Απλά μαθήματα ισπανικών (Sportday Αντώνης Καρπετόπουλος)

Στην αρχή το έλεγα στο ραδιόφωνο για αστείο, τώρα αρχίζω να το πιστεύω σοβαρά: αν θέλουμε να βελτιωθεί η θεαματικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος και να αρχίσουμε να βλέπουμε ματς πλούσια σε φάσεις, θα πρέπει διά νόμου να επιβληθεί στις ομάδες να φέρνουν Ισπανούς προπονητές, όπως ο Φερέρ και ο Μουνιόθ ή ανθρώπους που έγιναν προπονητές στην Ισπανία, όπως ο Ογιος. Άλλη λύση για να δούμε λίγο καλύτερη μπάλα δεν βλέπω.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης όταν έφερε στην Ελλάδα τον Δον Λορένσο Σέρα, το έκανε με την ελπίδα ότι η ΑΕΚ θα κάνει παιχνίδια όπως αυτό με τη Λάρισα. Η «Ενωση» δεν ήταν ούτε τακτικά άψογη την Κυριακή ούτε έβγαζε φωτιές στην επίθεση. Αν νίκησε 5-0, αυτό συνέβη για δύο λόγους: πρώτον, γιατί παρατάχθηκε με μια ενδεκάδα που την οδηγούσε υποχρεωτικά στο να παίξει επιθετικά και, δεύτερον, επειδή δεν φρέναρε μετά το 2,-0 αλλά έψαξε τα γκολ μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το παιχνίδι της πιο πολύ και από μια στρατηγική, το χαρακτήριζε μια επιθετική νοοτροπία.

Τέμπο

Ο Φερέρ ξεκίνησε με τον Σέζαρ μέσα αριστερά, τον Εμερσον μέσα δεξιά και τρεις επιθετικούς χωρίς σταθερές θέσεις, δηλαδή τον Μαντούκα (κάτι σαν δεκάρι), τον Λυμπερόπουλο (κάτι σαν φορ) και τον Καππάνταη. Η ομάδα της ΑΕΚ έγερνε προς τα μπροστά, κυρίως γιατί αυτοί οι πέντε σπανίως επέστρεφαν. Η ΑΕΚ για να τους υποστηρίξει κράτησε ψηλά την άμυνά της -πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να βγαίνουν προς την επίθεση και παίκτες από τις πίσω γραμμές, όπως ο Τσιρίλο και ο Τζιωρτζιόπουλος. Φυσικά η ΑΕΚ άφησε χώρους στον αντίπαλο και δεν χωράει αμφιβολία ότι η Λάρισα θα μπορούσε και να σκοράρει. Ηταν όμως τέτοια η σύσταση της ενδεκάδας της, που ο μόνος τρόπος για να πάρει το ματς ήταν να παίξει για το γκολ: όταν στο τέλος μπήκαν και άλλοι επιθετικοί, το 2-0 έγινε 5-0, αφού η ΑΕΚ αγωνίζονταν με πιο φρέσκους παίκτες που είχαν στη διάθεσή τους περισσότερους κενούς χώρους. Καμία έκπληξη.

Ποιότητα

Στην Κρήτη ο ΠΑΟ για ένα ημίχρονο είχε μπλέξει άσχημα με τον Εργοτέλη. Οι γηπεδούχοι δεν δίσταζαν να σηκώσουν την μπάλα για να ξεφύγουν από το πρέσινγκ στη μεσαία γραμμή, ο Κοιλιάρας ταλαιπωρούσε τους πλάγιους μπακ, η άμυνα του Παναθηναϊκού, μολονότι ήταν σε καλή μέρα, ένιωθε πίεση. Στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου ο Μουνιόθ πρόσθεσε ποιότητα στη μεσαία γραμμή: ο Ιβανσιτς και ο Λεοντίου (αντί του Τζιόλη και του Μάντζιου) μπορεί να μην έκαναν τίποτα συγκλονιστικό, ανάγκασαν όμως τον Εργοτέλη να πάει κάποια μέτρα πίσω. Οταν ο Καραγεωργίου έβγαλε τον Κοιλιάρα, το παιχνίδι έμοιαζε με ματς μποξ, στο οποίο ο ΠΑΟ είχε στριμώξει τον Εργοτέλη στα σχοινιά. Οι γηπεδούχοι έχασαν στα σημεία, αλλά σε αυτό η παρέμβαση του τεχνικού του ΠΑΟ ήταν καθοριστική: αυτός ήταν που ρισκάροντας άλλαξε τα δεδομένα στο δεύτερο ημίχρονο. Φυσικά η ενδεκάδα που προέκυψε μετά τις αλλαγές δεν ήταν ισορροπημένη: μετά το 85' ο Εργοτέλης κάνει όσα σουτ δεν έχει κάνει στα προηγούμενα 40 λεπτά του β' ημιχρόνου -όμως όλα δεν γίνονται: ή ρισκάρεις για να κερδίσεις ή πας συντηρητικά και μένεις με την πίκρα της χαμένης ευκαιρίας στο στόμα.

Σάντος

Θέλω να σας πω τι θα συνέβαινε πέρυσι στα αντίστοιχα ματς. Ο Σάντος θα μελετούσε μέρες τη Λάρισα και θα κρατούσε την άμυνα της ΑΕΚ πίσω από τον φόβο μήπως ο Καλατζής και ο Αλωνεύτης εκθέσουν τον Δέλλα και τον Τσιρίλο με την ταχύτητά τους. Ο Κατσουράνης θα κολλούσε μπροστά από τα στόπερ για να ελέγχει τον Κλέιτον και ο Εμερσον θα έπαιζε δίπλα του, δηλαδή καμιά τριανταριά μέτρα πιο πίσω από ό,τι αγωνίστηκε την Κυριακή. Ο Σέζαρ θα έπαιζε αριστερά πάνω στον Γκαλίτσιο και ο Λάκης θα έτρεχε στα δεξιά χωρίς στήριγμα. Ο «Λύμπε» θα ήταν στην επίθεση μόνος του και ο Ιβιτς στη μεσαία γραμμή θα προσπαθούσε να περάσει την μπάλα πότε δεξιά και πότε αριστερά, μπας και βγει μια σέντρα. Κάποια στιγμή, όσο η ώρα θα περνούσε και η «Ενωση» δεν θα ξεκολλούσε από το 0-0, σε κάποια στημένη φάση θα κατέβαιναν όλοι και πιθανότατα μια κεφαλιά του Κατσουράνη ή ένα κοντινό πλασέ του Λυμπερόπουλου γύρω στο 85' θα έκρινε το ματς.

Μαλεζάνι

Ο Μαλεζάνι, από την άλλη, στο αντίστοιχο περσινό ματς του ΠΑΟ μετά το πρώτο ημίχρονο θα κοίταζε πώς να διορθώσει την ανασταλτική λειτουργία. Πιθανότατα θα έβγαζε έναν πλάγιο χαφ ή έναν επιθετικό για να βάλει έναν τρίτο κεντρικό αμυντικό. Μπορεί να άλλαζε τον Μάντζιο -αλλά με τον Αντριτς. Αποκλείεται να έβαζε σε αυτό το σημείο του αγώνα δύο δημιουργικούς μέσους. Ενα φορ παραπάνω ίσως, δύο χαφ που δεν μαρκάρουν πολύ, ποτέ! Στο τέλος το παιχνίδι θα τελείωνε 0-0 (όπως στη Λιβαδειά) και ο κόουτς θα εξηγούσε πως συμμάζεψε την άμυνα και ότι η ξαφνική απουσία του Παπαδόπουλου από την επίθεση χάλασε τα σχέδιά του. Τέλος, θα σημείωνε ότι ο ΠΑΟ έχει τέσσερα ματς να δεχτεί γκολ, πράγμα που πιστοποιεί την πρόοδο της ομάδας.

Ισπανοί

Οι Ισπανοί βλέπουν το ποδόσφαιρο αλλιώς, πιο ελεύθερα, πιο χαλαρά. Και κυρίως καταλαβαίνουν (έχοντας προφανώς καταναλώσει άπειρη Ρεάλ και Μπαρτσελόνα στη ζωή τους) ότι η μεγάλη ομάδα δεν πρέπει να σκέφτεται πώς θα περιορίσει τον αντίπαλο, αλλά πώς θα κάνει μέσα στο γήπεδο το παιχνίδι της. Το αν μια ομάδα θα κερδίσει ή αν θα χάσει δεν εξαρτάται από τον προπονητή -από τον προπονητή εξαρτάται πώς θα παίξει. Και οι ισπανικές ομάδες παίζουν παντού και πάντα ελεύθερα. Και ωραία.

RroZone 10

Η πιο αδιάφορη από τις αγωνιστικές είχε και τις πιο αδιάφορες διαιτησίες. Αυτή τη φορά η ProZone (που προσφέρει τη στήλη) τα κουκούτσια των κουμπάρων θα τα μετρήσει χωρίς πρόβλημα. Ολα ήταν εύκολα.
•Τεροβίτσας (Αιγάλεω-ΠΑΟΚ 0-2): Δεν σταματάει πλέον ο ΠΑΟΚ με τη φόρα που πήρε. Μολονότι ο Τέρορ δεν του έδωσε ούτε μισό σφύριγμα, πέρασε σαν σίφουνας από το φιλικό Αιγάλεω που του έδωσε ένα σωρό εισιτήρια. Εδώ παραλίγο να του δώσει τον Καμπάνη…
•Κασναφέρης (Ηρακλής-Αρης 0-0): Νέο ρεσιτάλ. Τους άφησε να σκοτωθούν για τη νίκη χωρίς την παραμικρή διάθεση διπλωματίας ή πρόνοιας. Το ότι δεν υπήρξε νικητής δεν οφείλεται στα σφυρίγματά του.
•Γκαϊτατζής (Κέρκυρα-ΟΦΗ 1-0): Είχα επισημάνει ότι το κακό φεγγάρι του Σπύρου πέρασε και πως ο Σπύρος θα αναπνεύσει. Και όταν αναπνέει ο Σπύρος, παθαίνουν ένα κατιτίς οι υπόλοιποι.
•Κουκουλάκης (Ιωνικός-Πανιώνιος 1-1): Σας είχα επισημάνει ότι η παρουσία του είναι καλό σημάδι για τον Πανιώνιο, γιατί πλέον σταμάτησε να παίζει έδρα όπως παλιά. Τώρα, αν στο 95' η άμυνα ξεχνάει πόσο καλός παίκτης είναι ο Ντα Κόστα και τι μπορεί να κάνει ο Ξενίδης, πώς να κερδίσεις…
•Καλόπουλος (Εργοτέλης–Παναθηναϊκός 0-1): Αβάντα ΠΑΟ ήθελε να παίξει, αλλά το παιδί δεν ξέρει πώς γίνεται και τα έκανε ψιλοθάλασσα. Αντίθετα, οι επόπτες γνωρίζοντας ότι τους έχουν λίγο στην μπούκα, σήκωναν τα σημαιάκια σε βάρος του ΠΑΟ για πλάκα.
•Πολατιάν (Ξάνθη-Ατρόμητος 1-0): Και αυτός τα μπέρδεψε πολύ. Ξεκίνησε να παίξει λίγο έδρα για το καλό, αλλά κάτι έπαθε και στο β' ημίχρονο και άρχισε να σφυράει ανάποδα! Η ανακοίνωση που βγήκε είναι για το καλό του. Θα μπορούσαν να γίνουν αλλού παράπονα και να βρει τον μπελά του.
•Κοντογιαννίδης (Ολυμπιακός-Απόλλων Καλαμαριάς 5-0): Σας είχα προειδοποιήσει ότι ο Ρωμανός ο Μελωδός στο Καραϊσκάκη θα δώσει ρεσιτάλ. Να πάρουν την κασέτα του ματς οι υπόλοιποι να δουν πώς πρέπει να σφυρίζει κάποιος λίγο έδρα χωρίς να εκτεθεί καθόλου.
•Σταυρίδης (ΑΕΚ-Λάρισα 5-0): Ηταν το καλύτερο παιχνίδι του από τότε που ξεκίνησε, αλλά ήταν πολύ εύκολο. Χωρίς σκληρά μαρκαρίσματα, χωρίς αμφισβητούμενες φάσεις και με τη γηπεδούχο καλύτερη, είναι αδύνατο να τα μπλέξεις.