Ο Μπάγεβιτς θα δώσει λύση στο «πράσινο» πρόβλημα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Το ότι ο Βύντρα σε ένα ματς πούλησε τέσσερις φορές την μπάλα θα μπορούσε εύκολα να εξηγηθεί. Είναι αγχώδης, είναι γκαφατζής, είναι γκινιόλης, είναι δεν ξέρω κι εγω τι. Το ότι ο Παναθηναϊκός, όμως, στα τέσσερα λεπτά των καθυστερήσεων μετατρέπεται σε 11 «Βύντρες», το ότι τα χαφ σταματάνε να κόβουν, οι αμυντικοί αφήνουν την μπάλα να γκελάρει στην περιοχή και οι οπαδοί έχουν αποκτήσει το βαθύ μπλε στο πρόσωπο από το να κρατάνε την αναπνοή τους μήπως ο ΠΑΟΚ ισοφαρίσει, δεν είναι θέμα ικανότητας. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι το άγχος. Η ομάδα πνίγεται από τον φόβο ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά. Και θα πάει. Η μόνη άμεση διέξοδος είναι κάτι που θα δώσει ηρεμία. Μάλλον κάποιος… Και ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, αλλά ο κάποιος είναι ένας. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που λόγω ικανότητας και χαρακτήρα μπορεί να απαλλάξει τους παίκτες του Παναθηναϊκού από το άγχος. Κυρίως το άγχος ότι οι αποφάσεις για τη θέση τους στην ενδεκάδα παίρνονται λιγότερο απ' όλους από τον προπονητή τους.

Ο Παναθηναϊκός έχει ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια από την υποψία. Μήπως ο Μπάκε έγινε προπονητής επειδή είναι θείος της συζύγου του Τζίγκερ; Μήπως ο Αντονσον τρώει πάγκο επειδή έκανε δηλώσεις υπέρ του Μπάκε; Μήπως ο Λεοντίου έχει παραμεριστεί επειδή φοράει κόκκινα παπούτσια; Τρεις φορές να τα γράψεις και οι μισοί Παναθηναϊκοί πείθονται. Χωρίς να έχουν απολύτως άδικο. Και μόνο το ότι ο Παπαδόπουλος στο τσακ δεν φαγώθηκε, επειδή είναι φίλος με τον Νικοπολίδη και το «Red Believers» έβαλε φωτογραφία του με κόκκινη φανέλα χωρίς ο παίκτης να διαμαρτυρηθεί, δείχνει την παθογένεια του Παναθηναϊκού.

Για να πετύχει ένας προπονητής, πρέπει να στηριχθεί σε κάποιον παίκτη που να μπορεί να πάρει το παιχνίδι πάνω του όταν οι υπόλοιποι νιώθουν τα πόδια τους κομμένα από το άγχος. Είναι σατανική σύμπτωση το ότι τον Μπάγεβιτς στον Παναθηναϊκό τον περιμένει η μετενσάρκωση του Τσιάρτα. Αριστεροπόδαρος, με την ίδια συνήθεια να σηκώνει τα χέρια σαν φτερούγες για να δείξει ότι σιχαίνεται τα τάκλιν, με το μπλαζέ ύφος του «δεκαριού», ο Ιβανσιτς είναι ό,τι κοντινότερο εμφανίστηκε στον Τσιάρτα την τελευταία δεκαετία. Σουτάρει φάουλ, χτυπάει κόρνερ, έχει την πάσα των 30 μέτρων και κίνηση με ψηλά το κεφάλι. Στο χθεσινό ματς είναι αμφίβολο αν υπήρχε άλλος παίκτης που να μπορούσε να κρατήσει τον οριακό έλεγχο της μπάλας –που έφευγε μετά την πρώτη ντρίμπλα– και να τον επανακτήσει για να πλασάρει στη γωνία. Κατά τα άλλα, ο Παναθηναϊκός έχει τρύπες. Αλλά αν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μπόρεσε να κάνει τον Βάιο Καραγιάννη παίκτη της Εθνικής, υπάρχει άνθρωπος που νομίζει ότι έχει πρόβλημα να κάνει το ίδιο με τον Δάρλα ή τον Βύντρα;

Αντίθετα με τον Παναθηναϊκό, που είναι ένα αγχωμένο σύνολο παικτών, ο ΠΑΟΚ είναι μια δημιουργία του προπονητή του, που προσπαθεί να το υπενθυμίζει σε κάθε λεπτό. Οι προπονητές λατρεύουν την άμυνα επειδή χρειάζεται πειθαρχία και την πειθαρχία διδάσκει… καταλαβαίνετε ποιος. Ο ΠΑΟΚ και με τον Παναθηναϊκό, όπως και με την ΑΕΚ, έπαιξε άμυνα-μπετόν, με έναν κυνηγό να βολοδέρνει στην επίθεση. Αδυναμία, ατολμία, φιλοτιμία, που έγινε ανάγκη στους δύσκολους καιρούς που περνάει ο ΠΑΟΚ, είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβεις. Το μόνο που εύκολα καταλαβαίνεις είναι ότι έτσι ο ΠΑΟΚ του Ντουμιτρέσκου μπορεί να μαζέψει κάποιους βαθμούς, αλλά θα χάσει πολλαπλάσιες συμπάθειες.