Καταραμένο Τσάμπιονς Λιγκ (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ποιος φταίει για τα αγωνιστικά μπερδέματα του φετινού ΠΑΟ; Οχι ο Μαλεζάνι, ούτε η διοίκηση ούτε καν οι παίκτες! Φταίει ένας μόνο άνθρωπος: ο Κύρος Βασσάρας! Δεν κάνω πλάκα. Αν ο Κύρος είχε σφυρίξει πέρυσι το πέναλτι που έκανε ο Μόρις στον Μπούρμπο, ο ΠΑΟ θα είχε καταλήξει τρίτος στο πρωτάθλημα. Θα έπαιζε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με κάποιους «πεθαμένους» και θα έκανε με ασθενέστερους αντιπάλους καλύτερες εμφανίσεις. Θα απέκλειε κάναν, δυο από αυτούς στους πρώτους γύρους και την πρόκρισή του στους 32 ή στους 16 θα τη βαφτίζαμε «μεγάλη πορεία». Εν τω μεταξύ, στο πρωτάθλημα το μέτριο ξεκίνημά του θα δικαιολογείτο από την παρουσία πολλών νέων παικτών και η γκρίνια θα ήταν σαφώς λιγότερη.

Νοσταλγία

Δεν αστειεύομαι. Ο ΠΑΟ έπαθε μεγάλη ζημιά επειδή δεν ήρθε τρίτος στο περσινό πρωτάθλημα (οπότε θα μπορούσε να δικαιολογήσει και την απόφασή του να φτιάξει νέα ομάδα), αλλά πρέπει ταυτόχρονα να αισθάνεται και τυχερός επειδή ΔΕΝ βγήκε πρωταθλητής! Αν ο Μπασινάς, ο Μινχ, ο Χένρικσεν, ο Κωνσταντίνου, ο Σκάτσελ, ο Κωνσταντινίδης και οι υπόλοιποι που έφυγαν είχαν βγει πρωταθλητές, η προσφορά τους στην ομάδα μετά την αποχώρησή τους θα είχε θεοποιηθεί! Εδώ τώρα τους νοσταλγούν, σκεφτείτε τι θα γινόταν αν είχαν βάλει ένα γκολ στον Αρη και είχαν κερδίσει τον τίτλο.

Αηδιασμένος

Η μεγάλη κατάρα του ΠΑΟ είναι το Τσάμπιονς Λιγκ. Η ομάδα των παιδιών της Παιανίας είχε ψηθεί ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν θα το κερδίσει ποτέ –επειδή ο Κόκκαλης κάνει ό,τι θέλει– και έριχνε την προσοχή της στα ευρωπαϊκά ματς, στα οποία η διαιτησία είναι 50-50 και η διοίκηση για τις προκρίσεις πληρώνει και πριμ. Η ομάδα του Ζάετς, που αντικατέστησε αυτή των γηγενών Ελληνόπουλων, δεν αγαπήθηκε ποτέ λόγω της πενιχρής εμφάνισής της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ΠΑΟ έκανε το νταμπλ έπειτα από επτά χρόνια χωρίς τίτλους και ο κόσμος του –που για την Ευρώπη ζει– θυμόταν την «πεντάρα» από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον αποκλεισμό από τη Στουτγκάρδη με δύο ήττες. Εφτανε ένα χρόνο αργότερα μια ήττα από την Αϊντχόφεν στο Τσάμπιονς Λιγκ για να φύγουν ο Σουμ και οι συνεργάτες του και αμέσως μετά, έπειτα από ένα ματς με την Αρσεναλ, πάλι για την ίδια διοργάνωση, έφυγε και ο Ζάετς αηδιασμένος, διότι τον έβριζαν στη Λεωφόρο επειδή ο Παναθηναϊκός «του» δεν έβαλε πέντε γκολ στους Λονδρέζους! Το Τσάμπιονς Λιγκ πιθανότατα θα σταθεί αιτία και για να καταστραφεί ο Μαλεζάνι και το φιλόδοξο σχέδιό του: γι' αυτό σας λέω ότι πρόκειται περί κατάρας.

Νταμπλ

Σκεφτόμουν χθες το βράδυ αν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθεί ό,τι έγινε πριν από δύο χρόνια, τότε που ο ΠΑΟ στο Τσάμπιονς Λιγκ έκανε κακές εμφανίσεις, αλλά τελικώς κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα. Και τότε στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν είχε ξεκινήσει καλά, και τότε ο Ολυμπιακός έμοιαζε στην Ελλάδα ασταμάτητος, και τότε η μουρμούρα για τους νεοαποκτηθέντες φούντωνε. Τότε δεν έπειθαν την εξέδρα ο Μινχ και ο Μάριτς, τώρα ο κόσμος δυσκολεύεται να καταλάβει πότε θα παίξουν ένα ματς της προκοπής ο Μπίσκαν και ο Κονσεϊσάο. Τότε γκρίνιαζαν όλοι για την επιμονή του Σουμ στον Ζουτάουτας, τώρα κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να παίζει πάντα ο Βόουτερ. Τότε η ελπίδα λεγόταν Παπαδόπουλος, τώρα Τόργκελε. Μόνο που οι αναλογίες σταματούν κάπου εδώ.

Αξίες

Πριν από δύο χρόνια ο ΠΑΟ ξεκίνησε παίζοντας άθλια στο Μάντσεστερ, αλλά σιγά-σιγά βελτιωνόταν. Μπορεί οι ξένοι να είχαν προβλήματα προσαρμογής, αλλά στην ομάδα υπήρχαν σταθερές αξίες, με συνείδηση της ιστορίας της και της ιδιαιτερότητάς της. Υπήρχαν ο Νικοπολίδης και ο Κωνσταντίνου, ο Φύσσας, ο οποίος ήταν βασικός μέχρι τον Δεκέμβριο, όταν έφυγε, ο Μπασινάς και ο Σαπάνης, ο Χένρικσεν και ο Κυργιάκος –χρήσιμος ήταν ακόμα και ο Μικάελσεν. Τώρα ποιος θα αναλάβει τον ρόλο να εξηγήσει στους καινούργιους πού βρίσκονται; Ο Γιάννης ο Γκούμας είναι στην πραγματικότητα ο μοναδικός παλιός. Ο Ολισαντέμπε και ο Μόρις μπορεί και να σκέφτονται ότι αν ο ΠΑΟ αποτύχει, η ευθύνη θα πέσει πάνω τους. Ο Παπαδόπουλος και ο Γκέκας τη φανέλα την πονάνε, αλλά το άγχος τους δυσκολεύονται να το κοντρολάρουν. Ο Χαραλαμπίδης θεωρεί τιμή του την παρουσία του στον ΠΑΟ, αλλά δύσκολα θα δώσει κάτι περισσότερο από αυτό που έχουμε δει. Οι λοιποί και πολλοί ξένοι προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν τι περιμένει ο κόσμος από δαύτους.

Μπλαζέ

Ο ΠΑΟ του Σουμ πριν από δύο χρόνια άρχισε άσχημα –ίσως και χειρότερα από τον φετινό του Μαλεζάνι. Ομως ήταν μια κακή ομάδα που είχε ψυχή και τελικά με πολλή ψυχανάλυση βελτιώθηκε. Ο τωρινός είναι ή πολύ μπλαζέ (όπως ήταν στην Κρακοβία και στη Νίκαια) ή πολύ νευρικός (στο ντέρμπι) ή εντελώς άνευρος (στο Ούντινε και στο ΟΑΚΑ με τη Βίσλα). Το χειρότερο είναι ότι κάθε φορά που τον βλέπεις προσπαθείς να μαντέψεις ποια καινοτομία θα δοκιμάσει ο τεχνικός του. Στο Ούντινε είδαμε τον Χαραλαμπίδη «δεκάρι» και τον Γκούμα δεξί μπακ: περιθώρια για πειράματα υπάρχουν πολλά, φαντασία να έχει κανείς –και δυστυχώς ο Μαλεζάνι μοιάζει ανεξάντλητος από εμπνεύσεις!

Κακό

Ε, ρε Βασσάρα, κακό που του έκανες τελικά του ΠΑΟ.