Ευχαριστηθήκατε μπάσκετ τις αγιες μέρες, σωστά; Μη φωνάζετε, αστειεύομαι. Ο πρωταθλητής της δικαιολογίας Ελληνας φίλαθλος δεν υπήρχε περίπτωση να πάει να δει αγώνα με τον οβελία να του φράζει τον οισοφάγο, ούτε βέβαια να περάσει Μεγάλο Σάββατο σε αφιλόξενες κερκίδες. Τα ούτως ή άλλως μισοάδεια γήπεδά μας θα έμεναν ακατοίκητα τις μέρες της πασχαλινής ραστώνης, ακόμα κι αν έπαιζαν Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός ή Αρης-ΠΑΟΚ. Το πολύ πολύ να τιμούσαν τέτοια ντέρμπι οι αμετανόητοι χούλιγκαν, τσακωμένοι από χρόνια με οτιδήποτε ιερό, όσιο ή αγνό.
Δεν τους αδικώ πάντως τους αληθινούς φιλάθλους. Γιατί να πάνε να δουν ποδόσφαιρο ή μπάσκετ μέσα στο εορταστικό τριήμερο; Για να λερώσουν τα αυτιά τους με χριστοπαναγίες και καντήλια, πασχαλιάτικα; Θα ήταν ένδειξη προχωρημένης διαστροφής.
Στο κάτω κάτω, όποιος δεν αντέχει χωρίς μπάλα ούτε ανήμερα Λαμπρή ανοίγει την τηλεόραση και παίρνει τη δόση του. Ακόμα και σε χώρες όπου η θρησκεία βρίσκεται σταθερά στο προσκήνιο της κοινωνικής ζωής και ποτίζει τη νοοτροπία του πληθυσμού, τα πρωταθλήματα συνεχίστηκαν κανονικά και με κοσμοπλημμύρα στις κερκίδες. Οχι μόνο σε Γερμανίες, Αγγλίες, Ολλανδίες, αλλά και στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Ρωσία, στη Σερβία, παντού. Γέμισε η Ευρώπη αντίχριστους, σεβάσμιε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος!
Μια φορά κι έναν καιρό, η FIBA επέμενε να ορίζει το φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Απρίλιο μήνα, γύρω στις 20, οπότε έπεφτε κάθε τρεις και πέντε πάνω στη Μεγάλη Εβδομάδα. Θυμάμαι να γιορτάζω τη Λαμπρή στη Γάνδη (1988), στη Σαραγόσα (1995), στο Παρίσι (1996), στην Μπολόνια (2002). Θυμάμαι να αναχωρώ για Βαρκελώνη ανήμερα Πάσχα το 1998. Θυμάμαι τους Ελληνες παπάδες να μας απειλούν όλους με αφορισμό με αφορμή το εν Αθήναις φάιναλ φορ, Μεγάλη Τρίτη και Μεγάλη Πέμπτη του 1993.
Με τα πολλά άλλαξε το καλεντάρι, οπότε πέφτει η γιορτή του μπάσκετ Μάιο μήνα, όταν οι ασυγκράτητοι αρχίζουν να επιλέγουν τα υποψήφια θύματα για τη σφαγή των αμνών της επόμενης χρονιάς. Πάλι καλά. Κάνουμε πλέον Πάσχα στα σπίτια μας και παίρνουμε και μια ανάσα εν όψει της τρεχάλας που ακολουθεί. Ακόμα και οι παίκτες του Παναθηναϊκού κατάφεραν να γιορτάσουν μαζί με την οικογένειά τους, αφού το φάιναλ φορ είναι ακόμα μακριά.
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς, όμως, τσούγκρισε αυγό στο γήπεδο. Το ίδιο και ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Κώστας Βασιλειάδης, ο Αντώνης Φώτσης, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, ο Νίκος Ζήσης, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Γιώργος Διαμαντόπουλος, ο Βαγγέλης Σκλάβος, ο Παναγιώτης Λιαδέλλης, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, ο Γιώργος Μαρμαρινός, ο Περικλής Δορκοφίκης, ο Φώτης Κατσικάρης, ο Ηλίας Ζούρος, ο Βαγγέλης Αγγέλου, όλοι οι ξενιτεμένοι μέχρι ενός. «Οι αθλητές είναι διασκεδαστές», έλεγε σε ανύποπτο χρόνο ο Παναγιώτης Γιαννάκης. «Δεν γνωρίζουν αργίες και σχόλες».
Εκτός αν ζουν στην Ελλάδα, όπου οι έννοιες «αθλητισμός» και «διασκέδαση» είναι από χρόνια διαζευγμένες.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
