Λείπει κάτι λίγο (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Τα φιλικά ματς λένε πολλά, φτάνει να θες να τα δεις. Το καλοκαίρι, το να θες να δεις κάτι δεν είναι δεδομένο. Λίγο η ζέστη, λίγο το αραλίκι, λίγο ο ενθουσιασμός που πουλάνε οι αθλητικές εφημερίδες, και το κακό γίνεται εύκολα. Οι κρίσεις μπερδεύονται με τις επιθυμίες, οι προσδοκίες γίνονται βεβαιότητες, το εν δυνάμει μπλέκει με το κανονικό. Ο κόσμος (ακόμα και οι ρεπόρτερ) βλέπει περισσότερο αυτό που θα μπορούσε να γίνει, παρά αυτό που γίνεται. Ειδικά στις κρίσεις των παικτών το παρακάνουν: στη «SportDay», για παράδειγμα, για να διαβάσουμε ότι ένας παίκτης δεν διακρίθηκε χωρίς δικαιολογία, έπρεπε να πάει ο Σαούλης να γράψει το ματς Ατρόμητος–Ηρακλής 3-1.

Φταίει μάλλον ο Αύγουστος. Πέρυσι τέτοια εποχή, ο Σικαμπάλα μάθαινε μπάλα στον Ριβάλντο. Ο Βενγλίνσκι ήταν ό,τι έλειπε από την ΑΕΚ. Ο Μπαμπαγκίντα έβγαζε φωτιές στην επίθεση του Ολυμπιακού και οι εφημερίδες αναρωτιόνταν πώς τον άφησε η Μπαρτσελόνα να πάει στη Μέταλουργκ. Ο Ντάνι ήταν «θωρηκτό» και ο Φλάβιο ο ηγέτης γύρω από τον οποίο θα «χτιζόταν» ο ΠΑΟ! Το 2006 θα ήταν η χρονιά του Ολισαντέμπε. Το ξέρω ότι τώρα γελάτε. Πέρυσι όμως όλα αυτά τα πιστεύατε. Δεν σας κατηγορώ. Κάποια τα πίστευα κι εγώ. Το ξέρω ότι στα φιλικά είναι προτιμότερο να κοιτάμε τις ελάχιστες (κρυμμένες καμιά φορά) δυσκολίες μιας ομάδας (ή ενός ποδοσφαιριστή), παρά τις εμφανείς δυνατότητες που θα μετρήσουμε στα επίσημα. Αλλά καλοκαιριάτικα την πατάς, διότι δεν θες να δεις.

Περιοχή
Αν, για παράδειγμα, έβλεπε κανείς τα περσινά φιλικά, καταλάβαινε ότι ο ΠΑΟ με τον Κονσεϊσάο και τον Μπίσκαν στη μέση δεν θα πατούσε περιοχή ποτέ -αν στον Μαλεζάνι γινόταν αυτή η υπόδειξη, αντί να του γράφουμε «ωσαννά εν τοις υψίστοις ευλογημένος ο ερχόμενος», υπήρχε μια πιθανότητα να προβληματιστεί: στη χειρότερη, δεν θα δημιουργούσαμε στον κόσμο προσδοκίες, οι οποίες το φθινόπωρο έφεραν μόνο εκνευρισμούς. Ομοίως, αν επιμέναμε ότι ο Μπαμπαγκίντα δεν είναι δεξί χαφ, θα είχαμε ως Τύπος πιέσει ώστε ο Ολυμπιακός να μη μείνει «ορφανός» στη συγκεκριμένη θέση. Στην οποία παρεμπιπτόντως δεν είναι ούτε φέτος καλυμμένος, εκτός αν ο Καστίγιο αποδείξει ότι όντως ωρίμασε –πράγμα που εύχομαι.

Αδύνατο
Φέτος η κριτική είναι δυσκολότερη. Η ΑΕΚ έχει έναν νέο προπονητή, στον οποίο χρωστάει δύο τουλάχιστον μεταγραφές. Το ίδιο κι ο ΠΑΟ. Το ρόστερ των ομάδων αυτών -θέλω να πιστεύω ότι- δεν έχει ολοκληρωθεί: μισό έργο δεν κρίνεται.
Πιο ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του Ολυμπιακού. Πριν από λίγο καιρό έγραψα ότι το ρόστερ του Ολυμπιακού σε σύγκριση με αυτό των ανταγωνιστών του στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι τόσο γεμάτο, ώστε σου αφαιρεί λόγους να κάνεις κριτική. Λίγο μετά, έπειτα από τα φιλικά στην Αυστρία, επισήμανα ότι χρειάζεται λίγη παραπάνω προσοχή και δουλειά από τον Σόλιντ στην άμυνα. Στην πρώτη περίπτωση, πήρα διάφορα mail με συγχαρητήρια. Στη δεύτερη, λίβελους αγανακτισμένων, που μου επισήμαναν ότι ο Ολυμπιακός είναι πανέτοιμος και «το γράφουν όλοι». Δεν απολογούμαι, αλλά εξηγώ και ρωτάω: αν είναι έτσι που λέτε (και γράφουν), τι πρόβλημα υπάρχει να δουλέψει λίγο παραπάνω με την άμυνα ο Σόλιντ; Θα του βγει σε κακό; Δεν το νομίζω. Τι άλλο έχει δηλαδή να κάνει ο Νορβηγός μέχρι τον Σεπτέμβρη εκτός από το να δουλέψει στις λεπτομέρειες, τις οποίες πέρυσι ο Ολυμπιακός πλήρωσε ακριβά;

Επισήμανση
Δεν το λέω τυχαία. Πέρυσι, μετά το ματς με τη Λιόν, ρώτησα τον Οκκά στην τηλεόραση αν ο Σόλιντ είχε δώσει κάποια οδηγία για τη διαχείριση των τελευταίων λεπτών έπειτα από αυτό που είχε συμβεί στο «Μπερναμπέου». Απάντησε ειλικρινά «όχι». Η εξήγηση του κόουτς ήταν ότι δεν υπήρχε χρόνος. Γι' αυτό χρειάζονται οι προετοιμασίες: για να διδάσκονται σε μια έτοιμη ομάδα τέτοιες λεπτομέρειες. Οταν βλέπω ότι με τη Μαγιόρκα και τη Σοσιεδάδ ο Ολυμπιακός να δέχεται γκολ στο τέλος των ημιχρόνων εξαιτίας ενός γενικού σορολόπ, τι να κάνω; Να πανηγυρίσω;

Ζητάει
Η απόκτηση του Ζε Ρομπέρτο και του Σαλπιγγίδη θα έκανε τον Ολυμπιακό ακόμα πιο δυνατό από τους υπόλοιπους στο ελληνικό πρωτάθλημα -όμως αληθινά, οι δύο δεν του λείπουν. Λείπει ένας αναπληρωματικός του Στολτίδη κι ένας δεξιός χαφ ράτσας, αλλά ο Βραζιλιάνος δεν είναι το ένα κι ο «Σάλπι» δεν είναι το άλλο. Και οι δύο είναι χρήσιμες-περιττές πολυτέλειες. Για μια ομάδα με οπαδούς που λατρεύουν την τέχνη του περιττού, όπως είναι οι οπαδοί του Ολυμπιακού, και οι δύο παίκτες είναι απαραίτητοι. Στην πραγματικότητα όμως, ο πρωταθλητής είναι πλήρης: στο ρόστερ του υπάρχουν παίκτες που μέσω της προπόνησης μπορούν να μάθουν αυτούς τους ρόλους. Ο Ταραλίδης, για παράδειγμα, ή ο Παππάς με καθοδήγηση θα προκόψουν. Εκτός κι αν δουλειά ενός προπονητή είναι να ζητάει έτοιμους παίκτες.

Δουλειά
Ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος. Εχασε τον Τουρέ, αλλά πρόσθεσε στο ρόστερ του τουλάχιστον πέντε ετοιμοπόλεμους (Ζεβλάκοφ, Ουαντού, Σέζαρ, Ντομί και Μπούτινα). Εχει έναν προπονητή που έχει προσαρμοστεί κι έναν «κορμό» πρωταθλητών που συλλέγουν τίτλους. Υπάρχει σταθερή διοίκηση και σπουδαία έδρα. Ολα αυτά μπορούμε να τα επαναλαμβάνουμε, όπως το «Πάτερ ημών». Μόνο που όσο πιο πολύ τα λέμε τόσο κακό κάνουμε: όχι μόνο διότι τον εφησυχάζουμε, αλλά επειδή δεν του επισημαίνουμε αυτό το λίγο που λείπει: λίγη παραπάνω ομαδική και οργανωμένη δουλειά στην άμυνα.

Ευκαιρία
Πέρυσι, το 1-3 με τη Ρόζενμποργκ ήρθε τρεις μέρες αργότερα από το 5-0 επί του φαντάσματος του Πανιωνίου. Φέτος, ας μη γίνει το ίδιο λάθος. Δείτε τι γίνεται στο Τσάμπιονς Λιγκ. Στην Ιταλία ενισχύθηκε μόνο η Ιντερ -η Γιούβε λείπει. Η Αρσεναλ δύσκολα θα κάνει δεύτερη σούπερ χρονιά. Η Λίβερπουλ αγκομαχά να κερδίσει τη Μακάμπι και η Μίλαν τα πιτσιρίκια του Ντούσαν. Ο Καπέλο έχει ως προτεραιότητα με τη Ρεάλ Μαδρίτης το πρωτάθλημα Ισπανίας, η Μπάγερν Μονάχου αποδυναμώθηκε, η Πόρτο αλλάζει προπονητή ήδη. Σχεδόν όλοι οι σταρ δυσκολεύονται να συνέρθουν από την κούραση του Μουντιάλ. Αν χτυπάω καμπανάκια συναγερμού, είναι διότι η ευκαιρία είναι μεγάλη. Φτάνει να μην κοιμηθεί ο Ολυμπιακός από τα καλοκαιρινά παραμύθια που του λένε...