Το παζλ του ΠΑΟ σχηματίζεται (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Οταν μία ελληνική ομάδα αποκτά έναν παίκτη τον οποίο δεν γνωρίζω καλά, συμβουλεύομαι κάποιους φίλους που παρακολουθούν πολύ το πρωτάθλημα στο οποίο αυτός έπαιρνε μέρος. Στην Ελλάδα, με την τρέλα που έχουμε για τα εξωτερικά, μπορείς να βρεις ό,τι «κολλημένο» θες. Η Πριμέρα Ντιβιζιόν έχει τους δικούς της λάτρες, οι οποίοι με καθησυχάζουν ότι ο Ρικάρντο Σόουζα Μπόβιο και ο Βίκτορ είναι καλοί παίκτες. Η υποψία μου, μάλιστα, είναι ότι θα βοηθήσουν τον Μπάκε να αλλάξει το σχήμα του ΠΑΟ.

Ο Βίκτορ είναι αρκετά γνωστός. Παίζει δεξί χαφ, σκοράρει και είναι καλός στο ένας εναντίον ενός. Ο Μπόβιο είναι πιο μεγάλο «αίνιγμα».

Βραζιλιάνοι

Υπάρχουν τριών ειδών Βραζιλιάνοι αμυντικοί μέσοι: τα «τρεχαντήρια», οι δυνατοί παίκτες που αγωνίζονται λίγα τετραγωνικά μπροστά από την άμυνα και τα σέντερ χαφ. «Τρεχαντήρια» είναι ο Κλέμπερσον, ο Ζε Ρομπέρτο, ο Φλάβιο Κονσεϊσάο. Είναι παίκτες πασπαρτού, που πρεσάρουν, δίνουν βοήθεια στον συμπαίκτη τους και ελευθερώνουν την μπάλα με τη μία. Οταν βαραίνουν και δεν έχουν όρεξη για τρέξιμο μοιάζει να μην έχουν ρόλο –αυτό ήταν το πρόβλημα του Φλάβιο στον ΠΑΟ. Τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε στη χώρα των «καριόκας» η παραγωγή σκληρών παιδιών, που παίζουν και man to man τα «δεκάρια». Η μόδα ξεκίνησε μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Ήρωας τότε ήταν ο Μάουρο Σίλβα, ο καταπληκτικός παίκτης-ντουλάπα που προστάτευε την άμυνα της «σελεσάο». Οι επίγονοί του, παίκτες όπως ο Εντμίλσον και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, ξέρουν περισσότερη μπάλα, παραμένοντας κατά βάση καταστροφικοί και γι' αυτό χρήσιμοι: ο Παρέιρα δεν είχε τέτοιους στην ενδεκάδα της Βραζιλίας και το πλήρωσε ακριβά. Τέλος, υπάρχουν και τα σέντερ χαφ. Τύπου Μπόβιο.

Σέντερ χαφ

Το σέντερ χαφ είναι ένας ξεχασμένος εγγλέζικος όρος. Χρησιμοποιείτο για να περιγραφούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πολυσύνθετων παικτών που αγωνίζονταν ως κόφτες, αλλά μέσα στο γήπεδο έκαναν πιο οργανωτική δουλειά. Σέντερ χαφ ήταν ο Μπεκενμπάουερ, πριν πάει στην άμυνα και γίνει το μεγαλύτερο λίμπερο της ιστορίας. Τέτοιοι παίκτες ήταν ο Ζάετς, ο Ρεδόνδο, ο Ζάμερ –αμυντικοί μέσοι και ταυτόχρονα οργανωτές. Η σχηματοποίηση του ποδοσφαίρου και η ανάγκη οι ρόλοι να είναι διακριτοί έκαναν τους Ευρωπαίους προπονητές να καταργήσουν τον συγκεκριμένο ρόλο. Όποιος μέσος ήξερε μπάλα έπρεπε να παίζει οργανωτής κι όποιος έκοβε, «κόφτης». Όποιος έκανε και τα δύο ήταν κάτι σαν «οκτάρι», νεροκουβαλητής του «δεκαριού» και βοηθός του κόφτη: ποτέ πρωταγωνιστής. Μέχρι που ο Αντσελότι έβαλε τον Πίρλο να κάνει αυτή τη δουλειά: ο ξεχασμένος ποδοσφαιρικός ρόλος του σέντερ χαφ έγινε και στην Ευρώπη επίκαιρος.

Ρόλος

Στη Βραζιλία, αντίθετα, εκεί που το ποδόσφαιρο είναι λιγότερο σχηματικό, έβγαιναν πάντα τέτοιοι παίκτες. Ο Φαλκάο, ο Σερέζο, ο Κάρλος Ντούνγκα, ο Εμερσον, ήταν τέτοιου τύπου μέσοι: κατεύθυναν την ομάδα βάζοντας τα πόδια τους στη φωτιά. Τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά δεν ήταν τα ίδια (ο Φαλκάο π.χ. ήξερε περισσότερη μπάλα από τον Ντούνγκα), αλλά ο ρόλος τους και ο τρόπος συμμετοχής τους στο παιχνίδι δεν είχε διαφορές. Έπαιζαν για τους άλλους και έπαιρναν την μπάλα πολύ. Δεν την ξεφορτώνονταν, αλλά έβγαζαν την ομάδα μπροστά. Οχι τόσο κουβαλώντας τη, όσο μοιράζοντας το παιχνίδι γρήγορα.

Οι δύο

Τέτοιος παίκτης είναι ο Μπόβιο. Ενας σέντερ χαφ ράτσας και λίγο παλιάς κοπής. Δυναμικός, πειθαρχημένος, όχι τόσο τεχνίτης όσο δημιουργικός μέσος. Με το μυαλό στο πώς θα σταματήσει τους αντιπάλους και πώς θα βγάλει τους συμπαίκτες του στην επίθεση. Με τον δυναμισμό του Τζιόλη και τη γλυκιά πάσα του Λεοντίου: δεν τους ανέφερα τυχαία –και οι δύο έχουν να μάθουν πολλά από αυτόν.

Προβλήματα

Είναι καλός παίκτης ο Βραζιλιάνος; Αναμφίβολα ναι. Αν ήθελα να σας πω ψέματα, θα σας έλεγα ότι θα λύσει πολλά από τα προβλήματα του ΠΑΟ στη μεσαία γραμμή και θα αντικαταστήσει επάξια τον Εκι, αλλά μόνο έτσι δεν έχει το πράγμα. Ο Μπόβιο θα ήταν πολύτιμος στο 4-3-3 σε μια μεσαία γραμμή στην οποία θα υπήρχαν δύο δημιουργικοί παίκτες, για τους οποίους θα δούλευε. Όμως σε αυτόν τον ΠΑΟ δεν μπορούσα να δω ακριβώς την καθοριστικότητά του: μέχρι που άκουσα ότι αποκτήθηκε ο Βίκτορ.

Κλειστά

Αν ο Μπάκε επιμείνει στο 4-3-3, θα υπάρξουν ψιλοπροβλήματα. Αν ο Μπόβιο παίξει μπροστά από τα στόπερ και αναλάβουν το δημιουργικό κομμάτι ο Μπίσκαν και ο Τζιόλης, δεν βλέπω πώς θα γίνει η δουλειά, ειδικά απέναντι σε κλειστές άμυνες. Αν πάλι παίξει αντί του Εκι, με τους δύο αυτούς πίσω του, κινδυνεύει από τις συγκρίσεις με τον Αργεντινό: δεν είναι «δεκάρι» και είναι κάπως αργός για να βγαίνει με την μπάλα στα πόδια από τα μετόπισθεν. Ο ΠΑΟ δεν έχει τόσο ανάγκη από δυναμισμό στη μέση όσο από ποιότητα. Ούτε είναι ομάδα στην οποία ο αντίπαλος θα επιτεθεί, ώστε οι μέσοι να κόψουν και να βγάλουν τους επιθετικούς στους κενούς χώρους: όλοι στην Ελλάδα εναντίον του παίζουν πολύ κλειστά. Όμως η υποψία που έχω είναι ότι ο Μπόβιο ήρθε για να παίξει σε μια ομάδα που θα παίζει 4-4-2 με δύο πλάγιους χαφ, που μπορούν να απειλήσουν την αντίπαλη εστία και να δημιουργήσουν ρήγματα. Και μια τέτοια ομάδα, εκτός από ένα δημιουργικό σέντερ χαφ στη μέση, έχει ανάγκη κι έναν παίκτη τύπου Βίκτορ στο πλάι.

Παζλ

Το παζλ, που στην αρχή ήταν δύσκολο, αρχίζει σιγά σιγά να δημιουργείται. Ο Μπόβιο θα παίξει δίπλα στον Μπίσκαν, ο Παπαδόπουλος με τον Βίκτορ στο πλάι. Ο Βραζιλιάνος χρειαζόταν για να τους βάλει σε κίνηση, αυτοί με τη σειρά τους θα παίξουν για τους επιθετικούς. Έχω την εντύπωση ότι με τον «Παπ» και τον Βίκτορ στο πλάι και τον Ρομέρο ελεύθερο επιθετικό, χρειάζεται κι ένας βαρύς φορ. Οι επόμενες μέρες μπορεί να έχουν κι άλλες εκπλήξεις.