Το δωμάτιο της κλινικής όπου νοσηλεύεται από προχθές ο Νίκος Ζήσης, δέκα λεπτά μακριά από τη «Σούπερ Αρίνα» της Σαϊτάμα, ήταν φυσικά μελαγχολικό. Οχι μόνο θέλει παρέα ο Νικόλας, όχι μόνο πονάει που μένει μακριά από τον σφυγμό της ομάδας, όχι μόνο αισθάνεται το πρόσωπό του να μουδιάζει από το εγκληματικό χτύπημα του Αντερσον Βαρεζάο, αλλά (το χειρότερο) είναι αδύνατο να παρακολουθήσει ο άνθρωπός μας τους αγώνες του Μουντομπάσκετ. Οι Γιαπωνέζοι δείχνουν τους αγώνες από δορυφορική συχνότητα, τον αποκωδικοποιητή της οποίας δεν διαθέτει το νοσοκομείο. Τα ίδια τράβηξε ο Νίκος και στη Χαμαμάτσου.
Κάτι έπρεπε να κάνουμε
Η ιδέα ήταν καλή και εφαρμόστηκε σε χρόνο μηδέν. «Τηλεφωνήστε στον Ζήση και πείτε του να αφήσει τη γραμμή ανοιχτή», ήταν η ντιρεκτίβα προς τους συναδέλφους του SuperΣΠΟΡ FM. Οπερ και εγένετο. Από την ανάπαυλα και μετά, γνώριζα ότι η φωνή μου έφτανε (στα πέρατα της οικουμένης μέσω Διαδικτύου, αλλά και) σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου της Σαϊτάμα, όπου ένας τραυματισμένος νεαρός Ελληνας αγωνιά για το μπάσκετ και προσεύχεται να γυρίσει στην πατρίδα υγιής και με πολύτιμο μέταλλο στο στήθος.
Εβαλα τα δυνατά μου για να περιγράψω όσο με περισσότερο πάθος έβρισκα μέσα μου. Δεν ξέρω τι κατάφερα, ξέρω όμως ότι ο Νικόλας ένιωσε καλύτερα. Αισθάνθηκε ότι βρισκόταν στο πλευρό της ομάδας. «Κόντευα να τρελαθώ στο πρώτο ημίχρονο», μου είπε μετά τον αγώνα. «Μου έστελναν μηνύματα στο κινητό ότι χάναμε και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ευτυχώς, πήγαν όλα καλά. Μην ξεχάσεις να γράψεις ότι ευχαριστώ όσους μου συμπαραστέκονται και κυρίως εκείνους που ήλθαν εδώ στην Ιαπωνία και φώναξαν το όνομά μου μετά τη λήξη».
Δεν είχαν περάσει ούτε 5 λεπτά από τη στιγμή που ήχησε για τελευταία φορά η κόρνα της γραμματείας και ο Θάνος ο Μηλούσης, ο πρόεδρος των «Πελαργών», έδωσε τη σχετική εντολή σε χείλη πρόθυμα και χαμογελαστά. Η ιαχή ήταν μυριόστομη: «Νίκος Ζήσης, οε-οε-οε». Ανατριχιαστικό.
«Ωραίο ήταν αυτό το κόλπο», συμφωνήσαμε μετά το τέλος του αγώνα. «Να το ξανακάνουμε στο ματς με τους Γάλλους», πρότεινα. Η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Τι λες, αγόρι μου; Εγώ σκοπεύω να καθίσω στον πάγκο την Τετάρτη»! Λίγο ακόμα και θα μπει μέσα να παίξει...
Δεν είχα καμία αμφιβολία για τη νίκη της ελληνικής ομάδας. Για πρώτη φορά, άφησα στο ξενοδοχείο τα μπλε σύμβολα και τα γούρικα ρούχα και φόρεσα στο γήπεδο μια πράσινη μπλούζα των Μάβερικς, ως φόρο τιμής για τον Ντιρκ Νοβίτζκι. Μεθαύριο, θα τελειώσει και η δική του πορεία στο Μουντομπάσκετ. Η ομάδα των ΗΠΑ δεν είναι για τα νύχια των Γερμανών, όπως δεν ήταν ούτε για των Αυστραλών.
Εν όψει της αναμέτρησης με τη Γαλλία, το «vibe» εδώ είναι ευοίωνο, διότι η απουσία του Τόνι Πάρκερ έκανε την ομάδα του Κλοντ Μπερζό πιο ευάλωτη. Παίζει, βέβαια, εξαιρετική άμυνα, αλλά δύσκολο να βρει λύσεις για να τα βγάλει πέρα με τους δικούς μας μπλε δαίμονες. Αν μη τι άλλο, ξεκινάμε με τα λευκά και με τον τίτλο του φαβορί. Θα χρειαστεί, όμως, περισσότερη προσήλωση στα πρώτα λεπτά, ένα καλύτερο ξεκίνημα. Απέναντι σε ομάδες όπως η Γαλλία, δεν ανατρέπονται εύκολα διαφορές σαν αυτή του α' δεκαλέπτου του αγώνα με την Κίνα.
Από πίσω, θα περιμένουν οι «γιάνκηδες». «Δεν έχετε να φοβηθείτε», με καθησύχασε και μου πολλαπλασίασε την αισιοδοξία ο φίλος Ζορζ Εντί, μισός Γάλλος και μισός Αμερικανός. «Αυτοί δεν παίζουν άμυνα. Αφήνουν τον αντίπαλο να σκοράρει όσο γουστάρει, διότι ξέρουν ότι θα του βάλουν περισσότερα». Α, ναι; Εάν πάνε όλα καλά στον αγώνα της Τετάρτης, βάλτε τις σαμπάνιες στο ψυγείο.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
