Fight Club - Στα χαρακώματα

FC: I am Xeplene

Ξεπλένομαι στην ανάγκη μου για ιστορική συνέχεια και βαφτίζω «ελπίδα» τους Κινέζους ιδιοκτήτες κατασκευαστικής για την ΑΕΚ (οι οποίοι διοικούν και ελέγχουν όλο το κινεζικό πρωτάθλημα), την Energy και τη Rosneft για την ΚΑΕ ΠΑΟ, και οποιονδήποτε άλλο «πετρελαιά» ή έμπορο ενέργειας προκύψει ως επενδυτής-αλεξιπτωτιστής, σ’ έναν χώρο που τρέφεται με όνειρα και χωνεύει ανεκπλήρωτες υποσχέσεις

-Ξεπλένομαι στην ανάγκη μου για ιστορική συνέχεια και βαφτίζω «ελπίδα» τους Κινέζους ιδιοκτήτες κατασκευαστικής για την ΑΕΚ (οι οποίοι διοικούν και ελέγχουν όλο το κινεζικό πρωτάθλημα), την Energy και τη Rosneft για την ΚΑΕ ΠΑΟ, και οποιονδήποτε άλλο «πετρελαιά» ή έμπορο ενέργειας προκύψει ως επενδυτής-αλεξιπτωτιστής, σ’ έναν χώρο που τρέφεται με όνειρα και χωνεύει ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.

-Ξεπλένομαι στην «ανάγκη του να έχει η γιαγιά μου συνοδεία στον μανάβη και το ΑΤΜ», σκουπίζομαι από τα νερά της με ακατέργαστη οργή και ετοιμάζομαι «να αντισταθώ» βοηθώντας ένα νεο-ναζιστικό μόρφωμα να μπει στη Βουλή, ναρκωμένος από την ψευδαίσθηση ότι «δεν μπορούν τα πράγματα να γίνουν χειρότερα». Ναι σας λέω, αρνί είναι αυτό, που την είδατε την προβιά με τον λύκο από κάτω;

-Ξεπλένομαι αφήνοντας τις φωνές να συνεχίζουν να χαϊδεύουν τ’ αυτιά μου. «Έτσι ή γιουβέτσι», «αυτό ή εκείνο», «μέρα ή νύχτα», «ανάπτυξη ή καταστροφή», διάλεξε πλευρά και μετά σώπα. Ο ίδιος, άγουρος πολιτικός λόγος, πιο έντονος και πιο πιεστικός αυτή τη φορά. Δεμένος στο κατάρτι ξέρω βαθιά μέσα μου πως δεν απευθύνεται σε ‘μένα, μα δεν παύει να με καλεί. Πες μου ένα ψέμα, ν’ αποκοιμηθώ κι αυτή τη φορά...

-Ξεπλένομαι με τις αλλαγές, σαν να βγάζω καινούριο δέρμα, μόνο που αφήνομαι σ’ αυτές με την αθωότητα του παιδιού. Και μετά ξανασκέφτομαι ότι «...πως γίνεται να ιδιωτικοποιηθούν η ΕΥΔΑΠ κι η ΕΥΑΘ, αφού το νερό είναι κοινωνικό αγαθό; Πως λένε να ιδιωτικοποιηθούν τα πανεπιστήμια, αφού η εκπαίδευση είναι δικαίωμα και όχι προϊόν; Κι ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ; Πως ν’ αντισταθώ;». Ωπ, να το καμπανάκι. Έφτασε ο συρμός μου και πρέπει να φύγω, θα τα σκεφτώ άλλη φορά.

-Ξεπλένομαι από τη βία γύρω μου, ευχόμενος η ριπή του νερού να μην πονέσει. Τη λεκτική σχεδόν τη συνήθισα, είναι παντού πια άλλωστε. Την έμπρακτη τρέμω, που φέρνει η πίεση της φτώχειας. Μα δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να κάνω. Δεν ξέρω ποιοι και πόσοι είναι μαζί μου και ποιοι απέναντι. Τα γρυλλίσματα που ακούω πίσω από τα κλειστά παράθυρα δεν είναι σκυλιά.

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

Σχετικά βίντεο

close menu
x