Οφείλω πρώτα απ' όλα να δώσω τα συγχαρητήριά μου στους δικούς μας ανθρώπους της «SportDay» για το αποκλειστικό που είχαν χθες, το οποίο λίγοι, μα λίγοι, πήραν χαμπάρι. Κοιτάξτε προσεκτικά το πινακάκι του αγώνα Ολυμπιακός-Καλαμαριά. Δίπλα στους παίκτες που μπήκαν αλλαγή στο δεύτερο μέρος αναγράφεται ο χρόνος εισόδου τους στον αγωνιστικό χώρο.
Το καμάρι του μάνατζερ των μάνατζερ Μπότου, ο Κύπριος επιθετικός Γιάννης Οκκάς, μπήκε στο 66ο λεπτό, αντικαθιστώντας τον Κωνσταντίνου. Ο Καψής μπήκε στο 74ο λεπτό, για να βγει ο Ουαντού. Μέχρις εδώ όλα καλά και όλα ωραία, που τραγουδάει και ο αγαπημένος μου Νταλάρας. Το θέμα είναι τι έγινε με τον Παππά, ο οποίος αντικαταστάθηκε στο 46ο λεπτό και ο Μπαμπαγκίντα, σύμφωνα πάντα με το πινακάκι, μπήκε στο 60ό λεπτό.
Πολύ απλά, φίλε αναγνώστη, ο Ολυμπιακός έπαιξε για δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά με παίκτη λιγότερο, πράγμα που μόνο στη «SportDay» αντιλήφθηκαν και κατέγραψαν. Αυτά όμως τα μεγάλα-μικρά αποκλειστικά είναι που κάνουν τη διαφορά. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους...
Όπως οφείλω να αναφέρω τη συγκλονιστική παρατήρηση που έκαναν οι ρεπόρτερ του χθεσινού «Φωτός», την οποία τόλμησαν χωρίς κανένα ενδοιασμό και τη «χτύπησαν» στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας. Διαβάζω λοιπόν: «Χάθηκε το τόπι στο 1-0, όταν μέσα σε 11 δευτερόλεπτα (!) άλλαξαν την μπάλα οι "ερυθρόλευκοι", πριν σκοράρει ο Ριβάλντο».
Βέβαια, το τόπι δεν είναι πρώτη φορά που χάνεται. Είχε χαθεί και μετά το 1-0 με την ΑΕΚ. Στην κυριολεξία όμως, μια που οι παίκτες της «Ενωσης» έψαχναν να βρουν μπάλες για να εκτελέσουν τα πλάγια άουτ και δεν έβρισκαν. Απ' ό,τι θυμάμαι όμως, το γεγονός αυτό τότε δεν έγινε πρωτοσέλιδο!
Είδηση όμως ήταν και οι συγκλονιστικές δηλώσεις του Σόλιντ:
«Από τη στιγμή που με προσέλαβε ο κ. Κόκκαλης, ξέρω ότι με εμπιστεύεται. Και όταν πάψει να με εμπιστεύεται, δεν θα το πει σε εσάς, αλλά σε μένα».
Καλά θα κάνει ο Νορβηγός λοιπόν να τα έχει καλά με τους δημοσιογράφους, αλλιώς κινδυνεύει να μη μάθει ποτέ του πότε σταμάτησε να είναι προπονητής του Ολυμπιακού. Με δεδομένο ότι ο πρόεδρος δεν πρόκειται να μπει στον κόπο να του το ανακοινώσει, πράγμα που συνηθίζει άλλωστε, αν τσινήσουν μαζί του και οι δημοσιογράφοι και αποφασίσουν να μην του το πουν, ο Σόλιντ θα πηγαινοέρχεται για πολύ καιρό στου Ρέντη χωρίς να έχει πάρει χαμπάρι ότι αποτελεί πλέον παρελθόν.
Η Κυριακή αυτή πάντως ήταν η Κυριακή των Βραζιλιάνων. Του «Ρίμπο», του μεγάλου άσου της εθνικής Βραζιλίας Σόκρατες, ο οποίος μας έκανε την τιμή να μας επισκεφθεί και τον βρήκα να κρατιέται μια χαρά για την ηλικία του, αλλά και του γλυκού Μαντούκα, του Σέζαρ, του Μπόβιο.
Για τον τελευταίο ήξερα ότι σκόραρε στην Κρήτη στο ματς με τον Εργοτέλη και μάλιστα με πολύ ωραίο τρόπο. Ολα αυτά βέβαια μέχρι να διαβάσω τις χθεσινές αθλητικές εφημερίδες. Εκεί, προς μεγάλη μου έκπληξη, διαπίστωσα ότι ο Βραζιλιάνος του Παναθηναϊκού θα πήγαινε φυλακή πολύ εύκολα για οπλοκατοχή και οπλοχρησία, μια και διαβάζω ότι πυροβόλησε, έριξε μπαλωθιά, οβίδα και άλλα εντυπωσιακά.
Εγώ όμως, φίλε αναγνώστη, τον φαντάστηκα όπως τον βλέπεις στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Ενας Μπόβιο Θεός στην κορυφή του Ολύμπου, να κατακεραυνώνει τους αντιπάλους του από απόσταση. Οπως έκανε και στην Κρήτη.
Δεν ξέρω πόσες φορές μέχρι τώρα έχω διαβάσει την είδηση ότι παραιτήθηκε ο Γούμενος. Αυτή τη φορά είναι πραγματική.
Αναρωτιόμουν γιατί ένας άνθρωπος όπως ο Γούμενος, ο οποίος άντεξε σε τόσα, διάλεξε τη 13η Νοεμβρίου για να υποβάλει την παραίτησή του. Κοίταξα από περιέργεια να δω τι διάβολο έχει συμβεί αυτή την –ιστορική πλέον- ημερομηνία.
Στα πολλά και στα διάφορα, αγαπητέ αναγνώστη, που διάβασα, το μόνο που μου κίνησε την προσοχή είναι ότι μια τέτοια μέρα σαν τη χθεσινή έφυγαν από τη ζωή ο Δημήτρης Ψαθάς και ο Βιτόριο ντε Σίκα. Ο πρώτος απεβίωσε το 1979 και ο δεύτερος το 1974. Ο Γούμενος αποχωρεί από τον ΠΑΟΚ το 2006. Και οι τρεις τίμησαν την κωμωδία όσο λίγοι...
Δε μου έκανε εντύπωση ότι η Εθνική ομάδα έφυγε για το Παρίσι χθες, ημέρα Δευτέρα, για να παίξει με τους Γάλλους ένα φιλικό την Τετάρτη. Κοντά στους παίκτες και τους προπονητές θα βρίσκεται και το γνωστό ασκέρι των παρατρεχάμενων κωλοβαρετζήδων, οι οποίοι, αφού δεν έχουν καμία δουλειά στην Ελλάδα, πάνε τριήμερα στο εξωτερικό με τα έξοδα πληρωμένα. Ο φθινοπωρινός καιρός κάνει την πόλη του φωτός πανέμορφη –στο Παρίσι ταιριάζει ο αέρας. Ποιος δεν θα πήγαινε τρεις μέρες εκεί, όταν μάλιστα η δουλειά του είναι χρόνια τώρα να πουλάει αέρα κοπανιστό;
Το φιλικό της Εθνικής κάνει επίκαιρο ένα συνωμοσιακό mail που κυκλοφορεί καιρό τώρα στο διαδίκτυο και έχει να κάνει με ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του αιώνα, δηλαδή με την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από την Ελλάδα. Αναφέρει χαρακτηριστικό ο άγνωστος ποιητής:
«Είχαν περάσει 44 χρόνια από την πρώτη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, διανύαμε την τέταρτη χρονιά της νέας χιλιετίας (2004) και την 4η Ιουλίου έγινε ο τελικός της διοργάνωσης ανάμεσα στην Εθνικής Ελλάδας και την Πορτογαλία. Η Ελλάδα έφτασε στην 4η φάση της διοργάνωσης, περνώντας από τη φάση των ομίλων με 4 βαθμούς, 4 γκολ παθητικό και 4 ενεργητικό. Κατέκτησε το τρόπαιο κάνοντας την 4η νίκη της στη διοργάνωση σε βάρος των Πορτογάλων, φτάνοντας έτσι στα μεταξύ τους παιχνίδια στις 4 νίκες, τις 4 ισοπαλίες και τις 4 ήττες! Το πρώτο ματς των δύο ομάδων έγινε στις 4 το μεσημέρι. Ο αριθμός 4 υπάρχει και ως άθροισμα των ψηφίων των ελληνικών αριθμών που υπάρχουν στο όνομα “Ελλάς”. Το Ε είναι το 5, το Λ το 12, το Α το 1 και το Σ το 19. 5+12+12+1+19= 49, δηλαδή 4+9= 13, δηλαδή 1+3= 4!».
Αν έπειτα απ' όλα αυτά η Εθνική δεχτεί τέσσερα γκολ από τους Γάλλους, μη ρωτάς το γιατί...
Από το ημερολόγιο των ειδήσεων που έρχονται από το εξωτερικό αλίευσα δύο που δικαιολογούν την ειλικρινέστατη συμπάθειά μου για κάποιους ανθρώπους. Η πρώτη είναι μια δήλωση του Φερέρ, ο οποίος είπε ότι βρίσκει τον Κεϊτά της Λιλ εξαιρετικό ποδοσφαιριστή και ότι θα πει στον Νικολαΐδη να τον αγοράσει για την ΑΕΚ.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε μόνο ότι ο Φερέρ πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχουν και να καλλιεργούνται (sic) οράματα. Οτι πιστεύει και στα θαύματα είναι κάτι καινούργιο...
Η δεύτερη είδηση αφορά τον λατρεμένο Ιβανσιτς. Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο πρώην προπονητής του στη Σάλτσμπουργκ Λόταρ Ματέους, ο Αντρέας ήταν ανικανοποίητος. Αυτό δεν είναι κακό, αφού κι εγώ έτσι είμαι. Ανησυχητικό είναι ότι ο Αντρέα δεν άντεχε την πίεση.
«Αν άντεχε την πίεση και τον ανταγωνισμό, θα έμενε», λέει. «Στην Αυστρία όμως τον μεταχειρίζονταν σκληρά και αυτός δεν έμαθε ποτέ να χρησιμοποιεί τους αγκώνες του. Γι' αυτό και δεν του βάλαμε κανένα εμπόδιο για να πάει στον Παναθηναϊκό. Στην Αυστρία δεν του χαρίστηκε κανένας. Του έδωσαν το περιβραχιόνιο, το νούμερο 10 και του θύμιζαν τις απαιτήσεις που έχει η ομάδα, όπως και τα τέσσερα εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την αγορά του από τη Ραπίντ. Γι' αυτόν τον λόγο ήταν πιεσμένος, κάτι που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει».
Αν ο Ιβανσιτς έχει πρόβλημα με την πίεση και ήρθε στην Ελλάδα, τότε μάλλον δεν έχει καταλάβει πού βρίσκεται. Τηρουμένων κάποιων αναλογιών, είναι σαν να πάει μαύρος τζαζίστας από τη Νέα Ορλεάνη να ζητήσει να κάνει κοντσέρτα για την Κου Κλουξ Κλαν...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
