Το ευχάριστο σπορ του Αυγούστου (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Χθες ηταν η κλήρωση και σήμερα γράφουμε για την κλήρωση. Οταν γίνουν τα ματς (που η κλήρωση ανέδειξε), θα γράψουμε για τα ματς. Το περίεργο, το πρωθύστερο, θα ήταν τη μέρα της κλήρωσης που έγινε να γράφουμε για τα ματς τα οποία θα γίνουν. Ή, όταν θα έρθει ο καιρός των ματς, εμείς ακόμα να γράφουμε για την κλήρωση.

Η κληρωση, άλλωστε, έχει τη δική της αξία, που δεν συνδέεται, κατ' ουδένα τρόπο, με αυτήν των αληθινών αγώνων. Η αυθύπαρκτη αξία της κλήρωσης είναι αυτή του καφενείου. Του (πριν από την κλήρωση, στη ροή της κλήρωσης, μετά την κλήρωση) καβλαντίζειν.

Το καβλαντιζειν, ως γνωστόν, εστί φιλοσοφείν. Για Αύγουστο, ευχάριστο σπορ. Συμβατό με τα ύστερα του καλοκαιριού. Καθ' ότι χαλαρό. Το πλέον κατάλληλο. Περνάει η ώρα. Και, το κυριότερο, τον Αύγουστο δεν ηττάται κανείς. Ενώ στην πραγματική ζωή, από τον Σεπτέμβριο έως τις αρχές Δεκεμβρίου, τα ξέρετε τώρα...
Η κληρωση, λοιπον. Για κλαμπ του τρίτου γκρουπ δυναμικότητας, τα αυτονόητα «κλειδιά» είναι ποιους αντιπάλους θα τραβήξουν από το δεύτερο και από το τέταρτο. Εξαρτάται από τη συνείδηση των (ελληνικών) κλαμπ τι ακριβώς γυρεύουν στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Εαν αντιλαμβανονται εαυτούς ως φιλόδοξους διεκδικητές της δεύτερης θέσης στον όμιλο, δηλαδή της πρόκρισης στους «16», τότε η αυτόματη προτίμηση (από το δεύτερο γκρουπ) ήταν η Σέλτικ. Δεν την πέτυχε κανείς. Εάν ο συνειδητός στόχος είναι η τρίτη θέση και η συνέχεια στους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, τότε το καλύτερο γκρουπ θα ήταν εκείνο με Μπαρτσελόνα, Τσέλσι (από πάνω) και Λέφσκι Σόφιας (από κάτω). Δεν το πέτυχε, επίσης, κανείς.

Για να 'μαι ειλικρινής, ποτέ δεν σιγουρεύτηκα τι συμφέρει καλύτερα. Να βγεις δεύτερος στον όμιλο, να παίξεις έναν γύρο τον Φεβρουάριο... κι έξω απ' την πόρτα; Ή να βγεις τρίτος, να συνεχίσεις μετά τον Φεβρουάριο, να σου κάτσει να περάσει δυο τρεις γύρους και να βρεθείς, αίφνης, σε προημιτελικό ή ημιτελικό Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ;

Για τον μονιμο συνδαιτυμόνα του Τσάμπιονς Λιγκ, Ολυμπιακό, υποτίθεται πως ο πάγιος στόχος είναι η δεύτερη θέση στον όμιλο και η πρόκριση στους «16». Με τη Ρόμα από πάνω του, (πολύ) δύσκολο. Με τη Σαχτάρ από κάτω, ακόμη πιο δύσκολο. Πέρυσι, η τρίτη θέση (μπροστά από τη Ρόσενμποργκ) ήταν το αναμενόμενο. Και δεν επιτεύχθηκε. Φέτος, η τρίτη θέση θα 'ναι επιτυχία. Αβαντάζ, ότι αυτή (η τρίτη θέση) ίσως κριθεί Δεκέμβριο στο Καραϊσκάκη.

Για την αραια και πού εμφανιζόμενη (σαν κομήτης) στο Τσάμπιονς Λιγκ ΑΕΚ, το άγχος είναι πίσω. Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, στον οποίο το άγχος μόλις τώρα έρχεται. Για την ΑΕΚ ήλθε, τον Αύγουστο, και παρήλθε. Τώρα, το ιδανικό θα 'ταν να ερχόταν το Μπάρτσα - Τσέλσι - Λέφσκι. Μεγάλες βραδιές, τέλεια αίσθηση, γερή είσπραξη και επιπλέον βάσιμες ελπίδες για την τρίτη θέση. Δεν έμελλε.
Τωρα, οι βραδιές στο Μαρούσι δεν θα 'ναι και τόσο μεγάλες, η αίσθηση όχι και τόσο τέλεια, οι εισπράξεις λιγότερες. Τι μένει; Η πιθανότητα για την τρίτη θέση. Ντεζαβαντάζ, ότι αυτή (η τρίτη θέση) ίσως κριθεί Δεκέμβριο στις Βρυξέλλες.
Αλλα για την ΑΕΚ, μπροστά απ' οτιδήποτε άλλο, ο υπ' αριθμόν ένα στόχος στη διοργάνωση θα (πρέπει να) είναι η πρώτη νίκη της, την οποία ακόμα δεν έχει επιτύχει, στα χρονικά του θεσμού. Και, προφανώς, η καλύτερη ευκαιρία γι' αυτό είναι το ραντεβού της 2ης αγωνιστικής (σταυροδρόμι για ολόκληρο το τουρνουά της «Ενωσης») με την Αντερλεχτ στην Αθήνα.

Οσο για το ευρυτερο οικοσύστημα: Εάν τον Φεβρουάριο η Ελλάδα βρεθεί και με τις τρεις ομάδες κορυφής (Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός) στους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, θα 'ναι πράγματι καλά.