Λίγο πριν από το απόλυτο αδιέξοδο (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Η κυβέρνηση προβληματίζεται με το τι θα γίνει με τον ΠΑΟΚ και –προβληματίζεται σοβαρά. Ο σκοπός δεν είναι να δοθούν στην ομάδα της Θεσσαλονίκης δυο–τρεις χορηγίες από κρατικούς οργανισμούς ώστε να ξελασπώσει προσωρινά, αλλά να αναλάβει την ομάδα κάποιος σοβαρός επιχειρηματίας, στον οποίο θα δοθούν «προίκα» και κάποια δημόσια έργα που προβλέπεται να γίνουν στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχει επίσης διάθεση να «σβηστούν» οι προσαυξήσεις των χρεών και να γίνει νέα ρύθμιση του χρέους στο Δημόσιο. Ομως, μολονότι αυτό είναι γνωστό καιρό τώρα, δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει κανείς. Οχι διότι φοβάται την τεράστια ευθύνη που λέγεται ΠΑΟΚ, αλλά επειδή έτσι όπως είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο όλοι προτιμούν να μένουν μακριά.

Η εντύπωση που έχει ο επιχειρηματικός κόσμος για το ελληνικό πρωτάθλημα δεν διαφέρει και πολύ από αυτή που έχει ο μέσος λογικός φίλαθλος: το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ένα επιχειρηματικό πεδίο δράσης χωρίς κανόνες. Ο μόνος του κανόνας είναι το αδιάκοπο αλισβερίσι. Αυτό δεν τρομάζει τον επιχειρηματία ως πρακτική –ζει μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Τον τρομάζει όμως στο μέτρο που δημιουργεί εξαρτήσεις από ανύπαρκτους: έτσι όπως είναι θεσμικά οργανωμένο το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα πλησιάσει ποτέ κανείς σοβαρός άνθρωπος τον ΠΑΟΚ. Οταν ο Γούμενος λέει ότι η ευρωπαϊκή συμμετοχή του ΠΑΟΚ έγινε αντικείμενο νταραβεριού, ποιος επιχειρηματίας θα πλησιάσει τον χώρο;

Κέρδος

Αλλωστε, ακόμα και η προοπτική του επιχειρηματικού κέρδους στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι ανύπαρκτη: κέρδος μπορεί να υπάρξει μόνο αν η επένδυση είναι εξαιρετικά μικρή. Μόνο αν έχεις μια ομάδα που κοστίζει 7 εκατομμύρια ευρώ έχεις μια ελπίδα να κλείσεις τη χρονιά χωρίς ζημίες -μόνο που μια τέτοια ομάδα δύσκολα μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Η ΑΕΚ που πρωταγωνιστεί χωρίς σπατάλες είναι ειδική κατάσταση: έχει πρόεδρο έναν ποδοσφαιριστή που ήξερε και ξέρει το πώς λειτουργεί το σύστημα, έχει (σε σύγκριση πάντα με τους άλλους μεγάλους) αρκετά ήσυχη εξέδρα και αρκετά φιλικό Τύπο. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει τίποτε απ' όλα αυτά. Ο επιχειρηματίας που θα τον αναλάβει πρέπει να πείσει για τις προθέσεις του τον κόσμο ξοδεύοντας πολλά, να βρει άκρες με το σύστημα και να αντιμετωπίσει τη δικαιολογημένη πίεση για επιτυχίες των ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης.

Προθέσεις

Ο Γιώργος Ορφανός πονάει που βλέπει τον ΠΑΟΚ σε τέτοια κατάσταση –σε αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Ομως το πρόβλημα δεν είναι να βρεθεί κάποιος επιχειρηματίας με αγνές προθέσεις: το δύσκολο είναι πώς θα επιβιώσει κάποιος σ' ένα ποδόσφαιρο χωρίς κανόνες. Η πολιτεία έχει αποφασίσει συνειδητά να απέχει, αφού οι ΠΑΕ αρνούνται μια καλόπιστη συνεργασία για ένα νέο ξεκίνημα. Εχω εξηγήσει ότι οι ΠΑΕ δεν θέλουν ελέγχους, προτιμούν να μοιράζονται μεταξύ τους κουκούτσια και διαιτητές. Είναι συμμέτοχοι σε μια θλίψη που έχει κάνει τον κόσμο να το βάλει στα πόδια –έχουν βολευτεί. Ομως οι εκτός χώρου, αυτοί που βλέπουν όλη αυτή τη συσσωρευμένη μιζέρια, γιατί να μπλέξουν σε κάτι που όχι μόνο δεν είναι ελκυστικό, αλλά είναι και εκτός κρατικής φροντίδας;

Καθαρίζω

Η πολιτεία δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα εμφανιστούν επιχειρηματίες σ' ένα χώρο που η ίδια αρνείται να καθαρίσει. Η κυβέρνηση έχει καταλάβει ότι παίρνοντας αποστάσεις από τον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν έχει την παραμικρή πολιτική φθορά. Κάθε φορά που στη Βουλή γίνεται θέμα συζήτησης το ποδόσφαιρο ο Ορφανός κερδίζει την αντιπολίτευση, κάνοντας επίδειξη δύναμης και καθαρότητας –ο Γιώργος Λιάνης, που ξέρει τη διαφθορά στον χώρο του ποδοσφαίρου, σπανίως του αντιτίθεται, ο Γιώργος Φλωρίδης σχεδόν τον χειροκροτεί. Είναι προφανές ότι από τη στιγμή που αποστασιοποιείσαι από χώρους βρόμικους δεν λερώνεσαι: η πολιτεία εκχώρησε το καλοκαίρι στη Σούπερ Λίγκα και στην ΕΠΟ όλη τη μιζέρια και τη θλίψη που χαρακτηρίζει το πρωτάθλημα και έκτοτε παίζει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Βγάζοντας και το «διαζύγιο» του ΟΠΑΠ με την Ιντραλότ, η κυβέρνηση έχει το κεφάλι της ήσυχο: του χρόνου θα βάλει και τον Ολυμπιακό στο Στοίχημα. Μόνο που η περίπτωση του ΠΑΟΚ δείχνει πόσο λάθος είναι η αποχή της.

Ελπίδες

Η ιστορία ότι η UEFA θα επέμβει και θα εξασφαλίσει ποσοστό από το Στοίχημα για τις ΠΑΕ και την ΕΠΟ είναι παραμύθι: με πρόσφατες δηλώσεις, που δημοσιεύτηκαν πριν από δύο μέρες, ο επίτροπος οικονομικού ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης ξεκαθάρισε ότι η κάθε χώρα στα ζητήματα του τζόγου μπορεί να αποφασίζει ό,τι θέλει. Στην Ελλάδα, το μονοπώλιο του ΟΠΑΠ δεν σπάει ό,τι και να ονειρεύονται μερικοί μερικοί. Η κυβέρνηση μπορεί να μοιράζει ψίχουλα –όπως κάνει– ή να απέχει, έχοντας εξασφαλίσει και πολιτικά οφέλη –όπως συμβαίνει. Το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί ουσιαστικά καταδικάζει σε οικονομική παρακμή τις ΠΑΕ, οι οποίες έχουν αποφασίσει, αντί να συνεργάζονται με την πολιτεία, να στηρίζουν κατάπτυστους, αποθαρρύνει εμφανώς και κάθε σοβαρό άνθρωπο να ασχοληθεί με τον χώρο. Κυρίως επειδή η πρόβλεψη όλων είναι ότι όλα σύντομα θα είναι χειρότερα.

Τραπέζι

Το καλοκαίρι οι υπεύθυνοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι –η ιστορία είναι γνωστή και βαριέμαι να την επαναλάβω. Οι μεγαλομέτοχοι άδειασαν τον Ορφανό –η πορεία τους όμως χωρίς το κράτος οδηγεί σε αδιέξοδα. Κανείς δεν πείστηκε ότι η Σούπερ Λίγκα είναι μια νέα αρχή, τα οργανωτικά ελάχιστα βελτιώθηκαν, για τη βία δεν έχει γίνει τίποτα, η διαιτησία παραμένει τσιφλίκι και παραμάγαζο των μεγάλων, που απλώς μοιράζονται σφυρίγματα. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρή προοπτική για ιδιωτικές επενδύσεις: ακόμα και το γήπεδο του ΠΑΟ στον Βοτανικό, έτσι όπως είναι τα πράγματα, δύσκολα θα τελειώσει πριν από το 2010! Οι ΠΑΕ πρέπει να ιεραρχήσουν τις προτεραιότητές τους και να δουν τι πραγματικά θέλουν: η πρόοδος απαιτεί χρήματα, η διαφθορά οδηγεί απλώς στη μιζέρια.
Η πολιτεία, από την άλλη, πρέπει να ξαναδείξει διάθεση να βοηθήσει: έξι ομάδες, τουλάχιστον, έχουν ανάγκη από καινούργια γήπεδα και δυο-τρεις χρειάζονται επιχειρηματίες για να τις αναλάβουν: μια διάλυση του ΠΑΟΚ θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους.

Μάθημα

Ωρα είναι να ξανακαθίσουν όλοι στο ίδιο τραπέζι, αφήνοντας στην άκρη εγωισμούς και λαμόγια. Το πάθημα πρέπει να έγινε σε όλους μάθημα.

Psycho 12

Δεν αναμένονται δραματικές σκηνές στο θρίλερ αυτής της εβδομάδας, διότι όλοι (σχεδόν) οι πρωταγωνιστές έχουν βολευτεί παίρνοντας τους διαιτητές που ήθελαν. Βέβαια, μην ξεχνάτε ότι στα μεγάλα θρίλερ η σκληρή σκηνή έρχεται ύστερα από κάποια λεπτά ηρεμίας.
- Φινοκαλιώτης (Εργοτέλης-Αρης). Τον έβγαλαν από την τιμωρία και τον στέλνουν στο δυσκολότερο ματς της αγωνιστικής. Ο «Φίνο» δεν παίζει έδρα κι αυτό ήδη κάποιους τους έχει στενοχωρήσει. Δεν μπορώ όμως να πω ότι το ίδιο «πενηντάρηδες» είναι και οι βοηθοί –ειδικά ο Καλαϊτζίδης μια ψιλή αβάντα στον γηπεδούχο τη δίνει από συνήθεια.
- Καλόπουλος (Αιγάλεω-ΑΕΚ). Θυμόσαστε το Εργοτέλης – ΠΑΟ 0-1; Κάτι τέτοιο αναμένεται, με την ΑΕΚ στον ρόλο του ΠΑΟ. Ο Κοκαλιάρης πάντως είναι άτυχος: με τόσους γνωστούς στη διαιτησία δεν προκύπτει στα παιχνίδια του ούτε ένας παλιόφιλος! Κοίτα να δεις συμπτώσεις…
- Καρατζάς (Ηρακλής-Κέρκυρα). Κι εσύ λάμπεις, Μπάμπη μου! Και οι επόπτες. Ανετα θα το πάνε το ματς, αλλά προς τον «άσο»…
- Κοντογιαννίδης (Ιωνικός-ΟΦΗ). Τέλειωσε η σιωπηλή δυσμένεια του Ιωνικού; Για να δούμε τι θα δούμε! Ο Ρωμανός ο Μελωδός είναι καλός και με τον ΟΦΗ έχει στραβά προηγούμενα, οπότε δεν θα στενοχωρήσει και κανένα φίλο του…
- Κασναφέρης (Ξάνθη-ΠΑΟΚ). Λείπει ο κουμπάρος του κουμπάρου και όλα είναι πιο εύκολα, επειδή θα έχει λιγότερη γκρίνια στο γήπεδο. Το ματς το θέλουν και οι δύο και ο Γιώργος σε αυτά είναι μανούλα: παίζει 50-50 και προς το «Χ». Κι αν κάποιος χάσει, έχασε.
- Ζολώτας (Πανιώνιος-Ατρόμητος Αθηνών). Μορφωμένος και σεμνός άνθρωπος, αλλά μέχρι τώρα έχει απογοητεύσει. Για τον Πανιώνιο το «Χ» μοιάζει καλό αποτέλεσμα. Το θέμα είναι αν θα μείνει με έντεκα, επειδή ο Ζολώτας βγάζει κάρτες σαν πολυβόλο.
- Ζανετίδης (Παναθηναϊκός-Απόλλων Καλαμαριάς). Δημόσιες σχέσεις μέσα στο κρύο. Να μην ξεχάσει κάποιος να δώσει ένα τσάι στον άνθρωπο. Κι αυτός άλλωστε κάτι θα δώσει…
- Κάκος (Ολυμπιακός-Λάρισα). Πολλά νεύρα προβλέπω στο Καραϊσκάκη. Γουστάρει και μπινελίκι, είναι και λίγο αντιολυμπιακός –άντε βγάλε άκρη! Παλιά, ύστερα απ' ό,τι έγινε την περασμένη Κυριακή δεν θα τον έβαζαν ποτέ. Φέτος όμως έχουν και οι άλλοι και άκρες και απαιτήσεις.

Αρχιδιαιτητής

Στη χθεσινή συνάντηση της ΚΕΔ με το προεδρείο της Σούπερ Λίγκας παρέστησαν ως εκπρόσωποι των διαιτητών όχι μόνο τα μέλη της ΚΕΔ Ψυχομάνης και Μποροβήλος, αλλά και ο Κασναφέρης με τον Βασσάρα –δηλαδή δύο εν ενεργεία διαιτητές! Γιατί αυτοί; Ο Πέτρος Κόκκαλης είπε ότι αυτοί και ο Μπριάκος είναι «οι τρεις ομαδάρχες των διαιτητών» (κάτι σαν συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι!). Από τη στιγμή όμως που ο Μπριάκος δεν πήγε, ο λόγος είναι άλλος: νομίζω ότι ο πρώτος εκπροσώπησε τη μαχόμενη ελληνική διαιτησία (γι' αυτό άλλωστε και γράφω ότι αυτός είναι ο αρχιδιαιτητής!) και ο δεύτερος το ευρωπαϊκό νταραβέρι: έλειπαν μόνο ο Γκαγκάτσης με τον Θόδωρο Θεοδωρίδη -θα πάνε μια άλλη φορά.
(Α, επί τη ευκαιρία, να ρωτήσω και κάτι: αφού οι διαιτητές δεν πληρώνονται, γιατί κόπτονται να μπουν στους πίνακες και στενοχωριούνται όταν δεν παίρνουν ματς; Τι σόι αντισταθμιστικά οφέλη υπάρχουν ώστε να δικαιολογείται η σιωπή τους για το ότι εδώ και ενάμιση χρόνο είναι απλήρωτοι;)