Δικαίωση (SportDay / Αν. Πανούτσος)

Το να κρίνεις μία ομάδα αναπληρωματικών ως ομάδα είναι άδικο. Γιατί οι παίκτες της ποτέ δεν θα παίξουν μαζί. Το να κρίνεις όμως τους παίκτες της ως μονάδες έχει κάποια λογική. Το περίεργο είναι ότι στον Ολυμπιακό, αντίθετα με τους βασικούς, οι αναπληρωματικοί έχουν λιγότερο ενδιαφέρον, αφού είναι περισσότερο γνωστοί.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε η παρουσία του Μάρκο Νε. Σε μια ομάδα που οι πάλιουρες θάβουν περισσότερο από τις συμμαθήτριες του λυκείου τους, οι πληροφορίες για τον Μάρκο Νε ήταν καλές. Εν πολλοίς δικαιώθηκαν. Ο Νε δεν έχει τη δύναμη του Τουρέ όταν κόβει χαμηλά, ούτε το εκτόπισμα του συμπατριώτη του όταν πηδούσε για κεφαλιά, αλλά κατεβάζει με ασφάλεια την μπάλα ως γνήσιο οκτάρι και ο μεγάλος διασκελισμός κρύβει την καλή ταχύτητά του.

Ο Ντομί είναι ένας ποδοσφαιριστής που παίζει με το μυαλό περισσότερο από το σώμα. Πιθανότατα γιατί δεν μπορεί να παίξει με το σώμα... Είναι καλύτερος από τις πρώτες εμφανίσεις του, αλλά το «καλύτερος» δεν σημαίνει απαραίτητα και καλός. Ο Ντομί είναι αυθεντικός αριστεροπόδαρος, αλλά είτε πρέπει να μένει πίσω είτε να ανεβαίνει προς την αντίπαλη περιοχή και μετά να περιμένει το ημίχρονο για να παίξει άμυνα. Να μπορεί να ανεβοκατεβαίνει είναι αυτή τη στιγμή απίθανο και αν ο Ολυμπιακός έψαχνε για έναν καλό αριστεροπόδαρο με προβλήματα στην αντοχή, δεν χρειαζόταν να πάρει τον Ντομί. Οπως και δεν είναι συμπτωματικό ότι ο Γεωργάτος παίζει με τους βασικούς.

Αλλος παίκτης που είχε ενδιαφέρον ήταν ο Πατσατζόγλου στον ρόλο του κεντρικού αμυντικού. Ο «Πάτσα» έχει τον χαρακτήρα του λίμπερο. Η κίνηση που έκανε όταν έπαιζε στα δεξιά, να βάζει τα χέρια πίσω από την πλάτη και να κάνει πισοπεταλιά, ήταν μειονέκτημα για ένα πλάγιο μπακ, αλλά μπορεί να αποδειχθεί προτέρημα για ένα λίμπερο, που έτσι κερδίζει χρόνο ώστε να επιστρέψουν οι συμπαίκτες του. Αν υπάρχει κάτι που ανησυχεί στον Πατσατζόγλου, είναι η φυσική του κατάσταση. Οι περιφέρειες, που ήταν το ατού της Ζωζώς Σαπουντζάκη και της Μαίρης Λίντα, δεν είναι απαραίτητα προσόντα σε ένα επίδοξο λίμπερο.

Κατά τ' άλλα; Κατά τ' άλλα, τα γνωστά. Ο Νέρι Καστίγιο παραμένει παιχτάρα, επιρρεπής όμως στην κωλοπαιδιά, όπως έκανε με το να στήνεται μπροστά στην μπάλα και να πάρει κίτρινη στο δέκατο λεπτό ενός φιλικού. Ο Γιαννάκης Οκκάς σκίζεται όταν νιώθει ότι απειλείται η θέση του, αλλά αράζει όταν την εξασφαλίζει. Τώρα σκίζεται. Ο Ταραλίδης μπορεί να παίξει, ο Μάριτς μπορεί να παίξει πολύ, φτάνει να μην επιστρέφει στα παλιά και να γυρνάει άσκοπα σαν τη σβούρα. Ο Χάρης Παπάς έχει θέση στη δεκαοκτάδα, ο Λέμενς δεν έχει θέση στην επικράτεια και αν ο Ολυμπιακός έχει φορ εκτός του Κωνσταντίνου, να με σουβλίσουν σαν τη σεφταλιά.

Τέσσερις μέρες πριν αρχίσει η προετοιμασία του Ολυμπιακού στου Ρέντη, ένας συνεργάτης του Σόλιντ πήρε έναν από τους υπεύθυνους της διοίκησης. «Τώρα που πλησιάζει η ώρα, να ρωτήσω για λογαριασμό του κόουτς; Ολοι οι παίκτες είναι καλά;». «Καλύτερα και από μια φρέσκια τυροσαλάτα», απάντησε αποφασιστικά ο παράγοντας. «Δηλαδή και ο Μιχάλης ο Καψής είναι καλά;», επέμενε ο συνεργάτης. «Καλύτερα και από φρεσκοψημένο μπέικον», είπε πιο αποφασιστικά ο παράγοντας. Ο συνεργάτης έδειξε κάποιες αμφιβολίες, αλλά δεν προχώρησε τη συζήτηση.

Την πρώτη μέρα της προετοιμασίας στου Ρέντη ο Καψής πήγε στον παράγοντα της διοίκησης. Σε λίγο ο παράγοντας συναντούσε τον συνεργάτη. «Ο Καψής ήρθε και μου είπε ότι είναι τραυματίας...». «Πού;», ρώτησε καγχάζοντας ο συνεργάτης. «Στην πατούσα», του είπε ο παράγοντας με το ύφος του αρτοσυγκολλητή που έκαψε το τοστ στην τοστιέρα. Ο συνεργάτης προβληματίστηκε για το πώς λένε την πατούσα στα νορβηγικά, σκέφτηκε ότι και το «heel» δύσκολο είναι στα αγγλικά και το άφησε στο έτσι. Ο Σόλιντ έμαθε ότι ο Καψής είναι τραυματίας, ότι θα πάει να δει τον Νικολάου και περίμενε λεπτομέρειες.

Ο Νικολάου εξέτασε την πατούσα του Καψή, του είπε ότι έχει έναν τραυματισμό με όνομα σαν ρωσική χερσόνησο «πελματιαία κάτι» και ο παίκτης υπάκουα πήγε να ενημερώσει τον προπονητή του. Το αυτί του Σόλιντ δεν ίδρωσε. «Κάνε θεραπεία, Μιχάλη, και με το καλό στην προετοιμασία έξω θα είσαι καλά». Ο Μιχάλης, που πάντα σέβεται τους ανώτερους και μεγαλύτερούς του, πλακώθηκε στη θεραπεία. Στα πρωινά διπλά έσκιζε χασέδες. Στα απογευματινά έτρωγε παιδιά. Ο Σόλιντ τον έβλεπε και επιτέλους του ανακοίνωσε το μυστικό. «Μιχάλη, αύριο με τη Βέρντερ θα παίξεις στο δεύτερο ημίχρονο». Ο Μιχάλης ενθουσιάστηκε. Το επόμενο πρωί στο τροχάδην ο Καψής σταματούσε τραυματισμένος.

Ο Καψής ανησύχησε ότι είχε πάθει μεγάλη ζημιά. Πήρε τηλέφωνο τον Νικολάου στην Αθήνα. «Μην ανησυχείς», του είπε ο γιατρός. «Και πότε θα γυρίσω στο γήπεδο, κύριε Λάκη;», ρώτησε ο Καψής που λέει κύριο όποιον είναι μεγαλύτερος από τα 12 και δεν έχει καταδικαστεί για αδίκημα άνω του πλημμελήματος. «Δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Σε τρεις μέρες. Σε πέντε. Σε δέκα». Ο Καψής σε λίγο το μετέφερε στον Σόλιντ. «Σε θρι, κόουτς. Σε φάιβ, κόουτς. Σε τεν, κόουτς». Ο Σόλιντ κούνησε το κεφάλι. «Γουενέβερ γιου φιλ γκουντ, Μιχάλης», είπε. Αλλά μέσα του πιστεύει ότι ο Καψής δεν θέλει να παίζει μέχρι να τελειώσει η μεταγραφική περίοδος ώστε να μην τον δώσουν δανεικό και με το που αρχίσει η σεζόν, θα πετάει.

Αυτά, όμως, είναι που κάνουν τον Σάββα Θεοδωρίδη να ανησυχεί και καβάλησε το αεροπλάνο -που το μισεί περισσότερο και από τον Παναθηναϊκό- για να πάει στη Γερμανία. Με το που κατέβηκε από το αεροπλάνο, ο Σάββας έδωσε το μήνυμα της ορθής Ολυμπιακής σκέψης. «Οι άλλοι μιλάνε ότι θα χτυπήσουν πρωτάθλημα, αλλά εμείς είμαστε αυτοί που έχουν κερδίσει 9 στα 10». Μετά ασχολήθηκε με το εκστρατευτικό σώμα των ρεπόρτερ του Ολυμπιακού. «Δεν βλέπετε τις μεγάλες νίκες που πετυχαίνουμε; Τέσσερα γκολ ρίξαμε στη Βέρντερ, οι άλλοι αγωνίζονται για να βάλουν ένα σε ομάδες της δεύτερης κατηγορίας και σε εσάς το ένα σας ξινίζει το άλλο σας βρομάει. Αντί να διαβάζουμε για τη μεγάλη νίκη, διαβάζω σχολιάκια για τις μουρμούρες του Ταραλίδη και του Καστίγιο. Είναι δυνατόν;». Ηταν δυνατόν.

Μέχρι να φανεί η ευεργετική επιρροή του Σάββα στο δημοσιογραφικό σώμα. Στη χθεσινή μετάδοση του ματς του Ολυμπιακού με την Αρμίνια ακούστηκε να λέει ο παρουσιαστής κάτι σαν «ο Σάββας Θεοδωρίδης, γενικός αρχηγός του Ολυμπιακού, μας έλεγε για τον ανταγωνισμό που γίνεται ανάμεσα στους παίκτες για μία θέση στην ομάδα. Ανταγωνισμός, χωρίς ούτε ένα μελανό σημείο». Μια χαρά. Μόνο που φανταζόμουν την ίδια στιγμή τον Σάββα να σκέφτεται: «Για δικά σου είπα να τα πεις, αγόρι μου, και όχι να μου τα βγάλεις σαν δηλώσεις».

Τέλος πάντων, δημοσιογραφικά έτσι θα έπρεπε να γίνεται το κόλπο. Να σου λένε κάτι και να το παρουσιάζεις σαν δήλωση και όχι σαν δική σου σκέψη. Αλλο τώρα που μόνο στην Ελλάδα οι παράγοντες έχουν βρει το κόλπο ότι για να μιλήσουν θέλουν να παρουσιαστούν οι δηλώσεις τους σαν σκέψεις του ρεπόρτερ. Ετσι, όμως, στραγγαλίζεται ο πηγαίος λόγος των ρεπόρτερ. Και οι σκέψεις τους, οι οποίες ορισμένες φορές έχουν φοβερό ενδιαφέρον.

Στη χθεσινή μετάδοση με εντυπωσίασε μία επισήμανση. «Οσο φεύγει κανένας προς την καρδιά της Γερμανίας τόσο περισσότερους οπαδούς του Ολυμπιακού βρίσκει...». Πας στο Αμβούργο; Βαζελόπολη. Οι μισοί στον δρόμο σφυράνε σαν τον Βογιατζή τον ύμνο της Πανάθας. Πας στο Σάαρμπρικεν; ΠΑΟΚτσήδες. Σου λένε: «έλα, ρε φίλε» και το «έλα» έχει δύο και το «φίλε» τρία λάμδα. Πας στο Μόναχο; Χανούμια. Κοντά στη Λέοπολντ Πλατς είναι το kammern της «Οriginal (προφέρεται οριγκινάλ) 21» και έξω από την πόρτα είναι κρεμασμένος ένας βάτραχος. Πας όμως στο Βερολίνο, πας στο Αννόβερο και βρίσκεσαι εκεί που χτυπάει η καρδιά της γαβρίας. Τα βιβλία του Κώστα Μπαρμπή είναι μεταφρασμένα στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων και αν η Δάφνη Μπόκοτα έβαζε υποψηφιότητα, θα γινόταν δήμαρχος του Βερολίνου. Γιατί αν οι Πειραιώτες τη βγάλουν δημοτική σύμβουλο με το ψηφοδέλτιο του Παναγιώτη Φασούλα, όλα μπορεί να συμβούν.

Το ότι ο Φασούλας κατεβάζει για δημοτικό σύμβουλο τον Νίκο Γιούτσο δεν σοκάρει. Αν αντιδήμαρχος έχει βγει ο Τάσαρος ο Μητρόπουλος, κομοδίνο να ψηφίσουν οι Πειραιώτες, δεν θα με εκπλήξει. Το να βάλεις υποψήφια τη Δαφνη Μπόκοτα, επίσης, είναι συμβατό με την καριέρα της. Μία φορά τον χρόνο ασχολιόταν με την τηλεόραση στον διαγωνισμό της Eurovision, μία μέρα θα ασχοληθεί με τον Πειραιά, τη μέρα που θα εκλεγεί. Ο Χαρδαβέλας, όμως, εκτός του ότι έχει γνωστό όνομα, πού κολλάει στο ψηφοδέλτιο; Το περισσότερο που έφτασε κοντά στον Πειραιά ήταν όταν έπιασε σπίτι δίπλα στο σπίτι του Φασούλα στη Γλυφάδα. Το να έχεις όμως δήμαρχο Πειραιά έναν Σαλονικιό που μένει στη Γλυφάδα μόνο στην Ελλάδα μπορεί να γίνει... Εκτός βέβαια αν οι πληροφορίες για το ψηφοδέλτιο του Φασούλα είναι παραμύθι. Αλλά αν είναι, το συγκεκριμένο έχει δράκους...