Ο «Θεός» Παναθηναϊκός, το στίγμα του Βαλβέρδε και το... οικογενειακό διπλό της Τούμπας

Οταν ο Μπουμσόνγκ γίνεται Hummer...

Η μεγάλη σε έκταση νίκη του Παναθηναϊκού επί του Εργοτέλη στο Παγκρήτιο, εκτός από ηρεμία και πολύτιμο χρόνο στην ομάδα, ελάχιστα παραπάνω προσέφερε στην μέχρι τώρα εκτίμηση της φετινής πορείας της ομάδας σε πρωτάθλημα και Ευρώπη. Το γεγονός πως οι πράσινοι διαθέτουν πολλούς και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στο δυναμικό τους, που μπορούν να κρίνουν μία αναμέτρηση, δεν το μάθαμε την Κυριακή το βράδυ. Το δεδομένο πως ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια της μετεγγραφικής περιόδου, έχοντας πλέον περισσότερες επιλογές, δεν το αμφισβήτησε ποτέ κανείς. Το αν τελικά είναι καλός ή κακός τεχνικός ο Νίκος Νιόπλιας όμως, το έθεσαν στο τραπέζι αρκετοί. Περισσότερο όμως λόγω άγνοιας και πιθανώς εμπάθειας είτε προς το πρόσωπο του, είτε προς οτιδήποτε… ελληνικό κυκλοφορεί ακόμα στην Σούπερ Λίγκα.

Τι άλλαξε λοιπόν σε μια βραδιά; Μήπως ο Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ έγινε αίφνης το Hummer του… καλοκαιριού;. Μήπως ο Κώστας Κατσουράνης άρχισε να τρέχει ξαφνικά σαν τρελός; Μήπως οι παίκτες του Παναθηναϊκού αισθάνονται ξαφνικά φρέσκοι και γεμάτοι διάθεση για σπριντ; Μήπως ο Ζιλμπέρτο Σίλβα έμαθε να παίζει κεντρικός αμυντικός; Μήπως ο Νιόπλιας έφαγε… ψαράκι και «βλέπει» καλύτερα από τον πάγκο; Τίποτα απ’ αυτά…

Και ο Γάλλος κεντρικός αμυντικός την έκανε τη «γκέλα» του και ο Έλληνας ανασταλτικός μέσος εξακολουθεί να μην έχει ανάσες και ο Σίλβα δεν βελτίωσε κάτι στο παιχνίδι του, αλλά και ο Έλληνας προπονητής βλέπει όσο καλά έβλεπε και μεσοβδόμαδα. Πολύ απλά όμως εδώ στην Ελλάδα, έχουμε μάθει να κρίνουμε μόνο εκ του αποτελέσματος αδιαφορώντας επιδεικτικά για οτιδήποτε άλλο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Νικάς, είσαι Θεός. Χάνεις, είσαι τίποτας..

Τα περισσότερα αγωνιστικά προβλήματα λοιπόν που είχε ο Παναθηναϊκός πριν μερικές μέρες εξακολουθούν να τον ταλαιπωρούν. Η διαφορά όμως στην Κρήτη ήταν κυρίως η κατανόηση των αδυναμιών και η ομαδική δουλειά στον αγωνιστικό χώρο. Ναι, η αλλαγή συστήματος από 4-2-3-1 σε 4-3-3 βοήθησε να «γεμίσει» περισσότερο ο αργός άξονας της μεσαίας γραμμής. Ναι, οι ποδοσφαιριστές στις κινήσεις τους φαίνονται λίγο πιο εκρηκτικοί και γρήγοροι, σημάδι, έστω και μικρής βελτίωσης, πράγμα ενθαρρυντικό, σε σχέση με το ξεκίνημα της σεζόν. Αλλά, η διάθεση των περισσοτέρων να συνεισφέρουν ανασταλτικά έκανε την διαφορά. Όταν ο Λέτο περπατάει γυρνώντας προς τα πίσω, ο Σισέ διαμαρτύρεται στους συμπαίκτες του για τις λάθος πάσες, ο Γκαρσία κοιτάζει να δει πως θα κόψουν οι υπόλοιποι και ο Νίνης αδιαφορεί όταν ο Παναθηναϊκός δεν είναι κάτοχος της μπάλας, τότε όχι μόνο δουλειά δεν γίνεται, αλλά και οι αδυναμίες των υπολοίπων σε ατομικό επίπεδο βγάζουν «μάτι».

Το γκολ... ποίημα και η «σφραγίδα» του Βαλβέρδε

Στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός Βόλου , παρά την ήττα από τον και πάλι πολύ φρέσκο και κινητικό Ολυμπιακό του Βαλβέρδε, πέτυχε το καλύτερο γκολ της Σούπερ Λιγκ για φέτος, δείγμα της δουλειάς του Σάκη Τσιώλη, που έχει αρχίσει από πέρσι. Ενός ακόμα Έλληνα προπονητή δηλαδή, που με το πρώτο άτυχο αποτέλεσμα θα δει, μετά βεβαιότητας, χιλιάδες σπαθιά να κρέμονται πάνω από το κεφάλι του, όπως για παράδειγμα αυτά που έχουν μετακινηθεί, προσωρινά, από το κεφάλι του Νιόπλια σ’ αυτό του Δερμιτζάκη.

Πάντως, όσο και να μην έχει πεισθεί απολύτως κανείς για τις προπονητικές αρετές του Βαλβέρδε, αυτές δηλαδή που έκαναν τον κόσμο της ομάδας να ζητά επιτακτικά την επιστροφή του στον πάγκο, θα πρέπει να του αναγνωρίσει πως κατάφερε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να αφήσει την σφραγίδα του. Δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά για την συνολική πορεία του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα από πλευράς αποτελεσμάτων, αλλά για το ότι αυτή η ομάδα που θα παρακολουθούμε θα είναι δική του και θα το «φωνάζει» είμαι βέβαιος. Πίεση, κινητικότητα και εκρηκτικότητα βγάζει έτσι κι αλλιώς από τώρα στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός, στοιχεία που έμοιαζε να τα έχει «ξεχάσει» τελείως την περσινή σεζόν. Μία αδυναμία, που παρατηρεί κανείς στις αντοχές της ομάδας από τα μισά του δευτέρου ημιχρόνου και μετά στα περισσότερα παιχνίδια μέχρι τώρα, είναι κάτι που αν δεν «βγει» με το χρόνο, διορθώνεται ακόμα και μέσα στη σεζόν.

Το... οικογενειακό διπλό της Τούμπας

Στην Τούμπα, την περισσότερη ώρα του ντέρμπι, είχε κανείς την αίσθηση πως αυτό που παρακολουθούσε θα μπορούσε να είναι και οικογενειακό διπλό. Τόσο πολύ μοιάζει ο φετινός Άρης του Εκτορ Ραούλ Κούπερ με τον περσινό ΠΑΟΚ του Φερνάντο Σάντος. Ο Αργεντινός τεχνικός έχει καταφέρει να περάσει πλέον για τα καλά το στοιχείο της τακτικής στους επιθετικογενείς λάτιν ποδοσφαιριστές του, στερώντας μεν από το κοινό μέρος του θεάματος, προσφέροντας όμως δε, πολύτιμους πόντους στην ομάδα του. Δύο γρήγορα, δυνατά σχεδόν ισοδύναμα σύνολα έδωσαν μία παράσταση περισσότερο ευχάριστη για κάποιους που θέλουν να εμβαθύνουν λίγο παραπάνω στο άθλημα, παρά για τον μέσο φίλαθλο…