Πώς ο Αντώνης κατάργησε τον... Ιούδα (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Κάτι η μίνι πραγματεία του Πανούτσου στο φύλλο της Μ. Πέμπτης, κάτι η φιλοδοξία της «SportDay» να μπει «στο μυαλό του Ιούδα», τη Μ. Παρασκευή, ιδού το ερέθισμα: τελικά τι είναι και τι όχι ρουφιανιά; Ιδού η προσέγγιση του Αντώνη: «Στην Ελλάδα, λόγω Τουρκοκρατίας και δικτατοριών, έχουμε μπλέξει τη νομιμοφροσύνη με τη ρουφιανιά. Ρουφιανιά είναι όταν καταδίδεις συμπολίτη σου σε μία εξουσία που δεν έχει εκλεγεί με τη θέληση του λαού. Νομιμοφροσύνη όταν βοηθάς στην τήρηση της νομιμότητας σε μια δημοκρατική κοινωνία». Ξεχάστε την αθλητική-αστυνομική αφορμή του άρθρου του Πανούτσου. Σταθείτε στον ορισμό του.

Καλά, για την οικονομία του χώρου ας αφήσουμε κατά μέρος την αναπόφευκτη διαπίστωση ότι και σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα δεν σπανίζουν, δα, οι αντιδημοκρατικές πρακτικές φορέων εξουσίας. Αλλος είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο αδυνατώ να συμμεριστώ την άποψη ότι από το 1974 θα έπρεπε τα ελληνικά λεξικά να έχουν απαλλαγεί από τη λέξη «ρουφιανιά».

Όσες παράμετροι προσδιορίζουν τη ρουφιανιά δεν αφορούν τόσο τα -τυπικά ή ουσιαστικά- χαρακτηριστικά της εξουσίας που «ενημερώνεται», όσο την ίδια τη «δημοκρατική κοινωνία» (ορολογία Πανούτσου). Ακριβώς εδώ συναντάμε παράγοντες όπως η φύση και η σοβαρότητα της καταγγελλόμενης παράβασης, τα κίνητρα εκείνου που καταδίδει, το κατά πόσο όλα θα μπορούσαν να έχουν ρυθμιστεί από τους «κάτω», δίχως να γίνει προσφυγή στην εξουσία των «πάνω», κ.λπ., κ.λπ.

Φανταστείτε ένα μαθητή της πρώτης Γυμνασίου, ο οποίος σπεύδει -έντρομος και με ανοιγμένη μύτη- να πει στον καθηγητή ότι στο διάλειμμα τον έσπασε στο ξύλο ο νταής της τρίτης Λυκείου, για να κάνει φιγούρα. Ασφαλώς είναι τρελός όποιος τον χαρακτηρίσει «ρουφιανάκο». Φανταστείτε, τώρα, έναν (άλλο) μαθητή, ο οποίος την ώρα του διαγωνίσματος λέει: «Κύριε, κύριε, ο Παύλος έχει σκονάκι». Είτε θέλει να πουλήσει εκδούλευση στον καθηγητή είτε όχι, ο μαθητής-καρφί δεν θα αδικηθεί καθόλου εάν χαρακτηριστεί «εκκολαπτόμενος ρουφιανάκος». Το αν ο καθηγητής έχει διοριστεί με αξιοκρατικά κριτήρια από το Υπουργείο Παιδείας μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, αδυνατώ να κατανοήσω ποια στην ευχή σημασία έχει...

Ο υπάλληλος που φροντίζει ανελλιπώς να ενημερώνει τη διεύθυνση της επιχείρησης για τα σχόλια των (άλλων) εργαζομένων δεν καθαγιάζεται επειδή η εταιρεία λειτουργεί νομίμως. Εσείς πώς θα τον χαρακτηρίζατε; Απλό... κουτσομπόλη που του αρέσει να μιλά με το αφεντικό ή ρουφιάνο του κερατά;
Η συνέχεια, αύριο. Το θέμα δεν εξαντλείται σε 370 λέξεις...