Τσέλσι–Γιουνάιτεντ: το τελευταίο μπρα ντε φερ στην Πρέμιερσιπ (Sportday / Χαραλαμπόπουλος)

Tο μεγάλο ντέρμπι του αγγλικού πρωταθλήματος έληξε ισόπαλο 1-1 στο «Ολντ Τράφορντ» την περασμένη Κυριακή. Η Γιουνάιτεντ κατάφερε να διατηρήσει τη διαφορά της από την Τσέλσι στους 3 βαθμούς. Μια διαφορά, όμως, που δεν σημαίνει και πολλά πράγματα στον μαραθώνιο ενός πρωταθλήματος το οποίο θεωρείται το πιο επίπονο στον κόσμο. Η Τσέλσι, ομάδα με καλύτερους ποδοσφαιριστές, καλύτερο προπονητή, περισσότερες αξιόπιστες λύσεις και μεγαλύτερη ομοιογένεια, παραμένει το πρώτο φαβορί για τον τίτλο.

Η ισοπαλία έδωσε στη Μάντσεστερ το δικαίωμα να ελπίζει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Και μαζί με τους φίλους της Γιουνάιτεντ, το ελπίζουν και οι φίλοι των άλλων αγγλικών ομάδων που απεχθάνονται την Τσέλσι και τα εκατομμύρια του Αμπράμοβιτς. Είναι, ίσως, παράδοξο ότι όλοι όσοι απεχθάνονταν την ομάδα του Φέργκιουσον τώρα βρίσκονται στο «πλευρό» της στην αντιπαράθεσή της με την Τσέλσι.

Πιστεύω, το έχω ξαναγράψει άλλωστε, ότι οι περισσότεροι απεχθάνονται την Τσέλσι όχι γι' αυτό που είναι, αλλά γι' αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει με τόσα εκατομμύρια. Το ισόπαλο αποτέλεσμα του ντέρμπι ήταν εν πολλοίς προβλεπόμενο και ίσως γι' αυτό οι αγγλικές εφημερίδες εστίασαν το ενδιαφέρον τους στις δηλώσεις του Πίτερ Κένιον. Δηλώσεις που δεν είχαν να κάνουν με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των δύο ομάδων. Ο Κένιον, ο οποίος κατ’ επανάληψιν έχει μιλήσει για τη φιλοδοξία της Τσέλσι να γίνει το 2014 ο δημοφιλέστερος -και πλουσιότερος- σύλλογος στον κόσμο, αρνήθηκε την ταύτιση της ομάδας του Μουρίνιο με το μέλλον και της Γιουνάιτεντ με το παρελθόν.

Ο Κένιον, που εν πολλοίς θεωρείται ο αρχιτέκτονας του οικονομικού γιγαντισμού της Μάντσεστερ, υποστήριξε ότι η Τσέλσι δεν μπορεί να γίνει Γιουνάιτεντ από τη μία μέρα στην άλλη. Της χρειάζονται τίτλοι που δεν έχει και θα χρειαστεί αρκετά χρόνια για να τους κατακτήσει, οπαδική βάση και οικονομική δύναμη που δεν θα βασίζεται στο πορτοφόλι του Αμπράμοβιτς. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη οικονομική περίοδο, που ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2006, το έλλειμμα της Τσέλσι ήταν 207 εκατομμύρια ευρώ. Ο Κένιον, πάντως, είπε πως η οπαδική βάση της Τσέλσι είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη από κάθε άλλης ομάδας στην Αγγλία, ενώ και στα έσοδα η Τσέλσι πλησιάζει τη Μάντσεστερ.

Φυσικά, ο λόγος γίνεται μόνο για έσοδα από την οικονομική δραστηριότητα και των δύο ομάδων μέσα στο νησί, ενώ είναι γνωστό πως η πλειονότητα της οπαδικής βάσης της Γιουνάιτεντ βρίσκεται εκτός Αγγλίας. Η Τσέλσι εδώ και ένα δίμηνο έχει ξεκινήσει μια έρευνα, της οποίας στόχος είναι να αναλυθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σχέσης που έχουν οι φίλαθλοι–οπαδοί της Ρεάλ, της Μίλαν, της Γιουνάιτεντ και της Τσέλσι με την ομάδα που υποστηρίζουν. Ο εκτελεστικός διευθυντής της ομάδας του Λονδίνου παραδέχεται ότι είναι αναγκαιότητα ένα νέο και μεγαλύτερο γήπεδο για την ομάδα του, για να μπορέσει να εκπληρώσει τις προσδοκίες της μέχρι το 2014. Μάλιστα, σημείωσε ότι η Τσέλσι θα αποφασίσει μέσα στον επόμενο χρόνο για την τοποθεσία που θα κτίσει ένα νέο γήπεδο 55 χιλιάδων θέσεων, αφήνοντας ανοικτό το θέμα μετακόμισης της ομάδας σε άλλη περιοχή του Λονδίνου. Ο Κένιον αναφέρθηκε και στον Μουρίνιο, εξαιτίας του γεγονότος ότι στον αγγλικό Τύπο έχουν υπάρξει ρεπορτάζ που υποστηρίζουν ότι αν η Τσέλσι δεν κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ φέτος, ο Πορτογάλος θα εγκαταλείψει το Λονδίνο.

Ο εκτελεστικός διευθυντής της Τσέλσι υποστήριξε ότι το μυστικό της αγωνιστικής επιτυχίας έχει να κάνει με τη διάρκεια και σημείωσε ότι ο Αμπράμοβιτς θέλει να έχει στον πάγκο τον Μουρίνιο για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως ακριβώς κάνουν τόσο η Αρσεναλ όσο και η Μάντσεστερ. Είναι χαρακτηριστική μια αποστροφή των δηλώσεών του, σύμφωνα με την οποία «ο Μουρίνιο μας έχει ανάγκη όσο τον έχουμε κι εμείς». Με το συμπάθιο, κύριε Κένιον, αλλά οι μακρόχρονες σχέσεις στην περίπτωσή μας δεν ευδοκιμούν επειδή βασίζονται στην ανάγκη. Ο Μουρίνιο μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του κι αλλού, ας πούμε στον πάγκο της Ιντερ. Ανεξάρτητα από τα όσα υποστήριξε ο Κένιον, πιστεύω ότι ο απολογισμός αυτής της χρονιάς για τους «μπλε» θα είναι καθοριστικός για τη μελλοντική πορεία τους. Σε άλλη περίπτωση, θα γράφαμε «no money no honey». Εδώ ισχύει το «no titles no future».

Ο Σέρβος που γίνεται Αγγλος

Tην εποχή των διασημοτήτων, των παπαράτσι, των φανταχτερών γυναικών και της χλιδής, δεν υπήρχε περίπτωση ο ερχομός ενός άγνωστου και νεαρού Σέρβου αμυντικού από τη Σπαρτάκ Μόσχας στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να δημιουργούσε αίσθηση. Πόσω μάλλον όταν αυτός ο ερχομός στις αρχές του 2006 συνέπιπτε με μια ταραγμένη εποχή για τη Γιουνάιτεντ.

Ο Κιν αποχωρούσε, οι επικριτές του Γκλέιζερ είχαν ακόμα δυνατή φωνή, η ομάδα δεν πήγαινε και τόσο καλά και η ικανότητα του σερ Αλεξ να επιλέγει τους καλύτερους είχε τεθεί σε αμφισβήτηση. Κάποιοι είχαν βιαστεί να χαρακτηρίσουν τον Νεμάνια Βίντιτς σερβική απάντηση στον Ντέιβιντ Μπέκαμ, ίσως για λόγους lifestyle. Τα πράγματα όμως ήταν πολύ διαφορετικά, πρώτα απ' όλα για τον ίδιο τον Βίντιτς, ο οποίος έπρεπε να προσαρμοστεί σ' ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον από εκείνο στο οποίο είχε συνηθίσει. Και δεν ήταν μόνο η γλώσσα, το τσάι με τρεις σταγόνες γάλα και η οδήγηση στη δεξιά πλευρά του δρόμου.

Ηταν οι δυσκολίες του αγγλικού ποδοσφαίρου και οι απαιτήσεις του κόσμου της Γιουνάιτεντ που μπορούσαν να εξαφανίσουν τον οποιονδήποτε ταλαντούχο ποδοσφαιριστή. Δέκα μήνες μετά την ημέρα που πρωτοήλθε στο «Ολντ Τράφορντ», ο Βίντιτς έχει καταφέρει να προσαρμοστεί τόσο καλά στην αγγλική πραγματικότητα, όπως ένα χέρι σε γάντι στο νούμερό του. Αγωνιστικά, παρά τις πρώτες δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματα, ο Σέρβος αμυντικός βρήκε τον δρόμο του και σταθεροποιήθηκε στην ενδεκάδα της Γιουνάιτεντ.

Μάλιστα, οι οπαδοί των «κόκκινων διαβόλων» τον ψήφισαν ως παίκτη του μήνα, ενώ κάποιοι από αυτούς πιστεύουν ότι το κέντρο άμυνας της Γιουνάιτεντ είναι τόσο ισχυρό όσο την εποχή των Μπρους και Πάλιστερ. Και οι αριθμοί με τα στατιστικά, τουλάχιστον για την πορεία της Μάντσεστερ στο φετινό πρωτάθλημα, φαίνεται να τους δικαιώνουν. Αυτοί που παρακολουθούν την ομάδα των «κόκκινων διαβόλων» από κοντά, πιστεύουν ότι η πολύ καλή αγωνιστική παρουσία του Βίντιτς απελευθέρωσε και τον Φέρντιναντ, που φαίνεται ακόμα καλύτερος. Ακόμα και στην προπόνηση ο Βίντιτς αντιμετωπίζει τους συμπαίκτες του όπως ακριβώς θα αντιμετώπιζε τους αντιπάλους του σ' ένα επίσημο παιχνίδι. Λέγεται ότι σ' ένα οικογενειακό διπλό μάρκαρε πολύ δυνατά τον Σαχά και όταν ο Γάλλος διαμαρτυρήθηκε, ο Σέρβος του απάντησε «σόρι, αλλά αυτή είναι η δουλειά μου». Ο επαγγελματισμός του, η συγκέντρωσή του στο παιχνίδι και η προσαρμοστικότητά του έχουν μειώσει κατά πολύ τους πονοκεφάλους του σερ Αλεξ, ο οποίος πάντοτε πίστευε ότι τους τίτλους τους δίνουν οι άμυνες. Και στο κέντρο άμυνας της Γιουνάιτεντ, ο Βίντιτς δείχνει πιο Εγγλέζος από τον Φέρντιναντ.