Είναι μια δήλωση καρδιάς (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Στα δύο πρώτα ματς του αρνητικού σερί (με την Τουρκία και με την Ουκρανία) η Εθνική μας δεν σκόραρε πιο πολύ από ατυχία –οι ευκαιρίες δεν της έλειψαν. Το τρίτο ματς ήταν με τους πανίσχυρους Βραζιλιάνους στο Confederation Cup, όπου πήγαμε πιο πολύ για δοκιμές, παρά για να υπερασπίσουμε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Η ήττα με 3-0 από τους «καριόκας» έφερε την κακή εμφάνιση με την Ιαπωνία. Υπήρξαν, μετά το ματς με τους Βραζιλιάνους, μια σειρά από μουρμούρες (όχι μόνο για τη σύνθεση της ομάδας, αλλά ακόμα και για την επιλογή του ξενοδοχείου!) που στάθηκαν αιτία για να χαλάσει έπειτα από αρκετό καιρό το κλίμα. Η ήττα από τους Γιαπωνέζους ήρθε σαν τιμωρία για την έλλειψη σοβαρότητας που χαρακτήρισε την αποστολή. Στο ματς εκείνο προπονητές, ποδοσφαιριστές, συνοδοί και παράγοντες κατάλαβαν αυτό που δεν ήθελαν να παραδεχτούν: ότι η μαγική χημεία που ήταν η αιτία της κατάκτησης του Εuro είχε χαθεί.

Αντανακλαστικά

Υπό αυτό το πρίσμα, το ματς με το Μεξικό δεν το θεωρώ αποτυχημένο. Μετά τη σφαλιάρα από τους Ιάπωνες λειτούργησαν τα ξεχασμένα αντανακλαστικά. Το γκολ χάθηκε στις λεπτομέρειες (ο Βρύζας είχε δοκάρι κι ο Γιαννακόπουλος με τον Χαριστέα ανεπανάληπτα τετ α τετ), αλλά το σπουδαίο ήταν ότι δεν χάθηκε το ματς. Εστω και στο παραπέντε, οι παλιοσειρές σήκωσαν τη φωνή τους, ο Ρεχάγκελ βγήκε από τη νιρβάνα και κατάλαβε ότι μια τρίτη ήττα σε δεκαπέντε μέρες θα ξεσήκωνε στην Ελλάδα θύελλες, η σύνθεση ήταν η πρέπουσα και το 0-0 με αντίπαλο μια ομάδα που κέρδισε τη Βραζιλία και τρόμαξε στον ημιτελικό την Αργεντινή δεν είναι κακό αποτέλεσμα.

Μυαλό

Κακή ήταν η ήττα από το Βέλγιο, που θυμίζει πολύ αυτήν από τους Γιαπωνέζους. Το μυαλό των μισών ήταν στα επαγγελματικά τους προβλήματα, οι άλλοι προέρχονταν από τραυματισμούς και βαριές προετοιμασίες, το φιλικό αντιμετωπίστηκε σαν αγγαρεία και το τελικό 0-2 ήταν μια δίκαια τιμωρία: η Εθνική Ελλάδος ακόμα και με τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης δεν έχει το δικαίωμα να μην προετοιμάζει σωστά τα ματς που δίνει. Οι επιπολαιότητες, οι ψιλογκρίνιες, οι ντιβέ συμπεριφορές πληρώνονται ακριβά.

Παραμόρφωση

Υπάρχουν διάφοροι μύθοι που συνοδεύουν αυτή την ομάδα. Συμβαίνει πάντα εκεί που γεννιούνται ακραία συναισθήματα, η πραγματικότητα να παραμορφώνεται. Είναι μύθος ότι αυτή η Εθνική είναι μια ομάδα καλών και καλόβολων παιδιών. Οι πιο πολλοί από τους πρωταγωνιστές είναι εγωιστές, λίγο ξεροκέφαλοι, αντράκια που εύκολα θυμώνουν, μάγκες που δεν δέχονται και πάρα πολύ την κριτική και που ανδρώθηκαν στο λούνα παρκ του ελληνικού ποδοσφαίρου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι καχύποπτοι, δύσκολοι στις φιλίες, λίγο ανασφαλείς, πατριώτες, αλλά και παραπονιάρηδες. Ο Ρεχάγκελ ποτέ δεν θα μας εξηγήσει πώς τους έκανε ομάδα –μπορεί και να μην το ξέρει κι ο ίδιος.

Σεβασμός

Δεν είναι οικογένεια η Εθνική -με την έννοια που δίνουμε στον όρο στο ποδόσφαιρο. Πιο πολύ είναι λόχος, στρατιωτική ομάδα που στηρίζεται σ' ένα σύστημα εσωτερικής πειθαρχίας που βασίστηκε σε αμοιβαίο σεβασμό. Πάντα υπήρχαν οι παλιότεροι, αυτοί που ύψωναν τη φωνή στα δύσκολα, αυτοί που είχαν έναν παραπάνω λόγο. Μετά το Euro η επιτυχία τούς έκανε όλους ίσους και με τον καιρό ο λόχος «βάρυνε». Ολοι έγιναν περισσότερο φίλοι και λιγότερο συνεργάτες και οι ρόλοι μπλέχτηκαν. Οταν μου λένε ότι κάποιοι γκρίνιαξαν επειδή ο προπονητής πριν από το Καζακστάν τους μάντρωσε τόσο νωρίς, ανησυχώ. Πριν από δύο χρόνια, όταν η Εθνική ταξίδευε στην Αρμενία, ένα τέτοιο παράπονο θα ήταν αδιανόητο.

Κίνητρο

Δεν είναι το πρόβλημα το γκολ που δεν έχει μπει σε τόσους αγώνες. Το ματς με την Τουρκία θα μπορούσε να έχει τελειώσει 1-1. Εναντίον των Βραζιλιάνων ο Χαριστέας θα μπορούσε να έχει βάλει ένα γκολ κι ο Νικοπολίδης να δεχτεί ένα ακόμα. Η ομάδα θα μπορούσε να έχει σκοράρει με το Μεξικό ή ακόμα και με την Ιαπωνία, όπου δεν της δόθηκε ένα πέναλτι. Αλλά ένα ή δύο ή και τρία γκολ παραπάνω στα έξι τελευταία μέτρια έως άσχημα ματς που έκανε, δεν θα άλλαζαν πάρα πολύ την εικόνα της. Καλύτερα που δεν έχει σκοράρει: το προφανές του προβλήματος αποτελεί καμπανάκι συναγερμού. Αν έλειπε η εστίαση σ' ένα (τεχνητό έστω) πρόβλημα θα ήμουν ακόμα περισσότερο ανήσυχος απόψε. Ενώ τώρα θα παίξουν όλοι για να βάλουν ένα γκολ που λείπει εδώ και έξι ματς: σαν κίνητρο δεν μοιάζει και λίγο.

Αντίδραση

Στο Καζακστάν περιμένω να δω μια αντίδραση, μια δήλωση καρδιάς -όχι ένα οργανωμένο ματς. Οι μέρες που πέρασαν από το πάθημα του Βελγίου ελπίζω να αποδείχτηκαν χρήσιμες. Αν στη συνείδηση του καθενός υπάρχει ακόμα η αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στην ομάδα, όσα προηγήθηκαν είναι ένα κακό όνειρο. Αν αυτό έχει χαθεί και οι προβληματισμοί αφορούν τα συμβόλαια, τις μεταγραφές που δεν έγιναν, τα πριμ που δεν πληρώθηκαν και τις απογοητεύσεις που προηγήθηκαν, η ομάδα έχει ήδη διαλυθεί και οι πρωταγωνιστές αποφάσισαν να τραβήξουν ο καθένας τον δρόμο του. Δεν θέλω να πιστεύω ότι το υπέροχο ταξίδι θα τελειώσει έτσι άδοξα.

Εσωστρέφεια

Η Εθνική μας δεν παίζει με το Καζακστάν. Ο μεγάλος αντίπαλος είναι η εσωστρέφεια που σαν σαράκι βασανιστικά και αργά κατατρώει κάθε ελληνική επιτυχία. Ποτέ αυτά τα τρία τελευταία χρόνια ο αντίπαλος δεν ήταν δυσκολότερος.