Απλή ασυμφωνία χαρακτήρων (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ηθελα να γράψω ότι το πιο ενδιαφέρον ματς της 3ης αγωνιστικής είναι αυτό ανάμεσα στον Ηρακλή και τον ΠΑΟΚ, γιατί από την έκβασή του θα μαθαίναμε ποιος από τους δύο προπονητές θα φύγει πρώτος. Ομως ο Νίκος Καραγεωργίου απολύθηκε χθες και τώρα το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης έχει νόημα μόνο για να δούμε αν θα αρχίσει να τρίζει η καρέκλα και του Σάββα Κωφίδη.

Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή τις δηλώσεις του Νίκου Καραγεωργίου μετά το τέλος του ματς του ΠΑΟΚ με τη Μέταλουργκ. Στέκομαι κυρίως σε μία του φράση. «Οι μεγάλες προσδοκίες, από την αρχή κιόλας της προετοιμασίας, δημιουργήθηκαν από τα Μέσα Ενημέρωσης και όχι από μας. Κανένας μας δεν είπε ότι πάμε να πάρουμε το πρωτάθλημα». Μάλιστα.

Υπεκφυγές
Εκτιμώ τον Καραγεωργίου γιατί είναι από τους ανθρώπους που ό,τι λέει, (σ)το λέει φανερά και χωρίς υπεκφυγές. Και είναι ακριβώς αυτή η ειλικρίνειά του που εδώ και καιρό με έχει βάλει σε σκέψεις. Αν ήταν άλλος, δεν θα τον αντιμετώπιζα σοβαρά.

Τόνοι
Από την αρχή της σεζόν ο πρώην προπονητής του ΠΑΟΚ έκανε ό,τι μπορούσε για να ρίξει τους τόνους του ενθουσιασμού που άρχισε να φουντώνει στη Θεσσαλονίκη. Στην αρχή δήλωσε ότι χρειαζόταν και κάτι ακόμα στις μεταγραφές. Μετά τόνισε ότι η ομάδα του δεν θα είναι έτοιμη στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Πρόσφατα επισήμανε ότι η Μέταλουργκ είναι πολύ δυνατή ομάδα. Μετά το ματς με την Ξάνθη επισήμανε ότι κάποιοι από τους παίκτες στους οποίους πόνταρε αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Και στην τελευταία συνέντευξή του (προχθές) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για τις προσδοκίες φταίνε τα Μέσα.

Αποψη
Στην προκειμένη περίπτωση η ρητορική του Καραγεωργίου δεν μου κάνει εντύπωση. Και αυτός, όπως και όλοι οι Ελληνες προπονητές, θα προτιμούσε να έχει ακόμα περισσότερο χρόνο για να προετοιμάσει την ομάδα του, κυρίως γιατί στην προετοιμασία τα αποτελέσματα δεν μετράνε και ο κόουτς δεν κινδυνεύει. Είναι επίσης δεδομένο ότι κάθε προπονητής θέλει περισσότερους και καλύτερους παίκτες και πως θα προτιμούσε να δουλεύει σε ομάδες που δεν έχουν ορατούς στόχους. Για την ακρίβεια, οι πιο πολλοί Ελληνες προπονητές προτιμούν οι στόχοι να έπονται των αποτελεσμάτων και όχι το αντίθετο. Σου λένε: «Αν πάω καλά και κερδίζω, μπορεί να διεκδικώ και το πρωτάθλημα. Αλλά δεν θέλω να μου χρεώνεις τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος (ή οποιαδήποτε άλλη διεκδίκηση) γιατί τότε αγχώνομαι και δύσκολα θα παρουσιάσω μια ομάδα που να παίζει καλά». Ξαναλέω ότι είναι και αυτό μια άποψη -όχι απολύτως λανθασμένη.

Βελτίωση
Το πρόβλημα για τους προπονητές είναι ότι ζητούν μια τέτοιου είδους μεταχείριση από εταιρείες συνηθισμένες να έχουν άλλες απαιτήσεις. Τι δηλαδή περίμενε ο Καραγεωργίου, όταν πήγε στον ΠΑΟΚ; Οτι θα του έδιναν μια ομάδα να τη δουλέψει τρία χρόνια ώστε να φτάσει στο σημείο να κερδίζει στην Τούμπα τη Μέταλουργκ και τον Ατρόμητο; Ή μήπως νόμιζε ότι ο ΠΑΟΚ θα έκανε από τον περασμένο Δεκέμβριο επτά σπουδαίες μεταγραφές και ο κόσμος του θα του ζητούσε την παραμονή στην κατηγορία ή έστω την έξοδο στο Ιντερτότο;
Στην προκειμένη περίπτωση δυσκολεύομαι να κατανοήσω το πρόβλημα του προπονητή. Στο φινάλε, κανείς δεν είπε ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει ντε και καλά να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ ή να κερδίσει το πρωτάθλημα ή έστω να αποκλείσει μία ασήμαντη ομάδα από την Ουκρανία: το μόνο που περίμενε ο κόσμος είναι να δει μια βελτίωση. Τίποτε άλλο.

Χάθηκε
Ο ΠΑΟΚ βελτίωση δεν είχε και γι' αυτό ο προπονητής του την πλήρωσε. Του δόθηκε πέρυσι το δικαίωμα να μάθει την ομάδα, να την καλουπώσει, να της δώσει ταυτότητα και προοπτική. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε πέρυσι τρεις μήνες φιλικά ματς, παριστάνοντας ότι παίρνει μέρος στο πρωτάθλημα. Αν το καλοκαίρι χρειάστηκε να αρχίσει από την αρχή, δεν φταίει κανείς για τον χρόνο που χάθηκε πέρα από τον προπονητή του.

Ρίσκο
Τον τελευταίο καιρό βλέπω ότι πολλοί Ελληνες τεχνικοί, στην προσπάθειά τους να δοκιμάσουν την τύχη τους σε μια μεγάλη ομάδα, κόβουν δρόμο. Μόλις τους παρουσιαστεί η ευκαιρία, λένε αβίαστα το «ναι» και μετά πέφτουν στα βαθιά χωρίς καλά καλά να ξέρουν κολύμπι. Καταλαβαίνω τη φιλοδοξία, αλλά το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο για όλους. Ο Καραγεωργίου πήγε από την Ξάνθη στον ΠΑΟΚ: η διαδρομή είναι τεράστια. Δεν είναι κακός προπονητής, απλώς δεν είχε τις παραστάσεις και την πείρα για να διαχειριστεί έναν σύλλογο τόσο ιδιαίτερο. Πολύ φοβάμαι ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Σάββα Κωφίδη. Μακάρι να βγω ψεύτης.

Κατάρτιση
Σήμερα, η σοβαρότητα και η θεωρητική κατάρτιση δεν φτάνουν σε κανέναν επαγγελματία προπονητή: χρειάζονται δυστυχώς πάρα πολλά ακόμα. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη ο τεχνικός πρέπει να είναι και διοικητικός παράγοντας. Ο Αναστασιάδης προκαλούσε κρίσεις, ο Καραγεωργίου προσπαθούσε να τις αποφύγει: το σωστό για έναν προπονητή είναι να ξέρει να τις διαχειριστεί. Δεν γίνεται επίσης να θες να δουλεύεις στον ΠΑΟΚ και να αντιμετωπίζεις ως πρόβλημα τον ενθουσιασμό του κόσμου του ή τις απαιτήσεις για κάτι καλύτερο: αυτά τα δύο στοιχεία είναι που κάνουν τον ΠΑΟΚ να διαφέρει από πολλούς άλλους και αυτά είναι που τον κρατούν ζωντανό, μολονότι το καράβι του τα τελευταία χρόνια έχει περάσει θύελλες.

Ασυμφωνία
Οι οπαδοί του «Δικεφάλου» ονειρεύονται έναν μεγάλο ΠΑΟΚ. Ο Καραγεωργίου, από ό,τι έχω καταλάβει, θα ήθελε μια μεγάλη Ξάνθη -μία ομάδα ήρεμη, που να παίζει καλή μπάλα, να βγάζει ταλεντάκια και να είναι ευχαριστημένη, γιατί θα δυσκολεύει τους μεγάλους του κέντρου στην έδρα της. Απλή ασυμφωνία χαρακτήρων…