Στα δύσκολα τα... χάνει (Sportday / Τόλης Κοτζιάς)

Ο προορισμός του Ολυμπιακού, όπως και κάθε μεγάλης ομάδας, είναι η κορυφή. Με αυτό το σκεπτικό, το κυρίως αφεντικό του συλλόγου, Σωκράτης Κόκκαλης, αλλά και τα αδέρφια Αγγελόπουλοι, οι άνθρωποι που έχουν δώσει πνοή τελευταίως στο επί αρκετά χρόνια παραπεταμένο τμήμα, έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη το καλοκαίρι και έκαναν μία τεράστια επένδυση. Η αφαίρεση των εν Ελλάδι σκήπτρων από τον Παναθηναϊκό και η κατάκτηση της Ευρωλίγκας αποτέλεσαν το μεγάλο δέλεαρ.

Η απόκτηση του Λιθουανού σταρ, Αρβιντας Μασιγιάουσκας, ο ερχομός ενός εκ των πλέον γνωστών προπονητών της γηραιάς ηπείρου, του τρις πρωταθλητής Ευρώπης με τη Μακάμπι, Πίνι Γκέρσον, και η ενσωμάτωση τριών πολύ καλών Αμερικανών, των Ακερ, Πεν και Ντόμερκαντ, αποτέλεσαν τις σημαντικότερες κινήσεις πάνω στις οποίες βασίστηκε η προσπάθεια επιστροφής του Ολυμπιακού στα μεγαλεία του παρελθόντος. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε και πίστεψε ότι ήρθε η ώρα η αγαπημένη του ομάδα να γευτεί χαρές που είχε χρόνια να δει.

Το ξεκίνημα, όμως, δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Δεν χωρά αμφιβολία ότι ακόμη είναι πολύ νωρίς και ότι στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Πόσες και πόσες ομάδες, άλλωστε, δεν ξεκίνησαν εν είδει τρένου μία χρονιά (ΤΣΣΚΑ Μόσχας πριν από δύο χρόνια) και στο τέλος δεν πέτυχαν τίποτε από ό,τι είχαν προϊδεάσει ότι μπορούν να καταφέρουν.

Κατ' αρχάς πρέπει να αναφερθεί (έστω και αν είναι κουραστικό) ότι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του ο Ολυμπιακός έχασε με τραυματισμό το σημαντικότερο κομμάτι του αγωνιστικού του παζλ. Ο περίφημος Μασιγιάουσκας των 9 εκατ. ευρώ για 4 χρόνια είχε ραντεβού με την ατυχία, μια και χτύπησε σε φιλικό με την ιταλική Σκαφάτι, κάτι που τον έχει θέσει νοκ άουτ, τουλάχιστον μέχρι τον Φλεβάρη.

Ο κόμπος έσφιξε σφικτά στον λαιμό του Γκέρσον και όχι αδικαιολόγητα, τη στιγμή που, εκτός των άλλων, ήταν αδύνατο τέτοια εποχή να βρει ισάξιο ή τουλάχιστον παραπλήσιο αντικαταστάτη του «Μάτσε». Η επιλογή του Νταμίρ Μουλαομέροβιτς ήταν πιο πολύ λύση ανάγκης, διότι ο Κροάτης είναι πλέι μέικερ και όχι σούτινγκ γκαρντ, που είναι ο Λιθουανός.

Αγωνιστική αστάθεια

Μην μπορώντας να κάνει αλλιώς, ο Ισραηλινός προπονητής προχώρησε με το υλικό που είχε στα χέρια του. Ενα υλικό, βέβαια, που παρά την προσωρινή αποχώρηση του Μασιγιάουσκας, μόνο φτωχό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Οι περισσότεροι αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα τα πιο ισχυρά της Ευρώπης, κάτι που δεν απέχει από την πραγματικότητα.

Τα αποτελέσματα, όμως, μέσα στο παρκέ δεν δικαιώνουν μέχρι στιγμής τον Ολυμπιακό. Είναι απλά μαθηματικά. Ο,τι δύσκολο παιχνίδι έδωσε η ομάδα του Πειραιά, το έχασε. Θέλετε τα δύο ντέρμπι με τον Παναθηναικό, που μάλιστα τα έπαιξε και τα δύο στην έδρα της; Θέλετε εκείνο με τον Αρη, επίσης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας; Ή μήπως τις δύο συντριβές στις εκτός έδρας ευρωπαϊκές αναμετρήσεις με την Εφές Πίλσεν και την Τάου;

Στον αντίποδα, το μόνο καλό (ή αν προτιμάτε όχι τόσο αναμενόμενο) αποτέλεσμα είναι η τεράστια νίκη στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας επί των Βάσκων. Μία νίκη με 19 πόντους, που συνδυάστηκε με εντυπωσιακή εμφάνιση και έκανε κυρίως τον κόσμο του Ολυμπιακού να πει «ναι, έχουμε ομαδάρα και ήρθε η ώρα να τα πάρουμε όλα». Εκείνο που μέσα στη χαρά τους δεν συνειδητοποίησαν είναι ότι η ομάδα τους είναι καινούργια και χρειάζεται εκτός των άλλων υπομονή.

Αγωνιστική απειθαρχία

Δυστυχώς γι’ αυτούς, η συνέχεια δεν είναι ανάλογη, άλλωστε αναφέραμε τα αποτελέσματα. Εκείνο, όμως, που προβληματίζει περισσότερο είναι η αγωνιστική εικόνα που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο για αγωνιστική απειθαρχία, για ασυλία που έχουν κάποιοι παίκτες, για κακή άμυνα. Η αντίθετη άποψη αναφέρει ότι έτσι είναι το στυλ του Ισραηλινού προπονητή και με αυτόν τον τρόπο έφθασε στις επιτυχίες του παρελθόντος.

Μέχρι πρόσφατα, εξ’ άλλου, ακούγονταν κραυγές για τον παραγκωνισμό των Ελλήνων παικτών, για το γεγονός ότι ο Γκέρσον έπαιζε με λίγους παίκτες. Το πρόβλημα που προέκυψε με τον Σχορτσιανίτη έδωσε εκτός των άλλων την ευκαιρία στον Γιάννη Μπουρούση να φανεί και να φωνάξει ότι «είμαι και εγώ εδώ». Οι εμφανίσεις του διεθνούς σέντερ στα τελευταία ματς δείχνουν αν μη τι άλλο ότι μπορεί να βοηθήσει, έστω και αν είναι ολοφάνερο ότι μόνο με σούπερ Σχορτσιανίτη ο Ολυμπιακός είναι σε θέση να κατακτήσει τους μεγάλους του στόχους.

Σχορτσιανίτης

Μια και ο λόγος για τον Σόφο, η κοινή γνώμη απορεί γιατί δεν παίζει. Εδώ το μεγαλύτερο δίκιο είναι με το μέρος του Γκέρσον. Ο διεθνής σέντερ είναι φανερό ότι έχει πάρει και πάλι παραπανίσια κιλά και γενικώς δεν είναι ο παίκτης πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχθεί η μεγάλη προσπάθεια που κάνουν φέτος οι Πειραιώτες. Τις τελευταίες μέρες έχει μπει σε ένα ειδικό πρόγραμμα και στον Πειραιά πιστεύουν ότι δεν θα αργήσει η ώρα που ο 21χρονος παίκτης θα είναι σε θέση να δείξει και πάλι το πραγματικό του πρόσωπο.

Μεταγραφή

Με δεδομένο ότι ο Σχορτσιανίτης δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και ο Στακ δεν έχει «βγει» ακόμα, η ομάδα του Πειραιά έχει βγει στην αγορά για αναζήτηση ενός παίκτη που να καλύπτει και τις δύο θέσεις των ψηλών. Ενός παίκτη, βέβαια, που θα παίζει μόνο στην Ευρώπη, αφού στην Ελλάδα τις θέσεις των Αμερικανών καλύπτουν οι Πεν και Ακερ, που είναι αναντικατάστατοι. Ακόμη, όπως φαίνεται, δεν έχει βρεθεί ο εκλεκτός (ακούγεται η περίπτωση του Μπαστόν των Πέισερς, αλλά μάλλον μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός). Αλλά και να βρεθεί, μάλλον δεν θα είναι αυτός που θα κάνει τον Ολυμπιακό να μπει στις ράγες της επιτυχίας. Αυτό μπορεί περισσότερο να γίνει μόνο όταν οι παίκτες του αποφασίσουν σε κάποια σημεία των παιχνιδιών να παραμερίσουν την τρέλα τους και να παίξουν κοντρόλ μπάσκετ, όπως και να αποδώσουν καλύτερα στην άμυνα. Α και είπαμε. Να υπάρξει σταθερός Σχορτσιανίτης. Αν ο Σόφο δεν είναι αυτός που πρέπει, τότε οι πιθανότητες για επιστροφή των «ερυθρολεύκων» στην κορυφή μειώνονται σημαντικά.