Απλώς σε αντίπαλη κερκίδα (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Μου γράφει ένας φίλος τα εξής ωραία, τα οποία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας:

«Κατόπιν πρόσκλησης δύο φίλων μου (φιλοαρειανών), βρέθηκα (8/8/05) στου Χαριλάου για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα μεταξύ της αγαπημένης μου ομάδας και του Αρη. Η συμφωνία (παρά τις αρχικές αντιρρήσεις μου) ήταν να δούμε τον αγώνα από κερκίδα με φιλάθλους του Αρη και έτσι, φτάνοντας στο γήπεδο, κατευθυνθήκαμε στην επισήμων.
Επισήμων δηλαδή μόνο στα λόγια, γιατί στο γήπεδο Χαριλάου (Ολυμπιακό προπονητήριο κατά τα άλλα) ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες γίνονται έργα, ώστε να είναι έτοιμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (!) και στη συγκεκριμένη θύρα μόνο με στολή ανθρακωρύχου μπορούσες να παρακολουθήσεις τον αγώνα. Επειτα από μια μικρή περιπλάνηση, ψάχνοντας για θέση με το λιγότερο χώμα, θυσιάσαμε το καθαρό τζιν μας για να καθίσουμε. Πρώτη μου φορά στο συγκεκριμένο γήπεδο και ομολογώ ότι μου άρεσε ως ποδοσφαιρική έδρα.

Κολτσίδας

Ωρα 8:25, οι ομάδες έχουν ολοκληρώσει το ζέσταμα και κατευθύνονται προς τα αποδυτήρια. Λίγοι φίλαθλοί μας βρίσκονται στη γωνιακή θύρα, αφού οι "Monsters" δεν έχουν κάνει ακόμα την εμφάνισή τους. Είναι πολύ παράξενο το συναίσθημα να βρίσκεσαι σε "αντίπαλη κερκίδα" και να μην μπορείς να σχολιάσεις την 11άδα που κατέβασε ο Δώνης ή το σύστημα με το οποίο θα παίξει και να ακούς για τον Βελώνη, τον Μωυσιάδη και τον Κολτσίδα, ο οποίος και φέτος στην άμυνα θα κάνει τους "Αρειανούς" φιλάθλους να καρδιοχτυπήσουν, όπως οι ίδιοι ομολογούσαν. Δέκα λεπτά αργότερα, και ενώ στο γήπεδο επικρατούσε σχετική ησυχία, ένα σύνθημα δόνησε (βοήθησε και ο εκπληκτικός αντίλαλος που έχουν αυτά τα γήπεδα) την ατμόσφαιρα: "AΕΛ, θυμήσου, ήρθανε οι Monsters και είναι εδώ μαζί σου". Το κεφάλι μου γύρισε αυτόματα αριστερά, κρυφογέλασα από υπερηφάνεια και απόλαυσα τα σχόλια των φιλάθλων του Αρη: "Δες τα τυριά, που φέρανε και κόσμο", "αυτοί πάνε παντού, ακόμα και στα φιλικά", "θα μαζέψουνε πολύ ξύλο στα εκτός έδρας φέτος, απάντησε o πιο σκληρός μιας παρέας δυο σειρές πιο κάτω από εμάς.

Ενστικτο

Στο πρώτο λίγο σκληρό μαρκάρισμα του Στουρνάρα, το ένστικτο του "Αρειανού" φιλάθλου τον οδήγησε πάνω από τον πάγκο της ομάδας μας, να χτυπάει το σκέπαστρο, να βρίζει και να φτύνει τον Δώνη, λες και αυτός έκανε το σκληρό φάουλ! Στην πρώτη μαγική ντρίμπλα του Αλωνεύτη ήρθαν και τα πρώτα επιφωνήματα θαυμασμού. Στο δεύτερο άδειασμα αμυντικού από τον Κύπριο ακούστηκαν και τα πρώτα σχόλια: "Σβούρας αυτός ο μικρός, θα ανακατέψει πολλές άμυνες". "Ξέρει πολλή μπάλα αυτός ο Κύπριος, πώς τον λένε;", με ρώτησε ένας κύριος γύρω στα 70.
Ημουν έτοιμος να του πω ότι το όνομά του είναι Αλωνεύτης, ότι είναι το μεγαλύτερο ταλέντο του κυπριακού ποδοσφαίρου, ότι είναι γρήγορος σαν τον Valentino Rosi (και χωρίς μοτοσικλέτα), ότι φοράει το "46" γιατί είναι λάτρης του συγκεκριμένου οδηγού, ότι…

Ομως γρήγορα σκέφτηκα ότι όλα αυτά μάλλον θα πρόδιδαν την καταγωγή μου. Η ειρωνεία ήταν ότι ένα παιδί μπροστά μας φορούσε μια μπλούζα με ένα τεράστιο "46", που έγραφε "DOCTOR GO" (το παρατσούκλι του Rosi) και μάλλον αυτή είδε ο Στάθης και συνέχισε τις κούρσες του.

Αντιδράσεις

Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε κι εγώ συνέχισα να παρατηρώ τις αντιδράσεις των "αντίπαλων" φιλάθλων. Πώς αισθάνονται για την ομάδα τους, που θα παίζει στη Β' Εθνική και θα κάνουν υπομονή εννέα αγωνιστικές για να τη δουν στην έδρα τους, τα σχόλιά τους για τον νέο προπονητή και τα νέα αποκτήματά τους, αλλά και τα σχόλια για τη δική μου ομάδα.
Προσπαθούσα να μπω στο μυαλό εκείνων που στόλιζαν με "γαλλικά" τον Διγκόζη, αλλά και εκείνων που χειροκρότησαν τον Αλωνεύτη και τον Κυπαρίσση. Κοιτούσα με απορία κάποιους να ανταλλάσσουν πέτρες με τους δικούς μας –σε φιλικό παιχνίδι μάλιστα– αλλά με θαυμασμό κάποιους άλλους να ανταλλάσσουν κασκόλ, ενθύμια και να φωτογραφίζονται μαζί. Δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα για τις συμπεριφορές των ανθρώπων στο γήπεδο, απλώς τα ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΑ.

Γρασίδι

Ετσι κύλησε και το δεύτερο ημίχρονο, ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη του παιχνιδιού και αρκετοί φίλαθλοι από τον "Αρη" (τον πλανήτη μάλλον) θεώρησαν ότι ο συντομότερος δρόμος για το σπίτι τους περνάει μέσα από τον αγωνιστικό χώρο. Μάλλον το έχουν τάμα οι φίλαθλοι στου Χαριλάου και σε κάθε ματς πρέπει να πατάνε και λίγο γρασίδι. Τα υπόλοιπα, γνωστά... Ο Διγκόζης βρέθηκε κατά λάθος στον δρόμο τους (αυτόν για το σπίτι) και τα "γαλλικά" της εξέδρας έγιναν... κινέζικα (καράτε) στο γκαζόν. Δώνης, Αγγελίνας, Γεωργίτσας έκαναν το λάθος να υπερασπιστούν τον παίκτη τους.

Επιστροφή

Φιλικό ματς, μουρμούριζα κατεβαίνοντας τις σκάλες της εξόδου. Ηταν (;) απλώς ένα φιλικό ματς. Στον δρόμο της επιστροφής δεν μιλούσα και πολύ. Για τους φίλους μου αυτά που είδαμε ήταν απλώς τα συνηθισμένα, που γίνονται σε όλα τα ελληνικά γήπεδα. Συμφώνησα εν μέρει μαζί τους, αλλά συνέχισα να μουρμουρίζω: ήταν (;) απλώς ένα φιλικό ματς».