Είναι λίγη, αλλά... πόσο λίγη; (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ο Ζορζ Εντί είναι παράξενη περίπτωση. Βέρος Γάλλος, αλλά γεννημένος και μεγαλωμένος στις ΗΠΑ, άλλοτε παίκτης και προπονητής, νυν δημοσιογράφος, συγγραφέας και τηλεσχολιαστής, μοιράζει τον χρόνο του ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού και γνωρίζει σαν την τσέπη του το μπάσκετ και των δύο πατρίδων του.

Τον επέλεξαν για να γράφει blogs τόσο το ΝΒΑ (αφού ο Ζορζ δεν χάνει ποτέ τελικούς ή All Star Game) όσο και η FIBA. Σπανίως χάνει ευκαιρία να διαδώσει τις απόψεις του. Με το λευκό του γένι και την αθλητική κορμοστασιά του, είναι κάτι σαν Φίλιππος ποτισμένος με αμερικανογαλατική αύρα. Είναι, επίσης, φίλος.

Τον θυμάμαι πέρυσι στο Βελιγράδι να τραβάει τα μαλλιά του. «Χάσαμε τον ημιτελικό από παιδιάστικα λάθη απειρίας», έλεγε. Επαινούσε φυσικά την Εθνική μας («ο Διαμαντίδης είναι ο καλύτερος γκαρντ εκτός ΝΒΑ»), αλλά έβλεπε τα πράγματα από τη σκοπιά των ηττημένων και δυσκολευόταν να χωνέψει το στραπάτσο. «Μα, γιατί έκανε εκείνο το φάουλ ο Ντιό; Ας άφηνε τουλάχιστο να κυλήσουν μερικά δευτερόλεπτα. Επίσης, απαγορεύεται να αφήνεις τον αντίπαλο αφρούρητο στο τρίποντο, όταν έχεις διαφορά 2 πόντων στο τέλος ενός αγώνα». Και άλλα και άλλα.

Ενα χρόνο αργότερα, εδώ στο Τόκιο, ο Ζορζ προειδοποιεί όσους πιστεύουν ότι η φετινή Γαλλία είναι χειρότερη από την περσινή λόγω της απουσίας του Πάρκερ. «Εχεις δει τι άμυνα παίζουμε; Ιδια κι απαράλλαχτη με την ελληνική. Νομίζω ότι αυτές οι δύο ομάδες είναι οι μοναδικές που διδάσκουν άμυνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα». Του επισήμανα ότι ξέχασε να αναφέρει τους Αμερικανούς και άκουσα ηχηρά γέλια: «Μα τι λες; Αυτοί κατεβάζουν τα χέρια και αφήνουν τον αντίπαλο να σκοράρει. Ξέρουν ότι θα βάλουν περισσότερους πόντους και θα κερδίσουν. Νομίζω όμως ότι θα βρεθούν προ εκπλήξεων».
Το μήνυμα του εξπέρ από το Παρίσι είναι σαφές. Το αυριανό ματς με τους Γάλλους είναι για την Εθνική μας γεμάτο παγίδες. Η ομάδα των ΗΠΑ, όμως, δεν είναι ανίκητη όπως πιστεύουν πολλοί. Για τον νικητή του μεγάλου προημιτελικού που έρχεται, το κυνήγι του χρυσού δεν τελειώνει απαραιτήτως την Παρασκευή.

Αλλά ας μην κοιτάζουμε τόσο μπροστά. Η Γαλλία μπορεί να αποδειχθεί σκληρό καρύδι, αφού ξέρει να κρατάει τον αντίπαλο κάτω από τους 65-70 πόντους. Μήπως έφτασε η ώρα να κερδίσει η Εθνική μας ένα μεγάλο ματς με τον αμερικανικό τρόπο; Σκοράροντας; Το δείγμα γραφής του αγώνα με την Κίνα ήταν ενθαρρυντικό, ωστόσο ο συγκεκριμένος αντίπαλος δεν προσφέρεται για ασφαλές συμπέρασμα, αφού έχει χαμηλές επιδόσεις στην άμυνα. Θυμηθείτε, όμως, και το οργιαστικό πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τη Βραζιλία. Η απουσία του Νίκου Ζήση στερεί από την Εθνική μας τον κορυφαίο περιφερειακό σουτέρ της, αλλά η έκρηξη του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη προσθέτει ένα πολύτιμο στήριγμα μες στο «ζωγραφιστό» και ταυτόχρονα απελευθερώνει τον Λάζαρο Παπαδόπουλο.

Η Γαλλία, από την πλευρά της, δυσκολεύεται πολύ στο σκοράρισμα. Το ποσοστό της στα τρίποντα βολοδέρνει στο 31 τοις εκατό! Ο Ζορζ Εντι τόλμησε να κάνει σκληρή κριτική από τηλοψίας στον Μικαέλ Πιετρούς και κινδύνευσε με ξυλοδαρμό. Αλλά είχε το δίκιο με το μέρος του. Ο άσος των Ουόριορς βάζει 5 πόντους κατά μέσο όρο. «Μαύρο χάλι, όπως και ο Φουαρέστ», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια του ο φίλος μου. «Οσο για τους ψηλούς, οι δύο μικροί, Πετρό και Τουριάφ, δεν είναι ακόμα σε θέση να προσφέρουν. Ο Ντιό παίζει όλους τους ρόλους με επιτυχία, αλλά χρειάζεται βοήθεια απέναντι στην Ελλάδα».

Σαν λίγη δεν ακούγεται η Γαλλία, έτσι όπως την περιγράφει ο Ζορζ; Αν βρει τρόπο η Εθνική μας να της βάλει 80, ζητήστε άδεια για το μεσημέρι της Παρασκευής. Ο ημιτελικός με τους Αμερικανούς θα είναι άχαστος.