Ψάχνοντας δύο γκολ (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Είναι επιτυχία η έξοδος στο Κύπελλο ΟΥΕΦA; Οχι. Είναι απλώς η αποφυγή του απόλυτου πατατράκ. Μία ήττα του Ολυμπιακού σήμερα θα σημαίνει ότι ο πρωταθλητής έχει κάνει τη χειρότερη συγκομιδή πόντων σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία του. Αν τελειώσει με μόνο δύο βαθμούς, θα έχει κάνει ένα αρνητικό ρεκόρ, το οποίο θα θυμούνται όλοι για πάντα, περίπου όπως τα επτά γκολ από τη Γιουβέντους. Γι' αυτό πρέπει να νικήσει τη Σαχτάρ ο Ολυμπιακός και όχι απλώς για να πάει στο Κύπελλο ΟΥΕΦA, στο οποίο είναι ευκολότερο μεν να διακριθείς, δυσκολότερο όμως να κερδίσεις αληθινή δόξα.

Το παράδοξο στην περίπτωση του Ολυμπιακού είναι ότι ενώ έχει έναν προπονητή που δουλεύει στου Ρέντη δύο χρόνια, στα πέντε μέχρι στιγμής ματς που έδωσε στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει κάνει πέντε διαφορετικά παιχνίδια! Το διαφορετικό στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει να κάνει μόνο με την απόδοση των παικτών ή τη σύσταση της ενδεκάδας (ο Ολυμπιακός επί Σόλιντ δεν έχει παίξει ποτέ δύο ματς με τους ίδιους έντεκα στο Τσάμπιονς Λιγκ -απόδειξη κι αυτό της σύγχυσης και του προβληματισμού του Νορβηγού!), αλλά και με την ίδια τη στρατηγική. Αν θυμηθούμε τα φετινά ματς ένα ένα, αυτό θα γίνει περισσότερο κατανοητό.

Περίληψη

Με τη Βαλένθια στην πρεμιέρα ο Ολυμπιακός για μισή ώρα πιέζει πολύ ψηλά και κρατάει την άμυνά του στη σέντρα –οπισθοχωρεί μόνο στο τελευταίο εικοσάλεπτο για να κρατήσει το 2-2, αλλά παρουσιάζει σε όλο το ματς αδυναμία αμυντικής λειτουργίας. Δέχεται γκολ και στο διάστημα που αμύνεται ψηλά και όταν υποχωρεί: είναι προφανές από το παιχνίδι του ότι η άμυνα είναι άγνωστη λέξη. Με τη Σαχτάρ δεν βγαίνει, αλλά πιέζει πιο σωστά στη μεσαία γραμμή και αξιοποιεί κυρίως με τον Καστίγιο τους κενούς χώρους. Η τελική ισοπαλία έχει γεύση χαμένης ευκαιρίας, κυρίως για τα λάθη που έγιναν στην επίθεση. Με τη Ρόμα στο Καραϊσκάκη κυριαρχεί ένας ανεξήγητος φόβος: ο Ολυμπιακός δεν πιέζει και περιμένει –για την ακρίβεια χάνει περιμένοντας βραχυκυκλωμένος στη μεσαία γραμμή. Στη Ρώμη κάνει σε γενικές γραμμές το καλύτερο παιχνίδι του –η προσθήκη του Πατσατζόγλου τον βοηθά να παίζει με πέντε αμυντικούς όποτε χρειάζεται, αλλά στην επίθεση λείπει ο Καστίγιο. Δεν υπάρχουν παίκτες να βγουν από τις δεύτερες γραμμές κοντά στον Κωνσταντίνου. Ο Σόλιντ το βλέπει και στη Βαλένθια βάζει τέσσερις τέτοιους (τον Οκκά, τον Καστίγιο, τον «Τζόλε» και τον «Ρίμπο» πίσω από τον Κύπριο) σε ένα ιδιότυπο 4-1-4-1: δεν υπάρχει μεσαία γραμμή και το ματς λήγει 2-0. Είναι η μόνη νίκη της Βαλένθια τον τελευταίο μήνα.

Πειραματισμοί

Ο Σόλιντ δεν κατάφερε να βρει μια ενδεκάδα ισορροπημένη. Τουλάχιστον οι πειραματισμοί του κατέδειξαν κάτι χρήσιμο: ότι οι πρωταγωνιστές αυτής της ομάδας χρειάζονται αλλαγή, διότι όπως και αν χρησιμοποιήθηκαν, δεν έκαναν τη διαφορά. Αυτό είναι ένα χρήσιμο συμπέρασμα και για το αποψινό ματς: ο Ολυμπιακός μπορεί να περιμένει κάποιο μαγικό φάουλ του «Ρίμπο» –ο Βραζιλιάνος το έχει στο ρεπερτόριό του και μπορεί να σκοράρει έτσι μέχρι τα εξήντα του. Ο Σόλιντ μπορεί επίσης να ελπίζει ότι ο Τζόρτζεβιτς θα κάνει δύο κατεβασιές που θα σπείρουν πανικό –όταν ήταν τριάντα χρονών έκανε δεκαπέντε. Ομως για να κερδίσει ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει πολύ και με τους υπόλοιπους παίκτες και όχι απλώς να περιμένει μεμονωμένες ενέργειες από αυτούς τους δύο.

Απουσία

Η απουσία (;) του Κωνσταντίνου είναι σίγουρα πρόβλημα: όμως κατά κάποιο τρόπο η απουσία του Κύπριου μπορεί να είναι και χρήσιμη. Η Σαχτάρ έχει δείξει σε όλα σχεδόν τα ματς που έδωσε μέχρι τώρα ότι υποφέρει κυρίως από την κινητικότητα των αντίπαλων επιθετικών και όχι από την τεχνική τους στους μικρούς χώρους. Οι Ουκρανοί υπέφεραν με τον Καστίγιο, τον Βίγια και τον Ταντέι: με τον Τότι πριν από δεκαπέντε βράδια είχαν ελάχιστα προβλήματα. Οι Ουκρανοί σπανίως προσαρμόζουν το αμυντικό παιχνίδι τους πάνω στον αντίπαλο φορ. Αντιθέτως συνηθίζουν να παίζουν και παίζοντας βγαίνουν και αφήνουν χώρους. Σε αυτούς τους χώρους ο Ολυμπιακός πρέπει να τρέξει, αφού προηγουμένως κλέψει την μπάλα. Αν το κάνει, θα κερδίσει. Αν όχι, θα κάνει το χειρότερο ρεκόρ της ιστορίας του.

Σοσό

Θυμάστε τα προ τριετίας παιχνίδια του Ολυμπιακού με τη Σοσό; Κάτι τέτοιο απαιτεί η περίσταση και σήμερα. Οι Ουκρανοί έχουν δυο–τρεις παίκτες που ξέρουν καλή μπάλα και είναι βέβαιο ότι κάποιο από τα μπακ του Ολυμπιακού θα το μπλέξουν: αν δεν είναι σέντερ μπακ ο εμπλεκόμενος, αλλά κάποιος πλάγιος, η πιθανότητα να γίνει ζημιά στην άμυνα θα είναι μικρή. Ο σκοπός του Ολυμπιακού είναι στους χώρους που θα αφήσουν οι αντίπαλοι να βγάλει παίκτες, όπως έκανε παλιά όταν υπήρχε ένα σχέδιο επίθεσης που δεν κατέληγε απαραίτητα σε σέντρες –θυμηθείτε το γκολ του Οκκά στο ματς με τους Γάλλους. Μπορεί να το κάνει αυτό ο Ολυμπιακός; Στη Βαλένθια δεν το προσπάθησε καν. Απόψε θα δούμε.

Αμυνα

Ο Ολυμπιακός, για να κερδίσει, κάτι μου λέει ότι χρειάζεται δύο γκολ. Οσο και αν ο Σέζαρ και ο Νικοπολίδης είναι μακράν οι δύο πιο φορμαρισμένοι παίκτες του, η άμυνά του ένα γκολ μπορεί να το δεχτεί: άλλωστε, μέχρι τώρα στα χρόνια του Σόλιντ έχει πάντοτε δεχτεί ένα γκολ εντός στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν σε αυτό προστεθεί ότι η μεγαλύτερη αρετή των Ουκρανών είναι ότι γεμίζουν σωστά με παίκτες την αντίπαλη περιοχή στα στημένα, τότε ο κίνδυνος ενός γκολ δεν είναι θεωρητικός. Η Σαχτάρ, ομάδα συνηθισμένη να κάνει πρωταθλητισμό στη χώρα της, δεν έχει πρόβλημα να βγει και να κλείσει τον όποιο αντίπαλό της –για να την μπερδέψει ο Ολυμπιακός θα πρέπει να μην την αφήσει να γυρίσει την μπάλα. Αν την περιμένει, όπως τη Ρόμα π.χ., θα μπλέξει. Όπως έχει μπλέξει σε όλα σχεδόν τα προηγούμενα ματς στο Καραϊσκάκη.

Καίει

Το οποίο Καραϊσκάκη απόψε πρέπει να καίει. Αν βουβαθεί όπως στο β' ημίχρονο με τη Ρόμα, αντίο...

ProZone 13

Οι φετινοί πρωταγωνιστές κατάφεραν να ξεπεράσουν πάλι τις προσδοκίες μας. Για να δούμε τι μεταδίδουν οι ανταποκριτές μου στα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας: θυμίζω ότι η στήλη είναι μια προσφορά της εταιρείας ProZone, η οποία μετράει επιστημονικά τα κουκούτσια των κουμπάρων.
- Τσίκινης (Κέρκυρα-Ολυμπιακός 0-2). Με το καινούργιο τηλέφωνο τα πήγε περίφημα. Θα μπορούσε βέβαια να αποβάλει τον Καραδήμο για τη συμπεριφορά του στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και να δώσει κάρτα στον Οκκά για θέατρο. Πταίσματα...
- Γκαϊτατζής (ΑΕΚ-Ιωνικός 2-0). Παρά το συγκλονιστικό άγχος που διέκρινε τις αποφάσεις του μέχρι να γίνει το 2-0, τα πήγε μια χαρά.
- Κουκουλάκης (Ατρόμητος-Απόλλων Καλαμαριάς 1-1). Εγραφα ότι «τον τελευταίο καιρό κάνει μόνο καλά ματς, που σημαίνει ότι παίζει γηπεδούχο, αλλά όχι απροκάλυπτα όπως παλιά». Λάθος μου: το σωστό θα ήταν να έγραφα ότι προσπαθεί να διώξει από πάνω του την ετικέτα του εδράκια. Θρίαμβος Δαμήλου, ο οποίος δικαιώθηκε για τη στάση χαμηλών τόνων...
- Τσαχειλίδης (Λάρισα-Εργοτέλης 2-1). Όπως τα έλεγα: ο χαμός του χαμού! Κρίμα γιατί είναι καλός άνθρωπος. Πάλι καλά που δεν έγινε γκολ η φάση, στην οποία επιτρέπει στον Χατζί να σουτάρει, αφού προηγουμένως κάνει κοντρόλ με το χέρι. Και να ήταν μόνο αυτό...
- Φωτιάδης (ΟΦΗ-Ξάνθη 0-2): Εγραφα ότι «προβλέπω αυτή τη φορά να τον κυνηγούν οι Κρητικοί». Τον ευχαριστώ για τη συνεργασία.
- Σταυρίδης (Ηρακλής-Αιγάλεω 2-1). Γκέλαρα. Ούτε προς το «Χ» το πήγε ούτε το Αιγάλεω προστάτευσε. Ισα ίσα που στο τέλος έπαιξε και λίγο Ηρακλή.
- Πολατιάν (ΠΑΟΚ-Πανιώνιος 1-1). Δεν υπάρχει φάουλ πριν από το γκολ του ΠΑΟΚ, όπως δεν υπάρχουν και τουλάχιστον άλλα δέκα φάουλ που έδωσε στους γηπεδούχους, «γέρνοντας» στο τέλος το γήπεδο. Αλλά η Πανιωνάρα άντεξε στην πίεσή του και ολοκλήρωσε αήττητη τις επισκέψεις στη Σαλονίκη.
- Τεροβίτσας (Αρης-Παναθηναϊκός 1-0). Είχα προβλέψει ότι θα υπάρχει πολλή μουρμούρα στο τέλος. Τελικώς μουρμουράει ο ΠΑΟ για το πέναλτι (που χάθηκε) και ένα οφσάιντ του «Σάλπι» που είναι οριακό. Όμως ο Τεροβίτσας έχει κάνει κι άλλα. Δεν έδωσε π.χ. κάρτα στον Βύντρα στη φάση του πέναλτι (από τη στιγμή που θεωρεί ότι έγινε φάουλ, έπρεπε να το κάνει), δεν έδωσε κάρτα στον Σέριτς όταν κλότσησε στο πρόσωπο τον Κόκε, δεν έδωσε κάρτα στον Κουλουχέρη όταν άρπαξε από τη φανέλα τον «Παπ». Πολλά λάθη από έναν διαιτητή που, όπως έγραφα το Σάββατο, «πάνε να τον κάψουν».