Επέστρεψα! Με βαριά καρδιά βέβαια, αλλά ας όψεται η μεγαλειώδης απόφαση του Γερμανού Οτο να ξεκινήσει φέτος το πρωτάθλημα ενώ ακόμα το Σούπερ Παραντάις και η Ελιά βουλιάζουν. Αντί να κάνουμε εμείς Ελληνα τον Γερμανό, βάλθηκε να μας κάνει αυτός Γερμαναράδες. Αν δεν τον δέσουν τώρα κάποιοι στην ΕΠΟ, με το πείσμα του είναι ικανός να κάνει την Αθήνα να μοιάζει με το μακρινό και αφιλόξενο Βούπερταλ και την Πάτρα να τη λέμε δύο φορές, δηλαδή Πάτρα-Πάτρα, για να του θυμίζει το Μπάντεν-Μπάντεν.
Δεν πάει καλά ο άνθρωπος κι εμείς του λέμε πάντα «ναι», λες κι έτσι μας συμβούλεψε ο ψυχίατρός του. Πήρα όμως την εκδίκησή μου με την «τεσσάρα» που μας έριξαν οι Αγγλοι και κάπως ηρέμησα. Αν και για να είμαι ειλικρινής, κάποιες μαύρες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου. Μην τυχόν δηλαδή και μπει του Γερμανού η ιδέα του χρόνου να μη διακοπεί καθόλου το πρωτάθλημα, για να είναι σε ετοιμότητα οι παίκτες. Ποιοι παίκτες; Αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ο Ρεχάγκελ είναι ο μόνος προπονητής στον κόσμο που ζητάει να ξεκινήσει το πρωτάθλημά μας νωρίς και αυτός καλεί στην Εθνική ποδοσφαιριστές απ' όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης εκτός από το δικό μας.
Είναι τέτοια η αγανάκτησή μου που θα μπορούσα να γεμίσω τη σημερινή σελίδα με όλα όσα του έχω μαζέψει τον τελευταίο καιρό. Αλλά έτσι θα αδικούσα όλους αυτούς για τους οποίους, κατά βάθος, γύρισα από τη Μύκονο. Το να αφήνεις αυτό το νησί με τα υπέροχα κορμιά για να δεις τη φάτσα του Ματζουράκη, σε απόσταση αναπνοής, με θερμοκρασία 40 βαθμών Κελσίου, είναι μια ανωμαλία που δύσκολα θα τη συναντήσεις ακόμα και στα πιο προχωρημένα pornosite. To δοκίμασα λοιπόν και αυτό, φίλε αναγνώστη, και τώρα είμαι σε θέση να πω ότι από εμπειρίες γέμισα.
Θα ήμουν όμως το λιγότερο ψεύτης αν δεν ομολογούσα ότι δεν μου έλειψαν τις λίγες μέρες που απουσίασα οι αγαπημένοι μου ήρωες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξυπνούσα στον ύπνο μου και ζητούσα από τον Θόδωρο, τον οδηγό μου, πεσμένος στα γόνατα, σε έξαλλη κατάσταση, λίγο Μπραουδάκη, λίγο Σκουντή, λίγο Καραλή, λίγο Θέμη Σινάνογλου, λίγο Πρόεδρο! Εφτασα μέχρι και Τσακασιάνο να του ζητάω, μήπως κι έτσι με λυπηθεί και λυγίσει στην τρέλα μου. Αλλά αυτός τίποτα. Βράχος.
Είχαμε κάνει βέβαια μια συμφωνία λίγο πριν από την αναχώρηση. Μια συμφωνία σαν αυτή που είχε κάνει ο Κούρκουλος στην ταινία που υποδυόταν τον ναρκομανή. Τότε που κλείστηκε στο δωμάτιό του προσπαθώντας να αποτοξινωθεί μόνος του και ζήτησε από τη μάνα του, όσο κι αν αυτός ούρλιαζε και υπέφερε από στέρηση, αυτή να μην τον λυπηθεί και του ανοίξει. Τι ωραία ταινία. Δυστυχώς, δεν γράφουν πια τέτοια σενάρια.
Με το που βρήκα όμως και πάλι την ελευθερία μου, κύλησα ξανά στα σκληρά ναρκωτικά του καθημερινού αθλητικού Τύπου. Μάζεψα όλες τις χθεσινές εφημερίδες και κολύμπησα στον ωκεανό της πρωτοτυπίας τους. Για μια ακόμα φορά δεν με απογοήτευσαν. Γιατί, μετά τα τρία γκολ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη στο ματς με το Αιγάλεω, τι πιο πρωτότυπο από το να κυκλοφορήσεις την άλλη μέρα με φωτό του παίκτη στην πρώτη σελίδα και από κάτω να τη συνοδεύει με μεγάλα γράμματα η λέξη φονιάς. Αν μάλιστα το… κάνεις KILLER, όπως στο χθεσινό «Goal», τότε μιλάμε για τη σουρεαλιστική άποψη και αισθητική στον αθλητικό Τύπο. Μπορεί λίγοι να κατάλαβαν το KILLER, αλλά καλό είναι να βάζεις τον αναγνώστη να ψάχνεται και να μην του δίνεις μασημένη τροφή. Ακόμα καλύτερα αν η ανάγκη το φέρει και δεήσει να ανοίξει ένα λεξικό, μπας και έτσι αποκτήσει περισσότερες γνώσεις.
Αν και πιστεύω ότι χθες στο «Goal» ξεπέρασαν κάθε όριο οργιώδους φαντασίας. Εκφράσεις όπως «Προσοχή... σκοτώνει» ή «Αυτός δεν είναι ποδοσφαιριστής, είναι το Φονικό Οπλο Νο 14» που συνόδευαν στην πρώτη σελίδα το KILLER, κακά τα ψέματα, δύσκολα συναντάς στον αθλητικό Τύπο.
«Ποιος πετάει πιο ψηλά από τον Πίτερ Παν; Ο Πίτερ Παραπάν», είναι η σωστή απάντηση στη δύσκολη αυτή, αλλά συγχρόνως πονηρή ερώτηση. Αρα, ποιος είναι ο εχθρός του πρωτότυπου; Μα φυσικά το πιο πρωτότυπο. Μάλλον έτσι σκέφτηκαν την Κυριακή το βράδυ στο «Sportime» και χθες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο μεγάλη φωτό του Σαλπιγγίδη και τίτλο «ΦΟΝΙΑΣ».
Επειτα από τόσους φόνους και στυγερά εγκλήματα, λογικό είναι, φίλε αναγνώστη, να φανταστώ τον Σαλπιγγίδη όπως τον βλέπεις στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Αν συνεχίσει και τις επόμενες Κυριακές την εγκληματική του δραστηριότητα, εκεί θα καταλήξει. Πίσω από τα σίδερα. Τόσο πρωτότυπα.
Ο Θόδωρος με βρήκε σκυμμένο πάνω από τις εφημερίδες, σχεδόν σε έκσταση, όπως η Πυθία όταν μασούσε φύλλα δάφνης. Αν μασούσε φύλλα αθλητικών εφημερίδων, σίγουρα οι ασυναρτησίες θα είχαν μείνει στην ιστορία και όχι οι χρησμοί της. Ο οδηγός μου, λοιπόν, μου έβαλε τις φωνές. Δεν είναι δυνατόν, επέμενε, να έχουμε λίγες μόνο ώρες που γυρίσαμε από το νησί κι εγώ να έχω κολλήσει και πάλι άσχημα.
Με απείλησε, μάλιστα, ότι αν δεν συνέλθω, θα αναγκαστεί να τις μαζέψει και να τις πετάξει από το μπαλκόνι. Αφού του υπενθύμισα ότι μπαλκόνι έχουν οι φτωχοί, οι πλούσιοι έχουν βεράντα, πρόλαβα να κόψω ένα άρθρο και να το κρύψω πριν κάνει την απειλή του πράξη.
Στο βάθος της νύχτας και ενώ ο Θόδωρος ο οδηγός μου νόμιζε ότι είχα παραδοθεί στην αγκαλιά του θεού Μορφέα, ξεδίπλωσα το απόκομμα και άρχισα να το διαβάζω με το λιγοστό φως που έμπαινε από τη βεράντα. Μαζί σας θα μοιραστώ την τελευταία παράγραφο. Αυτή που με έκανε να κοιμηθώ γαλήνια.
«Συμπέρασμα; Η κλάση του Σαλπιγγίδη έφερε το 1-4, αλλά οι "πράσινοι" χρειάζονταν επειγόντως διόρθωση τακτικής στη μεσαία γραμμή. Αντί τριγώνου με κορυφή τον Μπόβιο, ανάποδο με αιχμή τον Ιβανσιτς, ώστε και πίσω να υπάρξει ισορροπία και μπροστά η τριπλέτα (που παίζει σε αποστάσεις) να συγκλίνει, να τροφοδοτεί πιο εύκολα και να αξιοποιήσει το μεγάλο πλεονέκτημα της ταχύτητας των Ρομέρο–Παπ-Σάλπι».
Καλά κατάλαβες, φίλε αναγνώστη. Μπραουδάκης ήταν το απόσπασμα. Μερικά πράματα είναι δύσκολο να κρυφθούν. Ή απλώς, όπως έλεγε και ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής: «Επέστρεφε…».
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
