Κρατώντας ό,τι καλύτερο βρήκε (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ολυμπιακός δεν είναι (ακόμα) καλός, είναι όμως καλά. Η νίκη με 5-0 με αντίπαλο τον Πανιώνιο μπορεί να ξεγελάσει πολύ κόσμο, όχι όμως όποιον την ομάδα του Πειραιά την ξέρει. Αυτή τη στιγμή ο πρωταθλητής είναι σαν ένα παιδάκι που μαθαίνει μια ξένη γλώσσα. Η πρόοδός του (στα εύκολα) είναι καταπληκτική και συνεπαίρνει. Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν.

Αδυναμίες

Στα δύο πρώτα ματς της χρονιάς (με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ και τον Πανιώνιο στο άδειο Καραϊσκάκη) υπήρξαν πολλές αδυναμίες. Με τον ΠΑΟ τα «ξεδιπλώματα» στην επίθεση δεν υπήρξαν και, πλην του Τζόρτζεβιτς, οι υπόλοιποι δημιουργικοί χαφ δεν πήραν πρωτοβουλίες, με αποτέλεσμα ο Κωνσταντίνου και ο Μπαμπαγκίντα να μείνουν ξεκομμένοι, μόνοι κι έρημοι. Με τον Πανιώνιο η ομάδα δεν ήταν όσο συμπαγής απαιτεί το 4-3-3 και δεν έλειψαν ούτε κάποια κενά στην άμυνα, ούτε λίγη ασυνεννοησία στη μεσαία γραμμή, που σημειωτέον αποτελείτο από τρεις παίκτες (Στολτίδη, Ταραλίδη, Καφέ) που είχαν πολύ καιρό να παίξουν μαζί. Ομως και με τον ΠΑΟ και με τον Πανιώνιο ο Ολυμπιακός είχε μια σειρά στο παιχνίδι του κι αυτό δεν είναι και λίγο.

Ρόλοι

Η ομάδα ακόμα δεν είναι όπως τη θέλει ο προπονητής της, όμως οι ρόλοι λειτουργούν και είναι ευδιάκριτοι. Με τον Πανιώνιο το 4-3-3 ερμηνεύτηκε υποδειγματικά και αυτό ήταν ο λόγος που φάνηκε πολύ ο πιο εγκεφαλικός παίκτης του Ολυμπιακού, δηλαδή ο Παντελής Καφές. Αν το σχέδιο τηρείται, αν δεν αρχίσουν ηρωικές πρωτοβουλίες, αλλαγές θέσεων και λοιπές επιπολαιότητες, ο Καφές είναι πάντοτε πολύ χρήσιμος, γιατί «τσουλάει» την μπάλα σωστά και προς την κατεύθυνση που πρέπει. Σε μια σχηματική ομάδα ο συγκεκριμένος παίκτης δεν οργανώνει απλώς, αλλά βάζει σε κίνηση τον μηχανισμό. Είναι κάτι σαν φλιπεράκι που στέλνει την μπίλια εκεί που πρέπει.

Ευλαβικά

Η ευκολία του Καφέ στο ματς με τον Πανιώνιο μαρτυρά κυρίως ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού εκτελούν ευλαβικά το κατά Σόλιντ 4-3-3. Δεν ξέρω αν ο συγκεκριμένος μέσος θα παίξει με τη Ρόζενμποργκ –δεν το βρίσκω απαραίτητο. Χρησιμοποιώ απλώς το παράδειγμα του παιχνιδιού του για να δείξω το είδος της ετοιμότητας (και της βελτίωσης) του Ολυμπιακού: έπειτα από τρεις ασυμπλήρωτους μήνες δουλειάς με τον Σόλιντ, πλάνο υπάρχει και ακολουθείται απ' όλους. Η μεγαλύτερη μάλιστα επιτυχία του κόουτς για την ώρα είναι ότι έχει κάνει κοινωνούς και μετέχοντες του πλάνου του τους παλιούς. Ο Γεωργάτος που με τον ΠΑΟ έμεινε καρφωμένος στα μετόπισθεν, ο Στολτίδης που καλύπτει υποδειγματικά τον Τουρέ ή τον Καφέ, ο Μαυρογενίδης που ελέγχει τις κούρσες του, ο Τζόρτζεβιτς και ο Ριβάλντο που συμμετέχουν λιγότερο, δέχονται να εκτελέσουν νέες αποστολές, επειδή έχουν πεισθεί ότι ο κόουτς δεν ήρθε για να διαλύσει ό,τι βρήκε. Ο Σόλιντ κερδίζει τους παίκτες, διότι σεβάστηκε τα γαλόνια και τον ιδρώτα τους: έδειξε εμπράκτως ότι αναγνωρίζει τη σημασία της προσφοράς των παλιοσειρών και ότι σε αυτούς θα στηριχθεί. Βρίσκω την επιλογή του ώριμη και αληθινά εξαίρετη.

Ταμπούρι

Το άλλο καλό σημάδι είναι ότι οι δύο πρώτες νίκες στο πρωτάθλημα ήρθαν από έναν Ολυμπιακό που παρατάχθηκε με νορμάλ σχήματα. Πριν από τρία χρόνια θυμάμαι, παραμονές της έναρξης του Τσάμπιονς Λιγκ, τον Ολυμπιακό να κερδίζει 10-0 τον Ακράτητο, παίζοντας με τρεις μπαλαντέρ και τρεις φουνταριστούς στην ενδεκάδα του. Τρεις μέρες αργότερα η ίδια ομάδα πήγε στο Σοσιεδάδ για να παίξει ταμπουρωμένη πίσω και με τον Καρεμπέ λίμπερο και έχασε 1-0. Εφτανε να δει κανείς τα δύο ματς για να καταλάβει την κομπογιαννίτικη τεχνική καθοδήγησή της. Και δεν είναι διόλου τυχαίο το ότι εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός όχι μόνο αποκλείστηκε νωρίς από το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δεν κέρδισε και κανέναν εθνικό τίτλο. Οταν αντί να φτιάχνεις μια ομάδα, ψάχνεις σκορ που λειτουργούν σαν χρυσόσκονη, στο τέλος το πληρώνεις.

Ρήξη

Ο Σόλιντ εμφανώς προσπαθεί να φτιάξει την ομάδα του, κρατώντας ό,τι καλύτερο βρήκε. Τσιγκλώντας τον εγωισμό των παλιών, υιοθετώντας μια τακτική παράξενης αλλά μυαλωμένης ρήξης με πολλούς στο διάστημα της προετοιμασίας, ο Νορβηγός παρουσιάζει μια ομάδα που δεν αγχώνεται για να παίξει για τον προπονητή της (όπως σε πολλά ματς γινόταν πέρυσι), αλλά μια ομάδα που προσπαθεί να δείξει στον προπονητή της ότι κατανοεί τις αρχές και τα πιστεύω του. Πρόκειται για μια ομάδα που πέρυσι έκανε 10 βαθμούς στο Τσάμπιονς Λιγκ και κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα –μια ομάδα με ποιότητα.

Σύγχυση

Η κλήρωση του Ολυμπιακού είναι δύσκολη. Η Ρεάλ είναι σε σύγχυση και αν χάσει απόψε από τη Λιόν, ο όμιλος μπλέκει. Η Ρόζενμποργκ είναι οργανωμένη ομάδα, ο προπονητής της ξέρει το ποδόσφαιρο του Σόλιντ και η βραδιά θα έχει συγκινήσεις. Ανεξάρτητα από αποτελέσματα, νίκες, ήττες, επιτυχίες και αποτυχίες, ο Ολυμπιακός πρέπει να χρησιμοποιήσει τη φετινή παρουσία του στο Τσάμπιονς Λιγκ ως ευκαιρία για να οικοδομηθεί κάτι νέο: για να το πω απλά, πρόκειται για μια χρυσή ευκαιρία για να μπουν τα θεμέλια ώστε να χτιστεί μια ομάδα ικανή να κάνει μια σοβαρή ευρωπαϊκή επιτυχία.

Νορβηγοί

Επειτα από χρόνια μπορώ να πω ότι ο Ολυμπιακός, για να αντιμετωπίσει τους Νορβηγούς, δεν πρέπει να ξεχάσει τα ματς που έδωσε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πρέπει απλώς να παίξει καλύτερα, επειδή η δυσκολία είναι διαφορετική, αλλά το ίδιο συγκεντρωμένα, προσεκτικά και μυαλωμένα, όπως με τον ΠΑΟ και τον Πανιώνιο…