Με το φτωχό μου το μυαλό… (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Τουλάχιστον, η ιστορία που είπε στην Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος ο Λάμπρος Παπακώστας δεν είχε μοτοσικλέτα. Οχι για άλλον λόγο, αλλά μετά το «ατύχημα» της Θάνου και του Κεντέρη με τη μοτοσικλέτα, ένα ανάλογο, στο οποίο ο Παπακώστας θα είχε πέσει με μοτοσικλέτα στη Στοκχόλμη και στο πέσιμο θα σουρνόταν πάνω σε άσπρη γραμμή του δρόμου που εκ των υστέρων θα αποδεικνυόταν ότι είναι κοκαΐνη, εκτός του ότι θα ζόριζε την ευπιστία των αναγνωστών, θα έδινε κακό όνομα στον δικυκλισμό. Για να δούμε όμως τι ζητεί ο Λάμπρος Παπακώστας να πιστέψει η Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος και ακόμα σημαντικότερο το κοινό.

Οτι προσκλήθηκε και πήγε σε πάρτι που διοργάνωνε ο παλιός αθλητής του άλματος σε ύψος Σιόμπεργκ. Οτι στο μαγαζί που γινόταν το πάρτι έκανε ντου η Αστυνομία, η οποία τον συνέλαβε και έδωσε δείγμα ούρων. Μετά, ότι άρχισαν μια συζήτηση κυρίως για τον Σιόμπεργκ, ότι τον ρώτησαν αν κάνει χρήση κοκαΐνης και αυτός απάντησε κάτι σαν: «Εγώ, οικογενειάρχης άνθρωπος, Χριστέ και Απόστολοι;», αλλά οι αστυνομικοί κρατούσαν σημειώσεις από τη συζήτησή τους. Τους είπε ότι αν, ο μη γένοιτο, έβγαινε το δείγμα θετικό στην κοκαΐνη, κάποιος καριόλης για πλάκα είτε για να κάποιους άλλους μυστήριους λόγους έριξε την κόκα στο ποτό του σε στιγμή που είχε βγει από το κλαμπ για να κάνει τσιγάρο, αφού εντός το κάπνισμα απαγορευόταν. Αυτή είναι μία παλιά ενδιαφέρουσα πρακτική στα σουηδικά πάρτι. Να χαλαλίζουν μισό γραμμάριο κόκας μέσα στο ποτό του άλλου. Χαλαλίζουν γιατί η κόκα δεν είναι άμεσα διαλυτή στο αλκοόλ, γι' αυτό όποιος παίρνει τη σνιφάρει ή τη ρίχνει με ένεση. Τέλος πάντων, έτσι είναι αυτοί οι Σουηδοί. Σου τη ρίχνουν μέσα στο βερμούτ για να σπάει το χρώμα.

Στη συνέχεια της κατάθεσής του οι αστυνομικοί του είπαν ότι πρέπει να εξουσιοδοτήσει κάποιον σε περίπτωση που το δείγμα ήταν θετικό και να πληρώσει το πρόστιμο. Αλλά έλα που η «εξουσιοδότηση» που τον έβαλε να υπογράψει ο καριόλης ο Σουηδός ήταν παραμύθι και το παιδί μας, μην καταλαβαίνοντας τι γράφει στα σουηδικά, είχε υπογράψει κατάθεση. Γιατί όλο αυτό το στήσιμο; Ούτε ο Παπακώστας, πόσω μάλλον η ΕΦΙΠ που έπαιρνε την κατάθεση, δεν μπόρεσε να καταλάβει. Γιατί στην ερώτηση: «Είχε λόγο η ΕΦΙΠ να σας μπλέξει;» ο Παπακώστας απάντησε με το αφοπλιστικό: «Με τα τόσα που έχουν δει τα μάτια μου». Καταλαβαίνω πόσα έχει δει κάποιος που ασχολείται τόσα χρόνια με τον στίβο, αλλά και πάλι η νοοτροπία της σουηδικής Αστυνομίας, όπως διαγράφεται, είναι ενδιαφέρουσα. Αυτοί πρέπει να έχουν ένα κόλλημα με τους παλαιούς πρωταθλητές του ύψους. «Πάμε στο πάρτι να στριμώξουμε τον Σιόμπεργκ; Αλλά πού να σας τα λέω. Εχει και έναν φίλο του, ο οποίος και αυτός ήταν παλιός αθλητής του ύψους».
Επίσης, ο Παπακώστας προσθέτει ότι η κουβέντα με τον αστυφύλακα δεν αφορούσε τον ίδιο. Και να ήθελε να αποκρύψει κάτι, δεν θα έλεγε ότι βρισκόταν στον ίδιο χώρο που έγινε το ντου. Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στην περί χώρου αντίληψη, αφού στο πάρτι που θα έλεγε ότι δεν βρισκόταν, συνέλαβαν τον Παπακώστα. Επίσης, προσέθεσε ότι ο αστυφύλακας του είπε ότι η υπόθεση ήταν κλειστή. Το μόνο γεγονός στο οποίο δεν μπορεί να υπάρχει αντίρρηση, αφού όταν ομολογείς και πληρώνεις πρόστιμο, η υπόθεση κλείνει. Οτι δεν του ήρθε έγγραφο πως βρέθηκε θετικός στην κόκα, το οποίο δεν υπήρχε κανένας λόγος να έρθει, αφού είχε υπογράψει ομολογία. Οτι η Αστυνομία δεν του γνωστοποίησε ποτέ το αποτέλεσμα του δείγματος, δείχνοντας πόσο κοντά είναι η IAAF με την Αστυνομία, αφού ο Παπακώστας πιστεύει ότι η σουηδική αστυνομία είναι κάτι σαν την WADA. Αυτό που βέβαια πιστεύω είναι το ότι ποτέ δεν πλήρωσε τις 8.100 κορόνες για πρόστιμο. Τις πλήρωσε ο πλακατζής που έριξε την κόκα στο ποτό.

Να προσθέσω ότι ο Λάμπρος Παπακώστας βρισκόταν στη Στοκχόλμη ως επικεφαλής συνοδός της ελληνικής ομάδας του στίβου. Από την εποχή που η κυρία Φιλίτσα στην 4η Δημοτικού μάς συνόδευε στις εκδρομές στον Κάλαμο, πρέπει να έχουν αλλάξει τα πράγματα. Παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ήπια από την πορτοκαλάδα της κυρίας Φιλίτσας.

Γύψο; Για ποιο γύψο μιλάμε;

Κάπως διαφορετική θυμάμαι τη σχέση των ανθρώπων του αθλητισμού με τη χούντα. Φύσει συντηρητικός, ο χώρος του αθλητισμού συνεργάστηκε μια χαρά με τους συνταγματάρχες. Και δύσκολα θα υπάρξουν πολλοί που έζησαν εκείνη την εποχή για να τους κακίσουν. Το σύνθημα της πρώτης πενταετίας της χούντας ήταν για τους μισούς: «Επιτέλους, βρέθηκε κάποιος να βάλει τάξη» και για τους άλλους μισούς: «Τουλάχιστον έχουμε την ησυχία μας». Ελάχιστοι περίεργοι είχαν αντίρρηση. Πόσω μάλλον αντιστάθηκαν στη χούντα. Τα προαναφερθέντα ισχύουν για όλον τον κόσμο και περισσότερο για τον συντηρητικό, όπως επαναλαμβάνω, χώρο του αθλητισμού. Ο αθλητικός κόσμος όχι μόνο συνεργάστηκε, αλλά ένιωσε ευτυχισμένος που ο αθλητισμός και τα κλαρίνα ήταν οι μόνες μορφές κουλτούρας που καταλάβαιναν οι συνταγματάρχες. Περασμένα ξεχασμένα, όπως περασμένα και ξεχασμένα είναι ότι η μαζική αντίσταση στον Παπαδόπουλο ξεκίνησε μετά την κατάρρευση της οικονομίας, όταν ο κόσμος έπαψε να λαδώνει το αντεράκι του και αποφάσισε να χάσει την ησυχία του. Και θα δεν θα ασχολιόμουν με το θέμα, αν δεν είχαμε δημοσιεύσει χθες μια σελίδα με τίτλο «Ο αθλητισμός στον γύψο». Hardly, που λέμε και στα αγγλικά. Οπως προανέφερα, μια χαρά πέρασε ο αθλητισμός, σε σημείο που μετά τη μεταπολίτευση το ποδόσφαιρο είχε δεθεί τόσο στενά με τη χούντα, που τα πρώτα χρόνια πέρασε κρίση. Οπως και δεν θυμάμαι την ιστορία με τον Μίμη Δομάζο να κοντράρεται με τον Ασλανίδη. Θυμάμαι να έχει κοντραριστεί με τον Νταν Γεωργιάδη, να μην παίζει στη Ρουμανία και να χάνουμε την πρόκριση, αλλά δεν θυμάμαι αυτό το αντιστασιακό κομμάτι της καριέρας του «στρατηγού». Αντίθετα, τον θυμάμαι δύο χρόνια αργότερα να σκαρφαλώνει μαζί με τους άλλους παίκτες του Παναθηναϊκού για να φιλήσει τη Δέσποινα, πανηγυρίζοντας την πρόκριση στο Γουέμπλεϊ. Οπότε και αντίσταση να είχε κάνει, πρέπει να του το συγχώρησαν. Οπως δεν καταλαβαίνω τι αντίσταση είχε κάνει ο Κώστας Καραπατής. Οτι δεν άφησε τις γυναίκες των συνταγματαρχών να καπνίσουν στο πούλμαν. Ο Καραπατής κανέναν δεν αφήνει να καπνίζει κοντά του, είτε είναι χουντικός είτε κομισάριος. Επίσης αντιστασιακό προπονητή της Εθνικής ένα χρόνο μετά τη χούντα, δεν το δέχομαι. Ο Χελένιο Χερέρα να ήταν, θα είχε πάρει πόδι. Αν ψάχνουμε για αντιχουντικούς ποδοσφαιριστές, μπορούμε να θυμηθούμε τον Βασιλείου και τον Μπαλόπουλο. Είναι οι μόνοι που μου έρχονται στο κεφάλι η χούντα να τους έκοψε την μπάλα. Οι υπόλοιποι μια χαρά τα πέρασαν και αν κάποιος έχει αντιρρήσεις, να βάλω ένα μικρό να κοιτάξει τα αρχεία της εποχής για να ψάχνουμε τρύπα να κρυφτούμε.