Ο Κασναφέρης έχει νεύρα (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Γιώργος Κασναφέρης τον τελευταίο καιρό έχει νεύρα -δύναμαι να σας διαβεβαιώσω γι' αυτό. Τον διεθνή Ελληνα διαιτητή τον ενοχλούν πάρα πολλά. Τον ενοχλεί ο διάλογος που γίνεται για τη διαιτησία ανάμεσα στην ΕΠΟ και στη Σούπερ Λίγκα, τον ενοχλεί που για τη διαιτησία αρχίζουν να έχουν λόγο ολοένα και περισσότεροι παράγοντες -μάλιστα, κάποιοι νέοι μιλούν εύκολα για τιμωρίες διαιτητών. Τον ενοχλεί που όλον αυτόν τον καιρό δεν φώναξε κανένας τους διαιτητές να τους ρωτήσει τη γνώμη τους για το τι πρέπει να γίνει. Τον ενοχλούν οι παράγοντες που δεν ξέρουν μπάλα, αντίθετα με αυτόν, που έχει παίξει. Τον ενοχλεί ο Περικλής Βασιλάκης, ο οποίος του κάνει κριτική από την τηλεόραση. Ο Παναγιώτης Βαρούχας όχι τόσο, γιατί είναι φίλος του.

Κάποιοι φίλοι του διαιτητές, που τον ξέρουν, ορκίζονται ότι ο Γιώργος άλλαξε από τον καιρό που έγινε ομαδάρχης. Μην τρομάζετε –δεν ξαναπήγε στους προσκόπους, απλώς απέκτησε αυτό τον συμβολικό και άτυπο τίτλο από την ΚΕΔ, ώστε να γίνει εκπρόσωπος κάποιων νεότερων διαιτητών και να δύναται να μεταφέρει στον Ψυχομάνη τα προβλήματά τους. Οπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, ο Κασναφέρης πήρε τον ρόλο του αρκετά στα σοβαρά και σήμερα αισθάνεται λίγο σαν συνδικαλιστής της ελληνικής διαιτησίας. Ενας λόγος που γράφω ότι ο αληθινός αρχιδιαιτητής είναι ο Κασναφέρης είναι και αυτός. Ο Γιώργος σήμερα είναι ο μεγαλύτερος πόλος δύναμης στον χώρο της ελληνικής διαιτησίας. Οι παλιοί τον συμβουλεύονται, οι νέοι τον θαυμάζουν και οι τυπικά προϊστάμενοί του τον παρακαλούν να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τελειώσει το ρημάδι το πρωτάθλημα. Αν αυτό τελειώσει ομαλά, ο βασικός λόγος που αυτό θα συμβεί θα είναι ο Κασναφέρης.

Πτώση

Μετά την πτώση ή την ανακαίνιση της Παράγκας (ανάλογα πώς το βλέπει κανείς), το βασίλειο της διαιτησίας διασπάστηκε σε διάφορα κομμάτια. Ο Κασναφέρης είναι όπως οι περιπλανώμενοι Τζεντάι στον πόλεμο των Αστρων. Εχει γνωρίσει όλες τις πλευρές της δύναμης και κάποια μέρα περιμένει να αναγνωριστεί η αξία του από όλους τους φίλους του. Αν το σύστημα της διαιτησίας δεν αλλάξει ριζικά (που δεν το βλέπω...), ο Γιώργαρος θα είναι αρχιδιαιτητής για καμιά δεκαριά και βάλε χρόνια ακόμα. Είτε παίζοντας τα δύσκολα ματς, όπως φέτος, είτε ορίζοντας τους διαιτητές ως πρόεδρος της ΚΕΔ, όπως θα γίνει σε λίγα χρόνια. Ποιος άλλωστε θα ασκήσει βέτο στην παρουσία του; Εχει τόσα να θυμηθεί για όλους, που βρίσκω δύσκολο να τολμήσει κάποιος να του προβάλει αντιρρήσεις.

Παραμύθια

Οταν μιλάς με τον Κασναφέρη και ακούς την κατά τον Γιώργο ιστορία της τελευταίας δεκαετίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, μαγεύεσαι. Ο άνθρωπος θυμάται τα πάντα. Οταν του λες ότι θύμωσαν μαζί του στη Λάρισα, σου αραδιάζει δέκα προηγούμενα περιστατικά στα οποία η ομάδα ευνοήθηκε. Οταν του αναφέρεις την ΑΕΚ, θυμάται σφυρίγματα στον πόντο που μόνο αυτός της έδωσε. Οταν τον ρωτάς για το ντέρμπι, σου αραδιάζει πέντε προηγούμενες ιστορίες, στις οποίες όλα όσα έλεγαν γι' αυτόν αποδείχτηκαν παραμύθια. Ο Κασναφέρης είναι τα πάντα: ιστορικός της διαιτησίας, ρεπόρτερ, παράγοντας, χρονογράφος, εγκληματολόγος, θύτης και θύμα. Ολα αυτά μαζί και ταυτόχρονα. Γι' αυτό π.χ. ποτέ κανένας αρχιδιαιτητής δεν αποπειράθηκε να τα βάλει μαζί του για λάθη ή παραλείψεις του. Τι να του πει; Αμα τον έπιανε στο στόμα του ο Γιώργαρος, δεν θα ήξερε πού να κρυφτεί. Ο Κασναφέρης ξέρει τόσα, που κυκλοφορεί με ράμματα και γούνες στα αποδυτήρια.

Πικάσο

Πάντοτε πίστευα ότι είναι καλός διαιτητής. Λάθος μου –το πόσο καλός ή κακός είναι στην ιστορία δεν παίζει κανένα ρόλο. Στην πραγματικότητα είναι κάτι πιο πολύ: μια ολόκληρη επιχείρηση, ένα είδος εταιρείας που αναλύει τα δεδομένα και πράττει ανάλογα. Με τον καιρό έμαθα να εμπιστεύομαι πιο πολύ την κρίση του εκτός αγωνιστικών χώρων, παρά να στέκομαι στο τι κάνει μέσα στο γήπεδο. Μέσα στο γήπεδο μπορεί να κάνει και λάθη. Αν δεν ξέρεις όμως όσα ξέρει αυτός, είναι αδύνατο αυτά να τα καταλάβεις. Στέκεσαι βλακωδώς στα μεγάλα και μπορεί να απορείς ή να αναρωτιέσαι γιατί συμβαίνουν: λάθος σου. Είναι σαν να κοιτάς την Γκουερνίκα και να σκέφτεσαι με τι πινέλο τη ζωγράφισε ο Πικάσο. Αντε και το 'μαθες –δεν σε βοηθά.

Ο,τι βλέπει

Ο Βασσάρας μπαίνει μέσα στο γήπεδο και σφυρίζει ό,τι βλέπει. Καμιά φορά το άγχος του μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθη, αλλά η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζει τη διαιτησία ως τεχνική. Κοιτάει να έχει τη σωστή γωνία προς την μπάλα, να είναι κοντά στη φάση, να πείσει τους παίκτες ότι βλέπει σωστά. Ο Κασναφέρης δεν έχει τέτοια προβλήματα. Ολοι ξέρουν ότι ξέρει τι σφυρίζει, άλλωστε η επεξεργασία του αγώνα προηγείται της διαδικασίας: το τι θα σφυρίξει το έχει στο μυαλό του πριν συμβεί. Κάθε του σφύριγμα κρύβει ή δημιουργεί μια ιστορία. Φτάνει απλώς να παρακολουθείς Κασναφέρη για να ξέρεις όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή ποιος είναι με ποιον, ποιος είναι κόντρα, ποιος είναι στα πάνω του, ποιος στα κάτω του κ.λπ. Αν κάποιος απαντούσε σε όλα τα «γιατί» που τα σφυρίγματα του Κασναφέρη έχουν κατά καιρούς δημιουργήσει, πιθανότατα δεν θα ξανάβλεπε ποδόσφαιρο. Θα ήταν όμως ο πιο σοφός Ελληνας. Το ζήτημα είναι τι θα την έκανε τη σοφία αυτή. Μάλλον τίποτα. Ο Βασσάρας έκανε πορεία στην Ευρώπη. Θα ήθελα να πω ότι ο Κασναφέρης, όμως, κέρδισε δέκα πρωταθλήματα. Αλλά δεν το λέω.

Δράμα

Λένε ότι παίζει Ολυμπιακό. Δεν αντιλέγω. Ομως, τη φορά που έπαιξε περισσότερο από ποτέ Ολυμπιακό, στη Νέα Σμύρνη στον τελικό του Κυπέλλου πριν από τρία χρόνια, ο Ολυμπιακός έχασε 3-1 από τον ΠΑΟ: ο Κασναφέρης είναι τόσο περιπετειώδης, που μπορεί να εκπλήξει και τον εαυτό του! Ονειρεύομαι μια μέρα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ γι' αυτόν που να λέγεται «Γιώργος Κασναφέρης, το πορτρέτο ενός ήρωα του 21ου αιώνα», να είναι σαν αυτό του Ζιντάν. Να μιλούν γι' αυτόν ο Θωμάς, ο Γκαγκάτσης, ο Αγγελος Φιλιππίδης, ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης, ο Σάββας και πολλοί άλλοι. Θα είναι μάλλον δραματικό. Οπως η ελληνική διαιτησία...

Psycho 24

Από τη μέρα που άρχισε η δημοσιοποίηση των προγνωστικών της συμπεριφοράς των διαιτητών να γίνεται Παρασκευή, αντί για Σάββατο, το επίπεδο της διαιτησίας ανέβηκε τρομακτικά. Επειδή νιώθω ότι κάνω κοινωνικό έργο, δεν μπορώ παρά να σας γράψω και σήμερα τι ακούγεται, μήπως και σώσουμε κάνα χριστιανό από το μαρτύριο.
•Τεροβίτσας (Ιωνικός – Ξάνθη): Ο υποβιβασμένος Ιωνικός ακόμα τρομάζει τον κόσμο; Μα είναι δυνατόν; Τόσο άγχος για το «διπλό»;
•Δαλούκας (AEK – Aρης): Την τελευταία φορά στο Καυταντζόγλειο είχε λίγο μπερδευτεί. Είναι καλός διαιτητής, αλλά δεν έχει πολλά ματς, και αυτό του βγαίνει σε άγχος. Μπέρδεμα οι πλάγιοι.
•Σταυρίδης (Εργοτέλης - Ατρόμητος): Αποκαλείται «πράκτωρ 6-0-0», γιατί σε έξι ματς έχει φέρει έξι «άσους» –μιλάμε ότι αν έπαιζε πόκερ, θα έκανε δύο φουλ! Ολη η κοινωνία περιμένει να πάρει τον «άσο» και να τον πάει δώρο στον κουμπάρο, αλλά εγώ δεν συμφωνώ. Πολύ «Χ» λέω και θα δούμε αν θα βγω ψεύτης.
•Βασσάρας (Αιγάλεω – Πανιώνιος): Μόνο για μυημένους. Ο Βασίλης μπορεί να είπε χθες στον Βασίλη να μην ανησυχεί, αλλά όποιος πιστεύει ότι το παρολί αυτό θα βρει αποδέκτη, είναι κορόιδο. Δεν τον έχω για τέτοιον τον Κοκαλιάρη.
•Κάκος (Ηρακλής - Kαλαμαριά): Μολονότι υπάρχουν κάποια άσχημα προηγούμενα, ο Δαμήλος δεν ανησυχεί. Εγώ πάλι λέω ότι ο Κάκος φέρνει καμιά φορά άσους, ακόμα και αν δεν σπρώχνει τον γηπεδούχο.
•Φινοκαλιώτης (Κέρκυρα – ΠΑΟΚ): Ενας διαιτητής κανονικός (και ξεκούραστος), από αυτούς που δεν προβληματίζουν τον Σπύρο. Οι επόπτες λίγο με τρομάζουν, αλλά δεν μπορεί να τα έχουμε και όλα. Πάντως, επί Βεζυρτζή οι διαιτητές τον ΠΑΟΚ τον αντιμετωπίζουν λίγο περίεργα.
•Ζολώτας (Λάρισα - ΟΦΗ): Το αστέρι της ProZone σε νέες περιπέτειες. Στην Ξάνθη το «Χ» ήρθε εύκολα, στη Λάρισα δεν είναι τόσο απλό. Και το 50-50 δεν σημαίνει φοβάμαι να βγάλω νικητή. Μην τα μπερδεύουμε…
•Κασναφέρης (Ολυμπιακός – ΠAO): Από τη μία ο Γιώργαρος, από την άλλη όλοι οι άλλοι. Ενας άνθρωπος μόνος στο τιμόνι. Και μην ξεχάσει κανένας να του δώσει συγχαρητήρια στο τέλος, γιατί, όπως πάντα, αυτός θα είναι πρωταγωνιστής...