Πρέπει ο Κόκκαλης να ορίσει τους ρόλους (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Το αναπόφευκτο ήρθε. Έπειτα από τρία ματς πρωταθλήματος που ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει όντας χειρότερος αλλά πιο τυχερός, στο Περιστέρι ήρθε η ήττα. Η οποία αντιμετωπίστηκε με την ψυχραιμία ναυαγών και τον αλτρουισμό που έχουν οι γριές όταν μαλλιοτραβιούνται ποια θα πιάσει θέση για τον Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο.
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι ότι αυτά που σε άλλες ομάδες θα ήταν καθαρά αγωνιστικές κινήσεις, στον Ολυμπιακό αποκτούν διαστάσεις σαπουνόπερας. Η παραπομπή του Ριβάλντο στον πάγκο ήταν προπονητική απόφαση ή εκδίκηση του σατανικού Νορβηγού για τις δηλώσεις του Βραζιλιάνου σούπερ άσου; Η εκκίνηση κάθε ενέργειας του Βραζιλιάνου σούπερ άσου στο ημικύκλιο του κέντρου ήταν οδηγία ή ένας τρόπος για να δείξει τη δυσαρέσκειά του στον Νορβηγό; Η μέτρια απόδοση του Νέρι Καστίγιο ήταν συμπτωματική ή αποτέλεσμα του συντριμμένου ψυχισμού του νεαρού μελλοντικού άσου της Τσέλσι; Ο πρόεδρος θα διώξει τον Νορβηγό ή θα υποκύψει στα λάγνα τακουνάκια του Ριβάλντο; Και η ερώτηση του εκατομμυρίου. Οι παίκτες που χάρισαν 10 πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό ξέχασαν την μπάλα ή είναι φυσιολογικό το Αλτσχάιμερ λόγω της ηλικίας;

Αλλά τα ανωτέρω δεν σημαίνουν ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κερδίσει ένα ακόμα πρωτάθλημα. Το επίπεδο των μεγάλων ομάδων του πρωταθλήματος είναι σήμερα τόσο χαμηλό που θα το νικούσε η αναπληρωματική ενδεκάδα της σεζόν του '99. Σημαίνουν όμως ότι ο Ολυμπιακός είναι μια γερασμένη ομάδα, με φουσκωμένα σε σχέση με την απόδοση «εγώ», που τα πρωτοσέλιδα «Να η ευκαιρία» ύστερα από κάθε κλήρωση του Τσάμπιονς Λιγκ μοιάζουν τόσο τυπικά και προβλέψιμα όσο «η γιορτή της Ορθοδοξίας» πριν από κάθε Πάσχα. Παραφράζοντας την άκομψη παροιμία «σηκώνεται του γάιδαρου πριν ψοφήσει», οι ώριμοι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν ακόμα καλά παιχνίδια στα πόδια τους. Αλλά αυτά τα καλά παιχνίδια θα γίνονται όλο και πιο σπάνια, ενώ τα κακά θα αμαυρώνουν λαμπρές καριέρες.

Φταίνε οι παίκτες; Καθόλου. Φταίει ο προπονητής; Ελάχιστα και σε λεπτομέρειες. Εκτός αν κάποιος δείξει ποιος είναι ο μεγάλος παίκτης που κάθεται στον πάγκο και αδικείται. Φταίει η διοίκηση; Εξαρτάται. Αν σκοπός της διοίκησης του Ολυμπιακού είναι να παίρνει το πρωτάθλημα ανεξαρτήτως ποιότητας, μια χαρά και οικονομικά τα έχει καταφέρει. Αν σκοπός της διοίκησης είναι η συνεχής βελτίωση της ομάδας, ανάμεσα στη σημερινή και του 1999 η διαφορά είναι αβυσσαλέα. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται τρεις -το λιγότερο- έτοιμους παίκτες του κέντρου, ώστε να έχει την ελπίδα ότι οι δύο θα του βγουν. Επίσης, να βοηθήσει τον Γιάννη Οκκά, που είναι παχιός παχιός και θλιμμένος, να συνεχίσει την καριέρα του στη Σανταντέρ. Κυρίως όμως χρειάζεται τον Κόκκαλη να μπει στου Ρέντη και να ορίσει τους ρόλους. Ποιος να είναι ο προπονητής; Ο Σόλιντ ή ο Ριβάλντο, που θα γίνει παίκτης-προπονητής; Εκτός αν ο πρόεδρος θέλει εύκολες λύσεις. Δεν έχει παρά να τις βρει στην επόμενη συνέντευξη του Νίκου Αλέφαντου, που θα λέει τι φοβερά πράγματα θα είχε κάνει με το υλικό του Ολυμπιακού και πώς με τις οδηγίες του θα ξεκώλιαζε τα στόπερ ο Μπόρχα.

Στις σαπουνόπερες υπάρχει πάντα μία σατανική Αλέξις, που αν εξαφανιστεί όλοι θα είναι ευτυχισμένοι. Στον Ολυμπιακό τον ρόλο της Αλέξις παίζει ο προπονητής. Για να δούμε αν για μία ακόμα φορά η λύση στον Ολυμπιακό θα είναι η συνήθης λαϊκίστικη και άκρως οικονομική…