Σαν να μην πέρασε μια μέρα; Έτσι ακριβώς. Το κείμενο που ενθουσιασμένος έγραψα πέρυσι τέτοια μέρα μετά την πρεμιέρα της Εθνικής στο τουρνουά «Ακρόπολις» θα μπορούσα να το γράψω και φέτος, σήμερα. Δεν γίνεται να μην πάει καλά αυτή η ομάδα. Τα όπλα της είναι τόσο σίγουρα, που δεν τη φοβάμαι καθόλου. Το χειρότερο που μπορεί να της τύχει είναι να πέσει πάνω σε καμιά Γαλλία, όπως αυτή του περσινού ημιτελικού, ομάδα δηλαδή που να συνδυάζει ταλέντο, σωματικά προσόντα, υψηλό βαθμό ετοιμότητας και μπόλικη τύχη (από αυτή που λες ότι έχεις όταν όλα πηγαίνουν στραβά στον αντίπαλο). Φέρτε μας λοιπόν τους Αργεντινούς. Ή τους Αμερικανούς. Μη μας σκοτίζετε με Τούρκους και Αυστραλούς.
Περιμένετε τα άσχημα νέα τώρα, έτσι; Δεν υπάρχουν άσχημα νέα. Σύμφωνοι, ορισμένοι από τους παίκτες μοιάζουν ακόμα σφιγμένοι: ο Ζήσης, ο Σπανούλης, ο Χατζηβρέττας. Ανησυχητικό θα ήταν το αντίθετο. Το τζάμπολ του Μουντομπάσκετ θα γίνει σε 20 μέρες, όχι αύριο. Μέχρι τις 19 Αυγούστου τα πόδια θα έχουν λυθεί.
Η Εθνική έχει για τυφλοσούρτη την περσινή συνταγή και πασχίζει να την τελειοποιήσει, αφού τα περιθώρια βελτίωσης είναι τεράστια. Παρά την πανθομολογούμενη κόπωση των ημερών, είδαμε χθες την ομάδα να εκτελεί «παγίδες» με θαυμαστή ταχύτητα και συνέπεια όχι μόνο μέσα στο δικό της «ζωγραφιστό», αλλά και στη σέντρα, πολύ πριν ο αντίπαλος γίνει επικίνδυνος.
Αυτό είναι το σίγουρο όπλο της: η αμυντική πίεση, όπως την ασκούν περιφερειακοί παίκτες γοργοπόδαροι, μακρυχέρηδες, τετραπέρατοι και προσηλωμένοι. Την απεικόνιση θα τη βρείτε ανάγλυφη σε συγκεκριμένες κατηγορίες της στατιστικής. Στα (10) κλεψίματα. Στις (17) ασίστ. Στις (34) ελεύθερες βολές από τα φάουλ που κερδήθηκαν σε απόπειρες αιφνιδιασμού. Στο φτωχό ποσοστό του αντιπάλου εντός παιδιάς (38%).
Μα πάνω απ' όλα, στη... λυπητερή. Ομάδα που δέχεται 54 πόντους, γνωρίζει την ήττα πολύ σπάνια. Συχνότερα κερδίζει με 25. Εβδομήντα εννέα - πενήντα τέσσερα. Και δεν ήταν δα παρέα ξυλοκόπων η Κροατία. Γεμάτη ταλέντο επιπέδου ΝΒΑ ήλθε στην Αθήνα.
Το παραπανίσιο στοιχείο σε σχέση με την ομάδα του προηγούμενου Αυγούστου ήταν ο υψηλότατος δείκτης αυτοπεποίθησης. Οι αστέρες του Βελιγραδίου (και της Πράγας, αν μιλάμε για τον αναγεννημένο Παπαλουκά) αισθάνονται ανώτεροι και δεν χάνουν την ευκαιρία να το καταθέσουν στο παρκέ.
Το χθεσινό ματσάκι, παρ' ότι φιλικό, μας έδωσε χαϊλάιτ για ολόκληρο Μουντομπάσκετ. Το κάρφωμα του Θοδωρή μπροστά στους θεόρατους Κροάτες σέντερ, οι α λα Μάτζικ ασίστ του, το τρίποντο του Διαμαντίδη από τα 20 μέτρα, η τάπα του Σπανούλη στον Ούκιτς, τα ξένοιαστα σουτ του Τσαρτσαρή, η σιγουριά του Ντικούδη. Κάποιος να με σταματήσει, παρακαλώ.
«Πάνω απ' όλα πρέπει να κρατήσουμε το κεφάλι χαμηλά», είπε ο Παπαλουκάς μετά τον αγώνα. «Ολοι θέλουν να νικήσουν τον πρωταθλητή Ευρώπης, όλοι εποφθαλμιούν τη θέση μας». Εχει δίκιο. Χρειάζεται ταπεινοφροσύνη για να βγάλει η Εθνική τον καλύτερο εαυτό της στο παρκέ, όταν έλθει η κατάλληλη ώρα. Αλλά δεν βλέπω τρόπο να καταργηθεί αυτή η σταθερά.
«Τη διαφορά θα την κάνει η αυτοσυγκέντρωση», συμπλήρωσε ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Αυτή η σταθερά είναι λιγότερο σταθερά. Και οδηγεί σε άσχημες επιλογές όταν εκλείπει. Φτάνουν είκοσι μέρες για να επιτευχθεί; Ιδού το πρώτο μεγάλο στοίχημα για τον ομοσπονδιακό.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
