Κανείς δεν τόλμησε αυτές τις μέρες να σταθεί στις αιτίες της ήττας της επίσημης αγαπημένης στον τελικό του Μουντομπάσκετ. Οπως πολύ σωστά επισημαίνεται στη στήλη της τηλεκριτικής της «Καθημερινής», η ήττα αντιμετωπίστηκε σαν εθνική αμαρτία: στα δελτία ειδήσεων δεν έλεγαν ούτε καν το σκορ –λες και το 70-47 είναι κανένας σατανικός αριθμός σαν το 666. Λες και πρόκειται για απαγορευμένες λέξεις!
Κανείς; Οχι δα! Από το άβατο της σιωπής, σπάζοντας την εθνική συνωμοσία, ξεπρόβαλε ο ατρόμητος Μανόλης Γαβαθιώτης! Χθες στην πρώτη σελίδα του «Φωτός» επισημαίνονταν ως αιτία της εθνικής συμφοράς «το κοουτσάρισμα του Παναγιώτη Γιάννακη».
Αρπαξα την εφημερίδα να διαβάσω την μπασκετική ανάλυση του σκληρού συντάκτη. Ενιωσα την ανατριχίλα μπροστά στο αριστούργημα: ένας Γαβαθιώτης, που μεταμφιέζεται σε Σκουντή ή έστω σε Μανουσέλη για να εξηγήσει γιατί δεν λειτούργησαν τα πικ εν ρολ, θα ήταν ό,τι καλύτερο. Φευ! Για το κοουτσάρισμα του Γιαννάκη δεν αναφέρεται λέξη. Εκτός αν το λανθασμένο κοουτσάρισμα είναι η διάθεση του προπονητή να μιλήσει στα δελτία ειδήσεων, γιατί επί της ουσίας μόνο αυτό καταλογίζεται στον συμπαθέστατο κόουτς.
Στενοχωρήθηκα, αλλά ησύχασε και η ψυχή μου. Εναν Γαβαθιώτη που να μιλάει ελληνοαμερικάνικα δεν θα τον άντεχα. Ασε που θα ήταν δύσκολο και να συνεννοηθεί με τον Γκαγκάτση, που με τα αγγλικά έχει, ως γνωστόν, κάποια προβλήματα.
Αυτό που θα μου λείψει περισσότερο από το Μουντομπάσκετ είναι η αγωνία των καναλιών να καλύψουν μια γιορτή που δεν έγινε. Κάποια στιγμή το δελτίο ενός ιδιωτικού καναλιού (συγχωρήστε με, αλλά η θεία Λουκρητία και ο Ντιντής με είχαν τρελάνει στο ζάπινγκ και δεν θυμάμαι ποιο είναι) συντονίζεται με τα Γιάννινα. Ολοι κι όλοι οι παρευρισκόμενοι πανηγυρτζήδες που δείχνει το πλάνο είναι τέσσερις. Ολα θυμίζουν το «Τοπίο στην ομίχλη» του Τέο Αγγελόπουλου, του διασημότερου Τέο στην Ελλάδα, πριν ο Ζαγοράκης κερδίσει το Euro της Πορτογαλίας. Η εικόνα των τεσσάρων που κουνούν τα σημαιάκια περιέχει τα χρώματα της τραγωδίας της σημερινής Ελλάδας, που ψάχνει αφορμές για να πανηγυρίσει κάτι που δεν υπάρχει. Η φωνή της ρεπόρτερ, ωστόσο, είναι ψύχραιμη:
«Είναι λίγοι αυτή τη στιγμή. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν περισσότεροι. Και όταν είχαμε κερδίσει τους Αμερικανούς ήταν ακόμα πιο πολλοί…». Το μεταδικτατορικό «είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς» από την ανάποδη: «Ημασταν χίλιοι δεκατρείς, ήμασταν τρεις, ήμασταν δυο…». Οι καιροί αλλάζουν, η κάθε εποχή έχει την Τέχνη που της αξίζει. Ποιος είπε, ωστόσο, ότι η αφαίρεση δεν βοηθά την καλλιτεχνία;
Με έχει πιάσει λίγο το πολιτικό μου σήμερα, γιατί να το κρύψω; Διάβασα ότι η ψαλίδα ανάμεσα στον Γιωργάκη και τον Καραμανλή πάλι άνοιξε και είναι λογικό, αφού όλο το καλοκαίρι ο Καραμανλής δεν έκανε τίποτα! Ο άνθρωπος αυτός, όταν πηγαίνει διακοπές και δεν κυβερνάει, ανεβαίνει στην εκτίμηση όλων…
Το ΠΑΣΟΚ βέβαια έχει λύση. Θα ήθελα να σας διηγηθώ μία σκληρή, αλλά υπέροχη ιστορία.
Πριν από λίγες μέρες η ομάδα του συνδρομητικού SuperSport πήγε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας για τις ανάγκες μιας φωτογράφησης. Κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να εμφανίσει μια μπάλα. Ο Βαγγέλης Μπραουδάκης ένιωσε το πάθος να φουντώνει μέσα του και την πήρε για να κάνει κάποια θεαματικά –όπως όλοι ορκίζονται– κοντρόλ. Στο τρίτο από αυτά έπαθε ρήξη χιαστών, μεταφέρθηκε επειγόντως στον Λάκη Νικολάου και σήμερα τελεί κλινήρης.
Του στέλνω τα περαστικά μου (γιατί είναι ένας από τους ήρωες της στήλης…) και του εύχομαι να γυρίσει γρήγορα, γιατί τον χρειάζονται η τηλεόραση, η αθλητικογραφία και κυρίως η πολιτική και το σοσιαλιστικό κίνημα. Από τη στιγμή που ο Βαγγέλης έπαθε ό,τι ακριβώς ο Καραμανλής, σε εκείνο το αλησμόνητο φιλικό ματς, το οποίο στάθηκε αιτία να κυκλοφορεί με πατερίτσες για ένα εξάμηνο, είναι βέβαιο ότι θα κατεβεί στον πολιτικό στίβο για να σώσει το κόμμα των σοσιαλιστών από τη νέα ήττα…
(Κάποιος κακεντρεχής φίλος του, ο οποίος μου κάρφωσε την ιστορία, υποστήριξε ότι ο Καραμανλής είχε προλάβει να παίξει τουλάχιστον μισή ώρα μπάλα, ενώ ο Μπραουδάκης έπαθε τη ζημιά σε λιγότερο από μισό λεπτό. Κακοήθειες. Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική καριέρα του Βαγγέλη θα είναι ακόμα περισσότερο εντυπωσιακή…)
Μια στις τόσες, δώστε μου το δικαίωμα της πολιτικής ανάλυσης. Μην ξεχνάτε ότι έρχονται και δημοτικές εκλογές. Η πολιτική άλλωστε υπάρχει παντού. Ακόμα κι εκεί που δεν την περιμένει κανείς. Στα λόγια π.χ. του προπονητή του Ιωνικού Σάκη Τσιώλη.
«Προσέξτε να μην πάθουμε ό,τι έπαθε ο Παναθηναϊκός», είπε ο προπονητής στην ομιλία στους παίκτες του στο όρος της Νίκαιας. Οπως συχνά συμβαίνει με τους αποκρυφισμούς, η ομιλία αυτή έδωσε αφορμή για ερμηνείες. Τι εννοούσε ο Τσιώλης; Οτι φοβάται μήπως έρθουν στη Νίκαια 30.000 άνθρωποι και φύγουν με την πίκρα στο στόμα; Μη χάσει ο Ιωνικός από την Καλαμαριά εξαιτίας του ενθουσιασμού που έχει από τη νίκη στο ΟΑΚΑ; Μην τρελαθεί ο Κανελλάκης και του αγοράσει τον Σαλπιγγίδη, τον Ρομέρο και τον Μπόβιο στις μεταγραφές του Δεκεμβρίου;
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά ώσπου στη Βαλαωρίτου, ενώ απολάμβανα στο «10» μια κρύα σαλάτα και ένα San Pellegrino, την είδα να περνά! Ηταν η Λιάνα Κανέλλη πιο γοητευτική και πιο Παναθηναϊκός από ποτέ. Με κολωνακιώτικη αρχοντιά, στιβαρό περπάτημα και κύρος υποψήφιου επαναστάτη που θα αλλάξει τη χώρα…
Μόνο που φορούσε μποτάκια (!) δερμάτινα, ασορτί με αμάνικο φουσκωτό μπουφάν (κίτρινο, παρακαλώ) καλοκαιριάτικα και ενώ το θερμόμετρο έδειχνε καμιά σαρανταριά βαθμούς. Ο Τσιώλης είχε δίκιο: ας προσέξουμε μην την πάθουμε όπως οι Παναθηναϊκοί…
Στο μεταξύ, στην ΑΕΚ είναι εποχή αναζητήσεων. Αλλοι ψάχνουν γιατί έφυγε ο Ρόκκας και ο Δον Λορένσο Σέρα Φερέρ, ως νέος Κλουζό της αγαπημένης μου «Ενωσης», γιατί χάνονται τόσες ευκαιρίες…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
