάποια στιγμή αντιλαμβάνονται πως το παιδί τους-που με τόσους κόπους και θυσίες μεγάλωσαν-πρέπει να ανοίξει τα φτερά του για να αξιοποιήσει πλήρως τις μεγάλες του δυνατότητες.

Στην περίπτωση του Σάσα περισσότερο θα ταίριαζε ένα «Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει... Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου! Αλλά κι αν δεν γυρίσει ποτέ, πάντα θα έχεις ένα κομμάτι του μαζί σου».





ΥΓ: Λέγεται νόμος της φύσης. Ή της... αγοράς. Το μεγάλο ψάρι πάντα θα τρώει το μικρό. Κι όπως ο Ολυμπιακός μπορεί εύκολα να αποκτά παίκτες από ομάδες μικρότερων οικονομικών δυνατοτήτων ή εκτός Ευρωλίγκας, έτσι και το ΝΒΑ μπορεί να «αρπάζει» για ελάχιστα χρήματα τους Βεζένκοφ και τους Μίτσιτς που εξελίσσουν με τόσο κόπο οι Ολυμπιακοί και οι Εφές στα μέρη μας. It works both ways…

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis